Onvermijdelijke conversatie

- Waarom schrijf je zoiets Annelies, wat is je doel van zo’n artikel? Ik ben er echt door geschokt!

- Nou gewoon, omdat ik er een beetje misselijk van word hoe halvegaren met die vluchtelingen aan de haal gaan.

- Wat is er mis mee om voor vluchtelingen te koken?

- Niks, maar als het voorgerecht naar de keuken wordt teruggestuurd omdat ’t niet halal blijkt, én de gastvrouwen verontschuldigen zich daar nota bene voor, dan werkt dat acuut op m’n lach- en schrijfspieren, dan mag ik zoiets absurds toch wel in een satirisch stukje aan de kaak stellen? Ter leeringhe ende vermaeck?

- Ik deel de zorg van het binnenkomen van grote groepen moslims in een seculiere samenleving als de onze. Hopelijk hebben we geleerd van de lessen uit het verleden. Alertheid is zeker op z'n plaats. Daarover zijn de meninigen níet verdeeld, Maar je toon Annelies, is zeer spottend en weinig menselijk. Niet alleen naar de vluchtelingen toe die vreselijke ervaringen achter de rug hebben maar ook naar de mensen die hen een beetje willen helpen. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Wat is er mis met barmhartigheid in deze wereld?

- Niks, maar die ‘barmhartigheid’ moet wel van twee kanten komen en geen eenzijdige onderwerping

Gutmenschvrouwen doen gut

Ze waren vergeten halal te koken! De super gemotiveerde plattelandse vrouwenclub had voor vijftien Syrische vluchtelingen gekookt maar bij de eerste gang, een soepje, bleek deze niet aan de eisen van Allah te voldoen.

Oh, oh, oh my god!

En ze hadden zo naar het dinertje uit gekeken!

Wat stom van ze! Wat beschamend!

Eén van de plattelandsvrouwen had eerlijk in ’t keukentje van de plattelandsmolen waar het eetfestijn

(Eind)film

Ik vraag me wel eens af wie deze film gaat maken. Ik bedoel, Europa is in verval, dat maken we mee: nu, gisteren, morgen en overmorgen, ’t is zeker al twee generaties gaande, maar wie maakt daarover een film, liefst een kaskraker, een we-stonden-erbij-en-keken-ernaar-film of een meeslepende serie van het kaliber Breaking Bad?

Of is ’t juist een teken van verval dat we deze film niet te zien krijgen?

Omdat zoiets te confronterend is, te huiveringwekkend want te dichtbij, ál te realistisch?!

Zó’n reactionaire film dat je na het bekijken ervan wel iets móet ondernemen want geen verzet bieden is dan geen optie meer, is uitgesloten.

Maar nee, we komen niet in opstand, Europa is immers in verval en de Nederlands elite doet, zoals gebruikelijk voor t braafste jongetje van de klas, apathisch aan deze desastreuze ontwikkeling mee.

Integreren

Lukt het een beetje met de integratie mensen?

Jawel, ik heb het tegen u, autochtone bewoner van ’t land dat Nederland heet. Voor zover er nog iets autochtoons aan u over is dan, en dáár zou ik ’t ’ns met u over willen hebben.

Vertel! Hoe gewoon is ’t inmiddels voor u, oorspronkelijke bewoner van dit minuscule landje, de lippen stijf op elkaar te houden, te slikken en door te slikken, daar waar u in een recent verleden moord en brand schreeuwde, of juist kalmpjes beschaafd, al dan niet met zelfspot, humor zelfs, uw kritische zegje deed?

Ik noem es iets.

U, verpleegster, werkt al weer enkele jaren met collega’s van wie u de namen amper kunt uitspreken

Verdreven van eigen erf

Ik zat op een heuveltje midden op de hei. Ik zat daar in m’n eentje te genieten van het zonnetje. Ja, het beviel me daar bijzonder goed.

Ik zat er nog geen tien minuten of er kwamen twee kindjes op m’n heuveltje, dat maar een klein heuveltje is maar toch groot genoeg voor meer dan één als ’t moet. Ik lachte even naar ze en keerde mijn gezicht weer naar de zon.

Daar zaten wij dan met z’n drieën op 't door de zon beschenen heuveltje.

Toen kwam er een man op

Schizofreen

Het Westen is in oorlog met de islam. Kun je dat zeggen? Ja, dat kun je zeggen, alleen houden de-boven-ons-gestelden het erop dat het slechts om bepáálde moslims gaat die een bepáálde islam aanhangen. Denk aan Al Qaida, Boko Haram en vooral ISIS.

