Beste Geert Mak,

Mak_2

Welkom op Hoeiboei! Wat leuk dat Hoeiboei voor u geen vreemde uitdrukking is!

We hebben elkaar, heel toevallig, vanmiddag op straat even gesproken. Ik deelde u plompverloren mee dat ik zo teleurgesteld in u ben en al snel viel het woord 'multiculturele samenleving'. We kwamen er niet uit natuurlijk maar ik denk dat het toch goed is dat u, autochtone man, eens van een autochtone vrouw hoort wat haar zorgen zoal zijn en dan bedoel ik natuurlijk niet de dagelijkse huishoudelijke beslommeringen. Door allerlei invloeden zijn de verschillen tussen man en vrouw immers weer toegenomen in Nederland.

Het was ook goed uit uw mond te vernemen dat u de problemen wel ziet, maar - en ongeacht wat de exacte oorzaak daarvan is - zien wie die problemen wel in gelijke mate?

We zijn het in ieder geval over één ding eens: 'we' moeten met elkaar in gesprek blijven.

Nu u toch de tijd en moeite hebt genomen op Hoeiboei rond te kijken, nodig ik u van harte uit hier en daar een reactie te plaatsen, ik denk dat u wel iemand bent die onder eigen naam belieft te reageren. En net als in ons gesprek op straat, attendeer ik u graag op de 'Vijftig nieuwe vragen aan Geert Mak' van journalist Carel Brendel die eerder op Hoeiboei verschenen (hierr of hierr). Ook hierop nodig ik u van harte uit te reageren, al was het maar op een paar vragen.

Veel leesplezier!

Annelies van der Veer

(Hoeiboei.nl sinds 22.10.2005, hoeiboei@gmail.com)

Gesukkel in de Keuken (6)

Champagneflesafsluitdop

Champagneflesafsluitdop

Cola zonder prik. Champagne zonder bubbles. Weleens geproefd? Smeriger kan het niet. Op een colafles zit een schroefdop. Handig. Maar ooit weleens geprobeerd een champagnekurk terug te proppen in de fles? De mare gaat dat een lepeltje gehangen in de flessenhals de kostbare belletjes in de wijn houden. Lijkt me sterk.Waarschijnlijk loont het dan ook de fles te hypnotiseren.
Bij mij in de keukenlade ligt een champagneflesafsluitdop. Zijn geen bijzondere gaven voor nodig. Werkt bij elke schuimwijn. Ook bij Jip & Janneke champagne.

Karel Gabler

8%

Procent_comic_strip_786x768
Even over het polletje rechtsboven op de site: Joden werden tijdens de Bezetting vervolgd: a. vanwege hun godsdienst, b. vanwege hun afkomst, c. weet niet en d. ze werden niet vervolgd. De poll staat er een week of twee en heeft tot vandaag (zondag 29.11) 545 stemmen opgeleverd.

Aanleiding voor deze poll was het recente radio-interview met o.a. filmregisseur Karim Traidia (hier en hier) die geen grapje maakte maar in alle ernst meende dat Joden vanwege hun godsdienst werden vervolgd, en die over de rampenfilm 2012, waarin de Ka'aba van Mekka niet wordt opgeblazen maar andere religieuze bolwerken wél, zei 'Als je doel is iemand te beledigen, is het heel anders'.
Wat dan weer mooi aansluit bij cultuurhistoricus Thomas von der Dunk die in zijn jongste column 'Kamer capituleert voor knuffelautochtoon' - intrigerende titel dat wel - op de Volkskrant Opiniesite de lezer een spiegel voorhoudt en vraagt "Wordt U graag permanent diep beledigd?". Dat gaat dan over Geert Wilders en niet, zoals U wellicht onmiddellijk dacht, over de islam en haar vele intolerante en agressieve uitingsvormen en vooral over de verdedigers daarvan, want even later haalt Von der Dunk uit met:

"In Nederland geldt momenteel ongemanierdheid als de hoogste vorm van democrati­sche zelfexpressie. Vandaar dat een overjarige puber als Theo van Gogh hier postuum tot een geloofsmartelaar kon worden omgestileerd. In het buiten­land geldt ongemanierd­heid echter gewoon als ongema­nierd­heid."

Zo is dat, als je doel is iemand te beledigen en als je jezelf alleen maar ongemanierd kunt uitdrukken dan heb je erom gevraagd, dan is eigenlijk alles geoorloofd.

Maar terug naar de poll. 'Joden werden tijdens de Bezetting vervolgd'. Van de 545 stemmen, wisten er 477 (87%) het juiste antwoord aan te tikken: 'vanwege hun afkomst'. 8% (48 stemmen) zat er met het antwoord 'vanwege hun godsdienst' naast. 1% (6 stemmen) weet het echt niet, en 2% (14 stemmen) denkt dat ze niet vervolgd werden.

Die 14 zijn natuurlijk grappenmakers want die zijn er ook op internet. Het valt niet helemaal uit te sluiten dat daar toch nog een enkele Holocaust-ontkenner bij zit. Moet allemaal kunnen. Maar dat het aantal mensen dat denkt dat Joden tijdens de Bezetting vervolgd werden vanwege hun godsdienst in plaats vanwege hun afkomst tegen de vijftig loopt, is toch wel een opzienbarend gegeven van algemene onwetendheid.

Hebben deze kiezers geen opleiding genoten? Of zijn ze (met opzet) verkeerd voorgelicht? Toevallig de inburgeringstoets gemist?

Als U nou zegt, ja maar er zijn ook hele vervelende om niet te zeggen onuitstaanbare mensen van Joodse afkomst, die zeg maar, koketteren met hun (half) Joodse afkomst en die continu Uw meelij proberen te wekken, of op Uw geld belust zijn, dan heeft U een punt, dat soort Joden daar ben ik eerlijk gezegd ook niet dol op, maar daar hebben we het nu niet over.

Want zijn dat nou redenen om aan geschiedvervalsing te doen?

Over permanent diep beledigd worden gesproken...

Lees hierbij ook: Doe liever een petje over je keppeltje: hierr.
En, vers van de pers (geen goede titel maar toch): Kristallnacht Buitenveldert: hierr

De expansie van de islam en de toekomst van Nederland

Arabist_jansen

De islam heeft een andere opvatting over expansie dan de gebruikelijke. Niet alleen bekeringen en toetredingen, maar ook veroveringen en uitbreidingen van het gezag van de islam over de openbare ruimte gelden als expansie, ook wanneer dit gebeurt zonder dat er daarbij gelovigen gewonnen worden. Zelfs het publiekelijk kunnen uitvoeren van de door de islam voorgeschreven collectieve gebeden zoals dat van vandaag, aan het einde van het Slachtfeest, dat geldt in de beleving van de moslimse religieuze leiders (en een deel van hun aanhang) als een grote overwinning van de moslims op de rest van de wereld. In Nederlandse ogen is het zelfde feit onbetekenend, soms zelfs onbekend. Wij zien zoiets als niet veel meer dan een consequentie van de hier geldende vrijheid van godsdienst.

De belevingswereld van de islam en die van het Westen sluiten wat zulke dingen aangaat slecht op elkaar aan. Zaken die wij niet eens opmerken, of als noodzakelijk deel van de vrijheid van godsdienst beschouwen, gelden in de beleving van moslims als een belangrijke islamitische triomf. Enkele mooie voorbeelden hiervan zijn de overstap van Albert Heijn naar het aanbieden van halal-vlees, die meen ik alweer voorbij is, of de veralgemenisering van de hoofddoek, de opening van islamitische gebedsruimten in scholen en andere openbare gebouwen, of het toestaan van het tijdens examens dragen van een boerka door een examinandus of examinanda, vanwege de boerka kun je dat even niet zien.

Ook de halal-hypotheek zou, indien mogelijk, natuurlijk een triomf zijn, maar voorlopig neem ik de vrijheid om een halal-hypotheek als even wonderbaar te beschouwen als de zwangerschap van een maagd. Wat moslims denken als wij sharia-rechtbanken gaan toestaan of erkennen, daar zal ik het vanavond maar niet over hebben. Wanneer die shariarechtbanken er komen, zal het islamitisch feestgedruis alras in overlast ontaarden.

Hoe het ook zij, in onze ogen kan er alleen sprake zijn van de expansie van een godsdienst wanneer er nieuwe gelovigen toetreden. De theorie van de islam denkt daar anders over. Wat de theorie van de islam aangaat, is het even zo goed voldoende als de inwoners van door de islam veroverde of in beslag genomen gebieden de superioriteit van de islam erkennen. Ze mogen tegelijkertijd wel vasthouden aan hun eigen, ‘inferieure’ godsdiensten zoals het Jodendom en het christendom. Aansluiting en toetreding tot de islam komt dan misschien later wel eens, maar alleen de erkenning van de islam als superieur systeem is voorlopig goed genoeg.
Psychologisch is het een zware last om te moeten erkennen dat een godsdienst die niet de jouwe is, superieur is. Die last is maar al te makkelijk af te schudden: door toe te treden tot die superieure godsdienst, en moslim te worden. Uiteraard gaat dat uiteindelijk dan ook gebeuren, heeft de geschiedenis geleerd. Wie eenmaal de superioriteit heeft erkend van een religie die de zijne niet is, zal op de lange duur toetreden. Dat is hij aan zichzelf en aan zijn zelfrespect verplicht.

Die islamitische kijk op expansie is dus niet helemaal onzin. Sterker nog, hij getuigt van inzicht en geduld. Je kunt je alleen aansluiten bij een beweging waarvan je al iemand kent. Wanneer zo iemand politiek of anderszins de baas is, en recht op respect heeft, gaat het toetreden natuurlijk sneller en makkelijker. Als iemand die jij respecteert je vraagt om een keer mee te gaan bidden, zal je niet snel zeggen ‘Hou jij je vieze praatjes voor je’. Er is de moslims derhalve in de geschiedenis altijd veel aan gelegen geweest de baas te zijn, en op zijn minst duchtig gerespecteerd te worden.

