Weblogster Annelies van der Veer reageerde op het artikel met een brief aan Nora Kasrioui. 'Beste Nora. Seculier betekent dat religie en politie/de overheid gescheiden zijn. Begrijp je? Dus daarom dragen ambtenaren en rechters bij voorkeur geen religieuze, fundamentalistische of sekse-fascistische symbolen. Dat hebben we hier nou eenmaal met elkaar afgesproken, lang, lang geleden en dat werkt heel fijn. Als je het niet erg vindt, willen we dat graag zo houden.'
Annelies kreeg op de site VetVEtVET (de voorloper van Hoeiboei) veel instemmende reacties. 'De hoofddoek is een symbool van onderdrukking en legitimeert die onderdrukking, hoe je het ook wendt of keert. Bovendien beledigt de hoofddoek mij als man,' oordeelde 'reaguurder' Peter Breedveld. (...)
Carel Brendel - De Onzichtbare Ayatollah
ISBN: 978 90 490 2405 5 Omvang: 248 pag. Prijs: 19,95 euro
Pag. 210-211
Uitgeverij Van Praag.
Binnenlandse politiek zowel als buitenlandse politiek schijnen over niets anders dan religie te gaan. Het lijkt wel, of we de zeventiende eeuw dunnetjes overdoen.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn dan ook bezig met een nieuw politiek initiatief, sterk gericht op de volkomen scheiding van Kerk en Staat, bijvoorbeeld alléén maar openbaar onderwijs.
Onze web site luidt:
www.atheistischseculierepartij.nl
Wilt U naar onze site kijken en uw mening geven ?
Bij voorbaat mijn dank,
Frans van Dongen
(voorzitter ASP)
'Wij vonden het vroeger totaal geen probleem om les te krijgen van een non.'
BeantwoordenVerwijderenDe domheid is stuitend.
@Frans van Dongen
BeantwoordenVerwijderenIk heb die site kort bekeken. Die wetten uit de bataafse republiek zijn frans van oorsprong en dus aanlokkelijk.
Maar die tekst van john lennon, hoe sympathiek ook, haalt het elan omlaag: te dromerig
Mijn ouders waren niet katholiek. Toch lag ik als kind enige tijd in een RK-ziekenhuis. Het andere ziekenhuis was iets verder weg en de behandeling was hetzelfde. Het enige verschil dat er was, in het RK-ziekenhuis liep nog één stokoude Zuster. Zij was vroeger verpleegkundige geweest, samen met de andere nonnen uit haar congregatie. Het was hun ziekenhuis. Ze hadden het zelf gesticht en onderhouden. Het enige wat de stokoude Zuster deed was bij elke patiënt aan het bed komen, vriendelijk vragen of alles goed was en vragen of de radio op de goede zender stond.
BeantwoordenVerwijderenHet ziekenhuis had namelijk één centraal radio-systeem. Het waren moderne nachtkastjes naast het bed, er kwam een luchtslang uit met aan het uiteinde een soort schelpje dat men om het oor kon hangen, daar klonk de muziek uit. Er was keuze uit Hilversum 1, Hilversum 2 en Hilversum 3. Maar men kon niet zelf de keuze instellen. Dat was dus 40 jaar geleden.
Zuster Gijsberta of Huberta heette ze, ik herinner mij nog haar wel gemeende glimlach, zij bracht alle patiënten het gevoel van een keuze te hebben als zij de enige radio van het ziekenhuis, die alle nachtkastjes van geluid voorzag, op een andere zender kon zetten. Het was een keuze van niets. Of het was Hilversum 3; en alle oude mensen wilden iets anders, of het was Hilversum 2; en alle jonge mensen wilden iets anders. Maar als men iets anders wilde dan kon men het altijd vragen. Het gaf het gevoel een keuze te hebben, het was uiteraard geen keuze.
Met Liefde en toewijding dartelde de oude Zuster door de gangen en zalen, ik schatte haar in de negentig jaar, maar nog altijd kwiek en vlot ter been. Schakelend tussen de keuze uit niets en niets. Iedereen moest inschikken en de ander een plaats gunnen, ook de ander mocht eens luisteren naar zijn keuze. Het was uiteraard een les. Als je deelt in tijden van schaarste dan is er genoeg voor iedereen, juist omdat je deelt.
Misschien moeten we achterom kijkend toch een ander waardeoordeel uitspreken over de nonnetjes. Vaak niet in staat om meer te doen dan inzet tonen en toewijding hebben. Ik denk dat elke vergelijking tussen een non en iemand met een hoofddoek een grove belediging is voor de zorg en de Liefde, de onbaatzuchtige inzet en de jarenlange getroosting. Misschien was het allemaal fout! Maar misschien moeten wij hen het voordeel van de twijfel geven. Ik moet hierbij denken aan die prachtige woorden van Gerard Reve:
DAGSLUITING
Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt,
zoals ik U.
@Vanhet Goor,
BeantwoordenVerwijderenZo bewaar ook ik nog mijn prettige herinneringen aan een in het OLVG als verpleegster werkzame non; ja, dan spreek ik over 60 jaar geleden.
Natuurlijk waren er heel veel heel lieve nonnen!
Maar laten we niet aannemen dat er onder die hoofddoeken van moslima's alleen maar narigheid en vijandigheid schuilgaat. In veel gevallen zit er qua hersens, althans qua doordachte opvattingen, überhaupt niet zo erg veel onder en verder zijn er heus ook veel domweg lieve meisjes/vrouwen met hoofddoek, van wie althans ik onmogelijk kan geloven dat ze het kwaad in de wereld brengen. (Hoewel je ze misschien toevallig wel op straat zou kunnen tegenkomen als er weer eens een anti-Israël demonstratie is georganiseerd; je weet het natuurlijk nooit).
Maar die types als Kasrioui met hun praatjes, of van die moslima's die de effectiviteit van de grote bek hebben ontdekt, van die bevlogen strijdsters voor de zogenaamde vrijheid een hoofddoek te mogen dragen, het woord "discriminatie" in de mond bestorven, ja, dat soort types vind ik een beetje eng.
'De hoofddoek is een symbool van onderdrukking en legitimeert die onderdrukking, hoe je het ook wendt of keert. Bovendien beledigt de hoofddoek mij als man,' oordeelde 'reaguurder' Peter Breedveld. (...)
BeantwoordenVerwijderenIk kan 't niet meer dan eens zijn met de mening van die Peter Breedveld.
Ik kan me voorstellen dat hij 't onderuit 't zakje heeft gekregen van Nora Kasrioui, of dichterbij, Hassnae Bouazza.
En zich opeens volledig de liefde voor 'n "gematigde" AlQaradawi en de "Gematigde" Moslimbroederschap heeft aan laten praten.
Hafid Bouazza, daarentegen, vind ik wèl weer deugen.
Die durft tenminste nu nog te zeggen dat ie maling heeft aan de profeet van die dames.
De mohammedaanse hoofddoek is wat mij betreft een hinderlijk opdringerig symbool van een nare religie, die extreem ver gaat in onderdrukking van de eigen gelovigen en dan vooral de vrouwen, en nog meer van de ongelovigen, en dan vooral de atheïsten.
BeantwoordenVerwijderen