Waarom de vredelievende meerderheid irrelevant is.

Ik kende een man, wiens familie vóór de Tweede Wereldoorlog tot de Duitse adel behoorde. Ze bezaten wat grote industrieën en landgoederen. Ik vroeg hem hoeveel Duitsers echte Nazi’s waren, en zijn antwoord is me altijd bijgebleven en gaf sindsdien richting aan mijn houding jegens fanatisme.

“Zeer weinig mensen waren echte Nazi’s”, zei hij, “maar velen waren blij met de terugkeer van de Duitse trots en nog veel meer hadden het te druk om zich zorgen te maken”. Ik was een van de mensen die dachten dat de Nazi’s gewoon een stelletje gekken waren. De meerderheid leunde achterover en liet het allemaal gebeuren. En voordat we het wisten waren we hun eigendom, verloren we de controle en was het einde van de wereld gekomen. Mijn familie verloor alles. Ik belandde in een concentratiekamp en de Geallieerden vernietigden mijn fabrieken”.

De ‘’deskundigen’’ en ‘’pratende hoofden’’ vertellen ons keer op keer dat de islam de religie van vrede is en dat de overgrote meerderheid van de moslims in vrede wil leven. Hoewel deze ongestaafde bewering waar zou kunnen zijn, is hij volstrekt irrelevant. Het betekent niets en is bedoeld om ons beter te doen voelen, bedoeld om op een of andere manier het schrikbeeld te verminderen van fanatici die in naam van de islam over de aarde razen.

Feit is dat de fanatici op dit moment in de geschiedenis de islam beheersen. Het zijn de fanatici die marcheren… Het zijn de fanatici die elk van de 50 gewapende conflicten wereldwijd uitlokken. Het zijn de fanatici die christenen en tribale groepen in Afrika systematisch afslachten en geleidelijk het hele continent in een islamitische golf overnemen. Het zijn de fanatici die bombarderen, onthoofden, moorden, of eerwraak plegen. Het zijn de fanatici die moskee na moskee overnemen. Het zijn de fanatici die ijverig het stenigen en ophangen van verkrachtingsslachtoffers en homoseksuelen verspreiden. Het zijn de fanatici die hun jongeren leren om te doden en zelfmoordaanslagen te plegen. Het is een hard meetbaar feit dat de vredelievende meerderheid, de ‘’zwijgende meerderheid’’ bang is en onbelangrijk.

Communistisch Rusland bestond uit Russen die alleen maar in vrede wilden leven, toch waren de Russische communisten verantwoordelijk voor de moord op ongeveer 20 miljoen mensen. De vredelievende meerderheid was irrelevant. China’s gigantische bevolking was ook vredelievend, maar Chinese communisten slaagden erin om het duizelingwekkende aantal van 70 miljoen mensen te vermoorden. De gemiddelde Japanner vóór de Tweede Wereld oorlog was geen tot oorlog ophitsende sadist. Toch doodde en slachtte Japan zijn weg door Zuidoost Azië, in een orgie van moorden, hierbij inbegrepen de systematisch moord op 12 miljoen Chinese burgers; de meesten gedood door het zwaard, schop en bajonet. En wie kan Rwanda vergeten, dat in een slachting ineenstortte. Zou je niet kunnen zeggen dat de meerderheid van de Rwandezen ‘’vredelievend’’ was?

Geschiedenislessen zijn vaak ongelooflijk eenvoudig en stompzinnig, toch missen we vaak, ondanks al ons denkvermogen, het meest essentiële en ongecompliceerde punt: vredelievende moslims zijn irrelevant geworden door hun zwijgen. Vredelievende moslims zullen onze vijand worden als ze zich niet uitspreken, omdat zij net zoals mijn vriend uit Duitsland, op een dag wakker zullen worden en zullen ontdekken dat ze eigendom zijn geworden van de fanatici en het einde van hun wereld begonnen is.

Vredelievende Duitsers, Japanners, Chinezen, Russen, Rwandezen, Bosniërs, Afghanen, Irakezen, Palestijnen, Somaliërs, Nigerianen, Algerijnen, en vele anderen zijn gedood omdat de vredelievende meerderheid niets zei totdat het te laat was. En wij die zien hoe het zich ontvouwt, moeten de enige groep in de gaten houden waar het om gaat: de fanatici die onze manier van leven bedreigen.

Paul E. Marek

Bron: Why the Peaceful Majority is Irrelevant

Vertaling: Lia - Hoeiboei