Terwijl je toch ook kunt vaststellen dat een groeiend aantal inheemsen die tolerantie voor intolerantie en intoleranten spuugzat is! Omdat ze er last van hebben, omdat hun kinderen er op school last van hebben, omdat ze zich niet meer in het Westen wanen maar in een achterhaald sprookje dat steeds meer op een nachtmerrie begint te lijken.

Maar de inheemsen moeten hun mond houden van-de-boven-ons-gestelden die nauwkeurig bepalen

Overal wat (De boot is vol!)

Hier honderd, daar een luttele duizend en daar kunnen er ook nog wel vijftienhonderdvijftig.

Waar hebben we het over?

Over mensen.

Mensen in nood die uit een land vluchten waar ze elkaar al eeuwen om religieuze redenen de hersens inslaan. Steeds maar weer.

Mensen die

Het aangerande meisje, en het vermoorde meisje

We gaan erop wachten dat een vluchteling zich aan een meisje vergrijpt, zodat ze tegen haar zin aangerand wordt. Nee, ik ga hier niet spotten met de islamitische hoofddoek want ik weet wel zeker dat het verkrachte meisje tijdens deze ontering geen doek op d’r hoofd had en nee, over roomblank zal ik niet beginnen, hoe zal ik durven?

Maar de aanrander kan ook een asielzoeker zijn of naar het de omstandigheid van de persoon beter

Samen maken we Eurabië waar!

Is het niet ironisch? Wonen er in Nederland al zo’n miljoen+ volgers van Allah waarvan de meerderheid maar matig integreert in onze cultuur, en die ondanks positieve discriminatie alle mogelijke negatieve lijstjes blijven aanvoeren, zijn er het afgelopen jaar nog eens 30.000 bijgekomen plus als bonus een gegarandeerde instroom van 1800 per week zonder einddatum én naar verwachting toenemend in aantal.

Ja, ik weet 't wel, het zijn niet alléén Mohammedanen, ’t zijn óók vluchtelingen en die vluchten liever

Eerste hulp bij burgeroorlog

Logisch en niet meer dan menselijk dat mensen hun land waar een burgeroorlog woedt, proberen te ontvluchten. Dat ze dan niet naar een veilig, nabij gelegen buurland vluchten, dat is wat merkwaardig want als er in Nederland een burgeroorlog uitbreekt, zou ik eerder aan een veilig dichtbij gelegen land denken dan aan een mij totaal onbekend ver weg gelegen werelddeel waar ik de taal niet van spreek en waarvan de cultuur mij wezensvreemd is, maar dáár wil ik het niet eens over hebben.

Wat ik dus onlogisch vind en onmenselijk maar wat je niemand hoort zeggen, is dat mensen in zo’n

Elke dag Offerdag

In het hart van Zweden, daar waar iedere Zweed ooit is geweest, worden een vijfenvijftigjarige vrouw en haar zevenentwintigjarige zoon op klaarlichte dag door messteken om het leven gebracht: bij IKEA. Geruchten gaan rond. Het hoofd van de vrouw, moeder ook, zou volkomen gescheiden zijn van de romp. Vermoedelijk geen half werk dus, maar dat is officieel niet bevestigd, noch of de dader(s), twee asielzoekers uit Eritrea, de winkelende moeder en zoon op de een of andere manier kenden. Zweden laat niets los over het motief van de slachtpartij. Betreft het een crime passionel? Een criminele afrekening? Was er iemand beledigd? Een kwestie van eerwraak? De feiten die er toe doen zullen zoals gewoonlijk lang op zich laten wachten.

Wél weten de Zweedse autoriteiten nog dezelfde dag te melden dat er géén politiek motief achter de

Oh, dat weekend!

't Is het eerste waar ze bij het wakker worden aan denkt: O ja, dat weekendje.

Inmiddels ziet ze huizenhoog op tegen iets wat twee jaar geleden als een leuk idee, een vanzelfsprekend plannetje was begonnen: een weekendje met de hele familie in een groepsaccommodatie ergens op een landelijke gelegen plek in Nederland om haar zeventigste verjaardag te vieren. Net als tien jaar geleden. Alles was toen toch goed gegaan? Ze was op die zomerse vrijdag op eigen gelegenheid naar de feestlokatie gefietst en daarna hoefde ze niets meer te doen! De kinderen, met name haar dochters, hadden alles geregeld: de taarten, het eten en drinken voor drie dagen, de afwas, het opruimen…. Ze hoefde er alleen maar te zíjn.

