Angie en de brandstichters

We schrijven het jaar 2010. Bijna 21 jaar geleden viel de Berlijnse Muur. Sinds 20 jaar is Duitsland weer herenigd. Het wordt voor de eerste keer in zijn geschiedenis door een vrouw geregeerd, en wel door eentje, die haar politieke carrière als secretaresse voor agitatie en propaganda bij de Freie Deutsche Jugend (FDJ) van de DDR was begonnen. Duitse troepen staan aan de Hindoekoesj, patrouilleren in de Hoorn van Afrika, in Soedan, op de Balkan en voor de Libanese kust. Duitsland wordt vertegenwoordigd door een homoseksuele minister van buitenlandse zaken, de plaatsvervanger van Christus op aarde is een Duitser. Met voetballen zijn we wereldkampioen van de harten en in de machinebouw wereldkampioen export.

Men zou er dus vanuit kunnen gaan, dat de Duitsers enerzijds volkomen normaal zouden zijn geworden en tegelijkertijd in staat zouden zijn om los van de de last van het verleden met buitengewone situaties om te gaan. Dat zou een foute en te snelle aanname zijn. Wat we op dit moment in Duitsland meemaken, is de uitbraak van een collectieve hysterie, waarbij vooral de leden van de informele en intellectuele elites hun zelfbeheersing verliezen. Duitsland gaat door het lint. De aanleiding is een boek met de titel: ”Deutschland schafft zich ab”.

De toon en de koers werden door de Bondskanselier bepaald, toen ze door haar regeringswoordvoerder liet verklaren, dat zij het boek ”polemisch” en ”kwetsend” zou vinden en ”überhaupt niet behulpzaam” om vooruitgang bij de integratie te boeken. Het was de eerste keer sinds Ludwig Erhard, die in de vlegeljaren van de Bondsrepubliek intellectuelen ”pinchers, oehoes en bekrompen burgermannetjes” had genoemd, dat een zittende Bondskanselier zich een literair oordeel had veroorloofd – niet als privépersoon tijdens een bezoek aan de Frankfurter Buchmesse, maar ex cathedra. En het was voor het eerst, dat niemand haar tegensprak, net alsof het bij de functie van Bondskanselier zou horen om boeken erop te beoordelen of ze bij het doorzetten van de regeringspolitiek behulpzaam zouden zijn of niet. Als dit de maatstaf zou zijn, zou men minstens 99% van de jaarlijkse boekenproductie direct na het verschijnen moeten vernietigen.

En net alsof er in Duitsland weer een Rijksgeschriftenkamer zou bestaan, die verantwoordelijk zou zijn voor officiële terminologie, werd de frase ”niet behulpzaam” intussen enkele duizenden malen herhaald: door andere politici, commentatoren en de grensrechters van de ”Political Correctness”. De interviews, die met de schrijver van het ”weinig behulpzame” boek werden gehouden, lijken op verhoren, waarbij het uiteindelijk vonnis van te voren vaststaat: weinig behulpzaam, contraproductief, schadelijk voor de integratie en slecht voor het Duitse aanzien in het buitenland. Allemaal criteria, waarmee autoritaire en totalitaire regimes proberen hun critici het zwijgen op te leggen. Het idee, dat een democratie vooral van ”foute” meningen leeft, die een discussie bevorderen, is verdwenen in de afgrond van de collectieve verontwaardiging.

Terwijl de Duitsers eraan gewend zijn geraakt zich te wentelen in hun schuldgevoel dat ze verantwoordelijk zijn voor de grootste misdaad van de 20e eeuw, de Holocaust, reageren ze als door een wesp gestoken als het gaat om verkeerd beschouwde uitspraken in het heden. Hier geldt het principe, dat niet zijn kan wat niet zijn mag.

Diegenen, die over Sarrazin heen tuimelen, doen dat niet, omdat hij ernaast zit met zijn thesen, maar omdat hij in principe gelijk heeft. Hij zegt nauwelijks iets dat niet al bekend zou zijn, hij vat alleen vele individuele data tot één levering samen. En zo precies willen de advocaten van de Status quo dit niet weten, want dan zouden ze zich moeten afvragen waarom ze tot nu toe gezwegen of zich achter eufemismen zoals ”burgers met een migratieachtergrond” of ”achtergebleven klassen” verstopt hebben. Het collectieve verlangen om Sarrazin tot zwijgen te brengen heeft ook een naar binnen gerichte functie: de eigen twijfels moeten worden onderdrukt. Sarrazin is de klassieke zondebok. Hij wordt beladen met de zonden van de samenleving en de woestijn ingejaagd. We maken een archaïsch ritueel in High-Tech-formaat mee. De eigengerechtigden van alle klassen en fracties treden aan voor een virtuele steniging.

