Een open brief van de oprichtster en president van het Verbond van Iraanse Vrouwen, Manda Zand Ervi5 September 2010
Geachte Voorzitter Pelosi:
Ik hoorde u zeggen dat mensen die zich tegen de bouw van de Ground Zero moskee verzetten, zouden moeten worden onderzocht.
Onderzoek mij. Ik ben tegen de bouw van deze moskee.
Deze moskee, zo dicht bij Ground Zero, is bedoeld om een boodschap uit te zenden, één voor Amerika en één voor de moslims die aangetrokken worden tot mensenrechten en secularisme. We zijn er zeker van dat deze moskee alleen maar verdeeldheid zal veroorzaken en een terechte wrok jegens moslims in dit land.
Ik kwam naar Amerika als politiek vluchteling, vluchtend voor het islamitische regime in Iran dat een seculiere regering die de rechten van vrouwen respecteert, onmogelijk maakt. Als mens, vrouw en als moeder kon ik niet leven onder zo’n wreed barbaars regime, noch mijn dochter eraan blootstellen. Wat ik nu zie gebeuren in mijn nieuwe huis, Amerika, is dat islamisten hun politiek bij stukjes en beetjes afdwingen. Het is verschrikkelijk verontrustend, niet alleen voor mij maar voor alle Iranese Amerikanen en voor de grote meerderheid van moslims die naar Amerika zijn gekomen om in vrede, vrijheid en voorspoed te leven
Mevrouw de Voorzitter: de islamisten gebruiken de wetten van deze grootste democratie ter wereld om hun ideologie op alle mogelijke manieren te implementeren: door middel van propaganda, intimidatie, het misbruik van politieke correctheid of ‘’antidiscriminatie-politiek’’, of met behulp van de minderheidsstatus die deze maatschappij hun ter beschikking stelt. Plus het meest krachtige wapen, het geld, de onbeperkte petrodollars van buitenlandse islamitische dictators met een antidemocratische agenda.
Omdat de Amerikaanse Grondwet de scheiding van religie en staat voorschrijft, beperken het Ministerie van Justitie, de American Civil Liberties Union en anderen voortdurend de invloed die het christendom en jodendom hebben op de Amerikaanse seculiere maatschappij. Wat ons, Amerikaanse moslims, verwondert: waarom is er een uitzondering voor de islam voor de regels die op anderen worden toegepast, zelfs wanneer de islamitische mensenrechtenstatus zeer problematisch is en tegengesteld aan alle burgerrechten en individuele rechten van deze grote republiek?
Waarom mag de islam wel haar gang gaan en het christendom of jodendom niet?
Mevrouw de Voorzitter: U bent een machtige vrouw maar u geeft niet veel om de mensenrechten van honderden miljoenen vrouwen en kinderen die steun nodig hebben van mensen zoals u om hun individuele vrijheid te verwerven. U beweert dat vrouwen het recht op een vrije keus hebben maar u negeert het recht van vrouwen en kinderen op menselijke waardigheid.
Een grote meerderheid van de Amerikaanse moslims, vrouwen en kinderen, leven onder de sharia, beroofd van hun menselijke waardigheid.
U steunt de bouw van de moskee maar vrouwen en kinderen die gedwongen worden de hijab te dragen steunt u niet. Moslimvrouwen en kinderen leven in afzondering, aan de rand van de maatschappij, zonder hulp vanwege het geloof van hun familie, De politieke correctheid in Amerika is, in naam van de godsdienstvrijheid, alleen gunstig voor de patriarchale hiërarchie van de moslimwereld. Amerika staat moslimgemeenschappen toe een staat binnen een staat te vormen, waardoor er geen einde komt aan de patriarchale misdaden tegen hulpeloze vrouwen en kinderen wier grondrechten verdedigd zouden moeten worden.
Als “moslimmannen” extra voorrechten krijgen die beslist niet aan andere religies worden toegekend, zien mijn moslimzusters en ik dit als de ergste discriminatie die in Amerika wordt begaan.
