Hopeloos


Het is junk food, Els weet het wel maar degene die haar er nu van kan weerhouden haar knorrende maag met een patatje met tevreden te stellen, moet van goede huize komen. "Eén patat mét in een zakje?" vraagt de Egyptische snackbarhouder voor de zekerheid. Hij kent haar recept. Patat smaakt het best als je het uit een zakje eet, geen plastic bakje waardoor de patat te snel afkoelt en waar de helft vanaf flikkert. De patat buiten opeten maakt het festijn compleet, bij voorkeur in de lichte vrieskou maar dat zit er nu niet in. Het is hartje zomer, de zon schijnt over het plein dat aan Els' voeten ligt. Het wemelt er van de mensen maar ze kan toch snel een vrij bankje vinden.

Terwijl ze gulzig de hete patatten verorbert, kijkt ze om zich heen. Niet ver bij haar vandaan staan twee, er Arabisch uitziende wat oudere vrouwen te praten, naast hen drentelt een jochie van een jaar of vier, vijf. Het centrum van Amsterdam ziet er internationaal uit, en zo klinkt het er ook. Een echte wereldstad.

Het jongetje heeft zich losgemaakt van zijn moeder (?) en haar vriendin en komt richting Els aangelopen. Hij kijkt haar even aan, stopt dan naast het bankje, bij de prullenbak waarin Els straks haar lege zakje zal deponeren. Hij wil zijn piemeltje te voorschijn halen om vermoedelijk, zoals hondjes wel doen, zijn plasje daar achter te laten en zodoende de afvalbak nog eens extra tot erosie aan te zetten. Misschien is een plas in het openbaar doen wel net zo lekker als een patatje in de buitenlucht eten, denkt Els maar nu even niet! Nog geen honderd meter verderop staat een pissoir, speciaal voor mensen die hun behoefte niet meer kunnen ophouden en dat schijnt bij het mannelijke geslacht nu eenmaal vaker voor te komen; dat heeft ze tijdens wandelingen ervaren. Vandaar die pissoirs want we zijn hier niet op het platteland.

Els probeert met haar ogen de aandacht van het jongetje te vangen. Met haar vette vingers maakt ze een afkeurende beweging die uit moet drukken dat hij wat hij op het punt staat te gaan doen, beter kan laten. Het lukt. Ze ziet hem twijfelen en naar de vrouwen teruglopen. Jong geleerd is oud gedaan, zo was het toch? Terwijl het ventje met zijn moeder praat wijst hij naar haar. De moeder kijkt verbaasd op, zoekt dan met haar ogen het plein af om bij Els stil te houden. Die weet direkt dat ze een dwaasheid heeft begaan. Kinderen zijn heilig, jongetjes - in bepaalde culturen - helemaal. En alle culturen zijn heilig, nietwaar?

De boze blik van moederlief die begeleid wordt door onbegrijpelijke keelklanken, beantwoordt ze met een glimlach en ze gebaart naar de pissoir in de verte. Vergeefse moeite, de moeder neemt het jongetje resoluut bij de hand en brengt hem terug naar de prullenbak waar hij nu gedwongen wordt tegenaan te plassen. Triomfantelijk blijft de moeder erbij staan. Zij heeft het hier voor het zeggen. Het jochie kijkt Els aan en dat moedigt haar aan nogmaals met haar vingertje afkeurend te schudden en te wijzen naar de pissoir. "Je bent toch geen hond?", mompelt ze.

Het drietal neemt na gedane plas weer z'n oude plek in op het stadsplein en ze gaan door met de onbegrijpelijke conversatie, de vrouwen dan, het jongetje blijft Els aanstaren alsof ze een wereldwonder is. Els d'r vreetzucht is verdwenen, tijd om op te stappen. Om zich niet te laten kennen, loopt ze op gepaste afstand langs het drietal, ze is altijd bereid een en ander uit te leggen maar wat zich dan voor Els' ogen afspeelt, maakt elke dialoog overbodig. (Later heeft ze er nog veel succes mee als ze op feesten en partijen het tafereeltje naspeelt. Het plaatje bij het praatje, zeg maar, want mensen geloven je vaak niet.)

De moeder kijkt Els onbevreesd aan, lacht haar weinige tanden bloot en maakt dan een neerwaartse beweging. De van boven bedekte vrouw gaat op haar hurken zitten, ze spreidt haar dikke dijen die in een soort zwarte legging zijn verpakt. Een ongelovige thomas zal nog begrijpen wat haar houding uitbeeldt. Maar om er toch geen misverstand over te laten bestaan, komen daarbij ook woorden die bijna accentloos worden uitgestoten: "Ik schijt, ik schijt op jullie!".

Annelies van der Veer

Eerdere reacties: hier.