Maar nu lijkt alles anders, nu moet ze dit jubileumweekend zelf organiseren, daar komt ’t wel op

Woestijn persuasie

Dat ik tijdens een fietstochtje over de Nederlandse heide zandfiguren tegenkom, u weet wel van die ingepakte zwarte vrouwspersonen met een woestijn persuasie, daar valt nooit aan te wennen maar ik weet dat deze achteruitgang niet te stoppen is. Dat we daar als het ware eerst met z’n allen aan moeten geloven alvorens wederom verlichting zal schijnen op de mensheid en vrouwen in Nederland in het bijzonder. Wie weet dat uw kinderen die verlichting weer mee mogen maken en ondertussen maar 't beste er van hopen meneer, mevrouw.

Vandaag echter maakte ik iets van een geheel andere orde mee en toch weer niet. Want wat zag ik toen ik een scherpe bocht rondde, daar op die grote stille heide? Zo’n halve kilometer verder lag een

Hans Jansen, het was een bijzondere eer

Binnenkort krijg ik m’n cello terug en daar baal ik enorm van. Liever had ik ’t schattige, iets meer dan een eeuw oude instrument nooit meer in handen gekregen. ’t Zit namelijk zo. Hans Jansen, beter bekend als ‘arabist Jansen’, speelde violoncello, en niet vals, zoals ik, maar echt mooi. Suites van Bach, dat werk. Daarnaast speelde hij samen met z’n vriendin L. die niet in Amsterdam woont maar in het hoge Noorden. Veel plezier beleefde hij aan dat samenspel maar ’t is natuurlijk wel een gedoe om in 't weekend met zo’n groot, log muziekinstrument op pad te gaan, al reis je dan als heer - en dat was Jansen - eersteklas. Een violoncello is per slot van rekening geen dwarsfluit of een laptop die je zo in je rugzakje steekt.

Er was een nieuw woord verzonnen om te zorgen dat de blinde blind bleef: islamofobie

(…) Hier was iets nieuws gaande: de opkomst van een nieuwe onverdraagzaamheid. Die verspreidde zich over het aardoppervlak, maar niemand wilde haar zien. Er was een nieuw woord verzonnen om te zorgen dat de blinde blind bleef: islamofobie. Wie kritiek had op de schrille strijdlustigheid van deze godsdienst in zijn hedendaagse incarnatie, was bekrompen. Iemand die fobisch was, was extreem en irrationeel in zijn standpunten, en dus lag de fout bij die mensen en niet bij het geloofssysteem dat wereldwijd meer dan een miljard aanhangers had. Een miljard gelovigen konden het niet mis hebben, dus moesten de critici degenen zijn met schuim om de mond. Sinds wanneer, wilde hij weten, was het irrationeel om niet van godsdienst, welke godsdienst dan ook, te houden en er zelfs een grondige hekel aan te hebben? Sinds wanneer werd rede als redeloosheid omschreven? Sinds wanneer waren de sprookjes van de bijgelovigen boven alle kritiek, boven satire verheven? Een religie was geen ras. Het was een idee, en ideeën staan (of vallen) omdat ze sterk genoeg (of te zwak) zijn om kritiek te kunnen doorstaan, niet omdat ze ertegen beschermd worden. Sterke ideeën staan open voor andersdenkenden. 'Wie met ons worstelt, sterkt onze zenuwen en scherpt onze vaardigheid,' schreef Edmund Burke. 'Onze tegenstander is onze helper.' Alleen zwakke en autoritaire lieden keerden zich af van hun tegenstanders, scholden hen uit en wilden hun soms kwaad doen.

Het was de islam die veranderd was, niet mensen als hijzelf, het was de islam die fobisch was

Hans Jansen : 17 november 1942 - 5 mei 2015

En nu is Arabist Jansen er niet meer. Hij overleed vandaag 5 mei 2015. Meer dan 250 artikelen mocht Hoeiboei van hem plaatsen. Hieronder zijn laatste bijdrage aan Hoeiboei. Onderaan vindt u de link naar al zijn artikelen, in de hoop dat hij nog heel veel gelezen zal worden. Want verdomd, we zullen hem bijzonder missen. 