Mevrouw de voorzitter: We kwamen naar Amerika om in vrede en harmonie met Amerikanen samen te leven. We willen niet vereenzelvigd worden met onze religie. We willen geïdentificeerd worden door onze culturen en de inhoud van onze karakters. We willen Amerikanen zijn, geen moslim-Amerikanen.
We willen niet dat onze meisjes door hun vaders gedwongen worden de hijab te dragen en zich op de Amerikaanse scholen opgelaten voelen bij hun leeftijdgenoten. We willen vrij zijn om ons geloof wel- of- niet te belijden.
Helaas hebben politici zoals u gekozen om de slechtste onder ons te bedienen, de moslimdictators en de zogenaamde gemeenschapsleiders. De rest van ons, moslimvrouwen en kinderen, negerend, alsof we niet bestaan.
De islamisten zullen niet stoppen totdat de islam de wereld regeert. Ayatollah Khomeini verklaarde dat het nieuwe Iran een 1e stap op weg was naar een moslimwereld.
Alle Amerikaanse moslims weten dat dit het meest democratische land ter wereld is en we kennen de Grondwet en de betekenis van de godsdienstvrijheid in Amerika. We bevinden ons wel in deze vrijheid, we vieren het en we verdedigen het.
U weet heel goed dat het hier niet om godsdienstvrijheid of respect voor moslims gaat! Dit is niets dan louter politiek, menselijkheid opofferen in naam van religie, ten gunste van een ideologische politiek.
We willen dat Amerika de islam net zoals het christendom of jodendom behandelt en stopt met moslims vrij te stellen van eisen die wel aan anderen worden opgelegd. We willen dat de islam net zoals andere religies kan worden uitgedaagd door discussies, kritiek en controle. Stop a.u.b. met het pamperen van de islam om terroristen en dictators te vriend te houden.
Mevrouw de Voorzitter: De Verlichting veranderde het gezicht van het jodendom en het christendom, maar de islam blijft gevangen in de 6e eeuw. Hier hebben we de Grondwet en de wet. Pas deze op iedereen gelijkelijk toe, geen uitzondering voor de islam. Steun de godsdienstvrijheid voor de vrouwen en kinderen die lijden onder de islamitische wetten in Amerika.
Bron: Pajamasmedia
Vertaling: Lia Hoeiboei
Volgens mij is de VS een rechtstaat. Het staat vrouwen vrij om een aanklacht tegen hun mannen in te dienen wanneer zij zich gedwongen voelen dingen te doen die ze niet willen. Deze vrouw verwacht dat de overheid ingrijpt in de prive sfeer. Kom zeg, het is hier geen Iran. Dames sta op, ga uw eigen boontjes doppen. Courage.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is de VS een rechtstaat. Het staat vrouwen vrij om een aanklacht tegen hun mannen in te dienen wanneer zij zich gedwongen voelen dingen te doen die ze niet willen. Deze vrouw verwacht dat de overheid ingrijpt in de prive sfeer. Kom zeg, het is hier geen Iran. Dames sta op, ga uw eigen boontjes doppen. Courage.
BeantwoordenVerwijderenJij snapt er geen bal van Joop.
BeantwoordenVerwijderenJe zult beter gedijen bij 'De Joop'.
Joop is naïef of kwaadwillend. Of misschien wel allebei.
BeantwoordenVerwijderenHet was mij allang duidelijk dat er een contingent is, waar Joop Moerman onderdeel van uitmaakt, dat het eigenlijk wel best vindt, de onderdrukking van de vrouw in de Islam (of via andere wegen). De vrouw weer terug haar hok in. Het werd tijd, toch, Joop?
BeantwoordenVerwijderenLees ondertussen even dit stuk, van Robert Fisk - een échte vent:
http://license.icopyright.net/user/viewFreeUse.act?fuid=OTg2MDE1Mg%3D%3D
GZ Mosque closest to an Islamic 'rabat' ordered to be built by the Prophet after each attack, to launch further attacks and spread Islam
BeantwoordenVerwijderenJeetje! Heel mooie brief.
