Interview - Heette ik maar Fatima (2)

Interviewer: Je column 'Heette ik maar Fatima' heeft nogal wat reacties opgeleverd. Vind je dat vervelend?

Annelies: Het is heel prettig dat zo veel mensen mijn column hebben gezíen. Bijzonder al die aandacht voor 'n column waarin allochtoon zijn eens positief wordt belicht. Een onderwerp waar weinig over geschreven wordt.

I: Ondertussen word je ('onderhuids) racisme' verweten. Door reageerders maar ook in deze krant door Umar Mirza.

A: Merkwaardig, niet? Iedereen kan 't in NL behoorlijk goed hebben. Waarom mag ik dat niet vinden, wat is daar racistisch aan? We kunnen natuurlijk niet allemaal burgemeester van Rotterdam worden maar kom er bij mij niet mee aan dat allochtonen het per definitie slecht hebben. Ze kunnen meegenieten van de voordelen die onze bijzondere verzorgingsstaat biedt. En welk bedrijf wil er nou geen volledig geïntegreerde Fatima in dienst hebben? Ik denk dat Metro er ook minstens één heeft. Vreemde vogel hoor, die Umar Mirza. Bang voor internationale student te worden aangezien. Ik vraag me af wat daar zo erg aan is maar Mirza weet zich dan al gediscrimineerd! In het (NTR) teevee-programma 'Mijn moskee is top' mocht hij de sanitaire voorzieningen in geloofshuizen uitgebreid onderzoeken… Weet je, allochtonen hoor ik maar al te vaak hun vrijheden hier gebruiken om

probleem voor alle mannen in Nederland

Jamila Aanzi

Jonge Denkers bij @BNR-nieuwsradio over het burgerinitiatief om mannen te beboeten die naar vrouwen op straat sissen, die vrouwen voor hoer uitschelden en dergelijke. Niet te verwarren met het aloude bouwvakkersgefluit.

Niet doen, vindt Willem Jan Hilderink (publicist), niet beboeten, "daar krijg je heel overspannen situaties van" Niet juridiseren, vindt ook Christiaan Kwint (voorzitter JOVD).

Maar is het een beschavingsprobleem of een cultureel probleem, durft razende roeltje interviewer Paul van Liempt te vragen. Denk aan het Engelse stadje Rotherham. Jarenlang hebben Pakistanen (zeer

Leraren

Dus je bent leraar, je bent gekwalificeerd, je hebt je papieren, blijk je toch niet goed genoeg. Je moet beter worden gemaakt. Je krijgt geld om door te ontwikkelen want, weet minister Jet Bussemaker "als zij [leraren] beter worden, krijgen onze kinderen beter onderwijs. Op termijn heeft de hele samenleving daar profijt van". Investerinkje van zo'n 1,2 miljard euro. Om van leraren echte leraren te maken.

Heb-medelij-Jet

2008. Jet, staatssecretaris van Sport Jet Bussemaker oordeelt over de boerkini. Die boerkini die is goed want bevorderlijk voor de integratie. Zonder boerkini kan er niet gezwommen worden en zwemmen is gezond, het schaadt de gezondheid niet. Heb-medelij-Jet weet het zeker. De boerkini is net zo veilig en

HEMA

Deed in 2012 de islamitische hoofddoek in de verkoop. Ja, eventjes kwam je er niet maar lang duurde 't niet. Hema-onderbroeken zitten de Nederlander nu eenmaal als gegoten.

Nu doet het Nederlandse warenhuis Zwarte Piet in de uitverkoop. 't Is niet meer dan logisch want het

Niet meer van deze tijd

Moeten richten om je tv uit te zetten, 't is niet meer van deze tijd. Soms moet ik tig keer drukken en richten voordat het verlangde zwart verschijnt. Wat een ouderwets gedoe.

Ik picknick in het open veld terwijl er een briesje door m'n haren waait. Heerlijk! Maar de papieren krant die ik wil lezen waait voortdurend uit elkaar. Super irritant. Daarbij moet ik steeds in m'n handen spugen om een pagina te kunnen omslaan. Oud. Niet meer van deze tijd.

Ik doorkruis velden en wegen en waan me de landloper die Swiebertje moet zijn geweest (Swiebertje: personage uit de populaire, gelijknamige televisie-serie en kinderboekenreeks uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw). Totdat een man me staande houdt en vraagt:

lees verder in de papieren METRO of  hieronder

Je bedriegt jezelf, zei ik, als je je solidair voelt met

(…) Zodra ik bij hen in de kamer zat, viel ik Wiesje fel aan. Je bedriegt jezelf, zei ik, als je je solidair voelt met Che Guevara, als je denkt dat je aan de kant staat van de Palestijnen en de Vietnamezen. Je staat aan déze kant, of je wilt of niet.

'Aan deze kant? Hoe bedoel je dat?' vroeg ze scherp.

"Dat je zo leeft als je leeft,' antwoordde ik.  'Ook je schuldgevoel omdat je op kosten van anderen zo leeft, ook je solidariteit met hen, zijn een luxe waar zij voor betalen. Alles wat voor jou het leven de moeite waard maakt, wordt door hen betaald. Je bent hun vijand, of je wilt of niet.'

