Roebels

2024 is geen goed jaar voor de walnootboom. Dat heb je soms en daarom trap ik, jager/verzamelaar die ik ben, abrupt op de fietsrem voor ‘n tafeltje langs een landweg waarop walnoten in frisse papieren zakjes zijn uitgestald. Een pondje verse walnoten voor slechts 1 euro is niet te versmaden; ik kan ze goed gebruiken voor een aantal smakelijke gerechten want walnoten zijn lekker en ook nog ‘ns supergezond.

Ik stijg van m’n speed pedelec af en haal m’n portemonnee tevoorschijn uit een van m’n fietstassen en kijk of ik voldoende geld bij me heb voor drie zakjes. Dat heb ik. Natuurlijk heb ik dat want ik betaal al jaren vrijwel alles contant omdat ik het graag zo wil houden. Immers, wie heeft er iets mee te maken waar ik m’n geld aan uitgeef?

Ik heb de walnoten net in m’n tas gestopt als er een jochie van een jaar of zeven aan komt rennen dat de overgebleven witte zakjes hardop begint te tellen. “Je moet het geld tellen, niet de zakjes, hier…,” zeg ik tegen hem en overhandig de muntjes die ik in het geldbusje wilde werpen. 

Het jongetje gaat echter stug door met het tellen van de zakjes walnoten en zegt opgewonden “er is er vanmorgen 1…,” hij zoekt naar het woord en knalt er dan met een pittig hoog stemmetje “GEPIKT!” uit. Hoe pijnlijk ik de diefstal ook vind, ik schiet in de lach en laat hem ter geruststelling m’n geld tellen zodat hij kan nagaan of ik niets heb gepikt en het bedrag klopt. Dat doet hij uitstekend. Beter dan menig hedendaagse kassamedewerker. Met een kort knikje bevestigt hij dat het in orde is. 

Naast de met walnoten gevulde zakjes, liggen ook wat pompoenen op het tafeltje en ik vraag het leuke ventje of die eetbaar zijn. “Ja!” zegt hij beslist maar als ik m’n twijfel uit, vliegt het ventje richting het huis waar hij eerst zijn vader tegenkomt, die niks van pompoenen blijkt te weten, en dan doorrent naar zijn opa die ook iets aan het doen is op het erf.

Opa en kleinzoon komen op mij afgelopen. De man draagt twee pompoenen in zijn handen die er in mijn ogen wel eetbaar uitzien en bevestigt, wat ik al vermoedde, dat de pompoenen bij het kraampje sierpompoenen zijn. Oneetbaar dus. Ik bedank hem hartelijk voor het aardige gebaar maar heb er geen echte belangstelling voor. Wel knoop ik een praatje aan met deze vriendelijke man. Ik heb namelijk gezien dat hij, net als de meeste huizen in het buitengebied van Toldijk, een poster voor z’n raam heeft hangen met de tekst: “Verboden toegang voor MUNITIE. WIJ staan op…!” Ernaast staat een driehoekig knalgeel waarschuwingsbord afgebeeld met in het midden een exploderende bom. 

“O dat,” zegt hij op een toon alsof ‘t hem maar matig interesseert dat er gevorderde plannen zijn om een grote militaire munitieopslag in de landelijke omgeving rond Toldijk, en dus zijn fraai gelegen huis, te bouwen vanwege oorlogsdreiging die steeds dichterbij komt en echter wordt. Zo wordt althans van ‘hogerhand’ beweerd wat dan weer dag in dag uit kritiekloos door de MainStreamMedia wordt doorgegeven. 

Ik doe er toch een schepje bovenop en vraag hem of hij zich realiseert dat ‘t niet alleen bij een munitieopslag zal blijven maar dat de ganse infrastructuur in de wijde omtrek van Toldijjk zal moeten worden aangepast want die munitie blijft daar niet stilletjes liggen natuurlijk met al die voorspelde oorlogsdreiging. Weg schattige, onschuldige Achterhoek, weg rust en ruimte. Er moet en zal natuurlijk ook nog vaker dan nu al het geval is, geoefend en gevlogen worden boven onze hoofden. 