Hoe word je de baas? Door de anderen jou te laten gehoorzamen, en door de anderen zich aan jouw regels te gaan laten houden. Je wordt de baas als de anderen jou steeds maar weer moeten komen vragen hoe de regels luiden. Daarom willen de beroepsmoslims ook niet dat wij zelf opzoeken wat de sharia of de koran voorschrijven, wij moeten het hun komen vragen. Als we het zelf in hun boeken gaan opzoeken, doen we het altijd fout, want we kennen niet genoeg Arabisch, we lezen de teksten niet in de juiste context, of wat voor excuus ook. Het zal u wel bekend in de oren klinken. Je wordt de baas door anderen zich aan de regels van de islam te laten onderwerpen. Het aan iedereen opleggen van de regels van de islamitische wetten maakt de islam automatisch de baas.

Dat afdwingen van het gehoorzamen van de islamitische wet kan natuurlijk bereikt worden door simpelweg oorlogshandelingen, door bezetting, door Jihad, maar in vredestijd ook heel goed door terreur en het inboezemen van angst. De Koran roept vrijmoedig op tot het toepassen van deze twee effectieve methoden: open oorlog of, in vredestijd, verhuld terrorisme. Maar het is natuurlijk niet alleen de Koran, haast ik mij hier aan toe te voegen. Het hele systeem is doordrenkt van deze mentaliteit, die dan natuurlijk ook in de Koran de kop opsteekt.

Door de impliciete dreiging met sluipmoord waaronder Nederland leeft sinds de sluipmoord op Theo van Gogh in 2004 is er de laatste jaren in dit koninkrijk geleidelijk aan een einde gekomen aan de vrijheid van meningsuiting. Naast de beroepsmoslims zijn het de uitgevers en de theaterdirecteuren zelf die hieraan schuldig zijn. Zij hoeden zich er wel voor ook maar iets aan het publiek voor te zetten dat ook maar één moslim boos zou kunnen maken. Tegelijkertijd kijken ze wel uit dat kenbaar te maken. Voor je het weet zijn het immers weer de radicale verlichtingsfundamentalisten als Ayaan die je het leven zuur komen maken en worden er kamervragen over je laffe gedrag gesteld door een bepaalde politieke partij.

Omdat uitgevers en theaterdirecteuren zelf natuurlijk niet weten wat moslims wel en niet boos maakt, gaan ze vrijwillig en zonder het zelf te merken hierin steeds verder en verder. Het einde is een soort DDR, of eigenlijk NMR, Nederlandse Moslimrepubliek. Alles wat mogelijk in strijd zou kunnen zijn met de regelgeving van de islamitische sharia, wordt door theaterdirecteuren, uitgevers en schooldirecteuren uit voorzorgzucht veiligheidshalve vrijwillig nagelaten. Je weet immers maar nooit.

De duidelijkste oproep tot het uitoefenen van terreur is Koran 8:60, terwijl het aantal klinkklare verzen dat wordt opgevat als oproep tot Jihad eigenlijk niet te tellen is. Op internet circuleert een lijst van 146 war passages die in de Koran zijn te vinden, maar mijn favoriet, 9:30, is daar nog niet eens bij. Het befaamde vers 9:30 stelt aan het einde dat ieder die gelooft dat Christus de zoon van God is, gedood moet worden. In de strijd, dat dan weer wel. Nog nooit heb ik van islamitische zijde ook maar een poging gezien te weerleggen dat deze 146 passages, plus 9:30, de moslims oproepen tot het voeren van oorlog tegen u en mij, behalve de bekende kinderachtige opmerkingen dat heidenen de koran niet moeten proberen uit te leggen, want daar zijn ze niet voldoende deskundig voor.

De andere methode die moslims gebruiken om heidense klokkenluiders het zwijgen op te leggen is eigenlijk wel akelig. Klokkenluiders worden er loodrecht van beschuldigd dat ze de koran (of de sharia, of wat dan ook) verkeerd citeren. De meeste moslims zijn zo laag opgeleid dat ze niet weten dat een hoogleraar in Nederland dat nooit en te nimmer zal doen – zelfs al zou hij het willen. Ook de Nederlandse vrienden en vriendinnen van de islam doen dat niet. Die vermijden het uiteraard om over de koran of andere bronnen te beginnen, ze beroepen zich voornamelijk op oncontroleerbaarheden, ze verzwijgen, bagatelliseren, misleiden, mystificeren, maar echt liegen is zelfs in die kringen hoogst ongebruikelijk.

Liegen en publiekelijk iemand er van beschuldigen dat hij liegt, zijn in Nederland zo ongebruikelijk, dat elke Nederlander wanneer hij zo’n tafereel voor zich ziet, zich gegeneerd afwendt. Misschien, denken ze, dat zo’n Arabist wel niet bewust liegt, maar er zal heus wel wat zijn, anders ging die beroepsmoslim niet zo te keer. Dat is de onuitgesproken, soms zelfs onbewuste gedachte bij het publiek dat met zulke taferelen geconfronteerd wordt. Nu, ik moet u teleurstellen, ik heb een slecht bericht voor u. Glashard liegen is in de islamitische cultuurkring veel gewoner dan bij ons. Omdat iedereen daar dat weet, kan het weinig kwaad, wordt er niet zwaar aan getild, en voelt niemand zich er door gegeneerd.

In principe denken de inwoners van de islamitische cultuurkring dat hun gesprekspartner liegt. Soms blijkt het tegendeel het geval te zijn. In principe denken inwoners van de westerse cultuurkring dat hun gesprekspartner de waarheid spreekt. Soms blijkt het tegendeel het geval te zijn. Maar goeiige Nederlanders kunnen met die beschuldigingen van leugen en misleiding niet goed omgaan. Nooit te laat om iets te leren.

De befaamde Arabist en islamwatcher Snouck Hurgronje had nog geen last van zulke betichtingen van leugenachtig- of ondeskundigheid. Hij is eigenlijk nooit van leugens beschuldigd, bovendien, wie in het toenmalige Nederland zou een islamitische activist wel geloofd hebben, en een geleerde met een internationale reputatie niet? Snouck was dan ook ongestoord formeel en informeel de adviseur bij uitstek van de Nederlandse regeringen in de jaren 1890-1930, een periode waarin het Koninkrijk miljoenen moslimse onderdanen had. Als Snouck zei dat de islam iets voorschreef, dan werd hij kamerbreed geloofd. Er was dan ook verrassend weinig gedonder met de islam in die jaren. Het gedonder dat er was, nam langzaam af in geweld en belang. Daarvoor en daarna lag het anders.

De journaliste Hassnae Bouazza kwam er 17 november 2009 toch dichtbij te erkennen wat de aard van de islam is. Ze schreef op de opiniesite van de Volkskrant dat de islam er niet toe oproept ‘zo maar’ ongelovigen te doden. Annelies van der Veer van Hoeiboei maakte daar onmiddellijk op attent, in de Jip en Janneke rubriek van haar blog. Let op het ‘zo maar’: de islam roept wel op tot narigheid, maar niet ‘zo maar’. Zeer geruststellend natuurlijk. De islam vliegt ons alleen naar de keel als daar naar moslims inzicht een reden voor is.

Dat roept twee vragen op. Kunnen we even een lijstje krijgen van welke dingen dat dan zijn? Nee natuurlijk, want de verontwaardiging als we dat lijstje zouden zien, zou enorm zijn. Bovendien, zonder lijstje houden we ons eigenlijk beter in dan met zo’n lijstje. De tweede vraag: Met welk recht houdt de islam zo’n lijstje bij? Is er ook een katholiek of een lutheraans lijstje met redenen om andersdenkenden naar de keel te vliegen?

Hoe het ook zij, nog nooit heb ik van islamitische zijde een sluitend betoog gezien dat stelt dat deze 146 verzen geen licence to kill kunnen vormen. Als ik met een moslim debatteer weet die zeker dat mijn opvattingen mij niet voorschrijven hem te doden. Andersom ligt het anders. Of zijn opvattingen hem voorschrijven mij te doden, ja, dat is een beetje een kwestie van interpretatie.

In de begintijd van de islam is migratie als middel tot expansie van de islam door de Jihad verdrongen. Mohammed is geboren in Mekka, misschien rond 570. In 622 migreert Mohammed, vooraf gegaan door zijn aanhang, naar Medina. Van alle goede moslims wordt in de jaren na 622 gevraagd de islam te komen versterken door ook naar Medina te komen waar Mohammed steeds meer macht verzamelt, en op kleine schaal de Jihad tegen zijn omgeving voert. Op een gegeven moment wordt de Jihad met succes bekroond: de moslims veroveren de stad Mekka. De commandant van het Mekkaanse leger zit tijdens die verovering trouwens thee te drinken in de tent van Mohammed.

Na de verovering van Mekka in 630 verandert Mohammed zijn beleid. De migratie wordt nadrukkelijk geschrapt als methode tot groei en machtsuitbreiding van de islam. Om de islam te komen versterken door over te steken van Mekka naar Medina was immers niet meer nodig want ook Mekka viel nu onder de islam. De tactiek is vanaf dat moment uitsluitend nog op Jihad gericht, de migratie als middel was nu immers overbodig geworden. Vanaf de verovering van Mekka bestaat de aanpak van de expansie van de islam uitsluitend nog uit het ondernemen van de welbekende Jihad. Volgens de handboeken van de sharia moet een moslimse vorst trouwens regelmatig een jihad ondernemen, zeker wanneer zijn territoir grenst aan de landen van de vijand.

Onder leiding van Mohammed gaan de moslims nu niet alleen op rooftocht in Arabië maar ook de rest van het Midden-Oosten. Pas na de dood van Mohammed komt deze veroveringsgolf serieus op gang. De moslims overvallen de dorpen en steden in hun omgeving, roven die leeg en verkopen de inwoners als slaaf. Dat bedenk ik niet, dat vertellen ze zelf aan elkaar. Dat is de gouden begintijd van de islam.

Er is weinig creativiteit voor nodig om te bedenken dat in de huidige tijd het omgekeerde heeft plaats gehad van wat er gebeurd is na de verovering van Mekka: de migratie is weer centraal komen te staan, en is uitgegroeid tot de belangrijkste strategie om de macht van de islam te vergroten. Het belang van bloedige strijd is verminderd. Migratie is sinds een kleine halve eeuw weer het effectiefste hulpmiddel van de expansie zoals het dat ook was in de eerste acht jaar (622-630) na de migratie naar Medina en voor de verovering van Mekka in 630.

