Toekomstmuziek?

Bovenaan gezet voor de man die een jaar lang niet in het gemeentehuis van Hoogezand-Sappemeer mag komen omdat hij weigerde geholpen te worden door een vrouw met een hoofddoek. 'Dit kunnen we niet zomaar laten passeren,' zegt burgemeester Yvonne van Mastrigt (PvdA). HIERR.

Zou hij gezegd hebben: "Ik wil niet door U geholpen worden, Uw religie botst met mijn overtuigingen?"

Let op, deze tekst verscheen 1 juni 2006 reeds hierr, inclusief reacties.

Els kijkt naar het nummertje dat ze zojuist heeft getrokken: 36. Er zijn nog 15 wachtenden voor haar. Daar gaat mijn vrije middag, denkt ze, maar ze neemt toch maar plaats tussen haar landgenoten, dan is ze er weer voor een jaar of vijf van af. Niet dat ze erg trots op haar paspoort is, eigenlijk had ze het willen inleveren aangezien het Nederlandse staatsburgerschap niet altijd behouden blijft voor degenen die loyaal zijn aan de rechtsstaat maar wel voor mensen die openlijk aangeven vijanden van diezelfde rechtsstaat te zijn.

Vreemd eigenlijk, de halve wereld schijnt een Nederlands paspoort te willen bezitten maar zij wil er liever van af. En ze is niet de enige 'aboriginal' die er zo over denkt, de een na de ander houdt het hier, waar de meerderheid met open ogen voor een herleving van de middeleeuwen kiest, voor gezien. De lol is ervan af. Zij droomt inmiddels van IJsland, het land van Björk, het land waar geen bomen groeien maar waar wel de waterstofeconomie tot ontwikkeling komt. En dat is dan ook meteen zo'n beetje alles wat ze van dat land afweet maar het gegeven dat het zo weinig toegankelijk lijkt, maakt het voor haar juist aantrekkelijk. Het houdt het geteisem buiten de deur. Als het even meezit.

Els kijkt wat rond en stelt terloops vast dat de mode de laatste vijf jaar enorm veranderd is. Gelukkig is ze zelf niet modegevoelig, daar doet ze niet aan mee al zullen ze haar ertoe proberen te dwingen maar het gevolg is wel dat ze nu nogal opvalt met haar lange, blonde benen. Daarom wil ze eigenlijk ook naar IJsland. Of zou je daar altijd een uniform aan moeten om 'goed gekleed te gaan' tegen de kou? Altijd wat. Zo mijmert ze nog wat over haar toekomst door en bijna ongemerkt zijn er twee uren verstreken als nummer 36 verschijnt en zij zich naar loket 13 mag begeven.

Bij het loket aangekomen, valt haar direkt op dat ook achter de publiekslijn de laatste mode een succes is. Er schijnen Hollandse mannen te bestaan die opgewonden raken van deze mode, maar er natuurlijk uit respect voor Allah weinig mee doen. Misschien wel het ultieme dhimmie-gedrag dat je je kunt voorstellen. Vooralsnog kan ik niet naar IJsland vertrekken, denkt ze, ik sta er nu voor en dus moet ik erdoor, maar niet zonder slag of stoot.

"Ik wil mijn paspoort verlengen maar er is een probleem," begint ze. "Ik weet helemaal niet of ik u kan vertrouwen. Ik begrijp ook niet waarom u er hier zo bijzit want wie zegt mij dat u niet in een bepaalde situatie die wellicht in de toekomst kan plaatsvinden, wie zegt mij dat u dan voor de rechtsstaat, de democratie kiest en niet voor de sharia?"

De geüniformeerde vrouw kijkt haar niet meer vriendelijk aan. "Wat...., wat bedoelt u?"

"Nou," zegt Els, "ik kom hier mijn paspoort verlengen, maar ik wil liever niet geholpen worden door iemand die middels haar kleding aangeeft niet in eerste instantie voor de democratie te staan, zeg maar door iemand die niet aangeeft de rechtsstaat zonder voorbehoud te respecteren. Begrijpt u?"

