Nobelprijswinnares Shirin Ebadi was tijdens het bewind van de sjah de 1e vrouwelijke rechter van Iran en had in 1979 enthousiast de zijde van de revolutie gekozen. Helaas maakte die islamitische revolutie echter een abrupt einde aan haar carrière.
Ze schreef hierover in haar autobiografie “Iran ontwaakt”:
De bittere smaak van revolutie
De hoofddoek- 'uitnodiging' was de eerste waarschuwing dat deze revolutie haar zusters, want zo noemden vrouwen die tegen de sjah ageerden elkaar, weleens duur zou kunnen komen te staan. Stel je het tafereel even voor, slechts een paar dagen na de overwinning van de revolutie. Een man, genaamd Fathollah Bani-Sadr, werd tot tijdelijk hoofd van het ministerie van Justitie benoemd. Nog opgewonden van trots besloot een groep van ons op een heldere, winderige middag naar zijn kantoor te gaan om hem geluk te wensen. We gingen zijn kamer binnen en er werden hartelijke begroetingen en bloemrijke felicitaties uitgewisseld. Ineens bleef Bani-Sadr's blik op mij rusten. Ik verwachtte dat hij me zou bedanken, of zou zeggen hoeveel het voor hem betekende dat een gedreven, vrouwelijk rechter als ik de zijde van de revolutie had gekozen.
In plaats daarvan zei hij: 'Dacht je niet dat het uit respect voor onze geliefde imam Khomeiny, die Iran heeft vereerd met zijn terugkomst, beter zou zijn als je je haar bedekte?' Ik was geschokt. Daar waren we, op het ministerie van Justitie, nadat door een grote volksopstand een oude monarchie was vervangen door een moderne republiek, en het nieuwe hoofd van Justitie had het over haren. Haren! 'Ik heb in mijn hele leven nog nooit een hoofddoek gedragen: zei ik, 'en het zou hypocriet zijn daar nu mee te beginnen.' 'Wees dan geen hypocriet, maar draag hem uit overtuiging!' zei hij, alsof hij daarmee mijn dilemma had opgelost.'Luister, jij hebt makkelijk praten: antwoordde ik, 'het is niet juist als ik gedwongen word een hoofddoek te dragen, en als ik daar niet in geloof, ben ik ook niet van plan dat te doen.''Begrijp je dan niet welke kant de situatie op gaat?' vroeg hij met stemverheffing. 'Jawel, maar ik weiger te doen alsof,' zei ik, en ik liep de kamer uit.
Internationale vrouwendag, Cairo, 8 maart 2011
CAIRO (AP) — A protest by hundreds of Egyptian women demanding equal rights and an end to sexual harassment turned violent Tuesday when crowds of men heckled and shoved the demonstrators, telling them to go home where they belong.
The women — some in headscarves and flowing robes, others in jeans — had marched to Cairo's central Tahrir Square to celebrate International Women's Day. But crowds of men soon outnumbered them and chased them out.
"They said that our role was to stay home and raise presidents, not to run for president," said Farida Helmy, a 24-year old journalist.
Passant Rabie, 23, said she was surprised that the women were abused after the role they played in the uprising. Women were central to the protests, leading chants, spending cold nights in the square and even fighting during the battle of Black Wednesday, when pro-government henchmen attacked the protesters.
"I thought we were going to be celebrated as women of the revolution because we were present during the days of Tahrir," Rabie said. "Unless women are included now, we are going to be oppressed."
Ik herinner mij nog de opgewekte berichten in de kranten dat de sjah eindelijk verdreven was, die oude aftandse potentaat, die verstokte ziekelijke dictator die bijna stervend naar de United States ging voor genezing. En dat die ene, die jaren lang in ballingschap had gezeten, het land wel even zou bevrijden van de oude vastgeroeste troep.
BeantwoordenVerwijderenHoe konden wij weten dat deze revolutie geen echte revolutie was maar een staatsgreep van een nog bedenkelijker groepering dan wat er al jaren lang had gezeten?
Als we zouden hebben nagedacht dan zou het mogelijk moeten zijn geweest om de voortekenen te herkennen. De blije menigte, de opgewonden zege tochten, het vliegtuig vol met pers, bij de aankomst was de strijd al gestreden, de onderliggende machten hadden hun werk al gedaan. Stilletjes was de macht al reeds overgegaan op de ayatollah. Hij hoefde alleen in het vliegtuig te stappen.
Maar wat ik niet begrijp, met de kennis van achteraf geklets natuurlijk, de Franse geheime dienst heeft jarenlang de ayatollah in de peiling gehouden, maar heeft de Secrétariat Général de la Défense Nationale dan geen mening gehad over het doen en laten van deze ayatollah? Het moet toch zo voor de hand liggen om er van uit te gaan dat de voortekenen al duidelijk aanwezig moeten zijn geweest. De kleding, de hofhouding, de besprekingen met bedenkelijke personen. Het vreemde gedrag. Het tuig dat met hem optrok! Het mag toch geen verrassing zijn geweest. Waarom heeft de Franse geheime dienst, en de Franse staat dit laten gebeuren? Waarom heeft Frankrijk niet op tijd ingegrepen. Iemand die tegen het bewind van een soortement van operette-keizer is, die is niet per definitie verdacht, maar iemand die vreemde denkbeelden heeft over de maatschappij, het recht en de toekomst, die moet toch kunnen worden gestopt. Voordat hij doorzet. Als de ayatollah niet op het vliegtuig had kunnen gaan dan was er nog steeds een revolutie in Persië geweest, dan had nog steeds de sjah niet terug hoeven keren, maar dan zou er geen geestelijk leider het boegbeeld van de revolutie zijn geweest, dan zouden anderen mensen die niet door Allah waren gestuurd het woord moeten doen. Dan zou men normaal hebben kunnen vergaderen en overleggen wat goed is. Met de revolutie die Persië ontdeed van zijn sjah was geen mogelijkheid tot een normale samenleving, omdat het woord ayatollah niets anders betekend dan man die spreekt met de stem van Allah. Alles wat die klootzak heeft uitgekraamd, en dat was veel, dat werd door de domme bevolking van voormalig Persië / Iran gezien als de woorden die Allah zou hebben gesproken als Allah een stem zou hebben gehad. De revolutionaire raad heeft hiermee goud in handen gehad, een malloot die nog gekker dan alle Napoleons uit alle gekkenhuizen bij elkaar is, die de spreekbuis maken van de revolutie en daarmee in een keer alle oppositie en mededingers buiten spel zetten.
Zoek maar eens waar het geld is heen gegaan. Het is maar een idee. Ik weet zeker dat de miljarden van de olie ergens heen zijn gegaan. De wereld is weer een rad voor de ogen gedraaid. Zoals gewoonlijk.