Met name de Italiaanse schrijfster en journaliste Oriana Fallaci was er diep van overtuigd, dat de huidige migratie van moslims die zich niet willen aanpassen aan de landen van aankomst, neerkwam op verovering. Ze laat in haar boek The Force of Reason zien hoe het mechanisme van verovering door migratie ook al bij Vergilius helder en dichterlijk uitgetekend staat. De Engelse versie van dat boek van Oriana Fallaci dateert uit 2004, Vergilius uit het begin van de jaartelling, we kunnen niet zeggen dat we niet tijdig gewaarschuwd zijn. (Invadunt urbem somno vinoque sepultam, Aenaeis II, 265, ‘zij trekken de stad binnen die in wijn en slaap begraven is’, en de rest van de passage.)

Het is duidelijk dat voortschrijdende migratie grote invloed zal hebben op de toekomst van Nederland. Echte bestuurders delen de werkelijkheid altijd in in portefeuilles, dus dat ga ik nu ook maar doen. Het is iedereen duidelijk dat migratie invloed heeft op de portefeuilles van onderwijs, huisvesting, werkeloosheidsuitkeringen, en dus sociale zaken, economie en financiën; verder de portefeuilles van justitie, maatschappelijk werk, veiligheid, volksgezondheid, buitenlands beleid, koninklijk huis (u denkt toch niet dat moslims een protestantse koning nodig hebben?), zo goed als alle portefeuilles dus. Stel dat er een partij zou zijn die alleen de migratieproblemen zou willen aanpakken, dan zou dat, bij God jammer genoeg maar helaas, geen one issue partij zijn.

Maar er is nog iets veel algemeners. Alle portefeuilles, alle beleid gaat er vanuit dat de totale verdiencapaciteit van Nederland in de toekomst ongeveer gelijk zal blijven of zelfs licht zal toenemen. Daarvan kan geen sprake zijn. De nieuwe Nederlanders nemen minder deel aan het economisch verkeer, hebben vaker een uitkering, en zijn slechter opgeleid. Het zou goed zijn als het anders was, maar het is niet anders. Dit gaat zich op twee manieren wreken.

De inkomensoverdracht van werkenden naar uitkeringsgerechtigden zal groter en groter moeten worden omdat het percentage nieuwe Nederlanders binnen de totale bevolking nu eenmaal toeneemt, zowel door geboorten als door verdere migratie. Meer nieuwe Nederlanders betekent derhalve meer uitkeringen. Procentueel minder ‘oude’ Nederlanders betekent bij gelijkblijvende belastingquote dat er minder geld naar de staatskas toegaat om aan die uitkeringen te besteden. Zeker wanneer het algemeen het idee zou postvatten dat het hier gaat om overdracht van inkomen van de ene bevolkingsgroep aan de andere, zal dat leiden tot toename van de weerstand tegen zulke overdracht bij de oude Nederlanders.

Maar er is meer. Oude Nederlanders voelen zich in het algemeen niet geroepen te voorzien in het levensonderhoud van hun volwassen kinderen. Zullen ze dan wel bereid blijven onbeperkt te voorzien in het levensonderhoud van grote aantallen andere volwassenen die veel verder weg van hen staan dan hun eigen kinderen? Niet betalen voor het levensonderhoud van de eigen volwassen kinderen maar wel voor dat van een volwassen nieuwkomer uit Afghanistan, Angola, Marokko of Turkije? Levenslang? Kon wel eens moeilijk worden. De graad van dwang die de overheid zal dienen toe te passen om het bestaande systeem van inkomensoverdracht in stand te houden zal dan ook in de nabije toekomst flink omhoog moeten.

De tweede omgeving waarin deze ontwikkelingen zich zullen wreken is die van de staatsschuld. Er is voor duizenden miljoenen steun aan de banken gegeven. Voor miljarden, zou ik eigenlijk moeten zeggen, maar duizenden miljoenen klinkt nu eenmaal leuker, en betekent hetzelfde.

Bij die verstrekkingen is uitgegaan van een zeker vermogen van de bevolking van Nederland om die bedragen terug te betalen, in te verdienen, of hoe wilt u het formuleren. Maar in een toekomstige andere samenstelling van de bevolking is het onzeker of de nieuwe Nederlandse bevolking daar nog wel toe in staat is. Bij zijn beleid om te banken te redden is Wouter Bos er kennelijk impliciet vanuit gegaan dat de plannen van Wilders om de immigratie voorlopig stop te zetten, gerealiseerd zullen worden. Een bevolking die bestaat uit een aanzienlijk groter percentage nieuwe Nederlanders dan thans het geval is, zal immers evenredig minder productief zijn, en minder kunnen bijdragen aan het oplossen van de problemen die voortvloeien uit de schuldenberg die dankzij de banken over het land heen hangt.

Maar laat u niet persoonlijk en individueel somber maken door dit soort verhalen. Drink rustig een glaasje wijn, en ga thuisgekomen in vrede en in hartstocht onbekommerd met elkaar naar bed. Uw aller gedrag vanavond zou volgens de sharia aanleiding zijn tot het uitdelen van, bij elkaar opgeteld, honderden stokslagen en een mij onbekend aantal stenigingen. Laat het u niet deren. Het is nog niet zo ver. Dum spiro, spero , ‘zo lang ik adem, koester ik hoop.’

Zoals altijd bij gelegenheden als deze wil ik besluiten met het heffen van het glas ter nagedachtenis van Theo van Gogh en Pim Fortuyn, twee martelaren voor de vrijheid die hier misschien aanwezig geweest zouden zijn als ze niet vermoord waren. Maar beiden zijn, anders dan wij, onvrijwillig vrijgesteld van de keuze hier wel of niet te komen. Moge zij beiden ondanks al hun getiktheden, samen met de heiligen, de profeten en de andere martelaren, schuilen onder troon van de Allerhoogste.

HansJansen

Loosdrecht, 27.11.2009

De legendarische Egyptische zangeres Oem-Kalthoum

'willen we recht doen aan vrouwen of willen we de islam van alle kritiek vrijwaren?'


De koran verordent ongelijkwaardigheid voor de wet en die komt in praktisch elk islamitisch land voor. Dit komt door het feit dat de koran verklaart dat de getuigenis van twee vrouwen voor de rechtbank gelijk is aan die van één man. Ongelijkwaardigheid voor de wet voor 50% van de bevolking kan nooit leiden tot sociale gelijkheid of rechtvaardigheid in de samenleving.

We weten allemaal dat dit alles geen dode letter is, het zijn geen lang verdwenen regels en praktijken, evenmin als het afhakken van handen en voeten, het stenigen van vrouwen en mannen. Integendeel, in sommige moslimlanden zijn dit de officiële rechtsregels. Sterker, de familieregels zijn wetten die in alle islamitische landen (behalve Turkije) worden toegepast. Zelfs in het Westen gelden onder de islamitische gemeenschap familieregels die strijdig zijn met de officiële nationale wetten. Polygamie komt in Europa voor en moslimvrouwen erven maar de helft van wat hun broers krijgen. Bij het overlijden van een man heeft zijn weduwe recht op slechts een achtste van zijn nalatenschap. Zo bepaalt de sharia (de Islamitische wetgeving) het en zo gebeurt het meestal ook.

Daarom is het van belang om de positie van de vrouw in de islam kritsch te analyseren. Daarbij moeten we ons afvragen wat ons doel is: willen we recht doen aan vrouwen of willen we de islam van alle kritiek vrijwaren?

Ik heb sterk de indruk dat veel moslims (en islamologen) de tweede positie verkiezen boven een eerlijke, moedige en intellectueel integere positie ten opzichte van de islam.

Het lijkt er haast op dat men bang is dat de islam een kritische, eerlijke analyse niet kan doorstaan. Daarom gebruikt men bepaalde teksten en verzwijgt men andere of wringt men zich in allerlei bochten om tot de gewenste conclusie te komen. Dit is een houding die men apologetisch noemt. Ze getuigt van weinig vertrouwen in de weerbaarheid van de islam als godsdienst.

Ik weet ook niet waar we uitkomen wanneer we op een eerlijke, integere manier met deze materie omgaan. Ik weet alleen dat er zonder kritiek weinig vernieuwingen mogelijk zijn.

We moeten af van de vijandige reactie tegenover religiekritiek. Sterker, we moeten criticasters waarderen omdat bij een hervorming hoort dat men standpunten inneemt en dat dit automatisch leidt tot onenigheid met de orthodoxe officiële stroming in de islam. Tenslotte moet men in alle openheid kunnen zeggen wat er hervormd dient te worden en waarom. Dit vereist een zekere moed binnen een cultuur die niet open staat voor kritiek en waar verschil van mening kan leiden tot verkettering en uitsluiting, zo niet tot bedreiging en erger. Deze kritiekloze houding kan alleen veranderen indien er genoeg mensen zijn die hun mening openlijk durven te uiten. Uiteindelijk leidt kritiek tot het weerbaar maken van het individu en zal het de weg vrij maken voor een humane en rechtvaardige samenleving.

Waarom nog een boek over vrouwen en islam?

Vroeg of laat krijgt iedereen die kritiek op de islam heeft van moslims het advies te horen zich eerst in de islam te verdiepen. Moslims zijn er blijkbaar heilig van overtuigd dat zodra men de koran leest, alle kritiek uit zichzelf zal verdwijnen en dat men er achter zal komen dat de kritiek onterecht is.

Mijn ervaring is juist het omgekeerde: hoe meer ik me in de islam verdiep, hoe sterker de bezwaren ertegen worden! Sinds een aantal jaren ben ik intensief bezig met het bestuderen van de authentieke bronnen van de islam. Ook de gschiedenis van de islam en de praktijk van moslims vroeger en nu zijn zaken die mij bezighouden. Mijn kennis van de islam is niet alleen theoretisch. Naaast het feit dat ik tot mijn twintigste in een islamitisch land, Egypte, heb gewoond, ben ik professioneel betrokken bij de ervaringen van moslims in Nederland. Ik ben namelijk tolk in de Arabische taal, een beroep dat mij in de gelegenheid stelt om van dichtbij getuige te zijn van de belevenis van duizenden moslims en de conflicten die ontstaan in het dagelijks leven door de botsing tussen de islamitische en de westerse opvattingen. Door dit alles groeit mijn overtuiging dat de manvrouw-relatie in de islam aan de wortel ligt van de crisis die de islam doormaakt. het is bovendien een van de belangrijkste tekortkomingen van de islam als denk- en leefsysteem. Ik voel de behoefte mijn bezwaren over de genderverhouding en de positie van de vrouw in de islam te delen met anderen en dit vormt dan ook de rode draad in dit boek. (...)