Dat vindt opa niet erg. “Oh, als dat alles is wat we moeten bijdragen om Poetin te verslaan dan doe ik dat graag,” zegt hij opofferingsgezind. Ook tegen de inflatie die onder meer een gevolg is van een oorlogseconomie heeft opa geen bezwaar. “Als dat alles is,” herhaalt hij, “dan betaal ik graag wat meer voor het goede doel”. 

Zo praat en denk je dus als je De Volkskrant leest want dat doet opa. Ik vermoed al heel lang. Ik sta hier als ‘t ware tegenover een “pratend fossiel” zoals Charles Groenhuijsen die niets moet weten van vrijdenkers, nuances en gezond verstand. Die zijn allemaal gestoord. 

Voor opa is de Koude Oorlog eigenlijk nooit opgehouden. Met verve vertelt hij in het verleden zelfs bij de media gewerkt te hebben. Niets wil de goede man horen over eenzijdige berichtgeving, hij is er volledig van overtuigd dat de MSM hun werk uiterst conscientieus verrichten, hun feiten al-tijd grondig checken. Hij heeft het zelf gezien! Als ik voorzichtig opper dat er anders maar bar weinig tegenspraak geduld wordt en dat de MSM hetzelfde verhaal verkondigen, begint hij mij met u aan te spreken. 

Nu moet ik oppassen, denk ik. 

“Nou,” beweer ik stellig want toch weer getriggerd door zo veel luie onwetendheid, “in de Tweede Kamer hoor je anders ook maar 1 geluid. Forum voor Democratie verkondigt een rationeel, gezond verstand geluid maar naar Thierry Baudet en de zijnen wordt niet geluisterd! Hoe zit dat dan?”

“Weet u wat het is met Thierry Baudet?” verzekert niet van zijn stuk te krijgen opa mij, “Thierry is in de war!” 

“In de war?” herhaal ik vragend, “iemand die vragen stelt, iemand die dingen uitzoekt, die dingen weet en tot een andere conclusie komt dan wat er zoal wordt verkondigd, noemt u in de war?!”

Hoe gemakkelijk is dat? Iemand met wie je het niet eens bent voor gek te verklaren en belachelijker dan dat, gezien alle processen die er lopen tegen FVD?

Ik weet uit ervaring - ach ik ken zo veel fossiele Volkskrantlezers die tot aan hun graf op de PvdA zullen blijven stemmen - dat ook deze woorden geen enkele uitwerking op opa zullen hebben. 

Opa spreekt gelukkig zelf de bevrijdende woorden. 

“Wij worden het niet eens mevrouw en dat geeft niet.”

Ik verkondig, alweer lachend, dat ik hoop dat de walnoten me nu nog wel zullen smaken. Want zonder ‘n beetje humor is zo’n gesprekje geheel niet te pruimen. Ik gooi het nog een keer over een andere boeg en vraag, CBDC indachtig, of opa zich realiseert dat er wel eens ‘n einde kan komen aan zijn kraampje met walnoten voor 1 euro langs de weg. Tot mijn stomme verbazing knikt de man instemmend en zie ik dat hij honderd procent overtuigd is van wat hij gaat zeggen, “Ja, dan zijn de euro’s vervangen door roebels, dan moeten we in roebels betalen.” 

Geen grapje van opa dus maar ik schater het uit. CBDC is geen bedreiging voor zijn walnoten maar Poetin wel. 

Ik wens de man beleefd een prettige dag, bestijg m’n superbike en vlieg de vrijwel verlaten landweg op. 

31.10.2024

Www.munitieopslagmuizengat.nl

Ogen wijd gesloten

Ogen wijd gesloten

Als je het weet dan zie je het maar hoe kan ‘t dat zo veel mensen ‘t niet weten terwijl ‘t zich toch voor hun ogen afspeelt? 

Zeer recent loop ik in ‘t Westen van Nederland een filiaal van de blauwe supermarkt in waar ik een half jaar geleden voor ‘t laatst ben geweest. Ik kom voor de 0.0-bieraanbieding: 1 plus 1 gratis, dat wil zeggen dat het totaalbedrag hiermee enigszins in de buurt komt van dat van voor de moedwillig opgeblazen prijsstijging, ook wel extra belasting genoemd, de zoveelste… Dat idee hebben blijkbaar meer mensen gehad maar ik rijd toch met zo’n 14 flesjes 0.0 in m’n karretje richting de enige door een vrouw bemande kassa. 

