FUKUSHIMA 2011

Na Harrisburg en Tsjernobyl nu een 3^e grote ramp met een kernenergiecentrale. Werd Harrisburg nog afgedaan als een beginneronvolkomenheid en werd Tsjernobyl afgedaan als inherent aan de inferieur geachte sovjettechnologie, ons in het moderne Westen en het eveneens moderne en technisch hoogstaande Japan zou zoiets niet makkelijk overkomen. Nee dus.

Ergerlijk is dat


de Japanse autoriteiten de omvang en de ernst van de ramp van meet af aan hebben gebagatelliseerd. Bijna elke dag moest worden toegegeven dat de situatie toch iets ernstiger was dan voordien werd meegedeeld, maar elk bericht eindigde steevast met een positieve draai. Als consument van het nieuws wil je dat maar al te graag geloven. Een zo vernietigende natuurramp als een alles verwoestende vloedgolf is al verschrikkelijk, als daar dan nog een kernramp overheen komt is de ellende nauwelijks te bevatten. Natuurlijk nodigden de Nederlandse actualiteitenrubrieken ‘deskundigen’ uit hun licht over de ontstane situatie te laten schijnen. Die kletsten er ook maar een eind op los.

Eén hooggeleerde deskundige deelde ons zelfs mee dat de situatie in Japan slechts 1/10 zo ernstig is als Tsjernobyl destijds. De PvdA-politicus Diederik Samsom die tevens kernfysicus zou zijn, betoonde zich minder optimistisch, maar meende niettemin dat de ramp in Japan minder ernstig was dan die in Tsjernobyl omdat de laatste een grafietreactor had, dat naar wij dienen te begrijpen gevaarlijker is. Op dat moment was ons echter al meegedeeld dat in de centrale in Fukushima niet één kernreactor stond die in problemen was geraakt maar twee. Weer later hoorden wij dat er dat drie waren en zo ging het door tot zes, maar toen waren we wel een week verder. Gelukkig waren twee reactoren buiten gebruik kregen wij te horen. Dat viel dan weer mee. Helaas, een van die twee werd gebruikt als koelbad voor brandstofstaven die afgedankt waren maar nog heel lang gekoeld moesten worden voor ze verder konden worden verwerkt. Slechts vijf onbeheerste bronnen van radioactiviteit, maar geen reden voor grote bezorgdheid. De heer Samsom acht het ook niet waarschijnlijk dat het erg dikke stalen reactorvat het zou hebben begeven. Het zouden de koelwaterbuizen zijn. Nou denk je dan, een ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Hadden ze die buizen dan ook maar liever dikwandig gemaakt. Maar volgens de Belgische media heeft de eigenaar van de centrale bekend gemaakt dat het onverwoestbaar geachte 16 centimeter dikke stalen reactorvat wel degelijk lek moet zijn, omdat anders niet valt te verklaren dat ondanks de vele tonnen water die in het vat zijn gepompt dat maar niet vol wil raken.

De Japanse manier om de zaken beheersbaar te houden is werkelijk origineel. Stijgt de straling uit boven wat toelaatbaar wordt geacht, stelt men de toelaatbare grens naar boven toe bij. Het absolute toppunt van de Japanse aanpak tot nu toe (28 maart 2011) is een mededeling van een regeringsfunctionaris inhoudende dat de regering van een voorlichter van de centrale heeft vernomen dat een deel van de brandstofstaven van één reactor tijdelijk gesmolten zijn. De sterk verhoogde radioactieve besmetting van het zeewater vlak voor de centrale, zo wordt ons meegedeeld, is waarschijnlijk afkomstig van de centrale. Ook blijkt er een schaal te bestaan waarin ‘incidenten’ met kernreactoren worden ingedeeld. Op die schaal, die loopt van een tot zeven staat Tsjernobyl op zeven en Fukushima aanvankelijk op vier, maar dat is later opgeschaald naar vijf. Daar heeft men het maar bij gelaten. Volgens de berichten proberen in Fukushima 600 mensen de ellende zoveel mogelijk te beperken. We hoeven ons geen illusies te maken, als een dergelijke ramp zich in West-Europa voordoet, zullen onze autoriteiten weinig anders reageren dan de Japanse. Wie op de hoogte wil blijven van de ontwikkelingen in Fukushima kan trouwens maar beter de Belgische media raadplegen. De voorlopige conclusie moet zijn dat kernenergie vooralsnog een maatje te groot is voor ons mensen.

J.M. Slaats.