Nahed Selim

Uit: Allah houdt niet van vrouwen - Nahed Selim
pag. 9/10 (voorwoord)
Houtekiet 2007
info@houtekiet.com
www.houtekiet.com

Vier uur, een pot thee staat te trekken op een komfoortje:

Johnny_van_doornjpeg
Let op! Er is een biografie over Johnny van Doorn verschenen: Oorlog en Pap. De biograaf Nico Keuning is vanavond hoofdgast bij Obalive (radio 5: 19.00-21.00): Meer info hierr.

Vier uur, een pot thee staat te trekken op een komfoortje:

[Lees evt. eerst: Woensdagochtend, half elf:]

Ik wil mijn vrouw laten zien dat ik best in staat ben ook 's middags thee te drinken. Een matineus glas thee smaakt mij doorgaans best; later op de dag sla ik van het weeë vocht groen en geel uit, maar deze keer laat ik me niet kennen. Stoïcijns glimlach ik. 'Mag ik nog een kopje en graag een speculaasje erbij.'

Namiddag


De looiige thee bezorgt me duizelingen.
Mijn vrouw schenkt me een after-tea-borrel in, zo spontaan dat ik ook daarover weer mijn bedenkingen krijg.

Met een ernstig gezicht gaat ze ineens tegenover me zitten. Bij voorbaat slaat de schrik om mijn hart. 'Vertel op,' dring ik aan, 'ik ben op iedere ramp voorbereid.'

Ze steekt van wal. 'Toen jij nog sliep vanmorgen kwam de huismeester langs. Hij zei dat-ie met een inspectietocht bezig was om de "betonrot" in ons blok te bekijken. Dat kwam goed uit, ik kon hem meteen de scheuren in de muren laten zien.

'"Kind, waarom heb je me niet eerder gewaarschuwd!" riep de huismeester. "RENOVATIE is hier geboden! Jullie leven op een vulkaan!"

'Kortom, de man vond het een levensgevaarlijke situatie. Als jij kwaad de deur dichtgooit kan het best gebeuren dat ik onder het puin bedolven word. We zullen eraan moeten geloven. En zie nou eens de zonzijde, het kost je geen cent dat renoveren. Gratis maken ze overal nieuwe muren!'

'Ophitsers,' reageer ik. 'Bangmakers.'

Demonstratief duwt mijn vrouw tegen een wand, welke inderdaad vervaarlijk begint te trillen. 'Pas op, pas op!'

'Zie je wel.'

'Niet in paniek raken. Yvon. Hebben we het al niet 20 jaar zonder 'n instorting in dit flathol uitgehouden?'

Ik wijs haar erop dat zo'n renovatie mij wellicht te veel uit mijn werk zal halen. Ik zal me grondig moeten voorbereiden op al die grove kerels over de vloer. En het stof! En het lawaai dat ze produceren. En wij maar kamperen in de slaapkamer terwijl die bullebakken de hele dag met hun cementerige kloffies door het huis dreunen, en met hun koffie morsend lompe dansjes uitvoeren op de Dolly Dots. 'In het geval dat ik die lui in mijn huis toelaat, kunnen ze van mij royaal bier of koffie krijgen - tevens ben ik bereid ze op snert met kluif te trakteren, maar ik wil geen muzak.'

'Het allerbelangrijkste is dat ze van de wc afblijven.'

'Oja...,' zucht ze.

Over onze wc heb ik uitvoerig geschreven in mijn boek Gevecht tegen het zuur. Kort samengevat: het ruimtetje is opgesierd met duizenden illustraties... Urenlang kan ik ontspannen naar die schat aan plaatjes zitten kijken. Oerwouden, wolkenkrabbers, gedoemde dichters, Mata Hari, Giethoorn in de winter, sterrennevels, Kafka, Eskimo's en zo voort.

Hoeveel inspiratie ik al niet uit die veredelde kijkdoos heb gehaald... Ik stuif op: 'Onder geen beding komen die arbeiders bij me binnen als er niet van tevoren zwart op wit is geregeld dat ze de wc intact laten.'

Rond middernacht
:

Mijn vrouw heb ik weten te overtuigen. Diverse mensen gebeld die 't met mij eens zijn dat het monument niet verloren mag gaan.

Morgen schakel ik Wim Beeren in, de directeur van het Stedelijk - ik wil hem vragen, in geval van nood, steun te verlenen. Ik ken Wim en reken alvast op zijn adhesie.

Een maand later:

Aanvankelijk zenuwachtige telefoontjes over en weer, maar sinds de laatste bladeren zijn gevallen, zwijgt de huismeester. Van uitstel kwam afstel, het contact verwaterde.


Johnny van Doorn - Door De Weken Heen
Dagboeken
Bezige Bij Pocket 55
Pag. 65 t/m 68
Amsterdam, 1988

Gesukkel in de Keuken (6)

Gootsteenzeefje

Gootsteenzeefje

Een onmisbaar detail in de keuken, het gootsteenzeefje. In samenwerking met het gootsteenbakje hoedt het tegen verstoppingen van de afvoer en voorkomt het onmachtig geploeter met zo’n onhandige gootsteenontstopper culminerend in het onvermijdelijke dieptepunt van het treurige bezoek van de ontstoppingsdienst.
Tip! Leeg een paar keer per week het koffiefilter in de mond van de afvoer en spoel de koffiedrab door met warm water en eventueel een schep soda. Een forse kolk begeleid door een fraai slurpend gegorgel vormt een verdiende beloning.

Karel Gabler

"Je denkt je geeft geld voor een dorp in Afrika.."

BNR Pep Talk - 26.11.2009: 12.30-13.00 uur. Presentatie: Frits Barend met o.a. de gasten Carel Brendel (journalist) en Naïma Azough (Kamerlid GroenLinks).

Stelling: "Ook ondemocratische partijen en bewegingen moeten van de democratie kunnen genieten en subsidie kunnen krijgen."

Beluister hier de discussie: beluister bnrbrendeldemo.mp3

Tariq Ramadan Vs Caroline Fourest


"Caroline Fourest was absolutely brilliant. She litterally destroyed Tariq Ramadan with such intelligence that he was forced to accuse her of being a part of an American plot against Muslims."

Let op! Bekijk hierr deel 2, deel 3 en deel 4 van het interview.

Moskee zonder minaretten: in Zwitserland reactionair, in Slotervaart progressief

Een Zwitsers referendum over minaretten zorgt voor veel deining. In Amsterdam-Slotervaart bouwt de Nederlandse afdeling van de fundamentalistische Moslimbroederschap juist een moskee zonder minaret. Deze moskee wordt ‘gematigd’, ‘progressief’ en ‘homovriendelijk’. Verwarrend allemaal.

De Zwitserse bevolking spreekt zich zondag (29 november) per referendum uit over een verbod op de bouw van minaretten. De conservatieve SVP wil een bouwverbod opnemen in de Zwitserse Grondwet. De partij ziet de torens als ‘een religieus machtssymbool’.

Als de Zwitsers dit voorstel aannemen, werpen ze hun land meer dan twee eeuwen terug in de tijd, om precies te zijn naar de periode voor de Franse Revolutie. Tot omstreeks 1800 gingen lokale heersers over het geloof van hun onderdanen. Ze bepaalden welke gelovigen wel en welke niet een godshuis mochten bouwen.

In de Republiek der Verenigde Nederlanden mochten alleen de gereformeerden overal onbelemmerd kerken neerzetten. De lutheranen, doopsgezinden en katholieken waren aangewezen op schuilkerken. Zolang deze kerken niet zichtbaar waren langs de openbare weg, werden ze gedoogd door de autoriteiten. Synagogen waren verborgen in zijsteegjes. Met dit gedoogbeleid was Nederland overigens nog een eiland van tolerantie vergeleken met omringende landen.

Krijgen we straks in Zwitserland de schuilmoskee als moderne tegenhanger van de 18de-eeuwse schuilkerk? Dat lijkt me niet de methode om onze moderne samenleving weerbaar te houden tegen religieuze intolerantie.

Dat christenen in veel islamitische landen nauwelijks of geen vrijheid hebben om kerken te bouwen of hun geloof uit te oefenen, is geen serieus argument. De religieuze dictaturen van Iran of Saoedi-Arabië geven toch niet het voorbeeld dat wij moeten navolgen?

Om die reden ben ik ook niet gecharmeerd van Geert Wilders’ voorstel om de bouw van nieuwe moskeeën te verbieden. De vrijheid verdedig je niet door de vrijheid in te perken, maar door hem uit te breiden. Door onverkort steun te verlenen aan afvallige moslims, die voor hun leven moeten vrezen. Door op de bres te staan voor het recht om de islam te bekritiseren. Door alle aanslagen op de vrijheid van meningsuiting te bestrijden, of ze nu komen van de Anne Frank Stichting, die islamkritiek als islamofobie wegzet, of van de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) - een club van meestal dictatoriaal geregeerde landen, die via de Verenigde Naties een einde wil maken aan het elementaire grondrecht om godsdienstkritiek uit te oefenen. Als het OIC-voorstel wordt aangenomen gaan we niet twee maar zes eeuwen terug in de tijd, rechtstreeks naar de duistere Middeleeuwen en de religieuze inquisitie.

De vrijheid om moskeeën met minaretten te bouwen mag natuurlijk geen vrijbrief zijn om buiten de moskee de sharia toe te passen. De wetten van ons land staan in het Burgerlijk Wetboek en in het Wetboek van Strafrecht, niet in de Koran of de Hadith, de overleveringen van de profeet. Tot de verdediging van onze vrijheid hoort daarom ook het consequent tegengaan van pogingen om de regels en gebruiken van de fundamentalistische islam op te dringen en op te leggen aan medegelovigen en andersdenkenden.

Vanuit het binnen- en buitenland stromen de protesten tegen het Zwitserse referendum binnen. Amnesty International is bezorgd over de vrijheid van godsdienst. Uiteraard ageren islamitische organisaties ook fel tegen het referendum.

Zo gaf de Federation of Islamic Organisations in Europe (FIOE), de Europese tak van de Moslimbroederschap, op 10 novembereen felle verklaring uit. De initiatiefnemers van de volksraadpleging hebben een racistische en extremistische agenda, aldus de FIOE, en zaaien haat en verdeeldheid in het vroeger zo tolerante Zwitserland.

