(...)
Interviewer: Je zou haast zeggen dat dit modieus gebruik van een woord als 'uitdaging' en het ermee verbonden 'afzien', ontleend is aan het calvinistisch-christelijke gedachtegoed dat we behóren te lijden.
Max Pam: Daar zit wel iets in: het lijden wordt door het christendom als iets dieps ervaren en niet-lijden als iets oppervlakkigs. Gewoon een beetje pierewaaien en het laten komen zoals het komt, is in feite verboden. Je moet afzien, lijden! Daarom ook wordt de dood als iets prachtigs voorgesteld, een soort overwinning, de finish die de wielrenner na grote ontberingen toch nog passeert. Bravo! En daarmee is dan de weg vrijgemaakt voor de opvatting dat je moet lijden om dood te mógen gaan. Het is bijna alsof er gezegd wordt dat als je niet lijdt, je geen recht hebt op de dood. Daarom vinden christenen de kruisiging van Christus ook zo'n mooi beeld. Want die man met die roestige spijkers door zijn handen lijdt wat af, daar aan dat kruis. Ik heb mij weleens afgevraagd wat er was gebeurd als Christus tweeduizend jaar later ter dood was gebracht. Dat was dan niet aan het kruis gebeurd, maar op de elektrische stoel. Had er op de kerken dan een elektrische stoel gestaan, zoals Freek de Jonge een keer in een conference zei? Of een enorme injectienaald? Hadden de christenen het lijden dan nog steeds als iets moois en metafysisch beschouwd?
Fragment uit 'De heilige drie-eenheid is een belediging voor het gezonde verstand',
interview met Max Pam
Harm Visser - Leven zonder God
Elf interviews over ongeloof
Uitgeverij L.J. Veen Amsterdam/Antwerpen
2003
Lijden moet je meer zien als lijdelijkheid, ofwel het afwachten van wat er komt, JUIST dat! Een afwachtende houding, die op de gevoelige plaat vastlegt wat de werkelijkheid zelf wil, wat God direct zegt zonder tussenkomst van schriftgeleerden. De betrouwbaarheid van de statistische index, waar duidelijke trends zich aftekenen, itt het ontwerpen van de samenleving vanuit een standpunt van ik-weet-het-beter. Doe dus maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Ook Jezus heeft zich alleen maar laten bewegen door de (maatschappelijke, cultuurhistorische) krachten die in zijn tijd op een bijzondere, cruciale, axiomatische, manier samenkwamen en de lijnen daardoor als vanzelf voor de toekomst uitzetten. Verkracht dat beeld nou niet, we zullen het nog hard nodig hebben als hier de de minaretten ten teken van onze overwonnenheid de harten uitsteken als uit de beelden van Zadkine.
BeantwoordenVerwijderenCrisis, lijden brengt het eigenlijke, het ware tevoorschijn.
BeantwoordenVerwijderenDit is niet alleen door christelijke denkers ontdekt, maar ook door een Heidegger en Schopenhauer.
Voorspoed verwent de mens, tegenspoed maakt flink.
Nood leert bidden, maar ook vloeken. Lees het boek Job, waarin Job zijn geboortedag vervloekt als hij getroffen wordt met onnoemelijk lijden.
Engels spreekwoord luidt: Slechte jeugd is des schrijvers schat. (of iets dergelijks.
Kortom: Lijden brengt het beste uit de mens voort. (Of het slechtste)
Nico van der Zee
Crisis, lijden brengt het eigenlijke, het ware tevoorschijn.
BeantwoordenVerwijderenDit is niet alleen door christelijke denkers ontdekt, maar ook door een Heidegger en Schopenhauer.
Voorspoed verwent de mens, tegenspoed maakt flink.
Nood leert bidden, maar ook vloeken. Lees het boek Job, waarin Job zijn geboortedag vervloekt als hij getroffen wordt met onnoemelijk lijden.
Engels spreekwoord luidt: Slechte jeugd is des schrijvers schat. (of iets dergelijks.
Kortom: Lijden brengt het beste uit de mens voort. (Of het slechtste)
Nico van der Zee