Protestactie ”Boobquake”- dag van de ”borstenbeving”

Omdat een Iraanse geestelijke natuurcatastrofes toeschreef aan onkuis geklede vrouwen, stelde de Amerikaanse studente Jen McCreight voor om zich vrijpostig te kleden. Het idee van de ”Boobquake-dag” was geboren – nu is het zo ver.

Eigenlijk, verklaarde Jen McCreight in het begin van de week in een interview, zou het allemaal als een soort grap zijn begonnen. Omdat datgene wat de islamitische geestelijke Kasem Sedighi tijdens een gebed in een moskee in Teheran zou hebben gezegd, zo belachelijk zou zijn geweest, zou zij dit nog belachelijker hebben willen beantwoorden. De geestelijke had verklaard, dat aardbevingen door onkuis geklede vrouwen zouden worden veroorzaakt.

McCreights antwoord: laten we die man laten zien dat borsten geen aardbevingen veroorzaken. En wel met een experiment: zoveel mogelijk vrouwen zouden zich maandag 26 april zo gewaagd mogelijk moeten kleden.

De ”Boobquake-dag” was geboren, de ”dag van de borstenbeving”.

Het kleine commentaar op McCreights blog ging al snel een eigen leven leiden, ging de wereld rond en kwam in de media terecht. Spoedig volgde een Facebook-site over de Boobquake. Nog geen 24 uur na de publicatie had zich een groot aantal vrouwen solidair verklaard. Steeds meer vrouwen verspreidden het appèl. Twee dagen na het initiatief ontstonden de eerste plaatselijke ondersteuningsgroepen, die in Amerikaanse en Canadese steden deelneemsters wierven. Ongeveer 155.000 vrouwen hebben inmiddels verklaard, ondanks het aardbevinggevaar, niet te willen afzien van push-up beha’s of diep uitgesneden kleding. Zelfs echte kleine demonstraties behoren tot het programma: in het Canadese Vancouver hebben 50 vrouwen een Boobquake-demo aangekondigd.

Dwaze vorm, serieus protest

Voor McCreight begon dit alles weliswaar als een grap, die echter niet toevallig grimmig en provocatief eindigde: de 22-jarige atheïste denkt dat haar sarcastische commentaar zo snel tot een wereldwijde actie uitgroeide, omdat steeds meer vrouwen net als zij ”hun buik vol hebben van belachelijke onwetenschappelijke en tegen vrouwen gerichte beweringen zoals die van Sedighi. Vaak is ongedwongen spot de beste oplossing.”

En die zag er zo uit: ”Ik zal het meest diep uitgesneden shirt dragen dat ik heb”, schreef ze. ”Ja, dat ene, dat er normaalgesproken voor bedoeld is om gedragen te worden als ik uitga. Ik roep andere sceptische vrouwen ertoe op om mee te doen en de zogenaamde superkracht van onze borsten te gebruiken. Met de gecombineerde kracht van onze scandaleuze lichamen zouden we in staat moeten zijn een aardbeving te produceren. En zo niet, dan heeft Sedighi er vast en zeker een verklaring voor waarom de aarde niet beefde.”
Weldra beefde het bij McCreight: de enorme weerklank in het internet en de media heeft haar weliswaar geschokt en communicatief afgesneden – haar E-mailaccount is gedeactiveerd, omdat er duizenden berichten binnenkwamen. Desondanks deed ze er nog een zakelijker schepje bovenop: het zou er om gaan een signaal af te geven en niet om zich tentoon te stellen. Wie zich met diep uitgesneden kleding niet prettig zou voelen, zou gewoon haar enkels moeten laten zien – ook dat zou immers voor veel mensen al onkuis zijn.

Intussen is dit alles nauwelijks nog te stoppen. Via de Boobquake-Facebook-site werden verschillende T-shirts aangeboden (”Kuis aangeklede vrouwen laten de aarde zelden beven”). Honderdduizenden Facebook-gebruikers werden uitgenodigd mee te doen en zelfs vooraanstaande media pakten het thema in de VS op.

Tegenwind: hersens in plaats van borsten

Waar veel vrouwen het niet mee eens zijn. De actie ”Brainquake”, die aan het eind van de week ontstond als antwoord op Boobquake, vat de negatieve weerklank van de andere feministische kant het meest treffend samen: McCreights actie zou bijdragen aan de seksualisering van de openbare ruimte, zou vrouwen vernederen, die ”dagelijks gedwongen” zouden zijn hun lichamen tentoon te stellen. Veel te veel mannelijke ondersteuners van de Boobquake-dag zouden er alleen maar op wachten om eindelijk de ”tieten” van hun collega’s en vriendinnen te zien.

Daarom, aldus de Brainquake-vrouwen, zouden vrouwen als protest tegen de absurde ideeën van Sedighi beter hun ”diploma’s, levenslopen, onderscheidingen en prijzen” kunnen laten zien – op websites en blogs, Facebook en YouTube. Want mannen zouden voor niets anders zo beven dan voor gekwalificeerde vrouwen.
McCreight begrijpt ook dat. Het eerste statement op haar blog zou immers alleen maar een sarcastisch commentaar geweest zijn, geen oproep tot protesten. Als ze geweten had hoe dit alles zich ontwikkeld zou hebben, zei ze in een gesprek met de Australische nieuwssite News.com, zou ze haar woorden anders hebben gekozen.

McCreight: ”Ik neem het vrouwen niet kwalijk dat ze hun bezwaren uiten, want dat vrouwen als objecten worden behandeld is een goede reden om je zorgen te maken. Vooral wanneer je denkt aan de walgelijke commentaren, die mannen achterlaten op de Facebook-site en op het blog. Die hebben het niet echt helemaal begrepen.”

Want Boobquake zou maandag het bewijs gaan leveren. Ze zal maandag de kracht van en het aantal aardbevingen vergelijken met de gemiddelde waarden. Dat dit niet genoeg is om een wetenschappelijk bewijs te leveren, weet McCreight, die genetica en evolutieleer studeert, uiteraard ook: om betrouwbare gegevens te verkrijgen, zou men de zaak misschien moeten herhalen. Of misschien de aardbevingsgegevens van de Mardi Gras (een soort carnaval) erbij betrekken.

Bron: http://www.spiegel.de/panorama/gesellschaft/0,1518,691129,00.html

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron