De Strauss-Kahn affaire

Het verschil tussen Ratko Mladic en Jorge Horacio Zorreguieta is aan een gewone sterveling niet uit te leggen. De ‘U Sest’, de ‘Cacak’ of de ‘Tango’? Dan wordt het al weer makkelijker. Elegantie is vaak het smeermiddel om naar hogerop te glijden, lompheid eindigt tussen de muren in Scheveningen. Maar vooral een goedgezinde media is van levensbelang.

Ondanks het internet tijdperk en zogenaamde vrije nieuwsgaring is het nog steeds de MSM media die 
in grote lijnen bepaalt hoe er wordt gedacht. In de laatste Balkan oorlog waren het westerse kranten als de ‘New-York-Times’ die stelselmatig de Serven als barbaren afschilderden. Ook het ‘niet vermelden’ van misdaden van de andere kant droeg bij aan de uiteindelijk rampzalige demonisatie.

Heden geldt hetzelfde met de huidige oorlog in Soedan en andere conflicten in de hele wereld die het nieuws nauwelijks of niet halen. Een goed voorbeeld is de burgeroorlog in Sri-Lanka van een paar jaar geleden. Geruisloos sneuvelden hier tienduizenden mensen zonder dat het serieus de kranten haalde.

Frankrijk wordt vaak een antisemitisch land genoemd. In dit licht is het wel apart dat twee van de mogelijke presidentskandidaten van joodse afkomst zijn. Sarkozy voor een deel maar Strauss-Kahn voor honderd procent. Zijn afkomst is geen geheim. Op diverse onfrisse websites wordt er volop aan gememoreerd. Grappig is wel de dodelijke afkomstcombinatie met twee Maghreblanden. Ook zijn derde vrouw, Sinclair, is van het oude volk. Ik vraag me sterk af of dit in het huidige Frankrijk nu een -‘pro’ of een ‘con’- zal  blijken te zijn. Voor de  ancien' antisemieten is Le Pen een logische optie. Maar waar moeten die 5 miljoen moslims in Godsnaam op gaan stemmen. Of hebben die niet allemaal stemrecht?

De zaak Kahn is al met al een duistere affaire. In hoeverre was het verhaal van de orale verkrachting niet al vreemd? Is een vrouw, zonder een pistool tegen haar hoofd, eigenlijk wel te dwingen tot fellatio? De kans op een afgebeten lul lijkt me een niet te onderschatten risico. Was de hele zaak ook geen koren op de molen van de nogal anti Franse Amerikanen?

In een laatst gepubliceerde peiling bleek dat alweer 49 procent van de Fransen achter een kandidatuur van Strauss-Kahn zou staan. Toch is deze affaire niet zomaar weg te poetsen. Iets prangends blijft hangen, als een wind van een bloedmooie vrouw in een rij voor een première van een langverwachte film.

Als de media zijn daderschap weet om te draaien in een afschuwelijke slachtofferrol dan weet ik het nog niet zo net. 75 jaar na premier Leon Blum is er dan zomaar weer een kandidaat met 100 procent joodse wortels gekozen.