De overbrugbaarheid van de kloof tussen de Islam en het Westen

Arabist_jansen

De overbrugbaarheid van de kloof tussen de Islam en het Westen
UTRECHT LEZING 2008

‘Islam’ is de naam van een godsdienst, en ‘het Westen’ is de naam van een gebied. Op het eerste gezicht is het daarom raar, zo niet onmogelijk, om te spreken over het overbruggen van de tegenstellingen tussen de islam en het Westen. Je zou de islam niet met het Westen maar met het christendom moeten vergelijken, dat zijn tenminste allebei godsdiensten. Het Westen moet dan maar met het Midden-Oosten vergeleken worden, want dat zijn allebei regio’s. Alleen, wie dat doet, gaat pas echt in de fout. De islam heeft zich over een veel breder gebied verspreid dan het Midden-Oosten, de islam strekt zich tegenwoordig uit van Pakistan tot het Kanaleneiland. En het Westen is niet echt christelijk meer, het wordt grotendeels door moderne ongelovigen bewoond. Toch is het tegenover elkaar stellen van de islam en het westen een vorm van steno die begrepen wordt door een ieder die van goede wil is.

Het gaat bij de tegenstelling ‘islam versus het westen’ om twee culturen, de een gedomineerd door de islam, en vroeger allereerst gelokaliseerd in het Midden-Oosten, de ander vooral aanwezig in Europa en Amerika, en vroeger gedomineerd door het christendom. Die Europees-Amerikaanse cultuur is uiteraard niet uniform. Je kunt beslist niet alle westerlingen over één kam scheren. Maar die veelvormige Westerse cultuur is het voorlopige eindproduct van de ontwikkeling van Amerika, Europa, de kerken en het christendom.

Het is een cultuur die dan ook op ontelbare manieren verbonden is met de expliciete en impliciete opvattingen van het christendom over mens, maatschappij en wereld. De vele moderne ongelovigen binnen dit cultuurgebied geloven bijvoorbeeld niet zo maar niet in God, nee, ze geloven niet in de God van het christendom. Hun idee over wat God, als hij wél bestond, wel niet allemaal zou moeten zijn en doen, is gedicteerd door de opvattingen van het christendom. De moslims hebben uiteraard op precies dezelfde manier evenmin een uniforme cultuur, maar binnen het islamitische cultuurgebied is iedereen er, bijvoorbeeld, wel vast van overtuigd dat geen cultuur dichter bij de ware islam staat dan de zijne. Ook wil elke moslim er graag aan bijdragen dat zijn lokale islamitische cultuur zich zo ontwikkelt dat de afstand tot de ware islam kleiner wordt.

Schrijven en praten is fouten maken, daarom wordt er in sommige faculteiten zo vreselijk weinig gepubliceerd. Maar na deze inleiding tot de stenografie van de vergelijkingskunde durf ik ‘de Islam’ en ‘het Westen’ wel tegenover elkaar te zetten. Het gaat hier om een tweetal dat nogal eens met elkaar in oorlog verwikkeld is geweest. In ieders geheugen is blijven hangen dat in 1683 Wenen ontzet wordt. Ook de slag bij Poitiers, in midden Frankrijk, in 732, waar Karel Martel een Arabisch invasieleger heeft verslagen, is niet vergeten. Maar er is natuurlijk nog veel meer. Er was toch ook iets met Kruistochten, de Reconquista van Spanje, en de islamitische Jihad? Eigenlijk zouden al die onderwerpen in detail aan de orde moeten komen, maar dan zitten we hier enkele jaren in plaats van een paar uur. We moeten ons tot een paar centrale kernpunten beperken. Wel, een van de kernpunten is dat het Westen geen goede gezaghebbende algemeen gedeelde theorie over de islam heeft. Omgekeerd is het anders. De islam heeft wel een vrij algemeen gedeelde theorie over het westen en het christendom. Laten we die islamitische theorie eens bekijken.

De klassieke islamitische theorie verdeelt de wereld in twee zones. De ene zone heet ‘het Huis van de Islam’, de andere zone ‘het Huis van de Oorlog’. Dit basisidee is diep geworteld in de geschiedenis van de islam en de islamitische expansie. Het is trouwens niet de koran zelf die deze onderscheiding al maakt. Wel stelt de koran, zoals u weet volgens de islam het letterlijke woord van God, dat moslims het aan de islam verschuldigd zijn om aan de oorlog deel te nemen1. In Soera 9, vers 39 lezen we bijvoorbeeld: ‘Indien gij niet uitrukt – zal Hij u straffen met pijnlijke bestraffing’, illaa tanfiruu, yu.

De islamitische teksten die na de Koran komen, de zogenoemde Tradities over Mohammed, vertellen dat Mohammed kort voor zijn dood in 632 brieven gezonden heeft aan de heersers van de rijken die aan het staatloze Arabische schiereiland grensden, te weten de Keizer van het Romeinse rijk, de Koning van Perzië, de Negus van Ethiopië en de Gouverneur van Egypte. De oudste versie van die brieven die bewaard is gebleven, is pas opgeschreven rond het jaar 750, en telt drie regels. We vinden de brief ook terug in de canonieke verzameling van Tradities van de hand van Al-Bukhari, die van ongeveer een eeuw later dateert. Maar dan telt de brief inmiddels acht regels. Een moderne onderzoeker kan daar alleen maar uit concluderen dat de verhalen over deze brief geleidelijk aan ontstaan zijn2. Hoe het ook zij, in deze brief bedreigt Mohammed zijn buren. De brief bevat de onvergetelijke maar dubbelzinnige regel aslim taslam, ‘als je je overgeeft, word je niet gedood’, maar ook te vertalen als ‘indien je moslim wordt, blijf je behouden’.

Dat is natuurlijk oude koek, die brieven, maar het Iraanse staatshoofd Ahmedinajad heeft in mei 2006 een dergelijke brief aan President Bush geschreven3, en Osama ben Laden heeft een handvol van zulke brieven verstuurd, zowel naar Amerika als naar Europa4. Hoe het ook zij, als de oude verhalen over die brieven van Mohammed een historische basis hebben, dan blijkt uit de tekst van die brieven dat ook Mohammed zelf de wereld al in tweeën gedeeld heeft, een Huis van Oorlog en een Huis van de Islam.

Het feit dat de islam de wereld in tweeën deelt, een huis van oorlog en een huis van de Islam, heeft een eigenaardige algemene bekendheid gekregen. Het idee bezit kennelijk een macabere charme. Eigenlijk iedereen in Oost of West heeft er wel eens van gehoord. Bovendien is het overduidelijk dat het bij deze verdeling niet gaat om een excentrieke leerstelling van de islamitische fundamentalisten. Het is de algemene islamitische visie. In wat later tijd hebben de theologen van de Islam deze tweedeling verfijnd, en een derde ‘huis’ ontworpen: het huis van het verdrag, een term die de juristen gingen gebruiken voor gebieden die tegen schatting of op grond van een overeenkomst voor een beperkte periode, meestal ten hoogste tien jaar, niet beoorloogd hoefden te worden.

Moderne ongelovigen in het Westen kennen deze theorie maar ze maken zich er geen zorgen over. Dit heeft minstens twee oorzaken. De publieke opinie in het Westen is al weer een beetje vergeten wat oorlog ook weer was. Oorlog, mag ik u er aan herinneren, is beroven, doden, verkrachten en tot dwangarbeider of slaaf maken. Ten tweede, moderne Westerse ongelovigen beschouwen alle religieuze opvattingen, dus ook deze, als onschadelijke waanideeën. Ook de westerse academische wereld is er van overtuigd dat de islam een vreedzame godsdienst is, en dat deze tweedeling in Huis van oorlog en Huis van islam niets te betekenen heeft. Wie die tweedeling serieus neemt, hoort aan de universiteit niet thuis. Zelfs dat de islam het nadrukkelijk heeft verboden om tegenover ongelovigen de antieke, uit het Midden-Oosten afkomstige begroetingsformule ‘Vrede zij met u’ te gebruiken, heeft de academische geleerdheid niet op andere gedachten kunnen brengen.