BeantwoordenVerwijderenWeinig chique reacties. Het zij zo.
BeantwoordenVerwijderenWaar ik meer mee kan is dit:
"Bitter Pills -
Islamist Extremism at the Bedside"
http://www.templeton-cambridge.org/fellows/showarticle.php?article=429
@ Joop
BeantwoordenVerwijderenWie kaatst moet de bal verwachten.
In uw commentaar doet u verontwaardigd alsof het verzoek van Zand Ervi aan Pelosi oneigenlijk is. U beweert dat zij vraagt in de privésfeer in te breken: overigens, en dat weet u vast, is de privésfeer niet gevrijwaard van het recht. Maar daarmee zet u het verhaal van Zand Ervi op zijn kop en dat is pas onchic, zacht uitgedrukt. Wat zij verzoekt - en daar is niks onduidelijks aan - is dat de feitelijke inbreuk op het privéleven en de vrijheid van moslimvrouwen ongedaan gemaakt wordt door te stoppen met het verlenen van speciale groepsrechten op basis van de sharia aan moslimmannen. Zoals genoegzaam bekend benadelen deze rechten vrouwen aanzienlijk en Zand Ervi wijdt daar ook over uit. Haar verhaal omdraaien en dan neerbuigend roepen 'ga uw eigen boontjes doppen' is een gotspe.
Wanneer het waar is dat Amerikaanse moslimmannen bepaalde rechten hebben op basis van de sharia dan neem ik wat ik heb gesteld terug, met excuses. Waar kan ik iets vinden hierover ?
BeantwoordenVerwijderen@ Joop
BeantwoordenVerwijderenExcuses aanvaard. Dank.
Wat mij dwars zat aan uw reactie is dat u zonder deugdelijke onderbouwing het betoog van Zand Ervi van tafel veegt. Als u meent dat zij een valse voorstelling van zaken geeft, moet u dat aantonen. Het gaat hier om een zaak die uitermate serieus is, ook al betreft het 'maar' vrouwen: de individuele vrijheid. Het is moeilijk te geloven dat u er (als lezer van Hoeiboei!) geen benul van heeft hoe die voor vrouwen in moslimgemeenschappen overal - ook in Westen - onder druk staat, waarbij ongelijkheid en onrecht gerechtvaardigd wordt vanuit de sharia. Moslimgemeenschappen krijgen tenslotte ook in ons landje de ruimte om deze niet met Nederlandse wetten en mores strokende ongelijkheid te botvieren: vandaar steeds meer praktijken van genderapartheid, die niet alleen gedoogd worden, maar zelfs geaccommodeerd.(denk aan gescheiden loketten van de gemeente). In de VS is het weinig anders.
Hier het schrijnende geval waarbij verkrachting in het huwelijk door een rechter *op basis van de geloofsovertuiging van de dader* wordt toegestaan. Onvoorstelbaar maar waar.
http://ezinearticles.com/?Sharia-Law---Already-in-the-United-States?&id=4871392
En dan het probleem van de eerwraak, die vanzelfsprekend heel ernstig de vrijheid van moslimvrouwen aantast. De hoofddoek toestaan in openbare functies (waarbij nota bene de neutraliteit van de staat wordt aangetast, een absurde concessie aan de sharia) en op scholen is een andere manier om vrouwen en meisjes die wél gedwongen worden, het onmogelijk te maken aan deze terreur te ontsnappen. Tot slot nog het ook door Zand Ervi aangestipte, groeiende probleem van de zogenaamde moslim-enclave - een soort vrijplaats voor de sharia.
Worldwide Trends in Honor Killings door Phyllis Chesler, Middle East Quarterly, Spring 2010
http://www.meforum.org/2646/worldwide-trends-in-honor-killings
The Islamist Challenge to the U.S. Constitution door David Kennedy Houck, Middle East Quarterly, Spring 2006
http://www.meforum.org/920/the-islamist-challenge-to-the-us-constitution
Wraak Onthoofd, verbrand, gestenigd
BeantwoordenVerwijderenAfgeslacht in naam van de eer
Door: Robert Fisk
Gepubliceerd: gisteren 23:38
Update: vandaag 07:27
Jaarlijks worden wereldwijd minstens 5.000 maar vermoedelijk vier keer zo veel vrouwen vermoord ‘om de eer’. Misdaden die we niet mogen vergeten.
