Op 17 maart jl. hadden jullie de kans je vrijheid terug te pakken maar dat deden jullie, op vijfhonderdduizend Nederlanders na, massaal niet.
Waarom niet?
Want net als ik hadden jullie je beter kunnen informeren en je gezonde verstand kunnen laten spreken. Iedereen beschikt erover. Daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben.
Toch deden jullie het niet.
Of kozen jullie bewust voor ‘t meest donkere scenario.
Liever volgden jullie dat ene narratief van de overheid, de overheidsvirologen en de overheidsmedia.
Slaafs. Als ware gelovigen.
Wie en wat zijn jullie eigenlijk?
Vrijheid, het recht op lichamelijke integriteit, menswaardig leven, voortschrijdend inzicht, jullie schoven ‘t opzij alsof deze begrippen er niet meer toe doen, alsof ze inhoudsloos zijn geworden. Jullie omarmden zodoende een opgelegd ‘nieuw normaal’ dat zowel willekeurige als dictatoriale trekjes heeft en dat haaks staat op voornoemde begrippen. Mensonwaardig!
Ja, ik was in het begin ook bang, maar al gauw verbaasd, vervolgens geirriteerd, verontwaardigd, woedend en uiteindelijk he-le-maal klaar met de overheid en z’n bespottelijke op los zand gebaseerde maatregelen, maar niet minder met jullie die alles zo klakkeloos en gretig blijven accepteren, tegen alle logica in en met wie geen gesprek meer mogelijk is, al denken jullie zelf van wel.
Nee ik hoef jullie argumenten en angsten niet meer te horen. Ik ken ze maar ik erken ze niet want nogmaals jullie hadden net als ik je gezonde verstand kunnen gebruiken en informatie kunnen vergaren die het zogenaamde ‘nieuwe normaal’ volledig onderuit halen. Met z’n vernederende en onmenselijke mondkapjesplicht, avondklok, anderhalve meter afstand, experimentele vaccins en lockdowns! Gestoord! Desastreus!
De boodschap: “Voel je je niet lekker, ben je verkouden, blijf dan thuis. Verziek het niet!” had volstaan en volstaat nog steeds om normaal en voorzichtig te leven met een virus van ‘t kaliber covid-19.
Begrijp me niet verkeerd. Het is jullie volste recht een mondkapje op te zetten, thuis te werken, je te laten prikken met welk experimenteel goedje dan ook, de godganse dag op je bank te liggen en te wachten. Echt, ik gun iedereen z’n eigen vrijwillig gekozen onderdrukking maar dat mag nooit een verplichting zijn voor iedereen. Jullie mogen en kunnen mij niet meesleuren in jullie zelf gekozen gevangenis.
Er moet keuzevrijheid zijn.
Daarna praten we verder.
Daarom richt ik me vooralsnog op de vijfhonderdduizend mensen die dat begrijpen en op 17 maart hebben laten zien weerbare democraten te zijn en te gaan voor vrijheid en menselijkheid. Ik heb er al een aantal de hand mogen schudden op een vrijheidsrally en dat beviel goed. Ik zie een nieuwe zuil geboren worden en ik wil daar bij zijn.
Jullie hebben je kans gehad. Jullie kozen voor onderdrukking. Ik haat jullie niet maar het leven is te kort voor slechte wijn en voortdurend vernederd te worden.
Ik zie jullie wel weer als ‘t oude normaal volledig in ere is hersteld. Jullie geloven daar heilig in. Jullie zeggen steeds dat ‘t heus nog maar even duurt, even volhouden nog..
Dus ....so long. Nog even volhouden!
Annelies van der Veer