Het is daarom helemaal niet zo raar dat de meeste westerlingen vergeten hebben wat zo’n tweedeling met zich mee zou kunnen brengen. Als we op tijd aan die tweedeling gedacht hadden, zouden we wellicht ingezien hebben dat de islamitische daden van agressie tegen het Westen die de afgelopen decennia hebben plaats gehad, geen geïsoleerde incidenten geweest zijn, maar het resultaat van een consistente theorie die even oud is als de islam zelf. Er is niets radicaals aan de aanvallen op het Westen van de laatste tijd. Het is simpelweg de toepassing van een oude theorie, zij het onder veranderde, nieuwe omstandigheden.

Vangogh2november_3Vanuit politiek correct oogpunt moeten er nu drie bezwaren worden gemaakt. De eerste is dat slechts een gering percentage van alle moslims heeft deelgenomen aan deze aanvallen op het Westen. ‘De meerderheid van de moslims heeft er niets mee te maken, en kan niets verweten worden’. Letterlijk genomen is dat natuurlijk waar. Maar mag ik u herinneren aan de Duitse inval in Nederland van 1940? We zeggen meestal dat op 10 mei ‘de Duitsers’ Nederland binnen vielen, maar dat was natuurlijk niet zo. De meeste Duitsers zaten op die ochtend gewoon thuis aan het ontbijt, of mogelijk ook deden ze de afwas. Het promillage Duitsers dat aan deze inval meedeed was miniem. Op dezelfde manier heeft ook maar een promillage van alle Moslims meegedaan aan de aanvallen van 11 september, van 7 juli, of die in Bali, of die op mijn vriend Theo van Gogh. Hoewel, volgens sommige internetbronnen gaat het om meer dan 12000 grote en kleine terror attacks sinds 9/115.

Maar dat er slechts een gering percentage van alle Duitsers, of van alle Moslims, aan die oorlogshandelingen hebben deelgenomen betekent niet dat Duitsland, of de Islam, geen verantwoordelijkheid draagt voor deze oorlogshandelingen. Er kan geen vrede of normalisatie tot stand komen als deze verantwoordelijkheid niet erkend, of zelfs ontkend, wordt. Iedereen weet hoe vaak Duitsland na 1945 zijn verantwoordelijkheid voor de Duitse oorlogshandelingen erkend en genomen heeft. U weet ook hoe vaak de islam zijn verantwoordelijkheid voor wat dan ook erkend heeft. Wel, ik heb slecht nieuws voor u. Het ontkennen van de geschiedenis en doen alsof er niets gebeurd is, leidt op termijn tot rampen.

De tweede tegenwerping klinkt ongewoon modern. ‘In deze wereld van globalisering kunnen we toch niet aan zo’n tweedeling vasthouden. Alles en iedereen is met elkaar verbonden. In zijn klassieke vorm is die oude islamitische tweedeling in een Huis van Oorlog en een huis van de Islam toch echt verleden tijd. Die tweedeling is gewoon niet meer geldig.’ De meeste westerlingen en veel Moslims zullen het daar mee eens zijn. Maar er zijn uitzonderingen. De prominente moslimse denker Sayyid Qutb is geëxecuteerd in Cairo in 1966. Zijn boeken zijn in elke moslimse boekhandel aanwezig. Hij heeft betoogd dat in de moderne tijd islam en niet-islam inderdaad met elkaar verknoopt zijn geraakt. Vroeger waren islam en niet-islam zowel in plaats als in tijd door duidelijke grenzen van elkaar gescheiden. Maar vandaag de dag bestaan ze naast elkaar en door elkaar heen. Islam en wat Sayyid Qutb de Jaahiliyya noemt zijn gedwongen te coëxisteren. Maar, stelt Sayyid Qutb, dat kan nooit om een vreedzame coëxistentie gaan.

Moslims zijn normaal gesproken vertrouwd met de term Jaahiliyya. In het geloofssysteem van de Islam is Jaahiliyya het woord voor de periode van heidendom en ongereguleerde gewelddadigheid die aan de islam voorafging. Mohammed, de profeet van de islam, heeft de strijd aangebonden met de Jaahiliyya, en hij heeft getriomfeerd. Sayyid Qutb nu wil dat alle moslims het voorbeeld van Mohammed volgen, en ook de strijd met de Jaahiliyya aanbinden door strijd te leveren tegen de onislamitische wereld die tegenwoordig hen omringt, en die hun steden en dorpen, soms zelfs hun huizen en families is binnengedrongen. Mohammed is in 632 gestorven. Sayyid Qutb noemt de periode vanaf Mohammed tot aan de 17de/18de eeuw ‘de eerste ronde’ van de islamitische strijd tegen de Jaahiliyya. Die eerste ronde, al-gawla al-uulaa6, kwam ten einde bij het ontzet van Wenen in 1683, toen het Poolse leger het Turkse leger tot een smadelijke aftocht wist te dwingen.

Sayyid Qutb en zijn vele volgelingen7 zijn er van overtuigd dat de moderne wereld de Islam een nieuwe kans geeft om het Westen te verslaan. Jihad wordt nu niet meer door moslimse staten tegen westerse staten gevoerd, dat zou voor islamitische staten te gevaarlijk zijn, denk aan het lot van Afghanistan of Iraq, of de resultaten van de oorlogen die Israël met Arabische landen gevoerd heeft. Voor de staten in de plaats zijn sinds de jaren negentig particulieren als Osama ben Laden en NGO’s als Al-Qaeda, Hizbollah en Hamas gekomen, die de strijd tegen het Westen op vele fronten en met alle denkbare methoden hebben hervat. Dit maal ziet het er in veler ogen naar uit dat de Moslims een goede kans hebben te winnen en er geen derde ronde meer nodig is.

De derde tegenwerping tegen de tweedeling van de wereld die de Islam van huis uit maakt, klinkt een beetje kinderachtig, maar hij wordt desalniettemin vaak naar voren gebracht. De tegenwerping luidt ongeveer als volgt: ‘OK, de Islam verdeelt de wereld in een oorlogszone en een islamitische zone. De islam heeft zelfs een speciaal woord voor de strijd tussen die twee zones: Jihad. Maar hebben de christenen niet de kruistochten? Islam en christendom zijn beide even bloeddorstig en oorlogszuchtig’. De morele en religieuze gelijkstelling van de Jihad met de kruistochten is, zoals u weet, een essentieel leerstuk van de multiculturele ideologie.
Desalniettemin, hoe vaak het ook herhaald wordt, het is en blijft onzin. Waarom? Jihad bestond al bijna vijf eeuwen voor de christenen voor het eerst op het idee kwamen om zelf eens een kruistocht te houden8. Verder waren de kruistochten gericht op een beperkt stukje van de wereld, nl. het Heilige Land. Jihad daarentegen richt zich op heel Europa, Azië en Afrika, en sinds enige eeuwen ook op Amerika. Dat zijn grote verschillen. De kruistochten als het equivalent van de Jihad voor te stellen, zoals de multiculturalisten doen, is een valse voorstelling van zaken, een absurde verdraaiing van de geschiedenis. Het is als de gelijkstelling van verkoudheid met aids. Beide virusziekten waar geen goede geneesmiddelen voor zijn.

Daar komt nog iets bij. Wanneer de kruistochten verkeerd waren, en wanneer er steeds weer voor de kruistochten excuus moet worden aangeboden, dan wel vergeving gevraagd, hoeveel verkeerder is dan niet de vele malen omvangrijker islamitische Jihad, waar ik nog nooit enige verontschuldiging voor gehoord heb?