Dat maakte haar kwaad. 'Kan ik het helpen dat ik leef in een rijkepatsersmaatschappij! Zo als Che Guevara, zo zou ik willen leven!'

'Dat is onzin,' antwoordde ik. 'Zo zou je niet kunnen leven. Die scrupules die jij hebt en die het beste zijn wat je hebt, dat ontken ik natuurlijk helemaal niet, maken je daar ongeschikt voor. Ze zouden jou

Wolken

Als je Nederland weer binnenkomt, is dat het eerste wat je opvalt. Wolken. Indrukwekkende wolkenpartijen. Ze zijn er in allerlei kleuren en vormen. Van inktzwart tot helder wit, van oranje tot rose en diep paars met een gelig randje. Ze kunnen grijs zijn van naderende regen maar ook smeuïg wit, doorschijnend, beige doorschoten. Gracieus en veelvormig. Je kunt er van alles in zien, in projecteren ook. Dat doen we graag. Projecteren. Zoals dat jongetje in het gedicht Wolken van Nijhoff van alles in de lucht ziet en projecteert: een herder met zijn schapen, Scandinavië, eenden, een dame. Het kan ook absurde vormen aannemen. Dat projecteren. Zoals in IS een zionistisch complot zien. Of een beetje lachwekkende. Zoals in allochtonen (licht) getinte mensen die er alleen maar op uit zijn van een prachtland als Nederland te profiteren. Op de mooie tentoonstelling Lucht – in de Nederlandse kunst sinds 1850 in De Hallen in Haarlem is te zien, wat kunstenaars van de laatste 150 jaar in wolken zagen. Romantische dramatische luchten. Of ze legden er vooral hun gevoel voor sfeer en ruimte in. Heel hun ziel en zaligheid soms. Lucht is een vervolg op twee eerdere tentoonstellingen over het landschap en de zee in Nederland (zie Nog zes dagen en Hollandse zeegezichten in Haarlem).

Heette ik maar Fatima

Soms zou ik willen dat ik een allochtoon was. Een allochtoon in Nederland. Begrijp me niet verkeerd. Ik zou niet graag een allochtoon in Marokko of Turkije willen zijn. Al zou ik die talen dan nog zo vloeiend spreken, dat geeft beslist te weinig voordelen, if any.

Een allochtoon in Nederland dus. Mijn huid zou dan licht getint zijn als die van Fatima Elatik - o wat mooi! - of donkerder, als die van Ayaan Hirsi Ali - prachtig! - en ik zou luisteren naar de naam Fatima, Samira, Hassnae of misschien wel Aisha. Mijn ouders zouden hier niet geboren zijn maar ik lekker wel, of ik zou

lees verder in METRO of op de METRO-site hierrrr

Zomertijd

Komkommertijd bestaat niet. De val van Sebrenica en de massamoord van Breivik vonden plaats in de zogenaamde slow news season. Poetin stond ook in de zomer van 2008 pro-russische rebellen bij, toen in Zuid-Ossetië. Israël en Hesbollah raakten slaags in de Sommerloch van 2006. Nu dus het neerhalen van de MH 17, de oorlog in Oost-Oekraïne. Gewelddadige vetes in Lybië. Het ebola virus. De derde oorlog in de Gazastrook, en het barbarisme van ISIS (tegenwoordig IS – Islamitische Staat) in Irak. Protestdemonstraties tegen de laatste twee, respectievelijk in Amsterdam en Enschede, waren er op zondag 3 augustus j.l., de dag waarop herdacht werd dat 100 jaar geleden The Great War uitbrak. Die begon dus ook in komkommertijd.

Onwetendheid

"Ik merk d'r anders niks van," zegt G. opgewekt. "Van die jodenhaat. Ik ga naar m'n werk, ik doe m'n ding. Ik ga naar huis, ik eet,….. alles is gewoon."

We hebben het erover vanwege die 'geen excuus voor jodenhaat-advertentie' in De Telegraaf, die door talloze, naar het schijnt zorgvuldig door het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) geselecteerde min of meer bekende Nederlanders is ondertekend.

Het nationalistisch fundamentalisme van Poetin

In Dr Strangelove or: How I learned to stop worrying and love the bomb (1964), de klassiek geworden satirische film van Stanley Kubrick op het toppunt van de Koude Oorlog, telefoneert de Amerikaanse president met zijn Russische collega. De eerste verontschuldigt zijn ondergeschikte, die per abuis op de knop heeft gedrukt, met “He was a little bit fun in his head”. De hilarische scène (met Peter Sellers als Amerika’s president) gaat als volgt verder: “Hello Dimitri…it’s good that you are fine and I am fine…I agree with you it ‘s great to be fine… How do you think I feel about it … Can you imagine how I feel about it, Dimitri...Why do you think I ‘m calling you?...To say hello?...Of course I like to speak with you…of course I like to say hello…not now but any time, Dimitri…It ’s a friendly call, of course…I ‘m sorry too, Dimitri, I ‘m very sorry…you are more sorry than I am but I ‘m sorry as well…don’t say you are more sorry than I am…so we are both sorry…all right?...” AND SO ON. Hoe gaan dezer dagen al die telefoongesprekken met Poetin (Hello Vladimir…)? In hoeverre zijn de tijden veranderd?