Bloedbad onder christenen. En Europa zwijgt

CHRISTUS ONDER HET BLOED
Een afbeelding van Jezus Christus bespat met het bloed van de slachtoffers van de aanslag op de koptische kerk in Alexandrië in Egypte

il Giornale van 2 januari 2011
Door: Ida Magli

Het zwijgen van Europa is dodelijker dan de bommen

Een bloedbad onder Christenen, bij de uitgang van een van de belangrijkste kerken van Alexandrië, op nieuwjaarsnacht, noopt tot een overdenking die zich niet tot dit éne enkele voorval, hoe treurig ook, beperkt. Een overdenking die wij, geloof ik, allemaal in ons hart bewaren: moeten wij ons neerleggen bij het feit dat het christendom aan het verdwijnen is?

Wij mogen namelijk de ogen voor de werkelijkheid niet sluiten: het is waar dat de christenen zijn vermoord door extremistische groepen van verschillende nationaliteit en sociale afkomst, maar de christelijke wereld, vooral de politieke en religieuze leiders, door zich jarenlang alsmaar illusies te maken en de gelovigen tot de illusie te drijven dat het altijd en uitsluitend om weinige fanatiekelingen gaat, heeft het mogelijk gemaakt dat er een sfeer ontstond waarin een «zwakheid» van het christendom algemeen waargenomen werd. Sterker nog, als wij de werkelijkheid echt onder ogen willen zien, dan moeten wij zowel het gedrag van de christenen als wat de muzelmannen ervan denken, bij de juiste naam noemen: het is onderhand meer een culturele traditie dan een werkelijk religieus geloof. Het zijn de duizenden toeristen op het Sint Pietersplein niet die kracht aan het christelijk geloof verlenen; het zijn de stampvolle kerkdiensten tijdens de kerstdagen niet, die de godsdienstigheid van Europa verkondigen.


Wat telt is de dagelijkse belevenis en deze belevenis ligt zeer ver weg van het Evangelie, tenminste op het niveau van de wetgeving en de leidinggevende klassen. Wie verdedigt er werkelijk het christendom? Door het alsmaar «dialogiseren» weet men niet meer wat Jezus gezegd heeft; en zonder Jezus —dat weten de muzelmannen heel goed— zal hier en daar een goede schouderstoot voldoende zijn om het christendom in een hoek te drijven. Een mooie hoek met goede manieren, waarin iedereen van iedereen houdt, maar niets meer dan een hoek.

Deze toestand waarin «iedereen van iedereen houdt» is wat de leiders denken en willen, allen strevend naar globalisering en derhalve naar het homogeniseren van zeden en gewoonten, van religies en van volkeren. Maar de gelovigen denken dit niet. Ze denken dit niet, want ze willen geen afstand doen van het zich «mens» voelen en zijn, met hun eigen intelligentie, hun eigen geschiedenis, hun eigen geloof, hun eigen wil.

Moeten wij werkelijk onze mond houden en zien hoe onschuldige christenen verraderlijk vermoord worden terwijl ze uit een kerk komen? De Egyptische regering beweert dat het om buitenlandse extremisten gaat. Dat zal misschien wel waar zijn, maar is er geen controle aan de grenzen van Egypte? In ieder geval wat is zij vanaf heden van plan te doen om de veiligheid van de christenen te behartigen? Het probleem bestaat eigenlijk al in ieder land waar de islamitische meerderheid de aanwezigheid van christenen niet duldt: in Afrika zowel als in het Oosten…

De bakermat van het christendom is Europa. Ook al zijn er christenen in alle werelddelen, is het in Europa dat men een strategie moet bedenken en een duidelijk overzicht moet geven van de middelen die de christenen de gelegenheid geven hun geloof, zonder fysieke angst te beleven, maar ook met de intellectuele en morele veiligheid die dat geloof biedt. Op welke manier? De politici kunnen, als zij willen, zeker adequate oplossingen vinden, zowel op diplomatiek als op militair niveau, voor de verschillende contexten, maar wij kunnen hen die niet aan de hand doen.

Maar er is een aspect, misschien wel het belangrijkste, waarin de publieke opinie van werkelijk belang is. De publieke opinie moet geholpen worden zich zonder de minste remmingen, zonder politiek correcte censuur verstaanbaar te maken, aangezien voor de christenen het gebod geldt «Laat het ja, dat gij zegt, ja zijn, en het neen, neen; (wat daar bovenuit gaat, is uit den boze)» [Mattheüs 5:37]. Wij moeten over Jezus van Nazareth praten, over wat hij gezegd en gedaan heeft, niet over het Oude Testament, Pater Pius of de Pauzen, om te weten of wij de christelijke religie in haar essentie en haar actualiteit willen verdedigen.

Alleen als er een sterk standpunt zal worden ingenomen ten opzichte van het christendom door de Europese en wereldwijde publieke opinie, zal het mogelijk zijn de politieke middelen op gang te brengen om de christenen die in gevaar verkeren te beschermen. Wij weten al dat Europa tegen deze strategie is (enkele dagen geleden hebben wij commentaar geleverd op de Europese agenda waaruit Kerstmis verdwenen is), maar deze houding heeft voet aan de grond kunnen krijgen omdat de «onderwerping» aan andermans waarheid al zo vaak door de strot geduwd werd dat men er misselijk van werd. Anderen gelijk geven is veel te gemakkelijk.

© IL GIORNALE ON LINE S.R.L. - Via G. Negri 4 - 20123 Milano - P.IVA 05524110961

LINK: http://www.ilgiornale.it/interni/strage_cristiani_leuropa_tace/02-01-2011/articolo-id=497075-page=0-comments=1

Vertaling: Hans den Hollander