Weerbare democraat

Weerbare democraat

Eerlijk gezegd schrok ik er een beetje van. Van het voornemen van Paul Cliteur om een nieuwe zuil op te richten. Een nieuwe zuil? Waarom? We hebben net de Verzuiling achter de rug! 

Maar, als je er even bij stil staat, is 't heus geen gek idee want wat is er de afgelopen decennia ook gecreëerd in Nederland? Een gigantische zuil voor..., ja, hoe zal ik het noemen? Voor hernieuwd achterlijk en middeleeuws gedachtegoed?

Het gekke is nu dat je op die achterlijkheid geen kritiek mag hebben! Zeg
je iets van die overal aanwezige middeleeuwse zuil dan ben je politiek incorrect, en geloof me, erger dan dat bestaat er momenteel niet. Deze zuil krijgt zonder strijd alle ruimte en de loper wordt met enorm respect voor hen uitgerold. Ik had nooit gedacht dit in m'n leven te zullen meemaken, dat het zo snel kan gaan.

Goed dus dat Cliteur en de zijnen met plannen voor een nieuwe

zuil komen maar dan een rationele, een verlichte.

Vandaar ook dat ik onlangs naar de Renaissance-lezing, georganiseerd door het Forum voor Democratie, ben geweest.

Mooie naam hè, Renaissance, wedergeboorte. De Renaissance die teruggreep op de oudheid, de klassieke oudheid en nu is het tijd om terug te grijpen op die Renaissance. 't Is allemaal wat, terwijl als die progressieven consequent waren geweest, en die middeleeuwse ideeën vanaf het begin gewoon bespot en bekritiseerd hadden, zoals ze met de andere zuilen wél hebben gedaan, dan was het nu niet nodig geweest om met een nieuwe, eigen zuil te komen, dan had dat middeleeuwse gedachtegoed hier geen poot aan de grond gekregen. Geen schijn van kans.

Probeer dit de politiek-correcten niet uit te leggen, die zijn onvatbaar voor redelijkheid omdat ze liever 'goedmensen' zijn, de luidenkdonders.

Die Renaissancelezing was de moeite waard. Vaclav Klaus, voormalig president van Tsjechië, had wat te vertellen, mede doordat hij jaren onder communistisch bewind heeft moeten leven, dus hij weet wat onvrijheid is. Dat hij voor het traditionele gezin gaat, is niet iets om voor te applaudisseren en dat deed ik (en velen met mij) dan ook niet maar net als Klaus zie ik voorlopig geen wedergeboorte plaatsvinden in Nederland of Europa, het is echt iets van de lange adem voordat deze ideeënstrijd gestreden is, maar ik wilde er toch bij zijn. Soort van plichtsgevoel misschien en steun betuigen aan de mensen die keihard werken voor meer democratie. Een weerbare democraat zijn, 't is het minste wat je kunt doen.