Vragen
Waarom heeft Frankrijk Duitsland overgehaald om de harde D-Mark op te geven door toe te zeggen dat de landbouwbegroting (waarvan Frankrijk al vele decennia fors van profiteert) herzien kon worden? En vervolgens dat geblokkeerd heeft. Hoeveel zijn eventuele beloftes van Frankrijk bij deze ronde onderhandelen waard?
Italië – dat niet aan de eisen van het Stabiliteits- en Groeipact voldeed – toch toe te laten?
Welk land heeft achter de schermen sterk gelobbyd om bij de oprichting van de Eurozone
Griekenland – dat zelfs met zwaar gemanipuleerde cijfers niet aan de eisen van het Stabiliteits- en Groeipact voldeed – toch toe te laten?
Was dat alleen maar vriendjespolitiek of zat daar een lange-termijn-visie achter?
Waarom is de toenemende schuldenlast van Griekenland en ook waarvoor die schulden werden gemaakt (niet voor investeringen in infrastructuur en economie, voor verhoging van de levensstandaard van veel groepen Grieken) niet onmiddellijk vastgesteld en bestraft?
Waarom hebben Frankrijk en Duitsland de harde eisen van het stabiliteitspact ontmanteld?
Waarom wordt er voor dit wanbeleid geen verantwoording afgelegd door de verantwoordelijke politici (landen) aan alle mensen in Eurozone?
Waarom worden de oorzaken van deze Eurocrisis niet geanalyseerd en Eurozone-wijd besproken in de parlementen en media?
Is het logisch dat Frankrijk, dat in grote mate politiek verantwoordelijk is voor deze Eurocrisis, nu als beloning voor dit wanbeleid een grote wens vervuld krijgt? Namelijk een belasting (in alleen de Eurozone?) op financiële transacties? Een tweede EU-landbouwkwestie? Frankrijk profiteert en landen met een grote pensioen- en verzekeringssector (Nederland bijvoorbeeld) en een financieel centrum op wereldniveau (Engeland) gaan betalen?
Is het voor de hand liggend dat Frankrijk en Duitsland, die de Eurocrisis is hoge mate hebben mogelijk gemaakt, nu met de volgende “oplossing” komen?
En Frankrijk, Duitsland en het politieke EU-establishment wil nu het liefst een Europese Economische Regering (of een Ministerie van Financiën) op richten die de lidstaten met ijzeren discipline keiharde eisen oplegt, maar zonder automatische sancties? Net zoals voor de invoering van de Euro een Stabiliteitspact met ijzeren discipline keiharde eisen kwam, die vervolgens ontmanteld werden? Waarbij het wachten is op de volgende crisis, zodat er weer meer bevoegdheden naar Brussel en de regeringsleiders moet worden overgeheveld?
Waarom weer meer macht in Brussel ten koste van de lidstaten?
Terwijl de regeringsleiders – weer zonder democratische controle – de zaken regelen, of te wel Frankrijk met hulp van Duitsland?
Willen alle lidstaten en de burgers van de EU een Unie, die in de praktijk een centralistische en niet een federale staat wordt met ook nog een zeer ondemocratisch bestuur, waarbij twee of eigenlijk zelfs één land de dienst uitmaakt? De subsidiariteit is al een farce, zowel wat betreft de Europese commissie én de juridische uitvoering door het Europese Gerechtshof te Luxemburg.
Welk land heeft belang bij een centralistische Unie met ook nog een zeer ondemocratisch bestuur? En waarom? Met welk doel?
Is er geen grondswetswijziging per land nodig, wanneer Nederland en de andere EU-landen (Eurozone-landen) zoveel bevoegdheden aan de EU (moeten) overdragen?
Waarom willen Frankrijk en Duitsland geen automatische sancties i.v.m. de Euro, maar wel een EU Economische regering, Minsiter voor de EURO, die grote bevoegdheden krijgt (landen opleggen om de begroting te veranderen, verplichten belastingen op te leggen enz.)?
Is dat omdat Frankrijk en Duitsland denken daar komen wij in een goed gesprek wel onderuit?
