Stop de Verweltering van de samenleving!

Korpschef Bernard Welten heeft foute supporters en lastige tegenstanders. Na het tv-interview met Jeroen Pauw, waarin hij aankondigde boerkadraagsters niet te zullen verbaliseren na de invoering van het boerkaverbod, kreeg hij een warm applaus van As-Soennah. Dat is de stichting van de gelijknamige salafistische moskee, die onder leiding staat van de Haagse imam Fawaz Jneid.

Op hun site Al-Yaqeen schieten de salafisten woorden te kort om de Amsterdamse hoofdcommissaris de de hemel in te prijzen. “Blijkbaar heeft Nederland nog mensen op vooraanstaande posities waarop het trots kan zijn. De moedige uitspraak van korpschef Welten getuigt van hoog niveau, visie en een groot verantwoordelijkheidsgevoel.” De critici ‘begrijpen niet de wijsheid achter zijn woorden’, aldus As-Soennah. Imam Fawaz geniet nationale bekendheid als bedreiger en verwenser van onder anderen Ayaan Hirsi Ali, Theo van Gogh, Ahmed Marcouch en (maar dat is minder bekend) van de Haagse SP-fractie.
“Met zulke vrienden…”, zei Theo van Gogh altijd. Vervelend voor Welten is dat niet alleen de Telegraaf maar ook de Volkskrant zijn uitspraken 

onterecht vindt. De Volkskrant speculeert zelfs over een voortijdig vertrek van de hoofdcommissaris. “Maar de vraag is onderhand of hij zelf nog kan bepalen wanneer hij als korpschef vertrekt.”
In het voetspoor van Welten keert ook de Twentse korpschef Martin Sitalsing zich tegen het boerkaverbod. Alleen drukt Sitalsing, die ooit door Welten naar Groningen werd gehaald, zich diplomatieker uit dan zijn vroegere chef.
Dankzij Welten is ook de boerkadiscussie weer hoog opgelaaid. Verbijsterend is daarbij hoe ‘progressieve’, ‘ruimdenkende’, ‘liberale’ en ‘vrijheidslievende’ mensen op de bres staan voor deze mensonterende wandelende vrouwengevangenissen. In het Midden-Oosten en Zuid-Azië worden miljoenen vrouwen gedwongen hun gezicht te bedekken vanwege het fanatisme van allerlei religieuze scherpslijpers. In Afghanistan en delen van Pakistan gooien zij zoutzuur in het gezicht van vrouwen, die blootshoofd over straat durven te gaan. In landen als Iran, Saoedi-Arabië en Soedan wagen moedige mensenrechtenstrijdsters lijf en goed in de strijd tegen deze met een beroep op de sharia gerechtvaardigde onderdrukking. Organisaties als Amnesty International steken deze vrouwen een mes in de rug door zich druk te maken over boerkaverboden in westerse landen.

Eindeloos is het gewauwel over keuzevrijheid en vrijheid van godsdienst. Bij nader inzien valt het altijd tegen met die keuzevrijheid. Een vast argument tegen het boerkaverbod is dat deze vrouwen straks van hun man niet meer naar buiten mogen. Zo worden ze ‘uitgesloten’. In feite sluiten ze zichzelf uit van elke vorm van communicatie, zelfs de interculturele communicatie, door het dragen van deze kleding.

Onverslijtbaar is de mantra dat er slechts 150 boerkadraagsters in ons land zouden zijn. Dit cijfer werd bij haar aantreden in maart 2007 de wereld in geholpen door Ella - ‘de boerka moet kunnen’ - Vogelaar. (Deze schatting van 150 boerka’s kom ik voor het eerst op 5 maart 2007 tegen in regiokrant De Stentor.) Het cijfer is de afgelopen vier jaar eindeloos herhaald, maar in de databank met alle Nederlandse kranten en opiniebladen kan ik geen enkele onderbouwing vinden van Vogelaars nattevingerwerk. Wanneer wordt een non-issue een issue? Als er 500 vrouwen een gezichtssluier dragen? 1500? 3000? Of is de al dan niet vrijwillige opsluiting van 150 vrouwen al niet erg genoeg?

Gekoppeld aan het de onbewezen schatting van 150 vrouwen is de bewering dat een verbod van de gezichtssluier neerkomt op symboolpolitiek. Dat verwijt komt meestal van linkse politici die bij andere gelegenheden voorop lopen met het bepleiten en treffen van symbolische maatregelen. Komende dinsdag (11 januari) bijvoorbeeld gaat een anti-discriminatiecampagne van de gemeente Amsterdam van start. Burgemeester Eberhard van der Laan en zijn wethouders geven het startschot. Tijdens deze manifestatie worden speciale polsbandjes uitgedeeld. In het persbericht volgen nog wat gemeenplaatsen over discriminatie, vrijheid van beweging en vrijheid van meningsuiting. Kortom, symboolpolitiek op kosten van de belastingbetaler.

De politiek is een en al symboolpolitiek. Van waar anders al die herdenkingen, kransleggingen, stedenbanden, verboden terrasverwarmers, duurzame stoplichten en energieneutrale vuilniswagens? Er is niets tegen symboolpolitiek. Met dergelijke maatregelen geeft de politiek aan dat zij bepaalde ontwikkelingen belangrijk of onwenselijk vindt. Ze geeft het goede voorbeeld. Als er dan eindelijk een maatregel wordt genomen tegen de gezichtssluier, waar miljoenen vrouwen wereldwijd het slachtoffer van zijn, mekkeren de pseudo-progressieven opeens over symboolpolitiek.

