Voor iedereen!

Woensdagmiddag lunchtijd. Ik loop 't Centraal Station van Amsterdam uit, sla rechtsaf en struikel net niet over een grote, donkere man die daar half tegen de muur ligt, alsof hij aan het zonnebaden is met z'n blik op oneindig... Doorlopen maar.

Ik loop over 't bruggetje, richting 't altoos naar urine stinkende tunneltje waar 'n groepje zwervers tussen de duiven- en rattenstront bier aan 't drinken is. Ik passeer snel en sla rechtsaf de winkelstraat in. Wat schijnt 't zonnetje toch weer lekker vandaag.

Halverwege de lange winkelstraat hoor ik vreemd hard geschreeuw. Mensen staan toe te kijken hoe een man met veel te veel haar en een propvolle rugzak alles en iedereen om zich heen uitscheldt, al is

Boter op hun hoofd

Even over 't milieu, nee over mensen die zich erover bekommeren en daarom zéér milieubewust leven.

Zo ken ik een vrouw die uitsluitend onder de douche urineert om de plee niet te hoeven doortrekken, zoo begaan is ze met het milieu. Ja, daar kun je meewarig over doen maar die mensen bestaan hoor, mensen die je precies kunnen vertellen hoeveel liter water er nodig is om één liter cola te maken. (70 liter, dus cola drinken is een onvergeeflijk en onomkeerbaar milieu-delict, dat spreekt. Volgens die milieu-bekommeraars dan.)

Zij nemen het milieu bloedserieus, ze vergeten nooit het licht uit te doen

Maar niet op de teevee

't Is toch raar dat er in deze snoeiharde #metoo afrekeningstijden niet es 'n moslimvrouw bij de NPO aan 't woord wordt gelaten die haar hartje vrijmoedig lucht en zegt dat die hoofddoek volkomen kudt is. 't Mag ook een moslimman zijn die daar op de tv voor uitkomt natuurlijk, ik zou dat niet vreemd vinden, een beetje solidariteit kan geen kwaad want we hebben 't hier niet over folklore maar over een algehele aanrandingszaak van de vrouw die sinds mensenheugenis in de islamitische wereld voortwoekert en nu ook in Nederland al enige decennia vrijwel ongestoord plaatsvindt.

 Als professionele wegkijker van staatstelevisie, weet ik toch zeker dat als daar iets (nieuws) gezegd

De geur van viooltjes

Rozengeur, de geur van hyacinthen of lelies, de geur van vers gemaaid gras... , wie kent die niet? Maar de geur van viooltjes, die heb ik nog nooit geroken, terwijl ik inmiddels diep door de knieën ga als ik een volle bloembak met van die vrolijke fel gekleurde violen tegenkom en snuif als een nieuwsgierig hondje.

Niks komt er vrij! 

Ligt het aan mij? Zou best kunnen maar wat dan nog? Wat maal ik om de

Van oude mensen die vroeger iets meegemaakt hebben

"Ik heb het altijd vreemd gevonden," vertelt de tweeëntachtigjarige vrouw met wie ik aan de praat raak op een bankje langs de Hollandse heide, "ik heb het altijd vreemd gevonden wat mijn moeders zuster zei toen ze, 't was enkele jaren na de oorlog, bij ons thuis kwam in een bontjas die ze net had gekocht: 'Het is eigenlijk niks voor mij, een bontjas, maar een joodse verkoper heeft me betoverd.'"

Ze kijkt me van opzij aan en voegt er snel aan toe: "Terwijl mijn familie toch echt niet antisemitisch was. Altijd vreemd gevonden..."

Ik geloof 't graag, zowel dat haar familie niks tegen Joden had als dat ze

Sterrenstof

Dat mensen lui zijn, mag geen nieuws zijn. En lui denken, dat van alle tijden is, hoort daarbij. Mensen kunnen hoogopgeleid zijn maar toch enorm lui denken. (Of die opleiding stelt tegenwoordig niets meer voor, dat kan ook.) 