Zouden de financiële markten, de beleggers zo dom zijn dat ze dat niet door zullen hebben? En hoe schadelijk is dat dan voor de Euro als munt, de economieën in de Eurozone en de welvaart voor de burgers?
Beseffen de Brusselcraten, Frankrijk en Duitsland echt niet dat ze zo doende tonen dat ze in een droomwereld verkeren?
Beseffen Nederlandse parlementleden niet dat Nederland door het overdragen van bevoegdheden aan de EU (Eurozone-regering of iets dergelijks) in verband met de Eurocrisis naast weer een deel van de soevereiniteit ook weer wat DEMOCRATISCHE CONTROLE verloren laat gaan? Zaken die in Nederland en de andere lidstaten door het parlement moet worden goed gekeurd en gewijzigd kunnen worden, laat men overhevelen naar ondemocratische, niet of nauwelijks te controleren EU-organen of bijvoorbeeld een EU-minister voor de Euro.
Hebben parlementsleden van een democratisch land echt geen bezwaar tegen verder verlies van democratische controle door overheveling van bevoegdheden naar de EU of Eurozone?
Waarom worden zij, die voor de plannen van de EU zijn, pro-Europeanen genoemd (en dus de ‘good guys’ zouden zijn); en worden zij die er (deels) tegen zijn, voor anti-Europeanen uitgemaakt (en dus de ‘bad guys’ zijn)? En waarom wordt er door de pro-Europeanen gesuggereerd dat die zogenaamde anti-Europeanen een oorlog uitlokken en/of de instorting van Europa politiek en economisch?
Zou het niet beter zijn om op de argumenten over en weer te letten, en de mensen te onderscheiden in Centralistische Europeanen (alle macht zeker in de praktijk aan Brussel en die goede democratische controle komt later nog wel) en Federale of Co-Ferderale Europeanen die hechten aan de subsidiariteit en aan goede democratische controle? Zou dat de EU, de discussie en het beleid niet ten goede komen?
Citaten
De euro kwam er ook een beetje door de Franse econoom Jacques Attali. Als de belangrijkste adviseur van president François Mitterrand schreef hij in de jaren tachtig namens Frankrijk mee aan de plannen voor één Europese markt en één munt
Bron: Artikel Interview 'Europa heeft altijd dreiging nodig' door Petra de Koning, NRC/Handelsblad, Zaterdag 13-08-2011
Voormalig bondskanselier Gerhard Schröder is er in Brussel ook bij. De man die zelf de begrotingsregels in de eurozone bij het vuil zette, komt vertellen hoe de mede door hem veroorzaakte puinzooi moet worden opgeruimd.
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Brussels-Blog/315548/Hete-herfst-over-toekomst-van-Europa-op-komst.htm
Het Europees Parlement …..Het parlement eist dat er automatische sancties komen als een land zich niet aan de strengere regels houdt, maar Frankrijk verzet zich daartegen. Als er geen deal over komt, zegt GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout, laten we zien dat ook de Europese instituties er niet uitkomen. Dat maakt een slechte indruk op de financiële markten.
Bron: Artikel ‘Europarlement zoekt rol in de eurocrisis’ door Petra de Koning, NRC/Handelsblad, Dinsdag 30-08-2011
Frankrijk, gesteund door Duitsland, wil geen automatische economische en politieke sancties aanvaarden omdat dit de Franse soevereiniteit aantast. Het is voor Sarkozy ondenkbaar dat Frankrijk bij het overtreden van de regels van het stabiliteitspact - ten aanzien van de nationale schuld, het begrotingstekort en de inflatie - boetes krijgt opgelegd, Europese subsidies wordt ontzegd of zijn stemrecht voor een bepaalde tijd kwijtraakt.
Duits-Frans plan tot een Europese regering is cynisch omdat deze landen zichzelf nooit financieel de maat willen laten nemen
Een Europese regering lost het schuldprobleem niet op, omdat landen elkaar dan de hand boven het hoofd houden. Alleen strenge, automatische sancties helpen, schrijft Hans van Baalen.