Of ik de lange kassabon wil, vraagt het jeugdige kassameisje. Ik aarzel want die vraag is nieuw voor mij. Toch vraag ik geen toelichting en antwoord nonchalant “ja, doe maar”. Ik wil haar niet nog meer belasten want het contant afrekenen heeft zojuist al voor enige verwarring gezorgd. Ik kan het namelijk niet nalaten de cassiere vriendelijk voor te doen hoe je dat afrekenen voor de klant op de prettigste en enige werkzame manier doet (hardop van klein naar groot afrekenen) en niet, zoals sinds de neppandemie vrijwel voortdurend gebeurt bij jeugdige caissières,  door het wisseldgeld in de hand van de klant te smijten terwijl ze het totaalbedrag opdreunt dat de klant terugkrijgt. Gek genoeg wordt die uitleg me nooit in dank afgenomen. Ze willen zo snel mogelijk naar de volgende klant die hopelijk niet zo moeilijk doet. 

Ik prop de bon in m’n boodschappentas en duw m’n karretje naar de uitgang. Daar wacht me een verrassing. Er staan controle-poortjes die er de laatste keer dat ik hier was niet stonden. Toen kon ik ongehinderd naar buiten lopen. 

Krijg nou wat.

Ik heb geen gebruik gemaakt van de zelfscanner, heb zojuist contant afgerekend bij een levend mens aan een heuse kassa en toch kan ik er niet uit! 

Gelukkig staat er nog een ander jeugdig meisje bij de nieuwe ijzeren poortjes, gewapend met een of ander (controle)apparaat in d’r hand en ik vraag haar of ze de poort voor me wil openen omdat ik geen ‘zelfscanner’ ben, ik net contant betaald heb en ik eruit wil.

“Daarvoor heeft u een code nodig die u bij de kassa hebt gekregen,” zegt dit meisje vlak. 

Dan begrijp ik hoe de vork in de steel steekt en waarom de cassiere over een lange bon sprak, waar, en dat had ik wel gezien maar genegeerd, nog een kortere aan vast zit waarop een barcode staat afgedrukt. 

“Nog meer regels!?” uit ik verbaasd maar voornamelijk geirriteerd, “waar is dat nu weer voor nodig?!”

Het meisje geeft geen antwoord. Wel bemoeit een andere klant - een vrouw van een jaar of vijftig - zich ermee. Ze zegt verwijtend tegen mij dat dat meisje er ook niks aan kan doen.

Alsof ik dat niet snap. 

Ik negeer de vrouw en zeg tegen het controlemeisje: “Je kunt jezelf toch wel afvragen waarom het ineens nodig is dat ik die zojuist bij haar - en ik wijs met m’n duim richting de levende caissière - heb afgerekend er nu niet uit kan zonder een of andere code? Waarom is dat?!”

Het controlemeisje antwoordt niet en kijkt slechts glazig voor zich uit. 

Ik zit vast in het systeem, zo voelt het en ik krijg ‘t er benauwd van. Ik graai in m’n boodschappentas, vind de korte bon met code en passeer het zinloze poortje. 

Links van me vang ik nog net ‘n gesprekje op van een andere klant die met hetzelfde probleem kampt als ik en die aan weer een andere medewerkster van de blauwe supermarkt vraagt wat ze moet doen om door het poortje te komen. Andere vragen stelt ze niet. 

“Het meisje kan er ook niks aan doen,” klinkt het nog in m’n hoofd als ik buiten sta. Ja,ja en die ambtenaren van de Toeslagenaffaire… kunnen die er ook niks aan doen dat die kinderen zijn verdwenen? Waar is jullie morele kompas gebleven? Zoiets had ik moeten zeggen tegen zowel het meisje als de bemoeialvrouw. 

Waarom zeggen die jonge robotachtige meisjes niets? Het lijkt wel alsof ze geprogrammeerd zijn. Ze denken er niet bij na waarom ze daar staan, of komen niet verder dan ‘voor onze veiligheid’ of ‘het zal wel kloppen’. Idem dito natuurlijk voor de meeste klanten van de blauwe supermarkt. 

Redeloos verloren zonder moreel kompas. 

‘s Avonds leer ik dat deze nieuwe, nergens op slaande controle-regel van de blauwe supermarkt ook in een aantal vestigingen in andere plaatsen is ingesteld. Het is zeker niet alleen aan het Westen des lands voorbehouden.

De volgende dag ga ik in dezelfde plaats naar het andere filiaal van de blauwe supermarkt. Vastbesloten om, mocht het er van komen, over het poortje heen te stappen. Dit filiaal blijkt echter niet mee te doen aan de malligheid van extra controle-poortjes. Nog niet… 

Dat is toch wel een opluchting want het kost te veel enegie en ergernis om je hier mee bezig te moeten houden, net zoals destijds die zinloze mondkapjesregel en dat weten zij*, daar rekenen ze op want “they do not give a damn about you”! 

Je ziet ‘t voor je eigen ogen gebeuren maar men ziet niet hoe het controlesysteem meedogenloos voortwoekert, hoe de regels steeds openlijk brutaler en absurder worden. Niemand zegt een woord, niemand lacht die idioten, die griezels* - zoals Jensen ze zo treffend noemt - die dit bedenken keihard uit.

Natural Law (Corona bedankt!)

Als er geen corona-pandemie was geweest dan…., o wacht, er IS geen pandemie geweest, het was de griep die ineens geheel verdwenen was, maar de kritische lezer begrijpt wat ik bedoel. Zonder de coronafilm was ik niet zo verrijkt en verlicht geweest als nu en dat gaat maar door. Bovendien had ik dan talloze mensen die de afgelopen vier jaar min of meer dezelfde bewustwordingsreis hebben doorgemaakt, niet ontmoet. 

Het staat vast dat ik dan nog steeds had geloofd dat ‘we’ in 1969 op de maan zijn geweest, dat John F. Kennedy alleen door Lee Harvey Oswald is vermoord en dat Bin Laden achter 9/11 zat, om slechts enkele voorbeelden van nepnieuws te geven. Ik had de meesterlijk leugenachtige strategie van het Militair Industrieel Complex (MIC) niet doorzien en hoewel ik wel al wist dat de MSM eenzijdig zijn, nooit had ik zonder corona kunnen bedenken dat we op zo’n grote schaal zo eenzijdig belogen zijn. 

Zonder corona had ik nooit van Marcel Messing gehoord die zo mooi kan uitleggen dat toeval niet bestaat maar dat het je toe….valt, ik had het dan zonder al zijn wijsheid moeten stellen. Ik had me niet gerealiseerd hoe onontbeerlijk de zon is voor een mens om gezond te blijven en ik had dan zo goed als zeker mijn tanden nog met fluoride gepoetst en de chocolademelk in de magnetron opgewarmd. Ook had ik nooit het boek ‘Bij gebrek aan beter’ van Diedert de Wagt gelezen, de jonge historicus die het ware verhaal van de (recente) westerse geschiedenis vertelt dat de oude, gekochte media al decennia lang moedwillig hebben laten liggen. Tien jaar heeft De Wagt aan het monumentale BGAN gewerkt en ik buig diep voor hem. Tevens voor de talloze andere helden, dichtbij of ver weg, die hun rug recht hielden en zich uitspraken! 

Dank je wel corona voor het wakker(der) schudden!

Mijn grootste dank gaat uit naar Mark Passio. Zijn negen uur durende seminar over Natural Law uit 2013 (!) raakte me waar een mens maar geraakt kan worden. In mijn ziel, in mijn ‘guts’, m’n hersencellen en last but not least in mijn hart. 

Ik had wel een duwtje nodig om me ertoe te zetten naar een Engelstalig seminar van maar liefst negen uur te gaan kijken. Edoch, Geliefde die de lezing al in de late uurtjes in kleine porties tot zich had genomen, had Passio’s lezing aanbevolen en uit ervaring weet ik dan dat ik er geen spijt van zal krijgen. 

Herfst 2023 begon ik er aan. In m’n eentje. Zonder ondertiteling (wat absoluut te doen is want Mark Passio gebruikt klare taal, slechts een paar woorden dienden opgezocht te worden) en na twintig minuten van het eerste deel stond ik op van de bank, ging midden in de kamer staan - wat betekende dat ik vrij dicht tegenover het grote zwarte beeldscherm kwam te staan - en stond gewoon in vuur en vlam! 