Het is even wennen om de Europese supporters van de haatprediker Yusuf al-Qaradawi op de barricaden te zien voor de vrijheid van godsdienst en de sociale harmonie. Maar dat is nu eenmaal het lot van de democratie. Antidemocraten zijn altijd voorstanders van democratische verworvenheden zolang ze in de minderheid zijn. Het is een uitdaging voor de echte democraten om de vijanden van de vrijheid en de democratie in toom te houden zonder zelf deze verworvenheden uit te hollen.

Over minaretten gesproken. Hechten de Moslimbroeders van de FIOE echt zo veel aan deze torens? Bij de Nederlandse afdeling lijkt dat niet zo zeker. Een dezer dagen wordt in de Amsterdamse wijk Slotervaart een nieuwe moskee in ruwbouw opgeleverd. De bouw gebeurde in opdracht van de Federatie Islamitische Organisaties Nederland (FION).

In mei 2008, bij de presentatie van de bouwplannen, vertelde FION-voorzitter Yahia Bouyafa, dat het een moskee zonder minaretten zou worden. Bij het ontwerp was gekozen voor een mix van modern en traditioneel. Bouyafa: “De minaretten laten we weg, want die hebben alleen een symbolische functie. Op die manier houden we meer geld over voor het islamitische onderwijs dat er gegeven gaat worden.”

De moskee van de Moslimbroeders zal om meer redenen bijzonder zijn. In de eerste berichtgeving werd deze FION-moskee als ’gematigd’ en ’progressief’ omschreven. Stadszender AT5 berichtte op 24 mei 2008 bijvoorbeeld: “Zaterdag is na het afsteken van veel vuurwerk het startsein gegeven voor de bouw van een gematigde moskee, een school en nieuwbouwwoningen in de Staalmanbuurt in Slotervaart. De moskee moet niet alleen plaats bieden aan moslims, maar ook beschikbaar zijn voor de dialoog tussen mensen, ongeacht kleur of levensovertuiging. De moskee wordt daarom progressief en gematigd genoemd. De bedoeling is dat het een volledig Nederlandstalige moskee wordt. Hiermee hoopt de moskee radicalisering tegen te gaan en de jongeren een moderne versie van de islam bij te brengen.”

Voor de goede orde: AT5 had het hier niet over de Poldermoskee van Mohammed Cheppih, die rond die tijd in vrijwel dezelfde bewoordingen werd aangeprezen, maar over het bouwplan aan het Staalmanplein.

De nieuwe moskee haalde ook het nieuws vanwege haar ruimhartigheid tegenover homo’s. Een jaar voor stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch (PvdA) school maakte met zijn homonota, demonstreerde FION-voorzitter Bouyafa al zijn homovriendelijkheid.

De GayKrant berichtte er enthousiast over. “Als over twee jaar de nieuwe moskee in de Amsterdamse wijk Slotervaart wordt geopend, zijn homo’s van harte welkom. Dat stelt moslimvoorman Yahia Bouyafa die van de moskee een vooruitstrevend centrum wil maken zonder minaretten. De moskee wordt gebouwd aan de Wilhelmina Druckerstraat. Bouyafa wil vanaf die lokatie straks zaken als vrouwenemancipatie en homoseksualiteit bespreekbaar maken… Hij vindt dat er in de moskee ruimte moet komen voor iedereen, ook homo’s. “Homoseksualiteit is een keuze van de persoon zelf”, aldus Bouyafa in Het Parool. “We gaan niet specifieke bordjes met namen van minderheidsgroepen ophangen waarvoor de moskee wel of niet is bedoeld. Iedereen is gewoon welkom.”

Wat zou Yusuf al-Qaradawi hiervan vinden? Hij is de voorman van de Moslimbroederschap, die begin 2005 naar Amsterdam zou zijn gekomen, als het aan zijn discipelen Bouyafa en Marcouch (toen nog moskeebestuurder) had gelegen. Op 6 december 2003 gaf de islamgeleerde uitleg over homoseksualiteit op Islamonline, de website van de European Council for Fatwa and Research (ECFR), onderdeel van de federatie FIOE, waarbij ook Bouyafa’s FION is aangesloten. “Homoseksualiteit is een hoofdzonde”, zei al-Qaradawi, met een verwijzing naar Lot, de Bijbelse figuur die nog net kon vluchten toen God de zondige stad Sodom verwoestte; zijn vrouw keek om en veranderde in een zoutpilaar. In de Koran geldt Lot als een van de profeten.

Al-Qaradawi: “De verspreiding van deze verdorven praktijk in een samenleving verstoort haar natuurlijke leefpatroon en maakt degenen die hem in praktijk brengen tot slaaf van hun lusten, ontneemt hen fatsoenlijke smaak, fatsoenlijke moraal en een fatsoenlijke levenswijze. Het verhaal van het volk van profeet Lot (vrede zij met hem) zoals verteld in de Koran moet afdoende zijn. Het volk van profeet Lot was verslaafd aan deze schaamteloze ontaarding. Het gaf natuurlijke, zuivere en wettige relaties met vrouwen op voor deze onnatuurlijke, smerige en onwettige praktijken.”

Tot slot zegt al-Qaradawi dat moslimjuristen verschillende opvattingen hebben over de juiste straf voor homoseksueel gedrag, dat gelijkstaat aan overspel. Hij wijst de doodstraf echter niet af. “Zulke straffen lijken wreed, maar ze worden ingegeven door het streven om de zuiverheid van de islamitische samenleving te handhaven en deze vrij te houden van perverse elementen.” Het Bijbelse verhaal over Lot en de verwoesting van Sodom is ook populair bij fundamentalistische christenen die homoseksualiteit afwijzen. Daar is men meestal geduldiger en laat men het eindoordeel over de zondaars over aan God.

Al-Qaradawi had beslist geen last van stemmingswisselingen toen hij hel en verdoemenis uitsprak over homoseksuele gedragingen. In andere fatwa’s over dit onderwerp gaan zijn geleerde collega‘s even hard te keer tegen deze ‘zondige en schandelijke handeling’, die een verschrikkelijke straf verdient in dit leven en daarna.

De fatwaraad ECFR en Bouyafa’s FION zijn beide aangesloten bij de Europese moslimfederatie FIOE, waar al-Qaradawi nog steeds als de grote spirituele leider wordt gezien. Hoe komt het toch dat de Nederlandse afdeling van deze fundamentalistische beweging zo homovriendelijk en vooruitstrevend is, maar geen afscheid neemt van de FIOE en evenmin wordt geroyeerd? Eerlijk gezegd heb ik geen enkel idee.

Carel Brendel

UP

Voor de tweede keer 'n film met actief brilletje gezien, U weet wel zo'n 3D-geval. De eerste keer was aan het eind van de vorige eeuw bij de Futuroscope in Poitiers en onlangs dan in het Amsterdamse Tuschinsky voor de film UP. UP is de zoetsappigste Pixar-film die ik heb gezien maar wel héél mooi voor een … uh... kinderfilm.

Ja, ik had andere verwachtingen, had een beetje gehoopt op 't niveau van Toy Story (1 én 2), of Finding Nemo. Dat zijn Pixar-films die ik meerdere malen heb gezien maar helaas bleef UP steken op … uh... kinderniveau.

Wel een veelbelovend begin met echt de prachtigste wolkenpartijen, humor om te lachen ook, en met - na ongeveer twintig minuten - een tranentrekkend hoogtepunt; meisjes kunnen daarna de zaal wel uit. Even dacht ik dat de film toen afgelopen was wat van mij had gemogen maar toen begon het echte verhaal dus pas, voor … uh... kinderen dan.

Toch denk ik dat ik volgend jaar weer een film door 'n 3D-bril ga bekijken want dan komt Toy Story 3 uit maar ik zal me er niet al te veel op verheugen, zoals kinderen wel doen.

Annelies van der Veer

Boter, boter

Du beurre, donnez-moi du beurre! Aldus Fernand Point, de vader van de moderne Franse keuken. De Amerikaanse Julia Child begreep precies wat hij bedoelde. Haar man werd in 1956 attaché aan de ambassade in Parijs, en zij begon zich voor de aardigheid te verdiepen in de Franse keuken, die zij zozeer beminde. De uitkomst was de onverbiddelijke bestseller Mastering the Art of French Cooking (1961). In Nederland werd dat boek nooit zo bekend, want wie toen Frans wilde koken, hoefde dat niet via een Amerikaans boek te doen.

Nu is er een film over Julia Child (wier eigen keuken, bekend van de tv, tegenwoordig in het Smithsonian Institute te zien is, een soort deftig, overdekt openluchtmuseum). Helaas gaat de film Julie and Julia niet gewoon over Child, wat toch echt genoeg zou zijn geweest; het verhaal is opgehangen aan een jonge Newyorkse die een kookblog begint, en alle recepten in Mastering in één jaar tijd wil koken. Dat is een van de vele dingen die de film onhandig maken; een ander is dat je steeds zit te kijken hoe ze erin geslaagd zijn om Meryl Streep in haar rol als Julia bijna 20 cm groter te laten lijken dan ze is (168 cm). Streeps nabootsing van het kolossale stemgeluid van Julia Child is evenmin erg overtuigend. Geen onverdeeld succes dus. Maar wel een film met veel boter er in, en liefde, en Parijs - dus ga gerust kijken.

Ileen Montijn

Gelul op Twitter



Afbeelding_37_3

De modieuze maar loze kletspraatjes van Tofik Dibi

Kletspraatjes

Lees hierbij ook: Weg Met Doemscenario hierr.

Aan de vooravond van het GroenLinks-congres is de kletsmajoor van Nederland terug in beeld. Kamerlid Tofik Dibi heeft met een aantal gelijkgezinden een oproep in de Volkskrant geschreven onder de titel ‘Weg met het doemdenken’. We moeten ophouden met zeuren over satellietschotels, handjesschudden en een liedje van Kinderen voor Kinderen, want er doemen prachtige vergezichten op in onze multiculturele samenleving.