De plaatsvervangende chef-redacteur van het ZDF zegt: ”Theo Sarrazin verlaat de consensus van de democratie.” De toekomstige president van de Centrale Raad van de Joden in Duitsland verklaart: ”Sarrazin steekt de vrede in het land in de brand.” De feuilletonchef van de Frankfurter Rundschau wil de delinquent eerst veroordelen en daarna psychiatrisch laten onderzoeken: ”Thilo Sarrazin is een apart geval. Voor de rechtbanken al lang en steeds opnieuw… Wie zijn boek leest, denkt aan ”volksophitsing”, aan paragraaf 130 van het Wetboek van Strafrecht… Sarrazin is niet alleen een geval voor justitie.” De linksalternatieve taz (Tageszeitung) gaat dat nog niet ver genoeg: ”Wat te doen, wanneer 65 jaar na het verbod op ’Mein Kampf’ voor het eerst weer een rassentheoretisch traktaat een bestseller in Duitsland dreigt te worden?”. En de conservatieve Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) spreekt het laatste woord: ”De man is niet te helpen”.

Duitsland enig vaderland.

Henryk M. Broder


Bron: http://www.achgut.com/dadgdx/index.php/dadgd/article/angie_und_die_brandstifter/

Vertaald uit het Duits door: E.J. Bron

Zie ook:
Necla Kelek over Sarrazin: "Een noodsprong"

13 opmerkingen:

  1. Let op! Vanavond op Duitsland 2 (ZDF) om 22.15 uur:

    O.a. Henryk M. Broder en Roger Köppel (hoofdredacteur van de Zwitserse "Weltwoche") over de immigratieproblematiek en het nieuwe boek van Thilo Sarrazin.


    dpa
    Kampf der Kulturen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier de livestream http://www.zdf.de/ZDFmediathek/content/342240

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik huil om Europa zo ziek als het is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. In deze discussie kon Broder zich goed weren tegen die vreselijke "moderne" moslima die weer die rol opzich nam om de critici aan te vallen en de feiten te ontkennen. Men scheerde langs de kern van de intolerantie vanuit de islam, maar het echt goed benoemen gebeurde niet. Sarazzin maakte door zijn hoofdstuk over genen, waarin hij Joden veel positiefs toedichte, een uitglijer, zoals Wilders met de kopvoddentax. Dat gebeurt in de hitte van het betoog, maar het vervelende is dat juist deze dingen er dan extra worden uitgelicht en tegen hen worden gebruikt en ze worden als ontsnappingsroute gebruikt om niet over de echte feiten te hoeven spreken en dan alles te ontkennen. De criticus kan dan worden gedemoniseerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vervolgens is er na deze discussie weer een "discussie"programma op dat zelfde net en uiteraard zijn er alleen maar mensen die alles ontkennen en het gaat over van alles behalve over waar het om moet gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zag vanavond de ZDF-uitzending met o.a. Broder en Köppel. Als discussie was het iets minder een aanfluiting dan het ARD programma verleden week woensdagavond, mede omdat de discussie iets beter geleid werd, en Broder en Köppel, zij het mondjesmaat, tijd kregen om uit te praten. Veel vertoon van emotie, vooral van een jonge dame van Iraanse herkomst die glashard beweerde de enige juiste statistieken te kennen ("nog vandaag van de opperbaas van de politie uit Berlijn binnen gekregen" en meer van zulke staaltjes voor de Bühne). 't Was kortom helemaal niet waar wat Sarrazin had geschreven. Nee, de cijfers van de laatste jaren waren juist bijzonder rooskleurig en iedereen kon dat makkelijk na trekken...
    Dan was er applaudiserend en enthousiast loeiend publiek. (Wel overigens enkele norse gezichten ertussen, die niet meeloeiden of applaudiseerden). Als het waar is wat onderzoek suggereerde als zou 80% van alle Duitsers het gevoel hebben dat Sarrazin in grote trekken gewoon gelijk had, dan hadden ze hier in de ZDF-studio in elk geval geen representatieve afspiegeling van het Duitse volk bijeengeronseld. Dat hoop ik maar, want ik kreeg ongewild een vervelende associatie toen ik dit allemaal zo zag en hoorde. Door het geluid van het Duits, de torenhoog opgeklopte emotie en dat enthousiast loeiende publiek, ja, kon ik het helpen?- komt daar opeens die flard Goebels in mijn geheugen: "Wollen Sie den totalen Krieg?"- met daarop dat enthousiaste geloei van de verzamelde menigte. Vervelend, zulke associaties, onbillijk ook, tegenover die bovenstebeste Duitsers, maar ja, het waren wel weer Duitsers in massahysterische vervoering. De dame van Iraanse herkomst maakte het met boos geschreeuw nóg bonter dan ooit bij ons ene Agnes Kant tegenover Wilders. Een blazende kat; ze sloeg nog net niet haar nagels uit om haar opponent te gaan krabben.