Wat Mark Passio vertelde, veroorzaakte een schok van herkenning, een prettig gevoel van thuiskomen ook. Elke zin had inhoud, wat zeg ik, over elk woord was nagedacht! Deze man ging zeggen wat ik allemaal wel wist - een soort van innerlijk weten - alleen had ik het niet eerder zo uitgebreid en nauwkeurig verwoord gekregen. Alles wat belangrijk is om over de menselijke toestand te begrijpen, kwam in deze negen uur aan bod en viel op z’n plek, en ik kan wel zeggen dat Mark Passio zijn achternaam eer aan doet want met welk een gedrevenheid spreekt de man, wat een intens en logisch verhaal over wat de basis is om een soeverein mens te zijn en een menswaardig leven te leiden! Duurzamer kan ook al niet. 

Natural Law is namelijk de enige wet die er echt toe doet. Natural Law was er altijd al en zal er altijd zijn maar kennis van juist deze wet zijn we met z’n allen, doelbewust of niet, vergeten.

In plaats daarvan wordt ons juist nieuwerwetse bull shit voorgeschoteld als New Age en stuit ik alom op post-modernistische inhoudsloze slogans. Geen wonder dat de meeste mensen niets meer van Natural Law weten en gemakzuchtige onzin uitkramen als “iedereen heeft zijn eigen waarheid”, niet in de gaten hebbend dat ze perceptie verwarren met de natuurlijke wetmatigheden, wat precies de bedoeling is. 

Natural Law is geen religie. Noem het zoals je wilt, karma, God… , je kunt het ook geen naam geven, het maakt niets uit want de wetmatigheden van het universum doen gewoon hun werk en trekken zich er niets van aan wat jij en ik ervan vinden. Dat merk je (uiteindelijk) vanzelf. Simpel voorbeeld. Je kunt wel denken (perceptie) dat je met je blote handen een brandende kachel kunt aanraken, als je ‘t doet zul je onmiddellijk merken hoe Natural Law werkt, die trekt zich niets van jouw opvatting of perceptie aan! De Waarheid is dat je je handen zult branden. Ander voorbeeld. Heb jij gelogen (of erger) tegen iemand dan kan het even duren (soms jaren waardoor mensen het verband niet meer zien), uiteindelijk zorgt Natural Law ervoor dat je met de gevolgen van je leugen (of erger) te maken krijgt. Acties hebben consequenties!

Je zult weten wat het meest vergeten woord is:

“NEE”.

En je zult dat woord vanzelf weer gaan gebruiken daar waar het toepasselijk is. “Nee, ik wil geen experimenteel goedje in mijn lichaam.” Bijvoorbeeld. 

Denk dus niet dat het moeilijk is om Natural Law te begrijpen en zeg niet dat je geen tijd hebt voor een negen uur durende lezing. Iedereen heeft tijd en als je liever geen slaaf bent, zoals je de menselijke conditie in de meeste Westerse samenlevingen nu helaas het beste kunt omschrijven, dan zul je Natural Law omarmen als een oude vergeten geliefde. Je zult een basis, een anker, hebben voor de rest van je leven want zo werkt Natural Law. Begrijp je ‘t dan hoef je alleen nog je perceptie in lijn met ‘De Waarheid’ zien te krijgen. Dan krijgt ‘het kwaad’ dat werkelijk tot alles bereid is om mensen van deze basiskennis af te houden, geen schijn van kans. Bill Gates niet, het MIC niet, het WEF niet, ‘de beruchte families’ niet, de ngo’s en de banken niet, de overheid al helemaal niet en alle andere bad guys. 

Alle door de mens gemaakte wetten zijn in feite overbodig want Natural Law is duidelijk en volledig. 

Dat Natural Law niet op scholen onderwezen wordt en daar wel aandacht is voor die overbodige wetgeving zegt natuurlijk alles. Daar moet verandering in komen. En dan ben ik weer terug bij Mark Passio. 

The Great Work noemt Mark Passio zijn werk dat hij tot zijn levenstaak heeft gemaakt: kennis verspreiden over Natural Law. Zodat iedereen via Kennis, Begrip en vervolgens Wijsheid tot Actie komt - die laatste stap, Actie, is onmisbaar want zonder Actie verandert er niets aan de werkelijkheid om je heen - en The Great Work verder verspreidt. Het begint, zoals altijd, bij jezelf! 

Eenvoudig en aantrekkelijk genoeg. 