Zo hoorde ik een vriend zeggen dat hij die nieuwe donorwet - waardoor dus iedere Nederlander bij voorbaat automatisch donor is, daar hoeft-ie helemaal niets voor te doen - zo goed vindt omdat hij al heel lang donor wilde worden maar te lui was om zich op te geven. 

Ik vind 'm sterk. Ja, voor zulke luie mensen is die nieuwe donorwet echt een uitkomst.... 

Dat het tegenovergestelde waar is, want donor betekent 'gever' en niet ‘nemer’ of graaier,

Whatever works

't Mag met 38,9 klein nulletje C. net geen griep heten, feit is wel dat ik de afgelopen weken een zeer zware verkoudheid te pakken had. Ik sta er altijd weer van te kijken hoe verschillend zo'n 'griepje' kan uitpakken. Dit beperkte zich niet alleen tot de neus, om de tien minuten moest er ergens in gesnoten worden, maar ging gepaard met veelvuldig hoesten, enkele dagen verhoging dus en de weken aanhoudende neiging om rond drie uur 'smiddags in bed te kruipen vanwege algehele lamlendigheid. 

Het merkwaardige is dat ik al die tijd trek hield. Niet dat iets mij smaakte. Helaas heb ik een neus die bij de geringste blokkade z'n reukvermogen

bordeaux

Elke keer als ik een rode bordeauxwijn drink, denk ik, verdomd, wat is dit lekker! 

Toch drink ik weinig bordeaux. Want een lekkere bordeaux kost vaak veel geld, terwijl er lekkere én betaalbare wijnen worden gemaakt van dezelfde druiven als waarmee bordeaux wordt gemaakt. Alleen komen die wijnen dan meestal niet uit Frankrijk maar uit Argentinië of een ander 'Nieuwe Wereld wijnland'.

Dat weet u ook wel. 

Hoewel, laatst nog schonk ik m'n bezoek een bordeauxwijn en kreeg ik na

Frühburgunder

Je kunt maar beter vroeg met wijn drinken beginnen. Want het is la mer à boire om alle wijndruiven in één mensenleven te leren kennen, laat staan waarderen. Godsonmogelijk! Dan zou het zo maar kunnen dat je een geluksdruif als de Frühburgunder misloopt wat mij bijna overkwam. Ik moet er niet aan denken terwijl ik nu dus weet dat in de wereld waarin ik leef zoiets gelukzaligs gemaakt wordt als wijn van de Frühburgunder, een blauwe druif uit buurland Duitsland.

Zo'n vijftig druiven, wit en rood, moest ik voor het Wijnbrevet, 't op één na laagste onofficiële niveau van wijnkennis in NL, kunnen herkennen.

Je bent een racist!

Anneke: Zag je dat? Zag je hoe die man naar ons loerde?

Meike: Welke man? Ik heb m'n bril niet op.

Mirjam: Die Turkse man die ons net passeerde. Hij verslond ons zowat met z'n ogen!

Meike: Nou en? En wat maakt het uit dat 't een Turkse man is? Hij valt

Smart Watch kopen (review)

Zes december, de dag nadat Sint-Nicolaas en Zwarte Piet ons land zijn ontvlucht, gaan G. en ik 's avonds een horloge kopen. Een cadeautje. Voor mij. Op internet hebben we onze keuze voor het klokje reeds bepaald maar we willen nog wel even in 't echt controleren of het zilverkleurige bandje daadwerkelijk 't mooiste is. Dus stappen we die woensdagavond de glazen tempel binnen waar 't altijd wemelt van de mensen - veelal van de jeugdige soort - en waar je je niet bij een balie of toonbank kunt melden maar waar het personeel, wederom van de jeugdige soort, rondloopt in rode t-shirts en een tablet in de hand. Ben je eenmaal via zo'n tablet geregistreerd dan krijg je daarna pas te horen hoe lang 't ongeveer kan duren voordat je door weer een andere medewerker wordt geholpen. In ons geval zal de wachttijd tien minuten bedragen.

Bereidwillig buigen we ons ondertussen over de werkelijk gigantische kijkkast waarin de horlogebandjes in alle mogelijke