Avond aan avond schuift de menigte over den smallen Nieuwendijk. Pikdonker is het tussen de hooge, smalle huizen, maar dat geeft niets, men laat zich voeren door anderen. Giechelgeluidjes van meisjes, gegrinnik van jongens, gefluister en dan weer de stem van de kooplieden met hun mandjes: ‘Paling, broodje ei, sigaretten!’ Café-deuren slaan open en toe, even kiert een smalle streep licht over de straat, dan gaat de pantoffelparade weer in het duister voort…
Het ziet er onschuldig uit. Een eindje om des avonds na het werk, wat schuilt daarin? En al die vaders en moeders, die hun kinderen toestaan een ommetje te maken, vinden dat helemaal niet erg. Annie wandelt met haar vriendinnetje en Piet met zijn vriendjes. Over de Nieuwendijk, welja, wat steekt daarin? Daar is het druk en gezelllig!
Wanneer die ouders eenig begrip hadden van de gevaren die hun kroost bedreigen, op den gezellig-drukken Nieuwendijk, dan was de Nieuwendijk morgenavond precies zoo uitgestorven als de Leliegracht bij avond. Maar zij weten het niet.
Zij weten het niet, dat een deel van onze jeugd avond aan avond verknoeid wordt op den Nieuwendijk, dat daar dingen gebeuren, waarvan iedere moeder zou moeten huiveren. Of is het geen schandaal, dat daar meisjes van veertien, vijftien jaar door troepen jongens belaagd worden in de donkere Passage? Is het geen schandaal dat jongens van zeventien, achttien jaar, handelaartjes in gestolen sigaretten, loopjongens, die hun baas bestelen, borrels drinken van twee, drie gulden? Dat meisjes van dertien jaar daar loopen en niet veilig zijn voor de rondslenterende mannen?
De burgemeester heeft de laatste dagen een aantal beruchte café’s, ook op den Nieuwendijk, doen sluiten, want in die kroegen werden onder dure borrels gestolen fietsen verkocht en bonnen verhandeld, daar werden meisjes binnengetroond, die om negen uur naar bed zouden moeten gaan.
Veeg den Nieuwendijk schoon, sluit de café’s, maak een einde aan dit schandaal. De tijd dringt!
(Uit Het Volk, 26 augustus 1943)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten