Bombrieven

Bovenaan gezet, speciaal voor haatimam Abdul Jammer van de Ven die wel degelijk achter de klachten tegen tekenaar Gregorius Nekschot zat. Lees er hierr alles over.


Ik heb me vergist, en lelijk ook. De briefwisseling, die eigenlijk een emailwisseling is, tussen - het zijn z'n eigen woorden - "een van de meest gehoorde sprekers in Islamitisch Nederland" (met dank aan Andries Knevel) Abdul-Jabbar van de Ven (1977) en de hoogleraar 'hedendaags islamitisch denken' Hans Jansen (1942) is niet enkel de martelgang waar ik toch wel voor vreesde. Nee, die briefwisseling is wel degelijk interessant, boeiend en zelfs spannend. Na elke brief wilde ik toch weer weten hoe de ander erop zou reageren, wat zijn argumenten zouden zijn en hoe hij 'de toon' van de ander zou interpreteren. Oei!, heb ik meermalen tijdens het lezen hardop geroepen, dit gaat te ver! Nu wordt het gênant, maar uiteindelijk is het dát wat de briefwisseling aantrekkelijk en waardevol maakt en is het dat wat de lezer helpt de wereldbeelden van beide heren beter te leren kennen. Een keuze dringt zich aan de lezer op want het wereldbeeld van de een, de jongere die zich op veertienjarige leeftijd tot de islam bekeerde, sluit dat van de ander uit. Dat legt 'Bombrieven, een vrijmoedige correspondentie over Allah en Mohammed, Democratie en Sharia' bloot en daarom is het ook een leerzame waarschuwing. Voor de goede verstaander.

Beledigen onvervreemdbaar recht. Maar wie beledigt wie?
Tijdens de eerste kennismaking bij uitgever René van Praag hebben de schrijvers elkaar, ondanks het leeftijdverschil, getutoyeerd. Het is dan ook begrijpelijk dat Hans Jansen daar in zijn openingsbrief mee doorgaat. Tot zijn verbazing antwoordt Van de Ven echter met de formele persoonsaanduiding 'u'. Waarom schept Van de Ven deze afstand? Behalve dat hij het plotseling van 'respect' vindt getuigen iemand die 35 jaar ouder is met u aan te spreken, geeft hij Jansen de schuld van die gecreëerde afstand. Maar nu eerst even dit.

Een docent Nederlands als tweede taal leert cursisten vrij snel het verschil tussen het formele 'u' en het informele 'jij', daar waar bijvoorbeeld het Engels alleen nog 'you' kent wat zo veel eenvoudiger is, maar goed. Dat is nog knap lastig maar natuurlijk legt de docent uit dat het in Nederland gebruikelijk is een onbekende oudere persoon (naarmate je zelf ouder wordt, niet altijd gemakkelijk vast te stellen) eerst met 'u' aan te spreken. Dan zit je altijd goed en het is beleefd. De docent voegt daar steevast aan toe dat zodra die oudere aangeeft liever met 'je' aangesproken te willen worden, je die uitnodiging direct aanneemt, of er nu vijf of vijftig jaar verschil tussen jou en de ander zit, en als je eenmaal aan het tutoyeren bent geslagen, is het niet verstandig terug te vallen op u. Dat kan pijnlijk zijn en onbeleefd, en dus beledigend. Is dit pesterijtje van Van de Ven, want zo kun je het toch noemen, typerend voor wat er in de rest van het boek volgt?

Maar wat heeft Jansen nu geschreven waardoor Van de Ven in zijn eerste brief afstand wil houden? In de openingsbrief geeft de arabist zijn nuchtere kijk op het huwelijk tussen de joodse echtgenote van de profeet Mohammed waarover Van de Ven tijdens hun eerste gesprek bij de uitgever op kantoor blijkbaar zo idyllisch sprak, maar volgens Jansen was die joodse echtgenote gewoon krijgsgevangene, die had geen enkele keus. Ter verduidelijking maakt Jansen vervolgens de volgende vergelijking: "De band tussen Mohammed en die joodse vrouw is eerder te vergelijken met de band tussen een kampbewaarder tijdens de Tweede Wereldoorlog die er een joods vriendinnetje voor in bed op na hield. Uit zo'n band kun je toch niet concluderen dat het wat betreft anti-joodsheid wel goed zit met die kampbewaarder? Of met Mohammed?”

Ja, je weet meteen met wie je correspondeert! Iemand die er geen doekjes om windt maar met kennis van zaken de dingen benoemt, hoe vervelend dat ook mag zijn. Iemand die begrijpt dat je een betoog niet met onwaarheden kunt onderbouwen. Heel gewoon toch? Maar om dat nu beledigend te noemen? Toch ervaart Van de Ven dat zo en hij voegt er aan toe: "U ziet wel, beledigen werkt niet bepaald bevorderlijk voor de sfeer, daar kunnen Hirsi Ali en Ehsan Jami over meepraten." De lezer staat versteld. Dit schrijf je toch niet in een briefwisseling die voor publicatie bedoeld is?

Wat later maakt Van de Ven de volgende opmerking die, en het zal blijken dat hij dat tot het eind van het boek volhoudt, voortkomt uit het islamgedachtegoed: "Ons Moslims is geleerd niet de afgoden van de afgodendienaren te bespotten, ook al is afgoderij de grootste zonde in de ogen van een Moslim, en daarachter zit een wijsheid. Want wanneer je de ander wenst te overtuigen van jouw argumenten, maar daarbij datgene belachelijk maakt wat hem geliefd is, dan zal hij de deur voor verdere dialoog afsluiten en op zijn beurt uw geliefden uit gaan schelden." Daar zijn we weer! En waarom moet ik nu ineens denken aan deze uitspraak (eind jaren tachtig) van Karel van het Reve?

"Dat mensen goden en profeten willen aanbidden, al dan niet met gebruik van afgodsbeelden, is hun zaak. Maar anderen moeten de volle vrijheid hebben om daar smalende en lasterlijke opmerkingen over te maken. Natuurlijk is het onaardig om voortdurend gelovigen te pesten, en het is redelijk om iemands lichtgeraaktheid te ontzien, of het nu zijn gedichten, zijn moeder, zijn god, zijn inkomen of zijn oorlogsverleden betreft ­ maar je mening moet je kunnen zeggen, ook op smalende toon, lichtgeraaktheid of niet. Het zou een goede zaak zijn als D'66, in samenwerking met VVD en Partij van de Arbeid, een wetsvoorstel zou indienen waarbij de artikelen 147 en 147A van ons Wetboek van Strafrecht zouden komen te vervallen. Dan zou ons vaderland minder op Iran lijken." 1

Zie hier het verschil tussen het islamitische wereldbeeld en dat van het vrije Westen in een notendop. Kiest u maar! Ik heb echt mijn best gedaan maar ik kan de heer Jansen overigens niet betrappen op het moedwillig beledigen van deze prediker, want dat blijkt Van de Ven vooral te zijn. Zijn brieven staan vol preken waarmee hij zijn gelijk bepleit en natuurlijk ook de schoonheid en de superioriteit van de islam wil aantonen. Allemaal leuk en aardig maar als kritiek op de islam (niet alleen een religie maar ook een politieke doctrine), niet mogelijk is, waar blijven we dan?

De Gouden Regel en zijn moslims gehouden de wetten van het land waar zij verblijven te gehoorzamen?
In een van zijn eerste brieven snijdt arabist Jansen twee belangrijke thema's aan: de zogeheten Gouden Regel: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'. En: zijn moslims gehouden de wetten van het land waar zij verblijven te gehoorzamen? Hoe denken moslims daarover? Interessante vragen vooral, licht Jansen toe, omdat op 31 oktober 2006 Zijne Majesteit Koning Abdullah II van Jordanië tijdens een staatsbezoek aan Nederland heeft gezegd dat dit het geval is.
Terwijl de lezer uitkijkt naar geruststellende antwoorden van de prediker - immers als we hier de boel bij elkaar willen blijven houden, zijn deze antwoorden van belang en dan weten we in in ieder geval nu al waar we aan toe zijn met zijn islam - heeft Van de Ven geen haast met het beantwoorden van deze vragen. Ik zal dat maar niet direct onbeleefd noemen maar de bekeerling heeft zo zijn eigen agenda. Hij is bijzonder handig in het aansnijden van zijn eigen thema's, het vertellen van zijn eigen verhaal en in het dusdanig aanwenden van zijn kennis dat de lezer ervan onder de indruk raakt. Petje af voor Van de Ven maar voor de minder naïeve lezer, is het verdomde irritant. Waarom talmt Van de Ven zo lang? Wat moet hem toch eerst van het hart, want hij belooft telkens wel te zullen antwoorden?

Dat is veel, erg veel. Misschien komt het ook doordat hij vindt dat "In deze [rechtse] islamofobe samenleving in dit islamofobe tijdperk de Moslim nauwelijks gehoord wordt wanneer hij argumenten aandraagt, omdat zijn omgeving veelal lijdt aan het Loch-Ness-syndroom." (...) Met andere woorden, wij willen het monster (de moslim) zien terwijl het er helemaal niet is! Van de Ven heeft dus veel in te halen, hij (“Wij Moslims”) voelt zich tekort gedaan en hij gebruikt daarom zijn brieven, die gemiddeld een paar pagina's langer zijn dan die van zijn “penvriendje”, met het eindeloos afgeven op het christendom, de bijbel (die zou veel meer haatdragende teksten bevatten dan de koran), "de Zionistische schurkenstaat", de kruistochten, en ga zo maar door en dit alles doorspekt met zijn preken en citaten uit de koran en andere heilige teksten waaruit de goedheid van de islam, mits juist geïnterpreteerd, zou blijken maar met het christendom is heel veel mis. Dat doet hij, zoals gezegd, bekwaam, telkens weet hij zo de aandacht van de belangrijke discussiepunten binnen de islam weg te houden.

Muziek
Wanneer Hans Jansen hem er bijvoorbeeld mee confronteert dat de islam tegen muziek is - en dat is toch te gek voor woorden is, is de teneur van Jansens opmerking - dan kan Van de Ven dat nauwelijks verdragen, ook deze eenvoudige kritiek wordt meteen als beledigend ervaren. Van de Ven komt dan met uitspraken aan, knap gevonden dat wel, van "de groten des Christendoms” waaruit blijkt dat muziek binnen het Christendom ooit verboden was (net zoals rente, weet Van de Ven). Als uitsmijter voegt hij er nog aan toe dat de islam wel een prachtige manier van reciteren van de Qoer'aan kent, "die elke behoefte aan muziek laat verdwijnen". De humor van zijn eigen opmerking ontgaat de bekeerling volkomen. Bach, Mozart, Stravinsky, Björk, Amy Winehouse, ik noem er maar een paar, allemaal overbodig... Muziek! Misschien wel de hoogste vorm van kunst die er bestaat, want ongrijpbaar maar wel aanwezig, zouden we kunnen, nee moeten missen als het aan de islam ligt. Wat kun je hier nog op zeggen? En wie beledigt wie nu eigenlijk?

Islam versus moslimwereld
Maar wat Van de Ven heel hoog zit en waar hij eerst nog de aandacht op wil vestigen voordat hij de twee vragen wenst te beantwoorden, is het feit dat de moslimwereld nog steeds niet voldoet aan wat de islam voorschrijft want die twee zijn lang niet altijd hetzelfde moet hij tot zijn verdriet erkennen. Volgens de ware islam, aldus Van de Ven, zou er geen jodenhaat zijn (die is volgens Van de Ven pas grotendeels ontstaan na de stichting van de “Zionistische schurkenstaat in Palestina”) en als ik zo vrij mag zijn voeg ik er aan toe: er zouden dan geen rellende of plunderende Marokkanen zijn, geen eerwraak, geen diefstal, geen vaginale verminkingen, geen overspel, etc. maar wel overigens jihaad en polygamie want dat vindt hij geen misstanden. Tel uit je winst, we leven met Van de Ven mee.

'Goede' moslims verwerpen (gedeeltelijk) democratie
Maar nee, Jansen kan zeggen wat hij wil, Van de Ven blijft erop hameren dat het niet eerlijk is naar de islamitische wereld te kijken en naar wat de moslims er in de praktijk van maken om de islam te begrijpen. Dat heeft Van de Ven liever niet want dat zou een vertekend beeld geven van de ultieme islam aangezien die "in de islamitische wereld nogal eens misbruikt wordt door corrupte regimes die de islamitische oppositie onderdrukken en monddood maken, vaak overigens met steun van het beschaafde Westen." En, daar gaan we weer, is het dan zo fraai wat christenen (over atheïsten rept hij niet) van de christelijke wereld hebben gemaakt? Daar lijkt Van de Ven een studie van gemaakt te hebben en die kennis wil hij graag delen.
9/11? Het is niet moeilijk daar gruwelijkere daden door christenen gepleegd tegenover te stellen waarbij moslims vaak het slachtoffer waren. En zo gaat het maar door totdat Van de Ven dan eindelijk de tijd rijp vindt zijn licht te laten schijnen op de genoemde vraagstukken. Hoe zit het met de Gouden Regel bij moslims? En moeten zij zich aan de wetten van het land houden? Het is toch wel prettig om van een kenner te vernemen dat politiek en islam niet van elkaar te scheiden zijn aangezien de islam niet een puur rituele godsdienst is, maar een systeem dat elk aspect van het leven omvat. "Niet de onwetende, vergeetachtige, onrechtvaardige, racistische, liegende mens bepaalt wat goed en slecht is, maar Allah Zelf is het Die deze wetten heeft voorgeschreven aan Zijn zwakke schepselen." Wie de Wetgeving van Allah afschaft en vervangt door een andere, wordt daardoor een afvallige, ook al beweert hij een moslim te zijn. Aldus Van de Ven, die ik hier prijs om zijn eerlijkheid. Het is dus waar dat 'goede' moslims de democratie (gedeeltelijk) verwerpen. Maar gelukkig voor ons valt dit in de praktijk allemaal reuze mee, Jansen hoeft niet ongerust te zijn want de rechtbanken zullen (voorlopig) niet in brand staan. Ziehier een voorbeeld van Van de Vens humor.

Zolang Van de Ven maar niet gedwongen wordt bier te drinken, of naar de hoeren te gaan, valt er goed onder de Nederlandse wet te leven, maar als die echt in strijd is met de wetgeving van Allah dan moet hij alles proberen om daar onderuit te komen. Als voorbeeld haalt hij het Franse en Turkse gebod aan de hoofdddoek af te doen in scholen. Wat ons allemaal (o.a. nog meer islamitische scholen en thuisonderricht) niet bespaard is, aangezien er in Nederland niet zo'n gebod is, zullen we misschien wel nooit weten terwijl het natuurlijk de gewoonste zaak van de wereld is om de hoofddoek de plaats te geven die deze verdient: demotiveren daar waar mogelijk. Altijd fijn als een man voor de vrijheid van vrouwen strijdt, nietwaar?

Omkering
Of het nu over de jihaad gaat , of over de dhimmi-status van 'niet-moslims' in islamitische landen, of over de slavernij(afschaffing), Van de Ven stelt steeds het christendom slechter voor dan de islam.
Jihaad?
Dan heet het dat de islam ruim veertien eeuwen geleden al rechten voor dieren kende, dus wat denkt de arabist dan wat dat zegt over de rechten van de mens?
De dhimmi-status van Joden en Christenen in een islamitische staat?
Ja, geeft Van de Ven toe, Joden en Christenen dienen een bepaalde belasting te betalen die niet geldt voor de moslims. Maar daardoor “worden de Joden en Christenen vrijgesteld van dienstplicht, terwijl ze wel het volledige recht ontvangen om door de Islamitische staat beschermd te worden. Met andere woorden: Moslimsoldaten geven hun leven om deze Joden en Christenen te beschermen (...)”. Mooier kan de islam het niet maken, is zo'n beetje de boodschap. (Hoe zit het trouwens met de atheïsten?)
Heeft het christendom de slavernij afgeschaft en de islam niet?
Van de Ven weet het beter, al heeft de islam slavernij niet geheel afgeschaft de islam schrijft wel voor dat slaven menselijk behandeld moeten worden: “het zijn eigenlijk een soort krijgsgevangenen, die op deze manier de kans krijgen in leven te blijven, met garantie op een goede behandeling, en uiteindelijk vrijlating.” Vrijlating ja, als ze zich tot de islam bekeren.
Houdt Van de Ven de discussie van de islam en de islamitische wereld weg?
Dan vindt Van de Ven het minstens zo opvallend dat Jansen de discussie van de westerse beschaving weghoudt. Ach ja, het was natuurlijk ook beter geweest als Van de Ven alleen aan het woord was gelaten want, zo schrijft hij ergens in het begin wanneer hij maar liefst elf verschillende titels (helaas noemt hij die niet) in een boekwinkel aantreft die de Islaam of de Moslims in een kwaad daglicht stellen: “Mijn voordeel is echter dat ik de waarheid aan mijn kant heb. Dat kan ook best handig zijn.”
Maar dan was dus deze omkeringstactiek van de moslimbekeerling niet zichtbaar geworden en dat maakt 'Bombrieven' nu juist zo de moeite waard en dan hoef ik verder geen voorbeelden meer te geven van Van de Vens flauwe humor, rare beledigingen en de slachtofferrol waar hij zich, zonder het zelf in de gaten te hebben, telkens weer in wentelt. Dat is allemaal bijzaak.

