Stemmen

“Maar je weet helemaal niet op wie ik ga stemmen...,” zegt de vrouw voorzichtig, alsof 't een geheim betreft en we omringd zijn door vijanden. Ze zwijgt en kijkt me afwachtend aan. Ik ben aan zet.

We hebben zojuist onze karretjes door de klapdeurtjes van de grootgrutter geduwd en zijn meteen rechtsaf geslagen om bij de uitgestorven biologische groente-afdeling het toevallige gesprekje te vervolgen.

Ik ken deze vrouw niet, maar 'k heb niet eerder iemand zo geïrriteerd op een daklozenkrantverkoper zien reageren als zij. Iets waar ik bij deze uitventer helemaal in kan komen, alleen gaat het daar nu niet om, wél dat zoiets even een band schept.

"Nou,” begin ik trager dan gewoonlijk, alsof wat ik wil zeggen van heel diep, heel ver moet komen. Ondertussen leun ik op m'n nog lege winkelwagentje. Om haar niet zenuwachtiger te maken, kijk ik haar niet aan maar veins ik interesse voor de 'eerlijke' groentes voor ons; ik doe echter geen moeite m'n stem zachter te laten klinken. “Nou...,” hervat ik, “ik weet wel dat er een politicus is die met de dood bedreigd wordt en daardoor full time bewaking behoeft en daar hoor je niemand over en dat lijkt me toch al genoeg reden om....”

“Precies!," zegt ze opgelucht, “ik ga ook op hem stemmen! Er is geen echte andere keuze. Nee, helaas voor Balkenende – ze lacht 'n tikkeltje gemeen - geen CDA meer en Mark Rutte is niet goed genoeg, die gaat ook niets veranderen aan... Het is ook een soort proteststem want ze luisteren toch niet!”. De vrouw, die 67 jaar blijkt te zijn, heeft een moeder van in de negentig (ex-VVD-stemmer) voor wie ze nu boodschappen aan het doen is en die moeder weet 't zeker, die heeft gezegd: "Inge, over tien jaar hebben jullie niets meer te vertellen in Nederland".

We zijn harder gaan praten, twee jongere bezoekers staan te popelen om zich met ons te bemoeien, zie ik vanuit m'n ooghoek, maar ik heb even geen zin in 'n tegengeluid, dat kan ik immers altijd wel krijgen, dat ken ik nu wel en daarom leid ik de vrouw nog iets dieper de biologische hoek met verantwoorde groentes in en luister naar wat ze te zeggen heeft want waar anders kan ik meningen zoals die van haar horen of lezen? Nergens! Maar deze mensen bestaan wel degelijk!

Hoorde ik haar stem maar eens in de media, verzucht ik in gedachten, ze is volledig bij de tijd en van het laatste nieuws op de hoogte, ze ziet er normaal en prettig uit, maakt 'n levenslustige indruk, is vol normbesef en toch bescheiden, maar ik kan haar niet overtuigen om d'r zegje op papier te zetten. Zij vindt zichzelf niet meer zo jong, en ja, ze heeft haar oude moeder om voor te zorgen, en op internet zit ze niet, dat heeft ze niet echt meegekregen, wat natuurlijk allemaal begrijpelijk is.

De Nederlandse bevolking vergrijst. Wie krijgt woensdag de stem van deze groeiende groep ouderen? Wordt het een verloren stem? Of veroorzaken zij die al wat langer meegaan maar die we - zoals deze 67-jarige - nauwelijks horen met hun stem een aardverschuiving?

Oud en wijs, waarom zou dat gezegde hier niet eveneens gelden?

AnneliesvanderVeer