13 opmerkingen:

  1. yep... kan je zo gebeuren in a'dam! Op naar de monocultuur! Stem Geert!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @ anoniem. Lees hierbij s.v.p. 'Binding':

    Binding

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een walgelijke situatie, maar zeer beeldend beschreven. Helaas geen geïsoleerd incident.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Iemand die hier blijkbaar anoniem wenst te blijven reageerde met "Op naar de monocultuur! Stem Geert!"
    Subtiele humor, al dan niet naar het voorbeeld van Reve? Een dubbele, wellicht zelfs driedubbele bodem?
    Met geschreven woord in zo beknopte vorm weet je het niet zeker, te meer wanneer de afzender anoniem is. 't Zou anders liggen wanneer je dit een bekende met bekende achtergrond hoorde zeggen en wanneer je aan toon, gelaatsexpressie en eventueel mimiek extra aanknopingspunten had.

    Ziet anonymus in ernst Wilders als de grote voorvechter van de monocultuur? Is anonymus voorstander van een monocultuur en daarom een hartstochtelijk aanhanger van Wilders, of is anonymus iemand die nou juist niet voor een monocultuur is, en daarom ook erg tegen Wilders? Vindt anonymus het in het oorspronkelijke bericht beschreven gedrag ook erg afschuwelijk, en adviseert hij/zij op Wilders te stemmen opdat de monocultuur tot stand wordt gebracht waarin dit en dergelijk gedrag minder vaak voorkomt? Of meent anonymus dat het wel bijzonder Wilders-achtig intolerant is om aan dit gedrag aanstoot te nemen? Bespeurt anonymus deze intolerantie bij de schrijfster van het oorspronkelijke stuk? Heeft anonymus dit stuk ervaren als overdreven breed uitmeten van een onbenullig incident en bespeurt anonymus daarin islamofobische ondertonen? Denkt anonymus deze islamofobische ondertonen, die hij/zij erg bedenkelijk vindt, op geestige wijze expliciet te maken door de teneur van het stuk samen te vatten in de kreten "op naar de monocultuur, stem Geert"?

    Ik wil anonymus geen onrecht doen en ben bereid het op een tekort aan eigen gevoel voor humor te schuiven als ik er niet onmiddellijk zeker van ben hoe hij zijn reactie bedoeld heeft.

    In elk geval zijn er wel degelijk mensen die het onmiddellijk verdacht vinden wanneer, zoals in het oorspronkelijke artikel, bericht wordt over wangedrag door 'arabisch uitziende vrouwen' en hun kleine kinderen. "Zulk wangedrag", zullen ze direct met vuur betogen, "komt wel meer voor in een grote stad, en dat die vrouwen er toevallig arabisch uitzien, nou, wat heeft dát er nou mee te maken? Laatst zat ik nog naast een boerende en bierblikjes over zijn schouder weggooiende blanke in de trein; en wat zeg je van onze blanke voetbalsupporters? Waarom een heel verhaal over een jongetje van een arabisch uitziende moeder? Alsof jongetjes van blanke autochtone moeders allemaal zulke nette kereltjes zijn! Alsof het altijd zo makkelijk is autochtone moeders op het gedrag van hun kinderen aan te spreken! En alsof er niet -tig kéurige moslima's zijn die hun kinderen kéurig opvoeden!"
    Mensen die met reacties in deze trant klaarstaan zijn meestal ook erg tegen Wilders. Omdat Wilders zich in het bijzonder kant tegen bepaalde aspecten van de cultuur die immigranten uit moslimlanden met zich hebben meegenomen heet Wilders islamofoob en voorstander van een monocultuur. Hij heet het kwaad dat bestreden moet worden.

    Aan de andere kant zijn er mensen -maar hun aantal is gering- die écht vinden dat de uit islamitische landen geïmporteerde cultuur als geheel voor 100% afschuwelijk is, dat zulks voldoende aannemelijk is alleen al op grond van incidenten zoals beschreven in het oorspronkelijke bericht, en dat een stem op Wilders de enige manier is om iets te doen aan de ondergang van onze beschaving als gevolg van 'islamisering'.

    Incidenten, zoals beschreven in het oorspronkelijke bericht, zijn natuurlijk incidenten, die je naast of tegenover andere incidenten kan leggen. Op zichzelf genomen kan je er niet al te veel uit afleiden. Maar op grond van deels eigen vervelende ervaringen, deels ervaringen van anderen waarvan ik gehoord of gelezen heb, deel ik de mening van @Rudolf dat dit geen geïsoleerd incident is. De minachting, die in bepaalde kringen van nieuwkomers voor 'onze' cultuur bestaat, komt natuurlijk niet altijd op deze extreme, directe en smerige manier tot uiting, maar men moet niet onderschatten hoe wijd verbreid en hoe diep die minachting in die kringen is. En als ik nu eens een voorzichtige hypothese mag opwerpen: ik denk dat die minachting van dit soort mensen voor 'ons' een grotere sta-in-de-weg voor hun integratie is dan de veronderstelde discriminatie van die stakkerds door 'ons'.