Maar het is niet alleen de geschiedenis die door de multiculturalisten en hun islamitische vrienden vals wordt voorgesteld. Ook de tekst van de bijbel en de koran zijn het slachtoffer geworden van grove multiculturele verdraaiingen. De multiculturalisten en hun bondgenoten vertellen u dat bijbel en koran beide bloeddorstig zijn en verhalen vol wreedheden bevatten. Dat klopt. Dat is een overeenkomst. Maar de verschillen zijn groter. De bijbel beschrijft specifieke wreedheden, verheugt zich daar soms ook over, en hoopt dat God de vijanden van Israël flink op hun donder zal willen blijven slaan. Maar dat is iets heel anders dan de Koran.

De Koran bevat niet zoals de bijbel verhaal op verhaal, maar de koran bevat naast enkele verhalen (die vaak aan de bijbel ontleend zijn) tientallen oproepen, vaak zeer algemeen van aard, om dodelijk geweld te gebruiken. De bekendste is wel ‘Doodt hen waar ge ze maar vinden kunt’.9 Dit wordt binnen de korantekst drie maal herhaald: het is duidelijk geen verspreking. Is het nu unfair dit te vergelijken met Ezechiel 33:11, waar de profeet zich voorstelt dat God zegt ‘Ik heb geen behagen in de dood van de goddeloze, nolo mortem impii, maar veeleer daarin dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg, en leeft’. Het verschil met de profeet van de Islam die zich voorstelt dat God kill them, kill them roept, kon niet groter zijn.

Anders dan de bijbel, bevat de koran een groot aantal algemeen gestelde oproepen tot moord en doodslag. Er zijn moslims die zulke passages als een license to kill beschouwen, ik hoef u het lot van Theo van Gogh niet in herinnering te brengen. Op het Internet circuleert er een lijst met 164 oorlogspassages in de koran. Voor zo’n kort boek is 164 ongelooflijk veel. Er bestaat geen dergelijke lijst met bijbelpassages. Geloof me, als het mogelijk was zo’n lijst samen te stellen, zou het allang gebeurd zijn. En dan is de Internetlijst nog niet eens compleet. Koran 9:30 wordt bijvoorbeeld weggelaten. Aan het einde van dat vers wordt een ieder vervloekt die gelooft dat Christus de zoon van God is. De vloek spreekt de wens uit dat dezulken door God in de strijd gedood zullen worden, qaatalahumullaah. Ik hoef u er niet op te wijzen hoeveel miljoenen mensen, voor het merendeel nette godvrezende lieden die zich van niets bewust zijn, door dit koranvers met moord en doodslag bedreigd worden.

Op dit punt aangekomen, wil de beschuldiging wel eens klinken dat ik haat zaai. Het spijt me wanneer iemand dat mocht denken. Ik wijs u er op dat in de koran de haat van de bladzijden afspat. Ik breng u slecht nieuws. Maar te stellen dat ik de haatzaaier ben, dat is de dingen omdraaien. Lag het probleem maar bij mij, dan was het snel op te lossen.

Een goede discussieleider moet nu eigenlijk het debat verbreden en er op wijzen dat we het steeds over de koran hebben gehad, en dat moslims toch geen automaten zijn die als robots uitvoeren wat de koran opdraagt. Dat is een geldig punt. De protestantse slogan sola scriptura, ‘bij de Schrift alleen’, heeft buiten het protestantisme geen of weinig betekenis. Het gezag van de bijbel tegenover christenen functioneert anders dan het gezag van de koran tegenover moslims. We moeten inderdaad niet naar de koran kijken, maar naar de handboeken van de sharia, waarin het ideale gedrag van een goede moslim beschreven wordt. Wat hebben die handboeken te zeggen? Wat is, volgens die wijdverspreide handboeken, het ideale gedrag van een goede moslim in zijn contacten met niet-moslims?

Het is vervelend, maar het nieuws is weer niet goed. De gezaghebbende handboeken mogen op kleine details van elkaar verschillen, maar over een hoofdpunt zijn ze het volslagen eens. Het is de plicht van een goede moslim om te strijden voor wat Moslims als de waarheid zien, dat wil zeggen: de Islam. De experts en de handboeken suggereren en schrijven dat iemand die in welk detail ook de regels van de sharia zoals die in de handboeken zijn vastgesteld, afwijst, door dat te doen de halsmisdaad van afval van de Islam gepleegd heeft. Dit heeft twee vreselijke gevolgen. Elke moslimse heerser die de sharia niet volledig toepast maar ook zijn eigen wetten uitvaardigt, levert daarmee impliciete kritiek op de sharia, en heeft daarom volgens de experts de halsmisdaad van afval van de islam gepleegd. Het is deze eenvoudige redenering die de achtergrond heeft gevormd van de moord op President Sadat in oktober 1982.

Maar er is nog een implicatie. Iemand die een debat aangaat over welk punt van de sharia ook, loopt grote kans beschuldigd te worden van afval van de islam, met weer alle gevolgen van dien. Mannen of vrouwen die door die beschuldiging getroffen zijn, zijn vaak vreselijk achtervolgd. Dit draagt allemaal bij aan een atmosfeer van intellectuele stagnatie. Religieuze hervormingen zijn onder zo’n regime zo goed als onmogelijk.

Tegelijkertijd zijn de regels van de sharia vernederend voor niet-moslims en voor vrouwen. Geen enkele Westerse regering zou het in zijn hoofd halen moslimse minderheden te behandelen volgens de regels die de sharia geeft voor de behandeling van niet-moslims. En terecht. De sharia is een voortzetting van de Jihad, maar met andere middelen.

Wie geen moslim is, denkt misschien dat het toch duidelijk moet zijn dat de sharia mensenwerk is, het resultaat van eeuwenlange onderlinge discussies van de islamitische wet- en schriftgeleerden. Inderdaad zijn er islamitische denkers geweest die dit naar voren hebben gebracht, bijvoorbeeld Shukri Mustafa, die in 1978 in Cairo is opgehangen. Maar de algemene heersende opvatting onder moslims is anders.

De islam schrijft aan Mohammed de uitspraak toe dat zijn gemeente niet overeen zal stemmen in een dwaling. Het zou immers van wreedheid getuigen wanneer God het toeliet dat zijn uitverkorenen eenstemmig de verkeerde weg in zouden slaan. Deze redenering leidt er toe dat een regel of een voorschrift waar overeenstemming over tot stand is gekomen, algemeen wordt beschouwd als van God gegeven. Hiermee is de sharia meer geworden dan mensenwerk. Hierdoor is de sharia zo goed als sacrosanct, heilig en onaantastbaar geworden. Door mensen gemaakte wetten kunnen in de ogen van het brede moslimse publiek nooit concurreren met zoiets geweldigs als de sharia.

Het is precies hier op dit punt dat er een belangrijke kloof tussen de westerse en de islamitische ideologie zichtbaar wordt. In een westerse maatschappij worden via allerlei democratische processen de wetten gemaakt en min of meer constant aangepast aan veranderende omstandigheden. Wetten komen, in het westen, van beneden. In het islamitische systeem waar de sharia uit voortkomt, komen wetten niet van beneden maar van boven, en eenmaal door de bevoegde religieuze experts geaccepteerd zijn ze onveranderlijk. Deze twee visies op de wet zijn niet te harmoniseren. De wetten zijn door mensen gemaakt, en dus veranderbaar en bekritiseerbaar, of ze zijn dat niet. Na meer dan twee millennia van door mensen gemaakte wetten zou het geen goed idee zijn als het Westen zelfs maar gedeeltelijk zich zou onderwerpen aan een islamitisch systeem van wetten die verondersteld worden van goddelijke oorsprong te zijn.