In een langer verleden hadden links denkende mensen geen enkele moeite met een stevige aanpak van vrouwenonderdrukking. In het keizerlijke China was het de gewoonte om de voeten van meisjes strak in te binden. Kleine voeten waren namelijk een schoonheidsideaal. Het trieste gevolg was dat meisjes en vrouwen voortdurend pijn moesten lijden en vaak genoeg invalide werden. De bestrijding van deze hardnekkige Middeleeuwse misstand stond in de vorige eeuw hoog in het vaandel van de feministen.

Er bestond nog geen Amnesty International om de mensheid er op te wijzen dat deze Chinese meisjes zelf hun voeten wilden inbinden en dat hun keuzevrijheid werd ingeperkt door een verbod. Het was bijzonder progressief om tegen feodale Chinese misstanden te strijden. Tegenwoordig is het bijzonder racistisch om tegen feodale islamitische misstanden te strijden. 

Het verbieden van de boerka is overigens niet alleen een hobby van Geert Wilders. De maatregel wordt voorgesteld door een kabinet van VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV. Een soortgelijke maatregel is al goedgekeurd in Frankrijk, waar ook socialisten en communisten bijna unaniem voor een boerkaverbod stemden.

In Nederland scharen PvdA’ers, onder wie ook hoofdcommissaris Welten, zich liever achter de religieuze onderdrukking. In het geval van Welten wekt dat geen verbazing. De man is in Amsterdam een brave uitvoerder van Vogelaristisch multiculti-beleid. In het kader van de diversiteit startte hij in juni 2009 een personeelwervingsactie in de moskee van Slotervaart; met als pijnlijk gevolg de foto van een knielende korpschef in uniform. Respect voor religie, maar geen enkel respect voor de onafhankelijkheid van de overheid.

In Nederland vraagt de overheid terecht niet naar de religie van haar werknemers. Desondanks begon Welten, voor honderd procent gesteund door de vorige burgemeester Job Cohen, zijn wervingscampagne in een religieus gebouw.
Naar verluidt konden korpschef en korpsbeheerder niet meer door één deur. Je vraagt je af waarom. De wrijving tussen Cohen en Welten kan onmogelijk zijn ontstaan door het met korting aanbieden van de fabeltjeskoran van Kader Abdolah aan hoofdstedelijke politiemensen. Evenmin door de minstens drie toespraken die Welten heeft afgestoken op de politie-iftar, een door de politie georganiseerde gemeenschappelijke maaltijd tijdens de islamitische vastenmaand ramadan.

De laatste iftartoespraak was op 7 september 2010. Ook bij die gelegenheid trad Welten meer op als een politiek commissaris namens de PvdA dan als een politiecommissaris. Hij wilde niets weten van de kritiek van vooral Marokkaanse Nederlanders, dat ramadan een religieuze plicht is, waar de overheid niets bij te zoeken heeft. Welten verkondigde dat je ‘als autoriteit andere culturen en religies moet respecteren’. In de praktijk betekent dit dus respect voor de mensonterende boerka. Welten destijds: “Het is onze wens als politie Amsterdam-Amstelland ons te verbinden met het (sic) islamitische cultuur in de regio en zo zijn we ooit begonnen met de organisatie van een politie-iftar. Inmiddels vieren we ook met anderen een kerstfeest en een chanoekafeest.”

Net als zijn vroegere baas Job Cohen is Bernard Welten er dus voor al uw reli-wensen. Want de Amsterdamse overheid werpt de christelijke kerken en het orthodoxe Jodendom af en toe wat kluifjes toe om het beeld te voorkomen dat alleen de islam zich in de politieke aandacht mag verheugen. Zoals de organisatoren van het hoofdstedelijke Pinksterfestival verklaarden: “Als moslims subsidie krijgen, moet dat ook voor christenen gelden.”

Met dit blog loop ik het risico dat ik de Anne Frank Stichting op mijn dak krijg. De scheidende directeur Hans Westra gaf gisteren (6 januari) een afscheidsinterview aan de Volkskrant. Hij is er voorstander van om ook ‘islamofobie’ aan het discriminatiepakket toe te voegen. “Ik hanteer voor mezelf de maat: als je wat over een bepaalde bevolkingsgroep of religie wordt gezegd, vervangt door jood, kan het dan ook door de beugel? Vrouwe Justitia is blind en maakt het niet uit of je moslim, jood, man, vrouw of wat dan ook bent.”

Met het opnemen van ‘islamofobie’ in de lijst van racistische wandaden zet Westra de deur open voor een inperking van de vrijheid om religie te bekritiseren. Dat kan betekenen dat we voortaan op onze tellen moeten passen als het gaat om idiote imams, razende rabbijnen en domme dominees.

Volgens de schatting van Ella Vogelaar zijn er in ons land dus 150 vrouwen met een gezichtssluier. Het aantal invloedrijke personen, dat net als Westra en Welten bereid is onze vrijheid van meningsuiting te verkwanselen en de poort wil open houden voor feodale vrouwenonderdrukking, is helaas een veelvoud van 150. Daarom mijn noodkreet: Stop de Verweltering van de samenleving!

Carel Brendel