    Maar -haast ik mij er bij te zeggen, o wee als ik dat vergeet- discriminatie, stigmatiseren, over één kam scheren, enzovoorts en zo verder, zijn natuurlijk nóóóit goed te praten. En ik hoor al bestraffend opmerken dat we natuurlijk als westerlingen niet zo hoogmoedig moeten zijn om te denken dat we die minachting helemaal niet verdienen. Hoe verdorven zijn 'wij' niet, en hoe logisch dus dat zij ons minachten?
    Ja, laten we het eens zó bekijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. zo zijn die schijt arabieren nou eenmaal

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Anoniem. Graag naam kenbaar maken en ga anders elders trollen. Mogelijkheden genoeg. Dank voor uw begrip.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. De islam is een achterlijke levensgevaarlijke ideologie waarin hun volgelingen Mohamed nadoen.Die zat ook te schijten op de keien en veegde zijn reet schoon met kiezelstenen.Ze lopen 2000 jaar achter.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zijn die commentatoren die ik hier wel eens langs zie komen, anoniem ofwel met wonderlijke schuilnamen zoals "groene leeuw", nou mensen die bij het uiten van hun eerlijke eigen mening helaas een beetje gehandicapt zijn wat betreft hun vocabulaire, en die men toch ook hun vrije meningsuiting, op hun eigen grove manier, moet gunnen? Of hebben die commentatoren geen ander oogmerk dan de zaak hier een beetje te bevuilen? Beoogd of niet, wat ze hier deponeren is vuiligheid (schijt, om in stijl te blijven).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed om te weten dat er in de beleving van de moslim nog ruimte is voor nuancering. Dat er tussen de extremistische en de gematigde moslim ook nog plek is voor moslims die op "ons" sgyten.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Als Nederland zo doorgaat met import van islam aanhangers dan zal Nederland inderdaad vrij snel een monocultuur worden (islam).

    Van de zichzelf en hun eigen cultuur hatende en wegrelativerende westerlingen zal er immers geen weerstand van betekenis te verwachten zijn. Het is immers het makkelijkste om jezelf op een toren van relativerende hoogmoed te plaatsen en te hopen dat je dan nog lang genoeg in de gunst blijft van de dan dominerende bevolkingsgroepen om je bestaan nog langere tijd prettig voort te zetten.

    Mocht ook dat niet meer lukken dan kan je altijd nog naar een land vluchten waar het nog wél prettig toeven is (en daar je arrogantie voortzetten).

    't Is maar hoe je wil leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wel eens gehoord van de boeken: "Wie geeft me jatmous?" en "Nog meer jatmous"? Twee bestsellers van de Amsterdamse taxichauffeur Harry Boting, die hierin rond het midden van de jaren zestig zijn belevenissen beschreef. Een tijd dus waarin iedereen droomde van een kleurentelevisie en twee weken vakantie in Torremolinos, een Marokkaan alleen maar een inwoner van Marokko was en een moskee iets exotisch uit Duizend-en-een-nacht. En in Amsterdam kon je nog lachen, al was het vaak vermengd met een traan. Als taxichauffeur kon je mishandeld en beroofd worden. Je kon een veertienjarig meisje in je wagen hebben, zojuist gegangbangd door een groepje jongens waarvan de jongsten twaalf waren...
    Onder de vele gekke mensen die in Botings boeken voorkomen zou de Marokkaanse vrouw uit deze blog niet zijn opgevallen. En wat zou Boting gedaan hebben als hij deze vrouw had gezien? Hij zou in ieder geval geen discriminerende opmerkingen hebben gemaakt, want daar had hij een broertje aan dood. Hij zou waarschijnlijk gelachen hebben, zijn schouders opgehaald en medelijden hebben gehad met de man en kinderen van deze slons. En hoewel hij atheist was zou hij misschien wel gedacht hevbben dat Onze-Lieve-Heer soms maar rare kostgangers heeft. En zo is het maar net, zelfs meer dan veertig jaar later!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Hein Maassen,
    Je schrijft: Boting zou in ieder geval geen discriminerende opmerkingen hebben gemaakt. Dat zou heel mooi van Boting zijn geweest. Maar wie hebben hier, op misschien enkele anonieme schertsfiguren na, discriminerende opmerkingen geplaatst? Ik toch zeker niet? Dat zou ik echt hééél erg vinden.

    BeantwoordenVerwijderen