Er is nog een onoverbrugbaar verschil in opvatting tussen de Islam en het Westen. Het christendom kijkt naar de wereld met een zekere metafysische naïviteit. De wereld bestaat gewoon, de waarneembare wereld is bijvoorbeeld niet een sluier waarachter de ware werkelijkheid zich verbergt zoals in veel Aziatische godsdiensten. Het westen beschouwt de wereld als door de mens veranderbaar. Mensen kunnen de wereld zelfs verbeteren. Dit zijn geen bewijsbare, controleerbare stellingen. Het zijn axiomatische geloofspunten. De moderne wetenschap heeft ons er immers van overtuigd dat de combinaties van moleculen en atomen zoals die door het blote oog worden waargenomen, eerder uit leegte en schillen bestaan dan uit massiviteit. Het is sterk de vraag of de wereld inderdaad gewoon bestaat, en ‘echt’ is. Maar we doen dag in dag uit alsof het wel zo is.

Wat is de officiële positie van de islam over deze kwestie? De islamitische theologen onderwijzen dat God niet alleen de wereld geschapen heeft maar dat Hij ook de wereld permanent herschept. In dit constante proces van herschepping is God niet gebonden, zo leert de Islam, aan enige beperking of regel, ook niet bijvoorbeeld de noodzaak rechtvaardig of voorspelbaar te zijn. God is ‘vrijmachtig in het scheppen’, en ook in het herscheppen.

Dit lijkt een rare onpraktische kwestie zonder veel belang voor de praktijk, maar dit onderscheid tussen het Westen en de Islam betekent dat er in het Westen een religieuze basis aanwezig was om wetenschap en techniek te ontwikkelen. De wereld was immers echt, en bestond gewoon, ook morgen nog. Islamitische denkers moesten daarentegen in theorie rekening houden met de mogelijkheid dat de wereld morgen er wel eens heel anders uit zou kunnen zien dan vandaag. Voor wie zich met techniek en wetenschap bezig houdt, is dat ontmoedigend10.

Het Westen gelooft niet in onveranderlijke wetten die op de samenleving van toepassing zijn, maar wel in onveranderlijke natuurwetten. De Islam gelooft daarentegen dat wetten waar de samenleving onder valt onveranderlijk zijn maar is wat betreft de wetten der natuur daar niet zo zeker van. Het is verleidelijk om een samenhang te zien met de distributie van Nobelprijzen. Nobelprijzen voor techniek en wetenschap zijn nog nooit in de islamitische wereld terecht gekomen. Dat ziet er uit als een bevestiging van onze vermoedens over de overbrugbaarheid. Met de overbrugbaarheid is het slecht gesteld.

Er zit weinig anders op dan toe te geven dat sinds 9/11 de islam en het Westen met elkaar in oorlog zijn. Wie gaat het winnen? De islam heeft het voordeel dat het weet wat er aan het gebeuren is. Het gaat in islamitische ogen om de oude strijd tussen het huis van de islam en het huis van de oorlog. Het westen heeft het nadeel dat het zijn ogen niet kan geloven, en er moeite mee heeft toe te geven dat er iets aan de hand is. Het Westen gaat er vanuit dat wie aangevallen wordt, niet vriendelijke genoeg geweest is tegen degene die hem aanvalt. Er moet een reden zijn waarom de aangevallene wordt aangevallen. Why do they hate America. Dat een aanvaller zijn eigen redenen kan hebben om tot de aanval over te gaan, redenen waar de aangevallenen geheel buiten staat, komt bij de gemiddelde westerling niet op.

Er is nog een factor die het Westen verblindt: Links heeft de vrije, kapitalistische maatschappijen in het Westen niet fundamenteel weten te veranderen. De islam wil de maatschappij ook veranderen. Links denkt nu de maatschappij met hulp van de islam eindelijk met succes te kunnen veranderen. Het is de vraag of dat een realistische verwachting is. De islam is wel gericht op maatschappelijke hervormingen, maar de islam heeft een heel ander maatschappij-ideaal dan Europees of Amerikaans links. Toen Khomeini aan de macht kwam, heeft hij, zoals u zich misschien herinnert, zijn dolenthousiaste linkse bondgenoten binnen enkele maanden geliquideerd.

De islamitische strategie is er op gericht eerst Europa in te nemen, en strategisch is dat ongetwijfeld juist. Als Europa gevallen is, kan Israël niet zo veel moeite meer kosten, en daar komt Amerika heus achteraan. Om Europa te veroveren is bovendien waarschijnlijk opmerkelijk weinig geweld nodig. De demografie doet wat zij doet, en de incidentele sluipmoord op een cartoonist, schrijver of politicus die te hard te keer gaat, doet de rest. De Europese multiculturele elites buigen zich ver achterover om de islam ter wille te zijn, en zijn beslist niet van zins op de hoogte te raken van de geschiedenis van de expansie van de islam. Zelfs bij het CDA en de ChristenUnie bestaat er een wonderlijke tegenzin om zich eens te verdiepen in de geschiedenis van de ondergang van het christendom onder de islam. Er kan nog geen stagiaire op het partijbureau voor worden vrij gemaakt.

Tegelijkertijd stelt de heersende elite zich keihard op tegen islamcritici, die worden zo nodig, denk aan Gregorius Nekschot, door een peloton van de mobiele eenheid van hun bed gelicht, maar diezelfde mobiele eenheid wordt niet ingezet bij wangedrag door moslims, want dan geldt dat alles moet worden gedaan ‘om erger te voorkomen’11. De leiders van de islamitische gemeenschappen hoeven zich verder niets te wensen. Onder zulke omstandigheden is het voldoende dat de tand des tijds zijn nuttige werk doet, en binnen enkele decennia is iedereen vergeten waarom je ook weer maar geen moslim moest worden.

Verdient een van de beide partijen het om de oorlog te winnen of te verliezen? Is de westerse cultuur superieur aan de islamitische, of omgekeerd? De universiteit steekt er ongetelde manuren in om te voorkomen dat studenten die vraag willen gaan beantwoorden. Vanuit het perspectief van een onderzoeker zijn alle culturen gelijk. Maar die vraag naar de superioriteit van de Islam of het Westen moet niet beantwoord worden vanuit het perspectief van een academische onderzoeker die al dan niet zijn ei mag komen leggen bij NOVA of Pauw en Witteman. Die vraag moet beantwoord worden vanuit het perspectief van de Westerse belastingbetaler. Die betaalt zijn belastingen aan een overheid die in ruil daarvoor beloofd heeft hem waar nodig tegen geweld te beschermen. Het is wenselijk dat hier beide partijen hun verplichtingen nakomen.

Is de islamitische cultuur superieur aan de westerse? Het is haast ongelooflijk dat samenlevingen die niet bij machte zijn hun burgers een werkend systeem van rioolwaterafvoer te verschaffen, gezien kunnen worden als gelijk aan of superieur aan het Westen. Alleen al de prestaties van de tandheelkunde zouden buitenstaanders er van hebben moeten overtuigen dat het Westen verreweg superieur is.12 En dan is er nog de rest van de medische wetenschap, en de techniek. Maar, zoals de bijbel ergens zegt: ‘Niet altijd wint de snelste de wedloop’(Eccl. 9:11).
Dames en Heren! Het einde nadert. De islamitische traditie levert over dat Mohammed gezegd heeft man Zafirtum bihi min rijaal al-yahuud, fa-qtuluuh, ‘Doodt elke jodenman die in uw handen valt’. Een cultuur of een godsdienst die van zulke bloeddorstige uitspraken geen afstand neemt, mag uitsluitend nog hopen te incasseren wat zij zelf anderen toewenst. Wie gaat de strijd winnen? Het ziet er goed uit voor de islam, maar het is nog een beetje te vroeg om aan het voorspellen te gaan.

Denk straks bij het heffen van uw glas ook even aan twee afwezige vrienden, Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Dat zij beiden, ondanks al hun getiktheden, met de martelaren en de heiligen mogen schuilen onder de troon van de Allerhoogste.