"Nee, ik begrijp u niet, ik doe hier mijn werk, en mijn hoofddoek draag ik voor mijn religie, daar heeft u niets mee te maken." antwoordt de lokettiste.

"Precies! Met uw religie heb ik helemaal niets te maken! Maar waarom valt u mij er dan wel mee lastig? Wás het trouwens alleen maar religie waar die hoofddoek voor staat, u kunt mij niet wijs maken dat die bedekking alleen een religieus symbool is aangezien de islam een religie is maar óók een doctrine, een ideologie, en ik ben fel tegen die ideologie omdat die op een aantal punten botst met de democratie. Mohammed was niet alleen een profeet maar ook een krijgsheer! Wist u dat niet? Nou, ik ken mijn klassiekers wel! En voor velen is de hoofddoek nu eenmaal een fundamentalistisch symbool, in tegenspraak met de democratie."

"Daar wil ik niet over praten, ik zit hier om uw paspoort te verlengen." Zo denkt de geüniformeerde ervan af te komen.

"Ja, maar ik wil het er wél over hebben. Kunt u mij geruststellen, kunt u mij verzekeren dat u aan 'onze kant' staat en niet aan de kant van de baardmannen, de mensen die net zo goed de sharia hier via democratische wijze willen invoeren? Net zoals Mohammed Benzakour, die kent u vast wel. Ik vind dat ik recht heb dit te weten want u bent in dienst van de Nederlandse overheid en die staat nog steeds voor een scheiding van kerk en staat en dat idee draagt u niet uit!" persisteert Els.

"Mevrouw, u houdt de wachtenden hier op, het is nogal druk, ik ga uw vragen niet beantwoorden, dus moet ik uw paspoort verlengen of niet?"

Els' hart bonkt in haar keel maar hoewel ze niet meer te stoppen is; ze houdt het hoofd koel.

"Neemt u me niet kwalijk hoor, ik kom hier om mijn paspoort te verlengen, meer niet, maar u roept door uw kleding allerlei vragen bij me op. En daar ben ik niet van gediend! U straalt geen onpartijdigheid uit, u representeert voor mij niet de seculiere staat. Als u zo 'religieus' gekleed gaat, hoe kan ik er dan verzekerd van zijn dat u mij behandelt zonder aanziens des persoons? Wie zegt mij dat u mij niet anders behandelt dan mensen van uw eigen religie? Hoeveel 'broodheren' dient u eigenlijk? En wie is daarbij de belangrijkste? Van die dingen mevrouw! U straalt op z'n minst een ongewenste dubbele moraal uit. Ziet u dat zelf niet in? Ik had al deze vragen niet gehad als u gewone 'mensenkleren' aan had gehad. Waarom geeft u geen antwoord?"

De lokettiste frunnikt wat aan haar hoofddoek, verzekert zich ervan dat er geen haren vrij zijn gekomen en grijpt dan naar de telefoon.

"Als u geen antwoord geeft op mijn vraag, dan wil ik niet door u geholpen worden. Dan trek ik wel weer een nieuw nummertje, of ik ga weg. En heeft u misschien een klachtenformulier voor mij? Want als mijn paspoort ongeldig is, is dat niet mijn schuld maar de uwe. Ik houd me aan de democratische regels." Els' harde stem is in de grote hal van het gemeentehuis niet onopgemerkt gebleven. Afkeurende en sissende geluiden besluipen haar van achteren.

Hoewel ze van binnen kookt, loopt ze rustig met een ongenaakbare uitdrukking op haar gezicht richting de uitgang, de hatelijke blikken van haar ongeduldig en opdringerig geworden landgenoten negerend. Wel ziet ze dat de 'zaalwachter' de telefoon neerlegt en recht op haar af komt lopen. Vanuit haar ooghoeken ziet ze, nu pas!, dat meer dan de helft van de lokettisten een uniform draagt, en wel van een en dezelfde godsdienstclub. Als loyale vlaggetjes prijken de hoofddoeken op hun hoofdjes. Wat heeft ze toch lang lopen dromen.

AnneliesvanderVeer