Bron: artikel, opinie ‘Sancties en geen EU-regering onder Duits-Franse leiding’ door Hans van Baalen. NRC/Handelsblad, Vrijdag 02-09-2011
N.B. Meer citaten uit dit artikel helemaal onderaan in dit document
De euro is meer door politieke wenselijkheden dan economische realiteit ingegeven. Er zijn landen bij elkaar gestopt die in een verschillende ontwikkelingsfase van de economie zaten. Het is ook een morele botsing, Griekenland en Finland om de uitersten te noemen. Finland, niet corrupt, kleine zwarte economie. Griekenland, een van de meest corrupte landen van de wereld, grote zwarte sector. Geen wonder dat Finland een onderpand heeft gevraagd bij de noodlening aan Griekenland. Heterogene landen kunnen niet een munt hebben. Een econoom zou de eurozone nooit hebben bedacht.
Maar Nederland heeft toch miljarden verdiend aan de euro?
Dat stoort mij, zo'n redenering. Werkgeversvoorzitter Bernard Wientjes roept dat ook altijd. We hebben geen miljarden verdiend aan de euro. We hebben miljarden verdiend omdat er vrijhandel is in Europa. Kijk naar Zweden en Zwitserland. Geen euro en ze doen het beter dan Nederland door de vrijhandel.
Bron: Artikel Interview met Voormalig belegger en econoom Jaap van Duijn; 'De euro is een mislukt experiment' door Cees Banning; NRC/Handelsblad, Vrijdag 13-08-2011; Sectie: Economie
Maar aan het sprookje van de euro-obligaties komt een voorlopig einde. Standard & Poor's laat weten dat die beoordeeld zullen worden als junk. Aan de almacht van de kredietbeoordelaars zullen Verhofstadt en consorten voorlopig niets kunnen doen. Dus exit euro-obligaties. Eerst orde op zaken stellen in Europa.
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Brussels-Blog/315548/Hete-herfst-over-toekomst-van-Europa-op-komst.htm
Bij Griekenland hebben de financiële markten de risico's te laag ingeschat. Om dat in de toekomst te voorkomen, zou een mechanisme moeten worden ingesteld dat die risico's zichtbaar maakt, bijvoorbeeld de verplichting om een (klein) deel van de schuld uit te geven als achtergestelde leningen. Bij onverantwoord begrotingsbeleid zal de rente op dat deel van de schuld vanzelf oplopen. Dan zijn kiezers en beleggers gewaarschuwd. Een dergelijk marktconform mechanisme werkt snel en valt verre te verkiezen boven allerlei bureaucratische instellingen of regels zoals een Europese begrotingsautoriteit of opgelegde boetes. Dat een monetaire unie zonder politieke unie of begrotingsautoriteit niet werkt, is onzin. Landen moeten zelf hun begroting disciplineren, vindt Sammy van Tuyll, voormalig economisch raadsadviseurvan de Europese Commissie.
Bron: Opinieartikel ‘Europese begrotingsautoriteit is onnodig’ door Samy van Tuyll, voormalig economisch raadsadviseurvan de Europese Commissie; NRC/Handelsblad, Maandag 29-08-2011
Merkel en Sarkozy vinden dat de EU moet beslissen tot de invoering van een financiële transactietaks en ook een EU-tarief voor de vennootschapsbelasting. Schäuble daarover: Als de financiële transactietaks niet lukt in de EU van 27, dan maar in de eurozone. Die taks wordt vaak gerechtvaardigd als 'middel tegen speculatie': een vakkundige drogreden. Berlijn en Parijs zien de transactietaks als een cash cow, maar riskeren daarbij financiële dienstverlening uit de eurozone te jagen. Een schot in eigen voet. Hetzelfde geldt voor een EU-tarief in de vennootschapsbelasting dat - na een Frans-Duits opzetje - ook in de eurozone zal worden beslist. In Frankrijk ligt het tarief op 35 procent, veel hoger dan in Nederland. Een hoog tarief is funest voor het investeringsklimaat van een kleine handelsnatie. Wederom zit Rutte klem.