Kritiek is taboe
Het enige wat de arabist in zijn brieven en andere geschriften doet en heeft gedaan, is aantonen dat er daadwerkelijk kwalijke kanten aan de ideologie/religie de islam en de koran zitten waardoor onze vrijheid zoals wij die nu kennen (weer eens) in gevaar komt, dat is zijn plicht als je dat zo wilt stellen. Daarom alleen ben je nog niet eenvoudig te typeren als 'islamofoob', 'islamcriticus' of 'het orakel van rechts Nederland', allemaal kwalificaties die Abdul-Jabbar van de Ven Jansen toedicht. Ondertussen vindt Van de Ven het wel de normaalste zaak van de wereld dat hij pagina's vol schrijft met kritiek op het christendom of het 'verdorven Westen'. Als je maar naar de juiste imam en islamgeleerde luistert, en naar 'goede' moslims (maar wat heeft 'Mo de schoonmaker' hieraan?), als je maar niet (alleen) naar de islamitische wereld kijkt en als je maar zus en als je maar zo.... dan is er niets waar van wat Hans Jansen beweert, daar komt het wel op neer.
Al ben je nog zo'n doorgewinterde multiculturalist, dit is toch te kras. Te meer daar Jansen in tegenstelling tot Van de Ven wel bereid is de hand in eigen boezem te steken en fouten weet toe te geven. In deze briefwisseling wacht Hans Jansen vergeefs op een handreiking. 'Fraai' is dat Jansen de moslimfundalist vanwege een briefdatering nog eens fijntjes moet uitleggen waarom 2 november zo'n aparte dag is: “(...) Maar dat je iemand vermoordt om zijn landgenoten ertoe te brengen hun bek een beetje te houden over de islam, dat is voor zover ik weet nog maar één keer in Nederland voorgekomen.”

Wie heeft de toekomst?
Van de Ven is een letterknecht, een fundamentalist die tegen geweld is. Hem zal je het zwaard niet zien hanteren, dat wordt wel duidelijk in deze briefwisseling, een briefwisseling die U beslist zelf moet lezen want het boek maakt heel veel andere lectuur overbodig. Alles voor de prijs van één als het ware.
Zolang 'wij' de ontwikkeling naar de ultieme islam die Abdul-Jabbar zo goed begrijpt hier maar de vrije loop laten dan zullen wij eens zien hoe fijn die islam is, inclusief de sharia. (Hebben we meteen een primeur want in de hele islamitische wereld is die ideale islam nog nooit vertoond maar toch is die de beste!) Dat is zo'n beetje zijn boodschap en als ik me niet vergis is dat dezelfde boodschap als van orthodoxen en islamwegbereiders als Achmed Marcouch,Tarik Ramadan en de talloze moslims die in dit islamofobe land tot onze elite behoren en naar wie, in tegenstelling tot wat Van de Ven beweert, steeds meer en beter geluisterd wordt. Waarom naar de islamitische wereld reizen om daar verdwaalde moslims op het rechte pad te brengen als het hier veel sneller en gemakkelijker kan? Weg met het negativisme! Imam Van de Ven gaat U er in voor.

Laat er nu juist een (klik hier) een onderzoeksrapport zijn verschenen 'Teruggang en Uittreding. Processen van deradicalisering ontleed' door het Instituut voor Migratie en Etnische Studies (IMES) van de Universiteit van Amsterdam dat vindt dat “er in Nederland meer ruimte moet komen om te experimenteren met orthodoxe denkbeelden en uitlatingen. Daarnaast moeten er serieuze religieuze alternatieven worden geboden aan radicale moslims, om hun radicale groepering te verlaten.” De onderzoekers weten nog niet precies met wiens orthodoxe denkbeelden en uitlatingen men wenst te experimenteren maar ik zou zeggen Abdul-Jabbar van de Ven, grijp je kans, hier ligt een schone taak voor je! Want helaas voor jou bestaan er geen tijdmachines waarin we je veertienhonderd jaar terug in de tijd kunnen sturen wat je, als ik je goed begrepen heb, het liefst wel zou willen, en wat ik je zo graag had gegund.

Annelies van der Veer
21 oktober 2008

1 "Denkbeelden uit een dubbelleven", biografie van Karel van het Reve door Ger Verrips. (Open Domein nr. 42.) Pagina 416, 417. (Uitgeverij De Arbeiderspers - Amsterdam - Antwerpen)

Bombrieven
Een vrijmoedige correspondentie over Allah en Mohammed, Democratie en Sharia.
Hans Jansen en Abdul-Jabbar van de Ven
2008
Uitgeverij Van Praag
ISBN 978 90 490 2701 8
Amsterdam
Prijs: € 18,50 (incl. 6% BTW)