Je zult Passio op een dag dankbaar zijn. 

Gegarandeerd. 

Annelies

7.7.2024

https://www.youtube.com/watch?v=ASUHN3gNxWo

Rex Lex

Daar fiets ik dan op m’n superbike, dwars door het Achterhoekse landschap. Van landwinkel naar boer, markt, kruidenwinkeltje, aardappelautomaat, melktap, natuurwinkel of afhaalpunt voor ‘t groente-abonnement van de Vereniging Gezonde Samenleving Doetinchem (VGS-doet), en al ‘t overige seizoensgebonden heerlijks dat hier aan de weg wordt aangeboden zoals verse eieren, pompoenen, walnoten, jammetjes, fruit en honing van de imker. 

Het zat altijd al in me maar sinds cojona ben ik met overtuiging een jager en verzamelaar geworden van (bio)logisch en toch niet al te krankzinnig duur voedsel. Ik identificeer me als het ware met een moderne holbewoner waarover ik een half jaar geleden het verrassend leuke (dieet)boek ‘De Holbewonercode’ van Nikko Norte heb gelezen. Dat is mij toegevallen, zou Marcel Messing zeggen. Geliefde en ik ontbijten nu toch zeker vier keer per week als holbewoner en lekker dat dat is! (Zie filmpje www.holbewonercode.com )

Die superbike is tien jaar geleden aangeschaft maar heeft de laatste drie-en-een-half jaar ongebruikt op ‘n ander adres staan wachten tot-ie eindelijk eens mee mocht naar De Achterhoek. 

Nu fiets ik als een speer over de Achterhoekse wegen, haal gemakkelijk 40km p/u en voel me met recht ‘n moderne holbewoner, met de nadruk op moderne. Wat een genot, wat een plezier en uitdaging, zo veel ruimte voor een mens!

Daarom fiets ik wel met een knalgele winddichte jas maar bij voorkeur zonder helm op m’n hoofd als ‘t niet regent en negeer daarmee van staatswege uitgevaardigde regelgeving. Fiets ik een dorpje binnen dan houd ik me natuurlijk netjes en bijtijds in, ik ben niet lichtzinnig. Maar wie doe ik er kwaad mee, wie breng ik in gevaar als ik er lekker de vaart in zet op de Hengelose weg richting Vorden?

Of op de Kruisbergse weg richting Doetinchem waar ik bij ‘n boer twee flesjes melk (0,80 cent per liter) wil tappen?

Voor ik de Kruisbergse weg oversteek, zie ik juist een politiebusje passeren. Het is koud, daarom heb ik geen koude helm op maar een muts die in de gauwigheid wel voor ‘n helm kan doorgaan, fantaseer ik. Dus ik fiets in ‘n rustig tempo door tot ik zie dat ‘t busje bij de eerstvolgende rotonde langs de weg geparkeerd staat. “Het zal toch niet?” mompel ik in mijzelf. Voor de zekerheid stap ik af, wacht enkele minuten en als er geen beweging in ‘t busje komt, haal ik geirriteerd m’n helm tevoorschijn en zet die over mijn muts wat ‘net ken’ zodat ik eruit zie als ‘n lijpe loetje. Ik overweeg echter niet om terug te fietsen, ik ben nu zo dichtbij de melktap en, de Grote Schrijver Gerard Reve indachtig: “Sta je ervoor, dan moet je erdoor!” 

Bovendien ben ik ‘s avonds juist voor de tweede keer naar het negen uur durende seminar van Mark Passio over Natural Law gaan kijken dat me gesterkt heeft bij wat ik al wist (innerlijk weten) dat ik de enige ben die over mijn lichaam gaat zolang ik daarbij ‘n ander niet in gevaar breng. (Ja, als je ziek bent, blijf je thuis.) Dat andere bejaarden massaal een helm opzetten omdat ze een fiets hebben die de 25 km p/u kan halen, moeten zij zelf weten. Ik kan wat harder maar ik ben oud en wijs genoeg verantwoordelijkheid voor mezelf te nemen, die uitdaging neem ik graag, anders is voor mij de lol er eigenlijk wel af. 

Natural Law staat boven de door de mensen gecreeerde wetten, is universeel en mogelijk in 1 regel samen te vatten: niet stelen!

