Het islamitische denken over vrouwen houdt de beschaving tegen

(...) In zijn populaire boekje Een tipje van de sluier schrijft Joris Luyendijk het volgende: “Het punt is dat de nu dominante interpretaties van de islam mijlenver afstaan van wat in Nederland wordt verstaan onder de mensenrechten. De islamitische ‘nieuwe Nederlanders’ komen vrijwel zonder uitzondering uit ondemocratische landen waar met een enorm propaganda-apparaat van bovenaf wordt bepaald wat de islam wel en niet inhoudt. In diezelfde landen worden uit naam van de islam vrouwen en homoseksuelen zwaar gediscrimineerd.”1 Met de zinsnede ‘de nu dominante interpretaties van de islam’ wekt hij de indruk dat het vroeger anders is geweest en dat de discriminerende aspecten van de islam slechts het resultaat zijn van een tijdelijke terugval in de interpretatie. Dat is niet zo. Gedurende de 1400 jaar islamitische geschiedenis zijn er geen andere gezaghebbende interpretaties geweest die vrouwen en homoseksuelen niet discrimineerden. Zelfs de periode van ongeveer honderd jaar aan het einde van de 19e eeuw, waarin een aantal islamitische landen zich op het Westen had georiënteerd, was hierop geen uitzondering. Toen speelde de islam tijdelijk een minder belangrijke rol in het dagelijkse leven van de burgers, en aldus werd een en ander min of meer verwaarloosd. Dit was echter niet het gevolg van een andere interpretatie, maar van de sterke culturele rol van Europa in de islamitische wereld en de dominante positie van het Westen tijdens de kolonisatieperiode. Omdat de maatschappij hier gebaseerd is op en georganiseerd is via het westerse denken, dat haaks staat op de islamitische grondslagen, denk ik dat de islam in Europa, via zijn leefregels, denkkaders en diepgewortelde opvattingen, logischerwijs weinig anders dan een grote hoeveelheid gedragsproblemen, geweld en conflicten teweeg kan brengen.

Hoewel ik me in het verleden milder heb uitgedrukt over de status van vrouwen in de islam en over de mogelijkheid die te verbeteren via de weg van de hervorming en via een andere interpretatie, heeft die mildheid nu haar grenzen bereikt en is het tijd geworden voor

een meer assertieve kritiek. Ik plaats namelijk een groot vraagteken bij de reële mogelijkheid om de islam te veranderen in een vrouwvriendelijk geloof dat mensenrechten respecteert, terwijl ik tot enkele jaren geleden nog dacht dat zoiets wel mogelijk was. Mijn mening is veranderd omdat ik heb gezien hoe binnen Nederland en eigenlijk in heel Europa op korte tijd het tegengestelde is gebeurd. De islam heeft zich niet gemoderniseerd, maar Europa is hard op weg zich te islamiseren. Ik zag hoe de Nederlandse samenleving, onder druk van de moslims, aan het veranderen is in een islamvriendelijke maatschappij, waar de voorschriften van de islam boven de Nederlandse wetten en regels werden verheven ten koste van de mensenrechten en de fundamentele democratische principes. In een interview in 2006 verklaarde minister Donner, destijds minister van Justitie in Nederland, dat wanneer er een tweederde meerderheid in het Nederlandse parlement voorstander zou zijn van het invoeren van de sharia als rechtssysteem, dat volgens hem ook zou moeten kunnen gebeuren. Zo zijn de regels van de democratie, zei hij. In december 2009 bepaalde een rechter dat een tramconducteur in Amsterdam die tijdens zijn werk een kruis aan een halsketting droeg, door zijn werkgever terecht was geschorst. De tramconducteur (een christen van Egyptische afkomst) voerde aan dat moslimcollega’s binnen hetzelfde Gemeentelijk Vervoersbedrijf wel een hoofddoek met het logo van het bedrijf mochten dragen. De rechter verklaarde in een interview zijn partijdigheid met het argument dat het dragen van een hoofddoek voor vrouwen een verplicht voorschrift is volgens de islam, en dat het dragen van een kruis geen religieuze verplichting is in het christendom. Zijn vonnis is dus gebaseerd op wat de islam voorschrijft en niet op wat de Nederlandse wet bepaalt. In Duitsland werd een Turk die zijn vrouw met 48 messteken ombracht omdat zij van hem wilde scheiden, niet wegens moord maar wegens doodslag veroordeeld. De rechter zei dat het niet uit te sluiten viel dat de man vanwege zijn “Anatolische opvatting van waarden en normen” de laagheid van zijn motieven niet geheel zou kunnen overzien. Een andere Duitse rechter, Christa Datz-Winter, weigerde in 2007 het verzoek te honoreren voor een versnelde echtscheidingsprocedure. Zij baseerde zich op de Koran toen ze het verzoek van een in Duitsland geboren Marokkaanse afwees om versneld te kunnen scheiden van de man die haar mishandelde. Mishandeling geldt normaliter als basis om een snelle procedure toe te kennen, maar de rechter vond dat binnen de islamitische cultuur tuchtigingsrecht van de man niet ongebruikelijk is, en hiermee had de vrouw rekening moeten houden toen ze met de in Marokko geboren man trouwde, aldus de rechter. In veel grote Europese steden worden polygame huwelijken van moslims oogluikend toegestaan terwijl polygamie in westerse landen verboden is. Europa past zich zelfs in de rechtspraak aan de islam aan in plaats van andersom. Daarvoor worden vrouwenrechten (en ook die van andere groepen), de vrijheid van meningsuiting en de scheiding tussen politiek en religie, met gemak en zonder aarzeling opgeofferd op het altaar van de sociale vrede. Moslimvrouwen die in openbare en overheidsfuncties een hoofddoek dragen overtreden de regel inzake de neutraliteit van overheidsfunctionarissen. Door een hoofddoek te dragen vertegenwoordigen ze immers hun geloof in plaats van de overheid, en dat wordt door Europa toegestaan. In een sneltempo drukken moslims
hun stempel op het leven in Europa, dat zich naar de islam schikt in plaats van andersom. (...)

1) Joris Luyendijk (2001), Een tipje van de sluier. Islam voor beginners,
Uitgeverij Podium, p. 100.

Uit: De Islam - Kritische Essays over een politieke religie
Sam van Rooy en Wim van Rooy (red.)
Fragment uit: 'Het islamitische denken over vrouwen houdt de beschaving tegen' (28 pagina's) door Nahed Selim
Pag. 592/593
Uitg. ASP

Bestellen?