Italië zonder sharia

De instemming van de Tweede Kamer

De norm die de akte van het moslimgeloof voorschreef is afgeschaft.

Souad Sbai: «Een historische dag, het einde van het korandictaat»

ANDREA MORIGI

ROME

Vanaf heden kan men met een moslima trouwen zonder dat men zich noodgedwongen tot de islam moet bekeren. Niet zonder moeilijkheden, maar wel met algemene stemmen is er een amendement aangenomen op een wetsontwerp over de vereenvoudigingsprocedure waardoor de noodzaak afgeschaft wordt, voordat een huwelijk aangegaan wordt, de "shahada", de geloofsakte, uit te spreken, die luidt: "Allah is groot en Mohammed is zijn profeet."

«Voor Italië en voor de buitenlanders is dit een historische dag!» merkt Souad Sbai, de parlementariër van de PdL op, die zich samen met haar collega Manlio Contento ingezet heeft voor de wijziging van art. 116 van het burgerlijk wetboek. Er komt geen verandering in de tekst die de buitenlander die in Italië in het huwelijk wil treden, voorschrijft een verklaring van geen bezwaar te overleggen, afgegeven door de bevoegde autoriteiten van zijn of haar land. Maar als men, om de verklaring te verlenen, van de christen de afzwering eist, dan is dat een echte chantage. Tot nu toe waren wij een onderdanig volk, en wij zwegen over het korandictaat dat met berusting geaccepteerd werd.

Maar nu is het genoeg. En dan te bedenken dat het een overwinning is die door de gematigde islam is behaald en tevens door een vrouw van Marokkaanse afkomst. Souad Sbai streed al een jaar tegen de vrees om de gevoeligheid van de fundamentalisten te irriteren, maar nu zegt zij: «zijn de normen die het huwelijk tussen een Italiaanse burger en een buitenlandse regelen eindelijk vereenvoudigd, zodat de Italiaanse huwelijkse verbintenis niet langer aan buitenlandse wetten onderworpen is. Die wetten schaden vaak het door de grondwet gegarandeerde principe van gelijkheidwaardigheid tussen man en vrouw, evenals het principe van de vrijheid van huwelijk en van geloofsbelijdenis».

Volgens het recht van de koran mag een muzelman met een ongelovige vrouw trouwen, want het is nu eenmaal de man die in de familie de baas is en bovendien bepaalt de sharia dat de kinderen in het geloof van de vader opgevoed worden. Maar de moslima geniet, zowel in theorie als in de praktijk, geen gelijkgerechtigdheid. Zelfs bij een proces is de getuigenis van één man voor een shariarechtbank net zo veel waard als die van twee vrouwen.

Als het gaat om gemengde huwelijken, maakt men daarom gebruik van een formaliteit. Vandaar de talrijke religieuze bekeringen van Italiaanse burgers die vaak nodig zijn om met een buitenlandse vrouw te trouwen. Maar het gaat om een discriminatie met een eigen, bijzondere aard, die aan de toekomstige bruid wordt opgelegd door de wetten van het land van herkomst van de vrouw. En het veroorzaakt een conflict met de gelijkheidsprincipes die bij de Italiaanse grondwet worden geregeld. De juridische warboel wordt nu opgelost door een nieuwe norm.

En het is Sbai zelf die het uitlegt: «Vanaf heden, in het geval dat de verklaring van geen bezwaar geweigerd wordt, of als de termijnen van 90 dagen verlopen zijn, is de ambtenaar van de burgerlijke stand gehouden te onderzoeken of de wetten van het land van herkomst van een echtgenoot of echtgenote niet in strijd zijn met de Italiaanse openbare orde, zoals bepaald door het internationale privaatrecht, volgens welke in dat geval de buitenlandse wet niet toegepast kan worden». Als dit niet het geval zou zijn, zou er een gevaarlijke juridische bres open gebleven zijn in de Italiaanse rechtsorde. Vroeg of laat zou er, met behulp van het multiculturalisme, de gewelddadige intolerantie van het islamitische fundamentalisme binnengeslopen zijn.

Bericht uit de gedrukte editie van "Libero" van 10 juni 2010, blz. 16, hierr.

Vertaling: Hans den Hollander

Zie voor het voorgaande artikel over Souad /Sbai: http://hoeiboei.blogspot.com/2010/03/de-islamitische-sluier-zal-ons.html