Annelies van der Veer

 

Volkert en Kwastmans grijnzen de grijns van de overwinnaar

De Groene Khmer wil dat hun soldaatje Volkert zo snel mogelijk wordt vrijgelaten. Op zich netjes. Als je een soldaat naar het front stuurt, en hij raakt krijgsgevangen, dan moet je zorgen dat je hem terug haalt wanneer dat mogelijk is. Ook Israel heeft zijn best gedaan en is heel ver gegaan om Gilad Shalith die door Hamas/Ghaza was gekidnapt, terug te krijgen. Fatsoen moet je doen.

Volkert is een moordenaar die het beter weet dan het Nederlandse electoraat, en die bereid bleek voor

Dit wordt een World Press Photo 2015. Dacht je echt?

De Daily Mail drukt de foto zo af:

PEN American Center […] organiseerde voorlezingen uit de roman...

(…) Op de dag dat het boek [De duivelsverzen - Salman Rushdie] in Amerika uitkwam, 22 februari 1989, stond er een paginagrote advertentie in The New York Times, op kosten van de vereniging van Amerikaanse uitgevers, de vereniging van Amerikaanse boekverkopers en de vereniging van Amerikaanse bibliotheken.

'Vrije mensen schrijven boeken,' stond er. 'Vrije mensen geven boeken uit.  Vrije mensen verkopen boeken. Vrije mensen kopen boeken. Vrije mensen lezen boeken. In de geest van de vrije meningsuiting waarvoor Amerika zich inzet, delen we het publiek mede dat het boek beschikbaar zal zijn voor lezers in boekwinkels en bibliotheken in het hele land'. PEN American Center, onder de

Volmaakte samenleving

Wat zijn we toch heerlijk multicultureel geworden met z’n allen! Is het niet ronduit geweldig hoe we in betrekkelijk korte tijd met iedereen rekening zijn gaan houden in Nederland?

We hebben iedereen z’n gewoontes omarmd en o wat zijn we daar trots op. Want, zo hebben we geleerd, we zijn allemaal mensen en dus allemaal gelijk en gelijkwaardig en wie daar anders over denkt is een racist.

Super! Welk land doet ons dat na? Nederland is helemaal af. Het is de perfecte heilstaat geworden!

Ik kan er echt dagelijks van genieten.

Als ik in de trein zit, op weg naar mijn werk, en ik hoor jongens een mij volstrekt vreemde taal

Bij alle kassa's waren 3 wachtenden, behalve bij die ene...

Strijd de goede strijd maar laat je rijkelijk belonen

Wie heeft nog zin iets kritisch over de islam te schrijven? Wie heeft nog trek een informatief stukje, een geestig columnpje of een diepgaand essay aan islam te wijden? Of een debatje te organiseren, een lezing te houden?

Zónder er op z'n minst geld mee naar binnen te harken?

Anyone?

Alles is immers de afgelopen vijftien jaar reeds gezegd en geschreven maar, zo merkwaardig, tóch is er eigenlijk niets met al deze informatie gedaan. Boekenplanken vol geleerde, onderbouwd kritische boeken over islam verschenen in het Nederlands. Van professor Hans Jansen tot en met Hafid

Niet Oordelen?

In de wachtruimte bij de fysio vang ik een privé-gesprekje tussen twee vrouwen op van wie de kinderen jaren geleden het ouderlijk huis hebben verlaten. 't Gaat over een van die kinderen die zo te horen kampt met huwelijkse problemen. Het heeft me nauwelijks geboeid totdat de op een kruk leunende moeder-de-vrouw met 'n bijna triomfantelijke nadruk aan 't einde van het lijdensverhaal uitbrengt: "Ik probeer niet te oordelen. Ik luister alleen. Dat is het beste!"

Niet oordelen, hoe beroerd de situatie ook is, ik vind 't typisch ruggengraatloze post-moderne nietsdoenerij.

Je volwassen, net gescheiden dochter van 45 loopt een getrouwde, veel oudere man achterna die net

Verkeerd opgevoed

Mijn ouders hebben me niet goed opgevoed. Ze hebben me verkeerde normen en waarden bijgebracht. Daar kom ik nu pas achter!

In plaats van mensen met een andere huidskleur doodnormaal te vinden, hadden ze me moeten leren dat ik getinte mensen zielig moet vinden, dat ik ze absoluut niet als gelijkwaardig mag behandelen maar dat ik ze moet ontzien en positief dien te discrimineren.  

Waarom? God mag het weten maar als ik me niet aan deze normen en waarden houd, ben ik een racist en moet ik oppassen.

