Alles valt uiteindelijk op zijn plaats

En dan lees ik vandaag bij de koffie in de Volkskrant op p. 12 een verslagje over een pro-Wilders demonstratie in een straatje bij de Nederlandse ambassade in Berlijn, opgetrommeld door de 'burgerbeweging' (aanhalingstekings van de verslaggever) Pax Europa en de website Political Incorrect Berlin. Het is extra vet gedrukt, opdat het niet aan de aandacht van de snel bladerende lezer ontsnapt. De correspondent merkt op:
"Éen ding valt vooral op: de expliciete verbinding tussen hun steun voor Wilders en voor Israël. Meer demonstranten hebben Israëlische vlaggen als cape om, of lopen met Duitse en Israëlische vlaggen. Stefan Herre, oprichter van PI (Political Incorrect Berlin), zegt zelfs dat dit het uitgangspunt is: 'De verdediging van het Westen begint bij Israël' zegt hij. De verbinding met Israël is daarbij volgens hem het belangrijkste bewijs dat de 'islamkritiek van PI en Pax Europa niets met extreemrechts te maken hebben; zij zijn niet antisemitisch.'"

De verslaggever doet zijn best om neutraal verslag uit te brengen, maar de ondertoon van lichte spot is onmiskenbaar, althans voor de goede verstaander die de gemiddelde Volkskrantlezer is.
Die is er aan gewend geraakt te vernemen dat Israël nooit scherp genoeg bekritiseerd kan worden, ja zelfs met nazi-Duitsland mag worden vergeleken, of een Apartheidsstaat mag worden genoemd, en dat dát beslist níet antisemitisch is. Hij heeft begrepen dat de beschuldiging van antisemitisme aan het adres van scherpe Israëlcritici, type Dries van Agt e tutti quanti, een schandelijke truc is om de discussie dood te maken. Hij heeft begrepen dat dat een truc is waar verstandige mensen niet langer meer in moeten trappen. Immers, onder de scherpste Israëlcritici bevinden zich ook joden. In de eerste plaats kunnen die nooit zelf antisemiet zijn en in de tweede plaats hebben de niet-joodse Israëlcritici nou juist voor deze Israëlkritische joden de grootst mogelijke stympathie en waardering, hetgeen wel bewijst dat ook die niet-joodse Israëlcritici geen antisemieten zijn. De Israëlcriticus hecht eraan géén antisemiet te kunnen worden genoemd, want tja, antisemitisme is natuurlijk extreemrechts, deugt bij uitstek niet, en de Israëlcriticus deugt juist bij uitstek wél, want die is eerder links dan rechts, niet extreem, maar verstandig, neutraal en objectief, en bovenal met het hart op de goede plaats, dus warm kloppend voor het ellendige lot van toevallig nou juist de Palestijnen en vooral de Palestijnen. Aldus het denkschema.

Hoe valt bij iemand met dit denkschema een bericht binnen over een groep islamofobe extreemrechtse Wildersaanhangers, die door achter de apartheidsstaat Israël te staan bewezen menen te hebben niet antisemitisch te zijn, en dus niet extreemrechts?
De conclusie zal zo langzamerhand wel zijn dat het niet alleen niet deugt om iemand die anti-Israel is van antisemitisme te beschuldigen, maar ook dat het extreem rechts is om te menen Israel te moeten verdedigen en je op grond van die mening je er op te laten voorstaan vrij van antisemitisme te zijn.

Alles valt uiteindelijk op zijn plaats. Zijn Wilders en zijn aanhangers pro-Israël? Uit het feit dat het nou juist Wilders en zijn aanhangers zijn die pro-Israel zijn volgt dat het nooit kan deugen om pro-Israël te zijn, en andersom, het feit dat het natuurlijk niet deugt om pro apartheidsstaat Israël te zijn is een zoveelste bevestiging dat Wilders en zijn aanhangers, die pro-Israël zijn, niet deugen.

Het komt de vijanden van Israël reuze goed uit dat nou net Wilders c.s. als uitgesproken vrienden van Israël op de voorgrond treden.

Kees Rudolf