Dat wil dus zeggen, geen moord, verkrachting/aanranding, diefstal, huisvredebreuk of dwang. Met liegen als bonus want dat gaat ook in tegen de wetmatigheden van het universum omdat je met liegen de ander de mogelijkheid ontneemt de waarheid te kennen. Mark Passio overtuigt met zijn zeer gedreven negen uur durende betoog over Natural Law. Na twintig minuten was ik helemaal verkocht. Alle facetten komen diepgaand aan bod. Passio vertelt niets nieuws, hij is een verzamelaar van universele wetmatige kennis die er altijd was en altijd zal zijn maar die helaas nogal wat mensen zijn vergeten of niet meer willen weten.

(Zoek (niet ‘google’ stop daar toch ‘ns mee, ja ook jij ‘wakker’ mens!) op Mark Passio - Natural Law - Part 1, 2 en 3.)

Maar nu de praktijk! Want Natural Law begrijpen en verinnerlijken is een ding, zonder wijsheid, zonder actie, zonder er daadwerkelijk naar te handelen, ben je evengoed nog steeds medeplichtig aan het in stand houden van het systeem dat dwingt tot slaafs en vreugdeloos leven. 

Maar liefst drie mensen stappen uit het witte busje als ik de rotonde nader en houden me staande, er is geen ontkomen aan: een man in politie-uniform van een jaar of 45 en twee jongedames die nog in opleiding zijn, zal dadelijk blijken. Ze hebben alledrie hun vriendelijke gezicht opgezet, alsof ze blij zijn me te zien en ik echt niets te vrezen heb.

De agent begint: “Klopt het dat u een stukje terug geen helm droeg?” 

Ik lach ook maar even vriendelijk en zeg “misschien, maar nu heb ik een helm op, dus…”

“Ja,” onderbreekt hij me, “maar net niet en - hij wijst vaderlijk naar de twee vrouwen - zij moeten in de praktijk leren hoe op te treden in dit soort situaties”. 

Ik snap dat de man een positie heeft te verdedigen en dat ik ‘n proefkonijn voor hen ben maar ik zeg toch of misschien juist daarom: “maar ik doe toch niemand kwaad? Ik breng niemand in gevaar!”

De gezichten van alle drie veranderen tegelijk van emotie nu ze tegenspraak krijgen. Ze kijken me verschrikt aan. 

“Nee,” zegt de man en alsof zijn uitleg volslagen logisch en overtuigend is, “maar mevrouw het is voor uw eigen veiligheid!”

Dat had-ie nou niet moeten zeggen!

Ik zeg grimmig dat er in dat kader de laatste jaren hele gekke dingen zijn gebeurd waar de agent niet op in wil gaan.

“Mag ik uw ID zien?” sommeert hij dan. 

“Ik ben Annelies, dat is genoeg,” zeg ik. 

Het is duidelijk dat geen van drieen hier raad mee weet. De agent loopt naar de achterkant van m’n fiets, pakt z’n mobiele telefoon en controleert m’n kenteken dat in orde blijkt te zijn.

“We zijn allemaal mensen,” zegt de agent, nu weer wat vriendelijker. 

“Ik ben blij dat u dat zegt,” antwoord ik oprecht enthousiast en voeg er aan toe dat ik graag met hem in discussie wil gaan over waarom ik zo reageer. Dat is echter het laatste wat hij wil, een discussie! Het drietal verdwijnt vlot in ‘t busje. 

Ik kom er met een waarschuwing van af. 

Ik heb er de pest over in. Het is zonet niet uit de hand gelopen maar dit moet de volgende keer beter gaan. Dan zal ik de agent vriendelijk doch resoluut bedanken voor zijn advies en zeggen dat ik heus over m’n eigen lichaam en veiligheid ga. ‘Ze’ kunnen immers zo veel bedenken voor ‘mijn veiligheid’ waarmee in feite zij, niet ik, universele wetten overschrijden! Bedankt nogmaals voor het advies en een prettige voortzetting van de dag. Niks aan de hand. 

Voor nu kan ik alleen maar hopen dat ik een zaadje bij de dames-in-opleiding heb geplant, dat ze nog ‘ns nadenken over waarom deze oudere jager en verzamelaar op snelle fiets eigenlijk verplicht wordt een helm te dragen en wie hun het recht geeft de medemens hierop aan te spreken.