Op de schop

“Ah, daar loopt jullie burgemeester,” zegt een vriendin die een dagje stad doet.
Ja, ik kom Ahmed Aboutaleb regelmatig tegen – hier in het centrum of in Kralingen, waar ik hem bij de buitenschoolse opvang tref.
Van zijn (beetje voorbarig) aangekondigde plannen om in “Noord” (tussen zijn Marokkaanse landgenoten) te gaan wonen zag hij bij nader inzien toch af.
Dat hij die beslissing in de schoenen van zijn gezinsleden schoof vond ik niet sterk.
Maar goed – “niets materieels is een sociaal democraat vreemd.” Zo blijkt maar weer.
Ik kan me heel goed voorstellen dat hij liever in een statige Kralingse laan woont. Het is de hypocrisie waar ik me aan erger.
Aboutaleb kocht twee panden en liet daar een riante woning van maken.
Tot 1878 werd er tol geheven waar het bijzondere onderhoud van de chique, lommerrijke laan mee werd bekostigd. Bezoek door ongenode gasten aan de villa’s werd er zeker door tegengegaan.
Van ongenode gasten zal Aboutaleb niet veel last hebben. Hij woont tegenover een politiebureau.

Wanneer de verkeersader van Kralingen, de Oudedijk, een jaar open komt te liggen moet de chauffeur van de burgemeester een sluiproute naar het stadhuis zoeken.
Hoewel?! De buitenschoolse opvang bereiken wordt dan wel een probleem.

Waarmee ik een sprongetje maak naar Rotterdam op de schop.
Niet alleen wordt de Oudedijk een kilometer lange zandbak, overal in de Maasstad stuiten we op bordjes werk in uitvoering.

De Maastunnel krijgt een noodzakelijke onderhoudsbeurt. Tot en met 5 augustus is de zuidelijke uitvalsweg dicht.
Dus pakt de automobilist de Brienenoordbrug.
Maar komende vanuit het centrum rijd je de problemen tegemoet. Jawel, op de Blaak (nog steeds ondergewaardeerd op Monopoly) sorteer je, als je de situatie niet kent, al snel verkeerd voor. Vanwege een bouwput.
(Chaos wordt het pas echt wanneer - ter hoogte van Blom’s kubuswoningen - Japanners uit een bus worden gezet. Ze trekken zich niets van het verkeer aan. Ongestoord nemen ze bezit van de weg en maken foto’s van het architectonische hoogstandje.)

Goed – je vermijdt de Blaak en probeert de Brienenoordbrug via de Maasboulevard te bereiken. Langs de Maas rijden is ook veel leuker.
Fout! De Maasboulevard wordt opnieuw geasfalteerd.

Rotterdam is een stad in beweging – dag en nacht.

Het kapot gebombardeerde centrum werd na de oorlog in rap tempo opgebouwd. Niet altijd van een architectonische schoonheid, maar wel functioneel. Dat past bij de Rotterdammer.
Inmiddels zitten we middenin de tweede naoorlogse bouw.
Het ging mij (en vele stadsgenoten) aan ’t hart toen besloten werd de markante voorgevel van het Centraal Station niet te behouden.

De Lijnbaan mocht wel op de monumentenlijst, maar Van Ravesteyn’s bouwwerk ging tegen de vlakte. Het (nieuwe) Centraal Station moet in maart 2013 klaar zijn.

Voor ons neus schieten er woontorens uit de grond. Achter ons wordt de laatste hand aan de restauratie van de Laurenskerk gelegd.
Het gaat allemaal zo snel dat ik al niet eens meer weet wat er voordien stond. “Oh ja – De Klerk, Ter Meulen, Gerzon en daar stond het Rijnhotel. Ik weet nog dat mijn ouders naar de opening gingen. In 1959.”

Rotterdam: “Een stad van enkelt werku en van bouwu.”
We schikken ons er in.
Ja, er wordt wel degelijk geknord – maar hoort erbij.

Als een Rotterdammer op je moppert betekent dat “ik hou van jou.”