Apotemnofilie komt uit het Grieks en betekent zoveel als: afkappen. Een samenhangend verschijnsel is acrotomofilie. Acrotomofilie is het zich aangetrokken voelen tot mensen die ledematen missen of een andere handicap hebben. Nu hoort u mij niet zeggen dat mensen met een geamputeerd been of ’n andere handicap gemeden moeten worden, in tegendeel. Als je partner een been moet missen mag ik toch hopen dat dat geen reden is om hem of haar in de steek te laten. Maar op zoek gaan naar een vrouw die een arm of been mist, is toch op z'n minst ongewoon.
Als ik lees wat mensen, meestal mannen, bezielt om een vrouw te zoeken met een of meer geamputeerde lichaamsdelen, is dat zij de levenskracht en spirit van deze vrouwen bewonderen. De manier waarop zij met hun handicap omgaan en obstakels weten te overwinnen. Dat klinkt nog redelijk en begrijpelijk maar rondkijkend op internet heb ik me hogelijk verbaasd over wat ik aantrof, de
manier waarop er door velen met deze handicaps wordt omgegaan.
Op sites, te beginnen met Ascot World, wordt de seksueel-aantrekkelijke kant nogal benadrukt. Een video van Tatiana; voor $ 60 mag je een uur lang kijken naar een vrouw die een been mist en zich voortbeweegt op krukken. Fotosites en andere sites, waar expliciet vermeld wordt dat deze sites gerund worden door vrouwen met een amputatie. Als kennelijke aanbeveling. De vele foto's van dames met een arm of been in het gips. Dames die er een genoegen in vinden om zo rond te lopen. Er gaat aardig wat geld om in deze hoek. Maar dat zijn de uitwassen van dit verschijnsel.
Als je de persoonlijke verhalen leest van mensen die deze aandoening hebben dan blijkt het een alles beheersend drama in hun leven te zijn. De term lijden is hier wel op z'n plaats. Ik las een verhaal van een oudere man die zo wanhopig was dat hij zichzelf in z'n knie schoot op een zodanige manier dat er alleen nog maar geamputeerd kon worden. Zelf zei hij erover: 'het was dit of zelfmoord'. Zo zeer was het water hem tot aan de lippen gestegen. In de meeste gevallen weten mensen al op vrij jonge leeftijd dat ze behept zijn met een, ook in hun ogen, vreemde wens. Ze zien bijvoorbeeld een man met een geamputeerd onderbeen en voelen herkenning dan wel een steek van jaloezie. Zó zouden zij ook willen zijn, realiseren ze zich. Dan volgt een periode met gevoelens van schaamte, vluchtgedrag om er maar niet aan te hoeven denken, angsten en depressie. Ze voelen zich doodongelukkig. Als ze de mogelijkheid hebben zich te laten amputeren is dat een kans die ze met beide handen aangrijpen. Ze voelen zich dan pas compleet. Meer met minder zou je kunnen zeggen.
Dick Swaab, directeur van het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek acht het denkbaar dat er bij onderzoek iets afwijkends gevonden zal worden in de hersenen van overledenen die leden aan B.I.I.D.
Swaab onderzocht de hersenen van elf overleden mensen die tijdens hun leven leden aan genderidentiteitsstoornis. (Mannen en vrouwen die een sterk gevoel hebben in het lichaam met de verkeerde sekse geboren te zijn). Alhoewel zeker niet hetzelfde als B.I.I.D. zijn er toch overeenkomsten.
Swaab hoopt in de toekomst meer duidelijkheid te krijgen door middel van MRI scans. Amputatie zou dan wellicht niet meer de enige remedie zijn maar zal er een behandeling gevonden worden met bevredigend resultaat. Hij denkt aan magnetische stimulatie of het gebruik van elektroden in bepaalde gebieden van de hersenen. Min of meer een fopmethode waardoor de patiënt een lichaamsbeeld zal ervaren dat overeenkomt met het eigen lichaam. Zoals zo vaak het geval is, als je wat meer achtergrondinformatie hebt wordt een en ander een stuk begrijpelijker.
Wil je er meer over lezen, zie onderstaande links.
Zo weird dat je er toch meer over wilt weten.
BeantwoordenVerwijderen