    Tja, en dan was ik niet zo lang geleden toch best wel een beetje blij dat die malloot van een Schröder het veld moest ruimen voor Merkel. Die heeft het voor mij nu toch wel een beetje verbruid. Tot dusver steeds gedacht dat ze niet zo goed uit de verf kon komen omdat ze nou eenmaal niet zo'n ruime zetelmeerderheid heeft, maar verdorie, nu komt ze uit de verf door zich als Bundeskanzler met de uitgave van een boek te bemoeien!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. “What did he say that was so sensational? You can look up all the facts. You can see – Germany supposedly loves people who think outside the box. But Germans don’t trust non-conformist opinions. That’s why this witch-hunt is happening,” the well-known German-Jewish journalist Henryk M. Broder said.

    (...)

    Meanwhile, Sarrazin further clarified his comment and said, “A statement I made in an interview on August 29, 2010, caused irritation and misunderstanding that I regret. When I said that ‘all Jews share a particular gene,’ I did not express myself with sufficient precision.”

    Does that make Sarrazin an anti-Semite? Broder, the Spiegel newsweekly commentator, offered what might very well be the most cogent explanation for Sarrazin’s statements about Jews.

    “And there’s a second trick that’s being used now: he’s being accused of anti-Semitism. If you could accuse him of anything, it’s philo-Semitism, because he wrongly thinks Jews are more intelligent than others,” Broder said.

    He added, “But of course, behind the anti-Semitism accusation you can really go after the man, because anti-Semitism of course is no longer acceptable in Germany, and rightly so. There is no substantive debate here at all – the issue is that a nation gets up, as it were, they all agree and they take it all out on a scapegoat who they’d like to send into the desert. It’s very disturbing.”

    Uit Why are Germans upset over critic of Islam?

    http://www.jpost.com/International/Article.aspx?id=186775

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Eerlijkheidshalve, gisterenavond kwam ik pas in het programma toen het al halverwege was. Zag net ook de eerste helft en heb toch iets meer waardering voor de presentatrice en de opzet. Het giftigste element blijft
    in mijn ogen die schone dame, politicologe, van Iraanse komaf. Onzakelijk, overemotioneel en intussen -helaas ja- wel mooi -(Broder zei het aan het slot ook nog even en ze nam het compliment glimlachend in ontvangst, wat dan wel weer aardig was). Moeilijke mix is dat. Femke Halsema schijnt zo ook sommige teeveekijkers in verwarring te brengen; de meeste teeveekijkers natuurlijk niet, want die vinden alles goed wat ze zegt, louter vanwege het feit dat ze haar wel mooi vinden, en anderen zijn het om eigen meer zakelijk redenen al met haar eens, zodat er van geen conflict maar eerder van extra bevestiging spraske zal zijn wanneer ze Femke bovendien mooi zouden vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @ Kees Rudolf,

    Ja de rol van die Iraanse was erg bedenkelijk en vooral als je bedenkt dat zij als Iraanse toch echt beter zou moeten weten. Zij zou juist extra alert op intolerantie vanuit de islam moeten zijn in plaats van een rookgordijn te bieden.

    BeantwoordenVerwijderen