Het zwarte gat

Een existentiële leegte grijnst mij tegemoet. De Tour de France is afgelopen. Het bestaan schijnt zinloos en wat morgen te bieden heeft is onzeker. Ruim drie weken lang rolde bijna onophoudelijk de opwinding van de koers mijn huiskamer binnen en nu de Tour voorbij is, laat de alledaagse werkelijkheid zich weer gelden. De droom is doorgeprikt. Een zwart gat dient zich aan.

Het onvermijdelijke bleek onafwendbaar: Amy Winehouse is zaterdag op 27-jarige leeftijd overleden.

Ze werd die dag in haar appartement in Camden gevonden. De hulpdiensten probeerden haar nog te reanimeren, maar dat mocht niet baten. De doodsoorzaak is nog niet bekend. Winehouse had al jarenlang problemen met drank en drugs. Daar had haar zangcarrière ook ernstig onder te lijden.

Vijf jaar geleden deden vier Nederlandse wielerliefhebbers een poging een rol te spelen in de helden saga die Tour de France heet. Het waren mannen van eind dertig, begin veertig. Ze wilden op de fiets de steile kant van de Col du Galibier beklimmen. Ze stapten op in Saint-Michel-de-Maurienne beklommen de Col du Télégraphe en bereikten het dorp Valloire, waar ze koffie dronken en van daaruit richting Galibier reden.

Ooit was de Tour de France bedoeld om ook in de zomertijd de kranten met nieuws te vullen. Dat werd zo'n succes dat het evenement tot zo een mediaspektakel uitgroeide dat het al het andere nieuws naar de achtergrond wist te drukken tenzij andere voorvallen zó afschuwelijk, schokkend of bizar waren dat zij het verloop van de wielerwedstrijd overschaduwden.

Vrijdag ontploft een auto met explosieven in het centrum van Oslo met zeven doden als gevolg. Een paar uur later vermoordt een als politieman geklede schutter meer dan negentig mensen. De politie arresteert de schutter, een blonde extreem-rechtse christelijke Noor. Vermoed wordt dat de schietpartij in verband staat met de aanslag in Oslo. Politiechef Sveinung Sponheim zegt zondag op een persconferentie dat de verdachte heeft bekend dat hij vrijdag heeft geschoten op het eiland Utøya en dat hij een bom in Oslo heeft geplaatst. Hij ontkende schuldig te zijn aan crimineel gedrag, aldus Sponheim.

De Tour is niet alleen een bijna niet te ontrafelen wedstrijd, spektakel en evenement ineen, door de jaren heen heeft de Tour zich ook ontwikkeld tot een eigentijdse mythe waar, behalve de deelnemende renners, vele anderen een rol in opeisen. Sommigen lukt het en verschijnen met naamsvermelding in beeld. Anderen springen op het parcours, rennen mee of hinderen de coureurs op een andere wijze. Meestal blijven ze anoniem.

Dankzij de komkommertijd haalt de hongersnood in de Hoorn van Afrika uiteindelijk de voorpagina's van de kranten. Nederlandse hulporganisaties hebben tot nu toe grote moeite om aandacht te krijgen voor de hongersnood in dit gebied als gevolg van de grootste droogte sinds zestig jaar. De Nederlandse media komen in vergelijking met Britse media traag op gang. In Engeland is al langer aandacht voor de humanitaire ramp.

De vier Nederlanders bereikten de voet van de Galibier en begonnen aan de klim. Na een paar honderd meter viel één van hen van z'n fiets. Hartaanval. Reanimatie bleek vergeefs. Dood. 'Hij was de sterkste,' zouden de andere drie later zeggen. Ergens in 't Gooi werd deze geboren Brabander begraven. Net buiten Valloire, op de helling van de Galibier, daar waar ie van z'n fiets viel, plaatsten zijn vrienden een bescheiden steen met inscriptie. Afgelopen vrijdag passeerde daar het peloton.