Bij Dibi hebben de lekkere hapjes en kleurige gewaden plaatsgemaakt voor de moderne clichés van de multiculturele vooruitgang: “Een hoofddoek op stiletto’s. Sproeten met kroeshaar. Geen dubbele, maar een driedubbele nationaliteit. Eenmaal in het vizier weerleggen wij overtuigend de clichés uit het integratiedebat, maar dan moet de schijnwerper wel van moskee naar club en collegezaal. Van gevangeniscel naar voetbalveld. Van statistiek naar karakteristiek.”

“Het integratiedebat is niet één en al ellende”, betogen Dibi c.s. En dan volgt de sleutelpassage van hun betoog: “De mooiste ontdekking van het integratiedebat is de (her)ontdekking van het dna van Nederland: vrijheid van meningsuiting, recht op zelfbeschikking, non-discriminatie, gelijkheid van man en vrouw en scheiding van kerk en staat. Wij dragen de erfelijke informatie in dit dna vol trots.”

Laat ik nu altijd hebben gedacht dat het islamdebat zo fel wordt gevoerd omdat juist deze essentiële onderdelen van dit dna op de tocht staan. De vrolijk integrerende en succesvolle allochtonen zien we dagelijks om ons heen. Maar het kan geen kwaad om de schijnwerper af en toe te zetten op de bedreigingen voor dat dna. Maar dat vinden Dibi and friends juist zo vervelend. Op dus naar de volgende fase van het integratiedebat. Uitstekend, zolang het door Dibi zo geprezen ‘dna van Nederland’ niet wordt verkwanseld.

Dibi kan deze nieuwe fase in het integratiedebat alleen maar tot een succes maken ‘als iedereen meedoet‘. “De tijd is aangebroken om de politiek wakker te schudden… Wie doet er mee?”

Nou, bij GroenLinks doet René Danen straks mee. De man die in 2002 een hoofdrol speelde in de campagne tegen Pim Fortuyn, staat kandidaat voor twee functies in het partijbestuur. Danen is voorzitter van Nederland Bekent Kleur, een van de gangmakers van het komende proces tegen Geert Wilders. Misschien kan Dibi zaterdag (28 november) op het partijcongres van GroenLinks verklaren dat het juridisch monddood maken van politieke tegenstanders strijdig is met de vrijheid van meningsuiting. (Even ten overvloede: het verbieden en verscheuren van boeken is eveneens zeer strijdig met het dna van Nederland.)

Wellicht klimt Dibi op het spreekgestoelte om te verklaren dat een verklaard bestrijder van de vrijheid van meningsuiting als René Danen eigenlijk niet thuishoort in het partijbestuur van GroenLinks. Het gaat immers om het dna van Nederland, niet waar?

Recht op zelfbeschikking, ook zo’n mooi stukje dna. Dat recht wordt dagelijks geschonden voor miljoenen vrouwen in de islamitische wereld. In Iran en Afghanistan wagen vrouwen hun leven voor de vrijheid om geen boerka of chador te moeten dragen. Wellicht kan Dibi bijdragen aan hun strijd door aan andere zaken voorrang te geven dan het recht om in Nederland onder alle omstandigheden een boerka te dragen. De vraag is trouwens in veel gevallen of het hier om een recht gaat of om een door de echtgenoot opgelegde plicht.

De ‘essentie van GroenLinks’, noemde hij dat recht ooit op de salafistische website Al-Yaqeen. Misschien hoort het meer tot de essentie van GroenLinks om harder dan tot nu toe de stem te verheffen tegen de onderdrukkers in Iran, de stenigers in Somalië en de sharia-invoerders in Maleisië en Atjeh. “Hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit“, dat riepen immers de voorlopers van GroenLinks toen het nog ging om de onderdrukking in Vietnam, Argentinië en Zuid-Afrika.

Tofik_dibiweb_1Non-discriminatie, gelijkheid van man en vrouw en scheiding van kerk en staat, nog meer dna van Nederland. Dat worden zaterdag leuke onderonsjes met partijgenoot Rik Grashoff - de Rotterdamse wethouder die de homofobe praatjes van ’bruggenbouwer’ Tariq Ramadan witwaste. Dibi moet hem toch kunnen uitleggen dat zijn vriendendienst aan Ramadan neerkwam op steun aan de discriminatie van homo’s.

Ander gespreksonderwerp met Grashoff: de gescheiden vakken voor mannen en vrouwen in een Rotterdams theater op verzoek van een fundamentalistische artiest. Een vorm van seksuele apartheid, die lijnrecht ingaat tegen de gelijkheid van man en vrouw - nog zo’n onmisbaar stukje dna van Nederland. Gelukkig trokken de theaterbezoekers zich niets aan van deze maatregel.

Het leukste wordt het gesprek dat Dibi met zichzelf gaat voeren. In zijn opiniebijdrage noemt hij het ‘handjesschudden’ een futiliteit. Het gaat in deze kwestie om het optreden van ambtenaren tegen de helft van onze bevolking. Discriminerend gedrag van vertegenwoordigers van de staat, die op grond van hun religie de elementaire beleefdheid tegen vrouwen niet in acht nemen.

Niemand zou het accepteren als ambtenaren vanwege hun heilige principes geen hand zouden geven aan homo’s, zwarten of Marokkanen. In het geval van vrouwen mag het kennelijk wel van Tofik Dibi van de seculiere partij GroenLinks.

Non-discriminatie, gelijkheid van man en vrouw en scheiding van kerk en staat, drie stukjes dna in één kwestie. “Wie doet er mee?” vraagt Dibi. Maar zelf doet hij dus helemaal niet mee aan zijn ontdekkingstocht naar het dna van Nederland. Dat maakt de oproep van Dibi en zijn vrienden tot een leeg en voos verhaal.

Carel Brendel

Gesukkel in de Keuken (5)

Aardappelen

Aardappelen

Belle de Fontenay, Malta, Alpha, Santé, Nicola, Opperdoezer Ronde, Truffelaardappels, La Ratte, Roseval, Rubis; allemaal aardappelen. Volgens sommigen zelfs delicatessen. Maar zijn ze wel zo lekker als vroeger de aardappelen van m'n moeder? Als ik haar vraag wat voor aardappelen zij gebruikte, komt ze niet verder dan: 'Kruimige.' Tegenwoordig koopt ze Bintjes, maar die smaken volgens haar naar niks. Dat noemen we vooruitgang.
Zelf koop ik mijn aardappelen ergens in de polder langs de kant van de weg. Het zijn Frieslanders, echte kleiaardappelen. Ze kosten 4 euro per krat van 5 kilo en smaken volgens mij naar de aardappelen die mijn moeder vroeger op tafel zette. Volgende keer zal ik een kratje voor haar meenemen.

Karel Gabler

Gelul op Twitter


Afbeelding_33
Afbeelding_34_5

Vraagje aan Ineke Kanters

Gevonden_voorwerpen_3

Kunstenares Ineke Kanters had haar ludieke zeepbeeld van Geert Wilders eigenlijk al eerder willen maken: "Al een hele tijd geleden, nog in de Fortuyn-tijd. Ze wilde toen een beeldje van Pim Fortuyn maken. Dat is er nooit van gekomen. Nu werd het Wilders.

Nu werd het Wilders. Natuurlijk.

Vraagje aan Ineke Kanters: door wie laat je je binnenkort inspireren? Mohammed?

Keihard liegen


Het enige dat je deze protestanten kan verwijten is dat zij er echt niet voor voelen om op een boot in de rondte te springen tijdens de Gay Parade in Amsterdam. Ik vind ze meteen erg prettig. Ik ben op bezoek bij de protestantse gemeente van de Pauluskerk in Gouda. Zij hebben Hans Jansen uitgenodigd om in hun kerk een lezing te houden. Ik schat dat er driehonderd mensen verzameld zijn. Vele grijsaards en enkele jongeren. Opvallend verzorgde en beleefde mensen. Maar ja, ik kom uit de grachtengordel. Net voor de dienst, want het is ook een kerkdienst, arriveert een handvol axxivoerders van het type beroepsmoslim. De kledingcode voor enkelen van hen is het bekende middeleeuwse model. Zij worden begeleid door een hele wolk mensen die in alles uitdragen dat zij hele goede mensen zijn die de zwakken door dik en door dun zullen steunen.

Jansen_697977hNa gebed en gezang, onder begeleiding van een zwaar dreunend orgel steekt Hans van wal. De lezing duurt een uur. Ik haal er enkele koranpassages uit die Hans bespreekt.

Een belangrijke passage voor christenen die de dialoog zoeken is koran 9:30: Over mensen die geloven dat Christus de zoon van God is staat daar: ‘qaatala-hum-u-llaah, 'moge God hen in de strijd doen sneuvelen'.

In koran 2:65, 5:60, 7:166 zet Allah het op een partijtje schelden. Ongelovigen en joden krijgen van Allah te horen dat zij apen, ezels en rotbeesten zijn. Dat is dus God aan het woord. Dit is levende religie, wie door Israel reist ziet in de omgeving waar veel ‘Palestijnen’ komen op de muren grafiti die spreekt van apen en ezels. Dat is dus het woord van God.

In koran 65:4 bevestigt Allah zijn volgelingen dat meisjes die nog te jong zijn om te menstrueren toch al heel geschikt zijn om mee in het huwelijk te treden. In deze passage gaat het over de scheidingsprocedure als je weer van zo’n jong meisje af wil. Het is dus een indirecte bevestiging van het goedkeuren van een huwelijk met een kind.

Rond deze laatste koranaanhaling ontspint zich een discussie. Die een ware ontmaskering wordt, zij het pas als ik een dag later thuis de kans krijg wat teksten na te lopen. De middeleeuwer, de man in Talibanpakje krijgt de microfoon, zo goedig zijn die christenen, en begint op de meest zachte en aangename toon, zijn gelaat een en al glimlach, hoofdschuddend over zoveel domheid, aan de aanval. Hij doet eerst zijn beklag erover dat in een kerk waar hij dacht dat altijd van liefde werd uitgegaan nu zo sterk werd gepolariseerd. Door, opzettelijk of niet, onjuiste mededelingen te doen over de inhoud van de koran. Want, in 65:4 wordt niet gesproken, zo stelt de jongeman, van jonge meisjes maar juist van oude vrouwen. Het gaat niet om nog-niet-menstrueren maar om niet-meer-menstrueren.

Even ben ik perpleks, ja, wat als dat waar is? Ik weet niet wat er staat in al die koranpassages en in al die vertalingen. Hoe kan een mens dat ooit allemaal weten?