In het Kamerdebat van 17 augustus zei Rutte dat EU-landen hun begrotingsafspraken moeten nakomen. Logisch. De Europese Unie ontwierp een toezichthoudend systeem met 'semi-automatische sancties' tegen landen die hun begroting laten ontsporen. Het is de vraag of dit toezicht werkt: niet regelgeving maar naleving is het grootste systeemgebrek van de EU. Bovendien gaan de markten sneller dan Europese beleidsvorming.
Nederland tekende voor een monetaire unie; niet voor een schuldenunie. Maar sluipenderwijs dreigt de monetaire unie een schuldenunie te worden: steeds minder kredietwaardige landen moeten opdraaien voor steeds meer landen die onkredietwaardig zijn. Een schuldenunie via euro-obligaties gijzelt Nederland en laat Griekenland, Italië, Spanje en Portugal de keuze regels na te leven, of niet, want voor hen is de euro intussen een pinautomaat met onbeperkt krediet. In dat glijdend proces staat Rutte voor het blok: dwarsligger met opt-outs of burgemeester in oorlogstijd. Premier, uw kompas?
Duitsland is mentaal zwak; de Fransen zijn gehaaid
Bron: Column ‘Waar is het eurokompas van het kabinet?’ door Derk Jan Eppink; NRC/Handelsblad, Dinsdag 30-08-2011
Overigens valt te betwijfelen of een grondwettelijke verankering bijdraagt aan een verbetering van de situatie. Het probleem zit bovenal in de handhaving van de verplichting. Het voortbestaan van de euro kan alleen worden verzekerd met doeltreffende toezichts- en handhavingsmechanismen, die niet afhankelijk zijn van de betrokken lidstaat alleen. De Griekse situatie toont bij uitstek dat dit niet kan worden overgelaten aan de individuele lidstaten zelf. Een Europees mechanisme is noodzakelijk.
Ten onrechte is de indruk ontstaan dat een dergelijk mechanisme ontbreekt en dat het opleggen van sancties aan onder de maat presterende eurostaten niet mogelijk is. De Europese verdragen voorzien allang in de uitdrukkelijke mogelijkheid voor de Europese Raad - bestaande uit regeringsvertegenwoordigers van de lidstaten - om boetes van een passende omvang op te leggen.
Bron: Artikel ‘Plicht tot soberheid in eurozone bestaat al’ door Linda Senden; NRC/Handelsblad, Maandag 30-08-20
N.B. Hier meer citaten uit dit artikel ‘Sancties en geen EU-regering onder Duits-Franse leiding’
Frankrijk, gesteund door Duitsland, wil geen automatische economische en politieke sancties aanvaarden omdat dit de Franse soevereiniteit aantast. Het is voor Sarkozy ondenkbaar dat Frankrijk bij het overtreden van de regels van het stabiliteitspact - ten aanzien van de nationale schuld, het begrotingstekort en de inflatie - boetes krijgt opgelegd, Europese subsidies wordt ontzegd of zijn stemrecht voor een bepaalde tijd kwijtraakt.
Het is ronduit cynisch te moeten horen dat Frankrijk en Duitsland met zogenaamd de Europese solidariteit in gedachten, een economische regering willen opzetten. Terwijl juist deze landen in 2005 alles op alles zetten om waarschuwingen en sancties te ontlopen en zich nu nog steeds de maat niet willen laten nemen. Zij zouden zich moeten realiseren dat het nakomen van afspraken de kern is van Europese solidariteit.
Regels dienen voor alle landen, groot of klein, rijk of arm, te gelden. Wie de regels overtreedt, moet daarvan de gevolgen aanvaarden. Dat Parijs en Berlijn daar nog steeds niet aan willen, voelen de financiële markten feilloos aan.
Bron: artikel, opinie ‘Sancties en geen EU-regering onder Duits-Franse leiding’ door Hans van Baalen. NRC/Handelsblad, Vrijdag 02-09-2011
Ronald Reuderink
De Fransen zien Europa als een verlengstuk voor hun grootfranse politiek. Ondemocratische beslissingen, waar de hele opbouw van de EU een voorbeeld van is, kunnen alleen worden verdedigd door middel van veel demagogie.
BeantwoordenVerwijderen