Mijn ouders hebben mij geleerd dat Nederland een goed land is.  Met vrijheid voor iedereen als je je maar aan de wet houdt. Maar dat blijkt een misvatting. Ik mag Nederland helemaal geen fijn land

Maak kennis met de respectbrigade, een georganiseerde campagne om islamcritici het zwijgen op te leggen.

Asra Q. Nomani

Maak kennis met de respectbrigade, een georganiseerde campagne om islamcritici het zwijgen op te leggen. 

Door Asra Q. Nomani, voormalig journalist Wall Street Journal, auteur van "Standing Alone: An American Woman's Struggle for the Soul of Islam"

"Je hebt de gemeenschap te schande gemaakt," zei een medemoslim in 2004 tegen mij, toen we in een broodjeszaak in Morgantown, West Virginia, zaten. "Stop met schrijven."

Annemarie of Jan, deïslamiseren doe je zo!

Geloof me, het kan. Deïslamiseren kan! Binnen de grenzen van de wet waarbij niemands grondrechten worden geschonden. Daarna is alles en iedereen vergeten en vergeven. Iedereen die de (zelf)islamisering van de afgelopen pakweg dertig jaar in Nederland mogelijk heeft gemaakt. Vergeten en vergeven…

't Zijn er nogal wat die vergeten en vergeven moeten worden. Als eerste natuurlijk de opportunistische politici, de beleidsmakers, de media als wegvoorbereiders van de islamisering, de ontkennende en wegkijkende schrijvers en cabaretiers. En iedereen voor wie geldt "Ik stond erbij en keek ernaar", bij de opmars van de intolerante religie van de vrede.

Goed, u had natuurlijk wel es wat anders aan uw hoofd, de kinderen, de boodschappen, 't werk. Maar het is wél gebeurd terwijl u toekeek. Er is ruimte gemaakt voor seksescheiding, vrijheid van

Praatje bij de AKO ("Dat is het probleem waar we mee leven.")

Dus dan vraag ik aan de verkoopster van de stations-AKO of ze morgen het tijdschrift 'Charlie Hebdo' in de winkel hebben liggen. Antwoordt de AKO-vrouw vriendelijk: "Ja, maar het is wie het eerst komt, het eerst maalt. Je kunt niet reserveren."

Een vrouw die naast me staat en net 'n krantje heeft afgerekend bemoeit zich er gezellig tegen aan en zegt: "Dat wordt dan op de stoep gaan liggen!"

Ik lach, bedank de verkoopster voor de informatie en loop, samen met de papieren krantjesklant de winkel uit.

Compositie ter ere van Charlie Hebdo

"je préfère mourir debout que vivre à genoux" - Charb

Le capital des médias Néerlandais, n'est pas Charlie

Update, 13.1.2015: De Gooi-en Eemlander heeft de cartoon vandaag toch geplaatst.  


To: redactie@gooieneemlander.nl
Subject: lezersbijdrage cartoon kerkbrink
Date: Fri, 9 Jan 2015 16:29:19 +0000

Beste redactie,

Hierbij [zie boven] een alternatief voor de cartoon [zie onder] die gisteren werd onthuld op de Kerkbrink.

De hoofddoek is een verkeerd gekozen symbool.

Waar was jij toen je van je geloof viel?

Waar was jij toen je van je geloof viel? Op de dag dat de halve redactie van 't Franse satirische weekblad Charlie Hebdo werd uitgemoord. Door "Allahoeee Akbaarr" roepende mannen met Kalasjnikovs in hun knuisten om hun heilige 'profeet' te wreken omdat die heilige profeet geen gevoel voor humor heeft? 

Waar was je? Viel je hard?

Zoals Ayaan Hirsi Ali een metersdiepe val maakte toen de Twin Towers werden neergehaald door andere Allahoeee Akbaarrr wrekende mannen en Hirsi Ali voorgoed haar hoofddoek afslingerde omdat ze merkte hoeveel sympathie er leefde voor deze aanslag onder de gelovigen in haar omgeving?

Vertel het ons, viel jij minstens zo hard?

Of voelde je de val al aankomen? Was de twijfel al gezaaid na Madrid 11 maart 2004,  na 2 november

Burgemeester Broertjes grijpt zijn kans

Burgemeester Broertjes grijpt na de aanslag #CharlieHebdo zijn kans: 

Hoofddoeken zijn lief! 

8 januari 2015: Gooise demonstratie voor Charlie Hebdo op Kerkbrink Hilversum. 

Ceci n'est pas un prophète