[Hans Jansen]

1. Koran 9:38-58 en 9:87.

2. Hans Jansen, De historische Mohammed: de verhalen uit Medina, Amsterdam 2007, 257-58.

3. Zie Henryk M. Broder, Hurra, wir kapitulieren! Von der Lust am Einknicken, Berlijn 2006, pp. 71-90 over de internationaal-politieke context van deze brief, en de Europese reacties erop.

4. Zie Bruce Lawrence, Messages to the World: The Statements of Osama Bin Laden, London/New York 2005.

5. www.thereligionofpeace.com.

6. Sayyid Qutb, Zilaal, iii, 1560, in het commentaar op sura 8.

7. Zoals bv. de invloedrijke Dr Yusuf al-Qaradawi, die in een interview van 9 januari 1998 het weer heeft over het Huis van de Oorlog, enzvoort. Dr Al-Qaradawi is voorzitter van de ‘mainstream’ European Council of fatwa and Research.

8. De eerste kruistocht heeft plaats gehad van 1096-1099. De kruistochten eindigen met de val van Akko in 1291. Jihad begon in de jaren 620-630 en gaat nog steeds door.

9. Koran 2:191 (twee keer) en 4:89.

10. Zie bv. het standaardwerk, goedgekeurd door de voor Soennieten gezaghebbende Azhar universiteit, van de hand van N.H.M. Keller, ed. & transl., Reliance of the Traveller, p. 598: Hij die gelooft that things in themselves or by their own nature have any causal influence independent of the will of Allah heeft afval van de islam gepleegd.

11. Een niet helemaal gelijk geval dat evenzeer vragen over de positie en de onafhankelijkheid van de politie oproept is het volgende incident: Medio oktober 2008 weigerde de Amsterdamse politie de aangifte op te nemen van een joodse jongeman die 15 oktober op het Stadionplein in Amsterdam daadwerkelijk door Marokkanen mishandeld was. Pas na tussenkomst van het CIDI gebeurde er iets. Begin 2008 stelde de politie daarentegen alles in het werk het publiek over te halen aangifte te komen doen tegen de mogelijk islamkritische film Fitna en haar maker, en dit terwijl de film nog niet was verschenen en de inhoud van de film alleen nog aan de maker bekend was, en zelfs dat misschien niet. Er zouden zelfs voorgedrukte aangifteformulieren speciaal voor fitna-gekwetsten hebben klaar gelegen, maar dat kan een gerucht geweest zijn, want zulk formulieren zijn (nog?) niet in de openbaarheid gekomen.

12. Moslims weten desalniettemin in dit debat vooral er de moed in te houden door hardnekkig de praktijk van de niet-islamitische wereld te vergelijken met de idealen van de islamitische wereld, vele voorbeelden in bv. Hans Jansen & Abdul-Jabbar van de Ven, Bombrieven, Amsterdam 2008; en www.thereligionofpeace.com, en op deze website dan vooral de rubriek Games Muslims Play. Het enige juiste is natuurlijk de praktijk met de praktijk te vergelijken, en de idealen met de idealen.

13 opmerkingen:

  1. "Hans Jansen & Abdul-Jabbar van de Ven, Bombrieven, Amsterdam 2008"
    Volgens mij moet die brief al zijn afgegaan voordat hij in de boekhandel lag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer sterke lezing en interessant in dit kader is het stuk Van Wilders in Trouw, waarin hij het i-woord gebruikt.

    Vandaag Mumbai, morgen Amsterdam

    De media laten het islamitische karakter van de terreur in Mumbai graag naar de achtergrond verdwijnen.


    De kruitdampen in Mumbai zijn nog niet opgetrokken, of deskundologen en zelfbenoemde experts komen op tv uitleggen of de aanslag wel of niet het werk is van Al-Kaida of wel of niet moet worden toegeschreven aan de ISI of de Deccan Moedjahedien.

    Wie naar de gruwelijkheid van de terreurdaden kijkt ziet de contouren van iets veel groters. In het Oberoi Hotel werden moslims van de niet-moslims gescheiden, aldus de Standaard. De kaffirs werden neergeschoten. De daders gingen in de miljoenenstad rechtstreeks af op het piepkleine Joodse centrum. Daar zijn, volgens de Indiase website Rediff News, de Joodse mensen gruwelijk gemarteld voor ze werden vermoord. Uit veel blijkt dat de terroristen op zoek waren naar westerlingen om te vermoorden. Liefst bij duizenden tegelijkertijd. De enige overlevende terrorist vindt dat hij het goed gedaan heeft.

    Al het gepraat over welke organisatie verantwoordelijk is, mist het grotere punt: de ideologie. Het suggereert dat met het oprollen of tegengaan van een bepaalde organisatie het probleem kan worden aangepakt. De continue aanvallen op onder andere India door djihadisten blijven onvermeld.

    Progressieve westerse media bijten zich krampachtig vast in holle termen als ’afscheidingsbewegingen’ en laten het islamitische karakter van de terreur graag naar de achtergrond verdwijnen. Liever benoemen en bouwen dan iemand voor het hoofd stoten.

    India is een van de landen op het breukvlak van de djihad. Samuel Huntington stelt in ’Clash of Civilizations’ dat de islam bloedige grenzen heeft. Israël, Soedan (Darfur), Kosovo, Indonesië (Atjeh), Thailand en de Filippijnen. Waar de islam een andere beschaving raakt, is er een constante bron van spanningen en veelal oorlog. Ook in Europa. Europa islamiseert in hoog tempo. Wat gisteren in Mumbai gebeurde, kan morgen in Amsterdam plaatsvinden.

    In de islamitische ideologie is de Koran het persoonlijke woord van Allah, en dus wordt uitgegaan van de letterlijke teksten, die voor alle moslims geldig zijn, voor alle tijden. In Soera 2 vers 191: ’En doodt hen, waar gij hen ook ontmoet’, en vele andere verzen worden moslims opgeroepen niet-moslims af te slachten (3:141, 4:91, 5:33 enz). Tweede probleem is de figuur van Mohammed, die geldt als de perfecte mens, een niet te bekritiseren voorbeeld voor al zijn volgelingen. Mohammed was evenwel geen perfecte mens, maar een veldheer die op barbaarse wijze een vijandelijke, Joodse stam uitroeide.

    De islam predikt de fundamentele ongelijkheid van mensen. Niet-moslims zijn kaffirs en minderwaardig. De islamitische ideologie streeft naar wereldheerschappij. Djihad is daarbij de plicht van elke moslim. Hoofddoel zijn de invoering van de sharia en het kalifaat. Om dat te bereiken mag geweld worden gebruikt en zijn leugens of bedrog jegens niet-moslims geoorloofd.

    Dhimmi-opiniemakers doen het graag voorkomen alsof de teksten en voorschriften uit de 7de-eeuwse Koran geen relevantie hebben voor 2008. Ze grijpen daarbij krampachtig naar vergelijking met andere godsdiensten, die ook hun zwarte kanten hebben gehad. Maar voor veel moslims zijn de teksten in de koran niet alleen springlevend en maar ook richtinggevend.

    Een onderzoek van de University of Maryland uit 2007 geeft het nog eens aan: 79 procent van de Pakistanen, 76 procent van de Marokkanen en 74 procent van de Egyptenaren is het eens met de stelling dat de sharia strikt moet worden ingevoerd in elk islamitisch land. De terugkeer van het kalifaat wordt gesteund door 74 procent van de Pakistanen, 71 procent van de Marokkanen en 67 procent van de Egyptenaren. Veel Marokkanen in Nederland, volgens sommigen wel 99,9 procent, staan achter de moord op Van Gogh en beschouwen Mohammed B. als een martelaar. Dat geeft een indicatie van het probleem.

    Van welke club de terroristen die onschuldige burgers in Mumbai vermoordden wellicht lid waren, is niet zo heel relevant. Zij zaten niet te wachten op een dienstopdracht vanuit het hoofdkwartier van een ngo. Het enige dat nodig is, zijn de teksten uit de koran en de hadith: de overleveringen van Mohammed. De terroristen brengen ’gewoon’ hun ideologie in de praktijk. Dat zullen er veel meer gaan doen. Ook hier in Europa, ook hier in Nederland. Tot wij zien wat het echte probleem is: de islam.

    http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1914038.ece/Vandaag_Mumbai___morgen_Amsterdam.html

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hans Jansen heeft een indringend en eerlijk artikel geschreven over de Islam.
    Hij verbloemt en sust niet. Hij komt niet met een prettige boodschap over de Islam, als die niet bestaat.
    Hij neemt zijn toehoorders en lezers volkomen serieus.
    Dat kom je in deze huidige, leugenachtige wereld zelden tegen.
    De meeste journalisten bijvoorbeeld, misleiden hun lezers en vinden het niet nodig dat zij het naadje van de kous weten. Het “dom houden” van mensen is weer helemaal terug.
    De islam beschermen, staat bij hen hoog in het vaandel. Een verraderlijke en verachtelijke houding.

    De islam en zijn aanhangers veranderen echt niet, zij zullen ook beslist niet integreren in de westerse wereld. Aan de buitenkant misschien.
    Zij voelen zich te allen tijde moslim en zullen daarom doen wat van hen verlangd wordt.
    De westerse wereld heeft van de Islam alleen maar ellende te verwachten, wat we trouwens dagelijks om ons heen zien.
    Terecht zegt Hans Jansen dat de aanslagen in Mumbai thuis horen in een oud patroon.
    Ik heb nog geen enkel protest van moslims in Nederland daarover gehoord. Dat zegt genoeg.
    De islam wordt “fantastisch” geholpen door de linkse politiek en de christelijke kerken.
    Zij hangen dus dan ook een totalitaire politiek aan.
    De burgers in een keurslijf persen, betekent dat.
    Daar is ons links christelijke kabinet al een tijd mee bezig.
    Maar waarom voelen linkse mensen en de christelijke kerken zich aangetrokken tot een totalitaire ideologie, die mensen in ellende dompelt, op technisch gebied niets klaarspeelt en ook nog fanatiek en met veel geweld van plan is om van iedere burger een islamiet te maken? Niet goedschiks dan maar kwaadschiks?
    Houden zij ook meer van de dood dan van het leven zoals de jihadisten altijd met veel aplomb verkondigen???

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze lezing van Hans Jansen bevat volslagen onzin. Moslims geloven helemaal niet in tweedeling en oorlog, zelfs niet na 911 en 2 oorlogen. Het "westen" daarentegen voert de ene na de andere oorlog en voert propaganda tegen moslims, alsof zij de daders zijn.

    Wie heeft 911 gepland en gefinancierd?
    Wie zijn Afghanistan binnengevallen?
    Wie Irak?

    Voor 911:
    http://video.google.com/videoplay?docid=-5948263607579389947

    Zie voor enige feiten over de propaganda van Jansen:

    http://yelamdenu.blogsome.com/2008/06/14/hans-jansen-neemt-angst-voor-islam-weg/

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prof. Jansen, toen nog hij nog geen prof was en in Leiden zat, maakte reclame voor de oorlog in Irak. Met zijn morele "integriteit" zit het dus wel snor, dunkt mij. Deze academicus heeft zijn geloofwaardigheid ingeleverd.
    Zie o.a. mijn blogje en dat van Stan van Houcke over dr. Jansens inconsistenties.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Relatie's tussen de Islam en het Hinduisme.
    Ondanks dat de moslims, van af het begin de Hindoe's verschrikkelijk hebben toegetakelt, en uitgemoord,hun cultuur en tempels vernietigd,hebben de Hindoe's practisch nooit iets ernstig tegen de islam ondernomen. Sommige Hindoe politicie zo als Jawaharlal Nehru en zijn dochter Indira Ghandi probeert het zelf te verzwijgen.ze waren net als Mahatma Gandhi Brahmanen, de hoogste kaste in India.ze weten alles over het Hindoeisme
    Komt dat mischien uit het feit,dat Allah de vrouw is van een van hoogste Goden de Maha Dewa ook wel Shiva genoemd, de Vernietigeren de vernieuwer?En alles wat met ze gebeurd als God's wil wordt geduidt?
    Alles over het Hindoeisme vind je in dit link

    [url]http://www.hinduism.co.za/kaabaa.htm[/url]

    De clash tussen Hindoeisme en de Islam

    [url]http://www.mantra.com/holocaust/[/url]

    [COLOR="Red"][size=4]Help mij dit raadsel op te lossen.[/size] [/COLOR]

    BeantwoordenVerwijderen
  7. De reactie van Abdul Haq is een typische standaardreactie die moslims heel veel geven. Een leugen wordt daarbij niet geschuwd en ze draaien alles om. Deze houding van Haq toont aan dat er nog steeds geen sprake is van zelfkritiek en zelfreflectie. De reactie van Yelamdenu is ook één van de typische standaardreactie, niet op de inhoud ingaan, maar op de persoon spelen zonder enige onderbouwing. Zo lang moslims niet bereid zijn tot enige zelfreflectie en tolerant te zijn in plaats van die alleen maar te eisen, blijft de islam een zeer groot gevaar voor de vrijheid van geweten. Het betoog van Jansen wordt trouwens zeer treffend ondersteund door andere goed onderbouwde artikelen in buitenlandse bladen.

    In dit verband verwijs ik ook nog naar een lijst met standaardantwoord (niet uitputtend) die door moslims worden gehanteerd.

    http://hoeiboei.web-log.nl/hoeiboei/2006/10/de_meest_gehant.html

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ter aanvulling, nog eens 'de feiten ontkennen, zal ze niet veranderen' van Nahed Selim:

    Is de islam inderdaad met het zwaard verspreid?

    Dolk Het antwoord luidt eenvoudigweg: ja. Net als de Romeinen bouwden de moslims door expansie een gigantisch rijk op. Binnen tien jaar na de dood van de Profeet in 632 waren de twee grootste wereldmachten van die tijd, de Byzantijnen en de Perzen, verslagen. Het zijn feiten die we vroeger vol trots aanhoorden in de geschiedenisles op school. Al die namen van de veldslagen met de bijbehorende jaartallen moesten we uit het hoofd leren. De verovering van Egypte bijvoorbeeld, was in 639 begonnen en duurde tot 642, toen Alexandrië zich overgaf na vele veldslagen en een langdurige belegering door moslims. Daarvòòr werd Palestina al veroverd in 636, in de slag bij de Jermoek-rivier, waarna heel Syrië in de handen van moslims viel. Daarna kwamen Irak en Iran aan de beurt, onder de Perzen, die verslagen werden bij de slag bij Kadisija rond 637. In een golfbeweging ging de expansie door naar het Oosten (tot aan India toe) en naar het Westen (Noord-Afrika en Spanje tot aan Poitiers in Frankrijk). Pas in 1683 werd de expansie tot staan gebracht bij Wenen, dat tot tweemaal toe, zonder succes, werd belegerd door de Turken.

    Het zijn historische feiten die ieder schoolkind in de Arabische landen leert. Daarom is het geheel onbegrijpelijk dat moslims deze feiten nu wereldwijd lijken te ontkennen.

    Voor de hele mensheid
    Een deel van de verklaring voor de (georganiseerde) verontwaardiging ligt misschien in het feit dat een moslim wat anders verstaat onder woorden als ’djihad’, ’oorlog’, ’vrede’, ’agressie’ en ’expansie’ dan een westerling. Tijdens een demonstratie in Indonesië, enkele dagen na de uitspraken van de paus, zei een moslim dat het Westen nooit zal begrijpen wat djihad betekent, en dat de paus er daarom niets over had mogen zeggen.

    Misschien is het handig om de verschillen uit te leggen aan de hand van de woorden van Bassam Tibi. Hij is een liberale denker, oorspronkelijk uit Syrië, en hoogleraar internationale betrekkingen in Duitsland. Dit citaat komt uit zijn essay ’War and Peace in Islam’ uit 1996:

    „In essentie is de islam een religieuze boodschap voor de hele mensheid. Moslims zijn religieus gezien verplicht om het islamitische geloof te verspreiden over de hele wereld. ’En Wij hebben u uitgezonden tot de hele mensheid’ (Koran 34:28). Wanneer de niet-moslims toegeven aan bekering of onderwerping, dan kan de missie (da’wa) op vredige wijze worden voortgezet. Als zij dit niet doen, zijn moslims verplicht om oorlog tegen hen te voeren. Om vrede te kunnen bereiken is het nodig, volgens de islam, dat niet-moslims zich onderwerpen aan de uitnodiging van de islam – óf door bekering, óf door het accepteren van de status van religieuze minderheid (dhimmi) en het betalen van de individuele belasting, jizya. Wereldvrede, het finale stadium van de missie, wordt alleen bereikt door de bekering of onderwerping van de hele mensheid aan de islam. […] Moslims geloven dat expansie door oorlog geen agressie is, maar de vervulling van het bevel in de Koran om de islam te verspreiden, als de weg om vrede te bereiken. Het gebruik van geweld om de islam te verspreiden is geen oorlog (harb), een woord dat alleen gebruikt wordt om gewelddadige acties door nietmoslims aan te duiden. Islamitische oorlogen zijn geen hurub [meervoud van harb], maar eerder futuhat, een actie om de wereld te ’openen’ voor de islam en uitdrukking van de islamitische djihad. [...] Ongelovigen die een obstakel vormen voor de da’wa (de missie), zijn zelf schuldig aan deze oorlogstoestand, omdat het verspreiden van de islam op een vredige manier voortgezet kan worden als de anderen zich daaraan onderwerpen. Met andere woorden: zij die zich verzetten tegen de islam veroorzaken oorlogen en zijn er verantwoordelijk voor. Slechts wanneer moslims niet voldoende krachtig zijn, is een tijdelijke ’wapenstilstand’ (hudna) toegestaan.”

    Bassan Tibi’s uitleg van de djihad volgens de klassieke islamitische doctrine betekent niet dat hij erachter staat. Integendeel, hij is een van de schaarse hedendaagse hervormers die ondubbelzinnig stelling hebben genomen tegen de djihad – in tegenstelling tot Tariq Ramadan. Bassam Tibi vindt verder dat moslims in het Westen de dominante westerse cultuur ten volle moeten omarmen. Hij vindt de orthodoxe doctrine, onder andere over de djihad, een gevaar voor een open samenleving.

    Zijn uitleg van de djihad heeft Bassam Tibi ontleend aan de officiële standpunten van de vier grote rechtsscholen van de soennieten, geformuleerd door juristen en schriftgeleerden.

    Zo leggen de malikieten, vooral vertegenwoordigd in Noord- en West-Afrika, de djihad uit:

    „Djihad is een van godswege ingesteld voorschrift. Wanneer bepaalde individuen de djihad uitvoeren, worden de andere individuen daarvan vrijgesteld. Wij malikieten zijn van mening dat het de voorkeur verdient zelf niet te beginnen met de vijandelijkheden tegen de vijand voordat men hem heeft uitgenodigd toe te treden tot de religie van Allah, tenzij de vijand eerst aanvalt. Vijanden krijgen de keuze tussen zich te bekeren tot de islam of het betalen van de belasting [jizya] per hoofd [van de bevolking]. Het afwijzen van deze alternatieven houdt in dat de oorlog zal worden verklaard tegen hen.” (Ibn Abi Zayd al-Kayrawani, gestorven in 996.)

    De school van de hanbalieten, vooral te vinden op het Arabisch schiereiland, zegt dit over de djihad:

    „Aangezien de enige legitieme vorm van oorlog de djihad is en aangezien die als doel heeft dat de gehele godsdienst tot God behoort en dat Gods Woord het hoogste wordt, vloeit daaruit voort, volgens alle moslims, dat diegenen die in de weg staan van het bereiken van dit doel bevochten moeten worden. Wat betreft diegenen die geen verzet kunnen plegen of niet in staat zijn om te vechten, zoals vrouwen, kinderen, monniken, oude mensen, blinden, gehandicapten en dergelijke, zij zullen niet worden gedood tenzij ze feitelijk vechten met woorden (bijvoorbeeld door propaganda) of daden (bijvoorbeeld door te spioneren of anderzijds te helpen in de oorlog).” (Ibn Taymiyya, gestorven in 1328.)

    Twee soorten ongelovigen
    De school van de hanafieten, vooral vertegenwoordigd in India, Pakistan, Afghanistan, Egypte, Turkije en West-Afrika, houdt er deze opvatting op na:

    „Het is niet legitiem om oorlog te voeren tegen een volk dat nooit tevoren werd opgeroepen tot het geloof, zonder hen eerst te vragen toe te treden, omdat de Profeet aldus zijn bevelhebbers heeft geïnstrueerd. Hij heeft ze het bevel gegeven om de ongelovigen op te roepen tot het geloof. […] Mochten de ongelovigen, nadat ze worden uitgenodigd tot het geloof, er niet mee akkoord gaan, noch accepteren dat ze belasting moeten betalen, dan moeten de moslims, rekenend op Gods hulp en roepend om Zijn steun, oorlog tegen ze voeren, omdat God de helper is van hen die Hem dienen en de vernietiger is van Zijn vijanden, de ongelovigen.” (Uit het hanafitische boek ’Hid ay a h ’.)

    De school van de sjaf i’ieten ten slotte, vooral groot in Maleisië en Indonesië, verstaat dit onder de djihad:

    „Onder de ongelovigen […] bevinden zich twee soorten. Ten eerste zij die de uitnodiging voor de islam hebben ontvangen, maar weigeren er gehoor aan te geven, en de wapens nemen. De bevelhebber van het [islamitische] leger heeft dan de keuze om tegen ze te vechten […] in overeenstemming met wat naar zijn oordeel in het grootst mogelijke belang is van de moslims en de grootst mogelijke schade berokkent aan de ongelovigen. […] Ten tweede zijn er zij die geen uitnodiging tot de islam hebben gekregen. […] Het is niet toegestaan om tegen hen de aanval te beginnen voordat men hen de uitnodiging tot de islam eerst uitlegt, hen informerend over de wonderen van de Profeet, en de bewijzen van het geloof uiteenzet om een positieve reactie hunnerzijds aan te moedigen. Als zij dan alsnog het geloof weigeren, wordt er oorlog tegen hen gevoerd, en worden ze behandeld net als de eerste groep.” (Al-Mawardi, gestorven in 1058.)

    Geen andere houding
    De sjiieten vormen wereldwijd een veel kleinere groep dan de soennieten (ongeveer 91 procent van alle moslims). Hun standpunt omtrent de djihad vertoont geen wezenlijk verschil met dat van de soennieten.

    Het is interessant om te kijken naar wat de soefi’s, de mystici onder de moslims, over de djihad te zeggen hebben. Zij houden zich minder aan allerlei dogma’s en hechten meer belang aan de persoonlijke, innerlijke ervaring. De bekendste theoloog die het soefisme met de orthodoxie heeft verzoend, is Al-Ghazali, gestorven in het jaar 1111. Volgens sommigen is hij de belangrijkste moslimtheoloog aller tijden. Van hem zou je een totaal andere houding tegenover de djihad verwachten. Die verwachting is ongegrond. Hij schreef onder meer:

    „Men moet minstens eens per jaar aan djihad meedoen. […] Men kan een katapult tegen ze (de niet-moslims) gebruiken wanneer ze in een fort zitten, zelfs als er vrouwen en kinderen onder hen zijn. […] Men kan hen proberen in brand te steken. Wanneer een van de christenen of de Joden tot slaaf is gemaakt, wordt zijn huwelijk automatisch ontbonden. Een vrouw en haar kind die meegenomen worden en tot slaven worden gemaakt, mag men niet uit elkaar halen. [...] Men mag hun bomen afhakken, men moet hun nutteloze boeken vernietigen. De djihadisten mogen als buit meenemen wat ze maar believen. […] Ze mogen zoveel voedsel stelen als ze nodig hebben.”

    Zo dachten de islamitische juristen over het verspreiden van de islam door de djihad. Van een iets later tijdstip was de Noord-Afrikaanse Ibn Khaldoen, gestorven in 1406. Hij was een rationeel denkend historicus, socioloog en jurist. In een van zijn geschriften geeft hij een samenvatting van vijf eeuwen islamitische jurisprudentie over de djihad en legt hij uit dat er een consensus bestaat over de djihad als religieuze plicht van de moslims.

    44949_1 „In de islamitische gemeenschap is de heilige oorlog een religieuze plicht, vanwege het universalisme van de islamitische boodschap en de plicht om iedereen te bekeren tot de islam. Dit kan oftewel door overtuiging of door geweld. [...] Islam heeft de plicht om macht over andere naties te verkrijgen.”

    Deze uitspraak van Ibn Khaldoen bevestigt de woorden van keizer Manuel Paleologos waarover moslims nu zo woedend zijn.

    Totale onzin
    Geschriften die de djihad afkeuren en het buitensporige geweld dat ermee gepaard ging veroordelen, ben ik niet tegengekomen – behalve bij dichters en schrijvers uit de 20ste eeuw die de islam als geheel veroordelen en geen geheim maken van hun afvalligheid, zoals de Syrische dichter Nizar al-Kabbani.

    De bewering dat de djihad – in de zin van het voeren van een heilige oorlog tegen niet-moslims – een extreme opvatting binnen de islam zou zijn of dat alleen radicale moslims dit gedachtegoed ondersteunen, is dus totale onzin. Zelfs de zeer gezaghebbende, niet-radicale Al- Azhar-universiteit in Egypte doceert deze leerstelling aan haar studenten. Onderstaand citaat komt uit het handboek ’Steunpilaar van de reiziger’ uit 1999:

    „Zoals blijkt uit de handleiding wordt de djihad verklaard als ’een collectieve plicht’ om oorlog te voeren tegen nietmoslims. De handleiding verklaart ook dat de ’kalief oorlog dient te voeren tegen Joden, christenen en Zoroasters [...] totdat ze moslim worden. Anders moeten ze de belasting voor niet-moslims betalen.’ [...] Indien er geen kalief is, dient de djihad nog steeds te worden uitgevoerd.”

    Mijns inziens bestaat er geen meerderheid van gematigde moslims die de djihad als doctrine afwijst. De enige die tot nu toe een duidelijke stem tegen de djihad heeft laten horen, was Mahmoud Taha uit Soedan, leider van de Republican Brothers, een kleine beweging voor de hervorming van de islam, en schrijver van ’The Second Message of Islam’. Hij wilde alleen de koranteksten uit de eerste periode in Mekka erkennen als basis voor de islam. Daardoor zouden alle djihad- teksten buiten werking worden gesteld. De Al-Azhar-universiteit verklaarde hem afvallig, waarop hij in 1985 werd geëxecuteerd.

    Seculiere intelligentsia
    Ook bestaat er een klein clubje van intellectuelen die vooral wonen in het Westen, zoals de Soedanese mensenrechtenactivist Abdullahi An-naïm, hoogleraar rechtswetenschappen aan verschillende westerse universiteiten en de Algerijnse- Franse hoogleraar filosofie Mohammed Arkoun, verbonden aan de Sorbonne. Hun invloed beperkt zich tot de seculiere intelligentsia; zij bereiken de doorsneemoslim nauwelijks.

    Moslims in het Westen verkeren in een bijzondere positie doordat ze als minderheid wonen tussen niet-moslims. Ook door de taalbarrière hebben ze moeilijk toegang tot de oorspronkelijke islamitische lectuur en zijn ze aangewezen op vertaalde werken. Mogelijkerwijs zijn ze daardoor niet altijd op de hoogte van de djihad-bepalingen, hoewel veel informatie ook op internet te vinden is. De internetfora die het dichtst bij de klassieke islamitische bronnen staan, worden hier gekwalificeerd als radicale sites.

    De liefde van moslims voor hun Profeet en de behoefte om hem te zien als de volmaaktste persoon die ooit heeft geleefd, maakt dat zij een geïdealiseerd, geromantiseerd beeld van hem en van zijn boodschap zijn gaan vormen. De hoeveelheid excuses die intelligente moslims blijven bedenken om het geweld – dat duidelijk blijkt uit in de doctrines, de bronnen en geschiedenis – te verklaren en te legitimeren, is werkelijk enorm. Zij doen hun uiterste best het probleem te camoufleren. Ze zouden die energie beter kunnen besteden aan het zoeken naar oplossingen.

    Sommige westerse moslims schamen zich wellicht voor de gewelddadige component van het islamitische gedachtegoed. Ze zouden liever een islam zien die verdraagzaamheid en barmhartigheid propageert. Die schaamte maakt dat ze met klem blijven ontkennen dat de djihad een gewone, officiële doctrine is van de gewone, officiële islam.

    Maar ontkenning van feiten heeft nog nooit geholpen om ze te veranderen. Juist het benoemen ervan en tegelijkertijd afstand nemen van de gewelddadige geschiedenis is de weg naar verandering.

    http://hoeiboei.web-log.nl/hoeiboei/2006/10/werd_de_islam_i.html#comment

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Initiatieven, personen en organisaties die zogenaamd een probleem zoals islamofobie signaleren, worden vaak goed betaald vanuit de EU en de islamitische landen. Een hele misplaatste poging om kritiek op de islam een bizarre racistische lading te geven. Ik zou zeggen Leve de islamofoben!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Abdul Haq, is u ook een arabist?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gilbert De Bruycker24 december 2010 om 09:44

    Prof. Hans Jansen

    De Europese multiculturele elites buigen zich ver achterover om de islam ter wille te zijn, en zijn beslist niet van zins op de hoogte te raken van de geschiedenis van de expansie van de islam.

    Tegelijkertijd stelt de heersende elite zich keihard op tegen islamcritici, die worden zo nodig, denk aan Gregorius Nekschot, door een peloton van de mobiele eenheid van hun bed gelicht [toen men mij kwam ophalen was ik net begonnen aan het avondmaal], maar diezelfde mobiele eenheid wordt niet ingezet bij wangedrag door moslims, want dan geldt dat alles moet worden gedaan ‘om erger te voorkomen’.

    Een niet helemaal gelijk geval dat evenzeer vragen over de positie en de onafhankelijkheid van de politie oproept is het volgende incident: Medio oktober 2008 weigerde de Amsterdamse politie de aangifte op te nemen van een joodse jongeman die 15 oktober op het Stadionplein in Amsterdam daadwerkelijk door Marokkanen mishandeld was [iets dergelijks is me ook overkomen, nadat een Marokkaan bedreigd had me te verdrinken in een beerput].

    Begin 2008 stelde de politie daarentegen alles in het werk het publiek over te halen aangifte te komen doen tegen de mogelijk islamkritische film Fitna en haar maker.

    Zie mijn Facebook profiel voor meer informatie.

    BeantwoordenVerwijderen