Whatever works

't Mag met 38,9 klein nulletje C. net geen griep heten, feit is wel dat ik de afgelopen weken een zeer zware verkoudheid te pakken had. Ik sta er altijd weer van te kijken hoe verschillend zo'n 'griepje' kan uitpakken. Dit beperkte zich niet alleen tot de neus, om de tien minuten moest er ergens in gesnoten worden, maar ging gepaard met veelvuldig hoesten, enkele dagen verhoging dus en de weken aanhoudende neiging om rond drie uur 'smiddags in bed te kruipen vanwege algehele lamlendigheid. 

Het merkwaardige is dat ik al die tijd trek hield. Niet dat iets mij smaakte. Helaas heb ik een neus die bij de geringste blokkade z'n reukvermogen
verliest waarna het niet meer kunnen proeven binnen enkele uren volgt. Dat kan vrij lang duren, zoals ook deze keer. Eetafspraken werden afgezegd en m'n wijnproefclubje kon ik helemaal wel vergeten, maar vorige week woensdag dankte ik bij wijze van spreken god op m'n blote knietjes dat zowel het ruiken als 't proeven herboren waren. Ja, daar ben ik dankbaar voor want het schijnt wel eens voor te komen dat die vermogens na een fikse verkoudheid of andere ziekte voorgoed verdwijnen. De gruwel!

Ik moest hier aan denken toen ik de jongste column 'Oudedameswijn' van Hilary Akers in Perswijn las ("hét wijnmagazine voor liefhebbers & professionals"). Akers schrijft dat ze de 91-jarige hartsvriendin van haar overleden Britse schoonmoeder regelmatig bezoekt. Ze kookt dan lekker voor deze oude dame die inmiddels lijdt aan een permanent bittere smaak in de mond. Zeer invoelbaar als je net enkele weken zwaarverkouden bent geweest waarbij inderdaad opviel dat bitter overheerste. Zelfs drop, m'n enige verslaving, smaakte niet meer naar drop. Ik moest 't erbij bedenken. Hoewel ik moet zeggen dat 't wel de eerste prettige smaakervaring was nadat ik hersteld was. Wijn liet veel langer op zich wachten....

Maar wat zet Aker straks de 91-jarige voor die geplaagd wordt door 'n voortdurende bittere smaak en vooral, wat schenkt ze erbij? Dat vraagt ze zich aan het einde van haar column af. Heeft de lezer wellicht wat tips? Ze meldt er nog bij dat de oude dame nooit een zoetekauw is geweest. Wat jammer nou want anders had ik het wel geweten. Nooit gedacht dat ik 't nog eens zou aanbevelen, want pure verkrachting natuurlijk, maar nood breekt alle wetten. Mijn schoonvader (god hebbe zijn ziel) placht zijn rode wijn aan te lengen met roosvicee: eenderde deel roosvicee in z'n glas rode wijn! Zo smaakte de wijn hem uiteindelijk 't best. Geloof me maar, het is waar. "Whatever works", natuurlijk. 

Voor de 91-jarige dame die niet zo van zoet houdt is dit geen aanbeveling. Toch zou ik, dit keer mezelf indachtig, voor een rode wijn gaan met 'n sterke, volle dropsmaak. Zo eentje uit Chili bijvoorbeeld, een eenvoudige maar niet kapot te krijgen merlot, die zeker niet te zoet is maar wel heerst. Enfin dat weet Hilary Akers zelf natuurlijk 't allerbest.