Het antwoord van Jansen begint met een vraag: kent u de tafsir, de korancommentaren? Ja, knikt onze strijder voor moslimemancipatie. Dan wijst Jansen er op dat in Tafsir al-Jalalayn heel duidelijk wordt gesteld dat het in koran 65:4 gaat om te-jong-om-te-menstrueren. Om kinderen dus, die niettegenstaande hun leeftijd al getrouwd zijn. De moslim glimlacht er alleen om. Wat is nu waar? Ik vrees dat veel van de kerkgangers de moslim het voordeel van de twijfel zullen gunnen. Wij zijn in Nederland er nog niet aan gewend om keihard voorgelogen te worden. Zelfs ik word ter plaatse overvallen door twijfel. Hoe zit het nu? Zou er een vergissing in het spel kunnen zijn. Thuis zoek ik het op:

Tafsir al-Jalalayn:

And [as for] those of your women who (read allā’ī or allā’i in both instances) no longer expect to menstruate, if you have any doubts, about their waiting period, their prescribed [waiting] period shall be three months, and [also for] those who have not yet menstruated, because of their young age, their period shall [also] be three months — both cases apply to other than those whose spouses have died; for these [latter] their period is prescribed in the verse: they shall wait by themselves for four months and ten [days] [Q. 2:234]. And those who are pregnant, their term, the conclusion of their prescribed [waiting] period if divorced or if their spouses be dead, shall be when they deliver. And whoever fears God, He will make matters ease for him, in this world and in the Hereafter.

Hier staat het glashelder. Dit betekent dat de jonge moslim in die protestantse kerk werkelijk gewoonweg glashard stond te liegen. Onthoud dit als u met moslims spreekt.

Dit brengt mij terug bij de Gay Parade. Daar was namelijk op een van de boten een prominente moslim te zien: homovriend Marcouch, de voorzitter van stadsdeel Slotervaart. Zou Marcouch ook zo’n keiharde leugenaar kunnen zijn? Zou hij als het ware het touw om de homo’s mee op te knopen al in zijn achterzak hebben zitten terwijl hij daar vrolijk op dat bootje staat te zwaaien naar zijn electoraat?

In de kerk zijn meer vragenstellers. Ik vrees dat onder hen er maar weinig zijn die de moeite zullen nemen zo’n tafsir na te lopen. Hun vragen zijn namelijk bepaald niet kritisch ten aanzien van het mohammedanisme. De vragen richten zich juist op ‘ons’. ‘Moeten wij niet meer naar ons zelf kijken?’, vraagt een vriendelijke grijsaard. Waarmee hij blijk geeft serieus te menen dat Nederland de mohammedanen niet vanaf de eerst aankomende gastarbeider ongelofelijk goed heeft behandeld. Zou zo’n man nu echt niet weten dat iedere moslim hier is ontvangen met een baan of een uitkering, met gezondheidszorg en gratis onderwijs? En huisvesting en huursubsidie en cursussen eigen taal en nog veel meer. Wist u dat huisartsen beloond worden op basis van het aantal patiënten in hun ‘wijk’? En dat deze beloning in een wijk met veel moslims hoger is omdat deze nu eenmaal een groter beroep doen op de gezondheidszorg?

Dan komt een klein dik moslim-vrouwtje aan het woord. Zij heeft haar Nederlandse vriendin meegenomen. Die zich tot haar verhoudt als een oud vrouwtje tot een ziek hondje. Een en al overstromend hart en medelijden straalt de Nederlandse, type kunstenares, uit. Zij slaat beschermend haar arm om moslimvrouwtje heen. Moslimvrouwtje krijst intussend de hele kerk bij elkaar, veel te hard in de microfoon blèrend zonder de geringste verlegenheid of schaamte over haar afgrijselijk slechte Nederlands. Wat ze zegt komt neer op: ‘Wij hebben een heel leuke christen-moslim praatgroep en wij hebben heel veel begrip voor elkaar. Waarom kan dat niet altijd overal zo zijn?’

Ik vrees dat er in het publiek nog steeds harten opengaan bij dit soort oproepen tot ‘dialoog’. Al heeft iedereen net koran 9:30 gehoord.

Tijdends de pauze spreek ik een vrouw. Keurige vrouw. Ze vertelt hoe ze tien jaar lang werd getreiterd door moslims. Voornamelijk door de kinderen van moslims. Tot ze vertrok naar een andere buurt. Treffend vond ik deze anecdote. Zij liep met een vriendin over straat. Voor haar liepen drie hele kleine moslimmeisjes. Nog geen acht jaar oud. Twee van de meisjes draaien zich om en spugen op de grond in de richting van mevrouw en haar vriendin. Ze zijn ontsteld. Wat is dit? Wat nu? Ze doen niets. Geen draai om de oren, zelfs geen reprimande. Dan ziet zij dat vlak achter hen ‘twee hele grote Marokkanen’ lopen. Ja, wat maakt u nu van zo’n verhaal? Ik herken er de instructies van de profeet in. Moeiteloos.


Roelf-Jan Wentholt

Mild vonnis voor de neef van de Rotterdamse burgemeester

Stamboom_2

DEN HAAG - Het gerechtshof in Amsterdam heeft Lahbib Bachar en zijn vrouw Hanan Sarrokh schuldig aan terrorisme bevonden. Ze kregen gevangenisstraffen van 104 en 74 dagen, evenveel als het aantal dagen dat ze al in hechtenis zaten.

Bachar is een neef in de tweede graad van Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, een opmerkelijk feit dat echter weinig media-aandacht kreeg gedurende de rechtszaak. Hij en zijn vrouw werden schuldig bevonden voor het spelen van een rol in en het steunen van de groep rond de terroristen Samir Azzouz en Noureddine el Fatmi, die lange gevangenisstraffen uitzitten wegens het voorbereiden van aanvallen op diverse Nederlandse politici.

De arrondissementsrechtbank in Rotterdam veroordeelde het stel al eerder tot drie jaar gevangenisstraf. De lagere rechtbank zei dat ze hen tot 8 en 10 jaar cel zou hebben veroordeeld als verzachtende omstandigheden niet werden meegewogen. Het belangrijkste was dat ze als getuigen tegen Azzouz and El Fatmi optraden.

Bron: Europe News: Mild Sentence for Rotterdam Mayor's Terrorist Cousin.

Vertaling: Rudolf

Lijstduwer Ahmed Marcouch is stemmentrekker én splijtzwam

Plus Update!: 21.11.2009 Afdeling Nieuw West wil Marcouch niet als lijstduwer in Amsterdam

Het conflict in de PvdA-afdeling Nieuw West laait op, zo meldt het Parool. Een meerderheid van het afdelingsbestuur wil niet dat Ahmed Marcouch als lijstduwer optreedt bij de verkiezingen voor de stedelijke gemeenteraad. Andere kandidaten kregen eerder te horen dat ze geen kandidaat mochten zijn voor zowel de stadsdeelraad als de gemeenteraad. (Zoals al gemeld in bijgaand weblog). Het Parool meldt verder, dat concurrent Achmed Baâdoud zich in een nieuwsbrief aan de leden heeft gekeerd tegen de religieuze agenda van Marcouch.

Overigens heeft de Amsterdamse PvdA-voorzitter Michiel Geuzinge nog niet geantwoord op vragen, die ik hem gistermorgen (20 november) heb gesteld. De vragen luiden als volgt: "Geachte heer Geuzinge. Naar aanleiding van het lijstduwerschap van Ahmed Marcouch heb ik de volgende vragen. Heeft Marcouch zich vóór 25 juni aangemeld als kandidaat? Heeft hij het in de kandidaatstellingsprocedure beschreven selectietraject voor externe kandidaten doorlopen? Indien het antwoord op één van beide vragen nee is, waarom is er dan voor hem een uitzondering gemaakt? Met vriendelijke groet, Carel Brendel, schrijver van weblog Het verraad van links."

Carel Brendel

Splijtzwam
De verbazing is groot over het lijstduwerschap van Ahmed Marcouch bij de komende raadsverkiezingen. Andere PvdA-leden kregen te horen, dat ze niet kandidaat konden staan voor stadsdeelraad en gemeenteraad tegelijk. Marcouch heeft bovendien niet meegedaan aan een groepsassessment voor kandidaat-raadsleden. Hoe zit dat? Ondertussen brengt een huis-aan-huiskrant in Amsterdam-West een serie van twintig juichverhalen over de burgemeester van Slotervaart.

Verrassing troef bij de presentatie van de PvdA-kandidatenlijst voor de Amsterdamse gemeenteraad. Daar was allereerst de slachting binnen de huidige fractie. Van de twintig zittende raadsleden komen er hooguit vijf terug in de volgende periode. Opvallend was ook de plaatsing op de lijst van Luud Schimmelpennink, voormalig provo en witkarfetisjist, en Cox Habbema, de vroegere directeur van de Stadsschouwburg.

De grootste verrassing was echter de inzet van Ahmed Marcouch, door de partijtop beoogd lijsttrekker in stadsdeel Nieuw West, als lijstduwer voor de PvdA in heel Amsterdam. Vooral de partijgenoten uit het verre westen van de hoofdstad reageerden verbaasd.

De kandidatencommissie in Nieuw West, die Marcouch op één had voorgedragen, bleek niet op de hoogte van zijn lijstduwerschap in de centrale stad, meldde het Parool. Afdelingsvoorzitter Hans Aertsen, in zijn stadsdeel de voornaamste steunpilaar van Marcouch, zei dat de zaak nog door zijn bestuur zal worden besproken.

Ongetwijfeld waren er meer betrokkenen verrast in de westelijke tuinsteden. Tijdens de selectieprocedure van de PvdA waren er namelijk kandidaten, die zowel in het stadsdeel als in de centrale stad een plaats op de lijst ambieerden. In Nieuw West kregen ze te horen dat ze zich moesten terugtrekken voor de centrale gemeenteraad. Zo niet, dan zou de adviescommissie hen in het eigen stadsdeel op een onverkiesbare plaats zetten. De betrokkenen kozen voor Nieuw West. Ze ontdekken nu, dat er voor Marcouch wel een uitzondering wordt gemaakt.

Margreet Elings, voorzitter van de kandidatencommissie in Nieuw West vertelde tegen het Parool dat Marcouch aanvankelijk was gevraagd om tweede te worden op de lijst voor de gemeenteraad. Dat had hij volgens haar afgewezen. Volgens de door de PvdA Amsterdam opgestelde kandidaatstellingsprocedure had hij zich vóór 25 juni moeten opgeven als kandidaat-raadslid. Daarna doorliepen de kandidaten, ook de (ex-)bestuurders van de stadsdelen, een intensief selectietraject.

Volgens een goed ingevoerde bron was Marcouch niet aanwezig op een groepsassessment, waaraan veertig mededingers naar een plaats op de PvdA-lijst zich begin november moesten onderwerpen. Daarbij ging het er om of de kandidaten goed met elkaar konden samenwerken. Op het programma stonden korte vergaderingen. Verder het gezamenlijk knippen en plakken van posters onder het wakend oog van de externe deskundigen. Wie niet zonder goede reden wegbleef bij dit groepsproces, zou niet op de kandidatenlijst belanden.

In de kandidaatstellingsprocedure is in elk geval geen uitzonderingsbepaling opgenomen voor lijstduwers. Ook het huishoudelijk reglement zegt niets daarover. Heeft Marcouch zich destijds aangemeld? Of is hij op het laatst aan de lijst toegevoegd? Elings van de adviescommissie Nieuw-West wekte in elk geval (misschien onbedoeld) de suggestie in het Parool: “Ik neem aan dat dit een strategische move is. Mijn inschatting is dat het te maken heeft met Nieuw West.”

Kort na 9.00 uur vanmorgen (20 november) heb ik een mail gestuurd naar de Amsterdamse PvdA-voorzitter Michiel Geuzinge met de vragen of Marcouch zich voor 25 juni heeft aangemeld als kandidaat en of er voor hem een uitzondering is gemaakt bij de selectieprocedure. Vanmiddag om 15.00 uur was er nog geen reactie. Mocht ik alsnog antwoord krijgen, dan zal ik u via een update op de hoogte houden. Hopelijk komt er helderheid. Anders verwacht ik kritische vragen tijdens de algemene ledenvergadering, die op 1 december de definitieve kandidatenlijst zal vaststellen.

In een eerder weblog vestigde ik de aandacht op de pogingen van partijvoorzitter Lilianne Ploumen (ook wel bekend als de politiek buurtregisseur van Slotervaart) en de Amsterdamse partijchef Lodewijk Asscher om de hand te lichten met de PvdA-statuten. De twee steunden een onreglementair voorstel in verband met de kandidatenlijst in Nieuw West. In strijd met de huisregels werd geprobeerd Achmed Baâdoud en andere mogelijke concurrenten van Marcouch bij voorbaat uit te schakelen.

Marcouch-fans zullen dit geschrijf over statuten en reglementen wellicht als muggenzifterij omschrijven. De lastige regeltjes zijn echter ooit opgesteld om willekeur en vriendjespolitiek te voorkomen. Wie uitzonderingen toelaat voor favorieten van de partijtop, zet de deur wijd open voor ondermijning van de interne partijdemocratie.

Ongewenst is ook de enorme invloed van de machtige PvdA op de lokale media. In mijn vorige artikel meldde ik dat Clyde Moerlie van Tulpen voor Amsterdam (een links-seculiere afsplitsing van de PvdA) vlak voor de uitzending werd afgebeld door tv-zender AT5. Moerlie was uitgenodigd om in debat te gaan met wethouder Asscher. Op de valreep bleek de voorman van de Tulpen niet welkom als sparringpartner van de Amsterdamse partijbaas.

Terwijl opponenten worden geweerd bij de gemeentelijke zender AT5, staat de Westerpost - de huis-aan-huis-krant voor Amsterdam-Nieuw West - vol met lovende artikelen over Marcouch. Het weekblad is bezig met ‘een serie van twintig verhalen over de effecten van beleidsmaatregelen in Slotervaart’.

Het tiende deel van de serie meldde op 21 oktober (pagina 22) een ‘halvering van straatcriminaliteit en overlastgroepen’. In het niet ondertekende artikel kwamen alleen stadsdeelvoorzitter Marcouch en coördinator Houssain Mouhmouh aan het woord. Onduidelijk bleef of ook gewone stervelingen in Slotervaart een verbetering bespeurden.

Ook het elfde deel van de serie (4 november, pagina 22) was niet ondertekend. Vier jaar na de moord op Theo van Gogh ging het over de aanpak van de radicalisering. Heel Amsterdam-Nieuw West kon kennis nemen van de positieve ontwikkelingen als gevolg van de vele inspanningen van Marcouch.

De Westerpost is, zoals zo veel huis-aan-huisbladen, sterk afhankelijk van de inkomsten uit gemeentelijke mededelingen. De redactie verkeert dan ook niet in de positie om een 20-delige serie vol overheidspropaganda te weigeren. Het is een ander vleugje Berlusconi in een stad, waar één politieke partij al vele jaren een zeer dominante positie inneemt.

Terug naar lijstduwer Marcouch. De Amsterdamse PvdA-leiding ziet hem ongetwijfeld als een geweldige stemmentrekker, ondanks de afsplitsing in Slotervaart en de partijcrisis in Nieuw West. Ongetwijfeld zal Marcouch het goed doen bij zich progressief voelende bewoners van de Binnenstad en Oud Zuid.

‘Door de ‘koning van Slotervaart’ in te schakelen zorgt de partijleiding tegelijkertijd voor de uitbreiding van het in de westelijke tuinsteden uitgebroken conflict tussen seculieren en religieuzen naar de rest van de stad.

De komende verkiezingsstrijd in Amsterdam zal ook gaan over thema’s als handenweigerende ambtenaren en koranonderwijs op de openbare school. De VVD heeft nog meer munitie gekregen voor haar campagne tegen ‘de religiepolitiek’ van burgemeester Job Cohen en partijleider Asscher; tegen ‘het idee dat religie (lees: de islam) door de overheid ondersteund kan en moet worden omdat het zo’n belangrijk bindend element in de samenleving is’.

Zo zal blijken dat Marcouch behalve stemmentrekker ook splijtzwam is voor de PvdA.

Carel Brendel

Dat schiet lekker op

Arabist_jansen

Arend Jan Boekestijn heeft het volk een dienst bewezen door ons te laten weten hoe Hare Majesteit over ons denkt. Het is niet zo goed dat hij hierom aftreedt.

Uiteraard beïnvloedt Hare Majesteit de gang van zaken in dit land het liefst van achter de schermen en in het verborgene. Wie niet. Maar in een modern land hoort invloed nu eenmaal niet stiekem te worden aangewend.

Wilders en zijn kiezers zijn gewaarschuwd. Laten we hopen dat er niet zoals bij Fortuyn en Van Gogh door wie dan ook hardhandig wordt ingegrepen.

De laatste keer dat ik Boekestijn trouwens sprak, was samen met Theo van Gogh in een visrestaurant. Ik moet daar vandaag onwillekeurig vaak aan terugdenken. Er zat nog een vierde aan tafel. Die leeft nog wel, hij verkeert in goede gezondheid, maar heeft zich wel uit het debat teruggetrokken.

Dat schiet lekker op. Driekwart.

HansJansen

Gesukkel in de Keuken (4)

Garnalen

Garnalen


Garnalen pellen heb ik geleerd aan boord van een Oeverse garnalenkotter. Ze kwamen zo uit de zee. Daarna meteen gekookt en gepeld. Nooit meer heb ik ze zo geproefd.
Koop een pond Hollandse garnalen. Knak het pantser op het tweede ringetje achter de kop en wurm het staartstuk los. Druk de kop in en trek tegelijkertijd, heel voorzichtig, het vlees los. Doe het garnaaltje in een schaaltje. En niet in je mond!
Eet ze op vers wit brood met gezouten roomboter. Strooi er fijn gemalen witte peper over met daarop een klodder zelfgemaakte mayonaise. Drink er ijskoude Manzanilla bij. Trek van de koppen en pantsers een bouillon. Gebruik die als basis voor soep of risotto.

Karel Gabler

Hoe egoïstisch kun je zijn

Gevonden_voorwerpen_3

"Ze [moslimvrouwen] willen een hoofddoek dragen en zich feminist kunnen noemen zonder dat ze zich Noraook tegen de Nederlandse feministische zusters moeten verantwoorden of een hoofddoek wel samen kan gaan met een feministisch lidmaatschap.Nora Kasrioui, Baukje Prinsen en Joke van der Zwaard in Trouw.

Natuurlijk joh, een hoofddoek op en feminist zijn, gaan fantastisch samen in 0031, Wie van Nora's feministische zusters (Anja, Hedy, Hanneke, Margriet, ..) is er niet dol op, of verdedigt (Femke) de vrijwillige hoofddoekdracht niet met verve?

Erg leuk, zo'n symbool waar een selecte groep in Nederland in alle vrijheid voor kan kiezen maar dat op wereldschaal wel degelijk een teken van onderdrukking is! Dat is een feit, dat is geen mening. Hoe egoïstisch kun je zijn (als politicus)?

Een punt maken

Kruiswoordpuzzel_2

Een punt maken, tot de slotsom geraken, een conclusie trekken. Of zoiets als een probleem benoemen. Het mag tegenwoordig allemaal niet meer. Altijd en eeuwig wordt er (door)gerelativeerd. Meten is niet meer weten.

Ik relativeer, jij relativeert, wij relativeren ons kapot, stuk, een hoedje.

Is iets duidelijk of bekend geworden, dan mag dat niet lang zo blijven. Dan komt er wel iemand die zegt of schrijft: “maar, je moet het niet letterlijk nemen...”, of “maar in dit boek van gelovigen staat ook....”, of “maar Israel...”, of “er gebeuren ook hele goede dingen..”, of “wie zijn wij om dit te zeggen?...”, of ...

En alles blijft ongewijzigd. Er wordt geen punt gemaakt dan dat het onwenselijk is een punt te maken. Dankzij het decadente postmodernistische doorgerelativeer dat maar in de mode blijft.

Vroeger was ik dol op mensen die relativeerden, ze hadden humor vond ik, waren niet zo zwaar op de hand, hadden plezier in het leven, kon je lol mee hebben.

Maar dat waren andere tijden.

Tegenwoordig kan ik diezelfde mensen met hun praatjes niet meer aanhoren, en dit stukje is mijn punt.

Annelies van der Veer