Het is een tragedie, een gruwel, een misdaad tegen de menselijkheid. De details van de moorden zijn even barbaars als beschamend: vrouwen die onthoofd zijn, verbrand, gestenigd, neergestoken, geëlektrocuteerd, gewurgd en levend begraven voor de ‘eer’ van hun families.
De Verenigde Naties claimen dat er jaarlijks wereldwijd 5.000 doden vallen, maar veel vrouwenbewegingen in het Midden-Oosten en Zuidwest-Azië vermoeden dat het aantal slachtoffers zeker vier keer zo hoog is. De meesten zijn jong, tieners vaak. Ze worden afgeslacht volgens een traditie die honderden jaren teruggaat, en inmiddels de halve wereld omvat.
The Independent ging tien maanden lang op onderzoek uit in Jordanië, Pakistan, Egypte, Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Wat we ontdekten was bijna te gruwelijk voor woorden. Er zijn ook mannen die worden gedood om de ‘eer’, en hoewel journalisten het doorgaans hebben over een typisch islamitische praktijk, hebben ook christelijke en hindoeïstische gemeenschappen zich verlaagd tot deze misdaden. De eer van families, gemeenschappen of stammen overstijgt religie en menselijke genade. Mensenrechtenorganisaties, Amnesty International en nieuwsarchieven tonen aan dat het aantal moorden elk jaar toeneemt.
Iraakse Koerden en Palestijnen in Jordanië, Pakistan en Turkije lijken het ergst te zijn. Maar dat kan ook komen doordat overijverige media in die landen de boel een beetje overdrijven. Wellicht proberen ze tegenwicht te bieden aan de geheimzinnigheid rond eerwraak in Egypte (dat onterecht claimt dat het daar niet voorkomt) en andere landen in het Midden-Oosten, de Golf en de Levant.
BeantwoordenVerwijderenEerwraak is echter ook allang een bekend fenomeen in Groot-Brittannië, België, Rusland, Canada en vele andere landen. In het Midden-Oosten zijn gevangenisstraffen voor eerwraak op vrouwen verminderd of zelfs afgeschaft. Vaak worden ze geclassificeerd als zelfmoord om vervolging van de dader te voorkomen.
Wie zich verdiept in de details van deze misdaden kan bijna niet onverschillig blijven. Wat kun je nog zeggen over een man – dit gebeurde in zowel Jordanië als Egypte – die zijn eigen dochter verkracht en haar vervolgens doodt als ze zwanger wordt om de eer van de familie te redden?
Gat in de grond
Of over de Turkse grootvader die zijn 16-jarige kleindochter Medine Mehmi levend begroef onder een kippenren omdat ze met jongens omging? Haar lichaam werd na veertig dagen gevonden, in zittende positie en met vastgebonden handen.
Of de Somalische Aisha Ibrahim Duhulow (13), die in 2008 voor een publiek van duizend mensen naar een gat in de grond werd gesleept, schreeuwend en smekend dat ze niet dood wil. Ze werd tot aan haar nek begraven en vervolgens door vijftig mannen gestenigd wegens overspel. Na tien minuten werd ze opgegraven. Toen ze nog bleek te leven, stopten ze haar terug in het gat en ging de steniging verder. En wat was haar misdaad? Ze was verkracht door drie mannen. Haar familie maakte vervolgens de fatale fout door dit aan te geven bij de fundamentalistische Al-Shahab-militie.
Of de islamitische rechter van Al-Shahab die, ook in Somalië, vorig jaar een vrouw veroordeelde tot steniging omdat ze een verhouding had gehad. Haar vriend kreeg niet meer dan honderd zweepslagen.
BeantwoordenVerwijderenOf de jonge vrouw die werd gevonden in een greppel vlak bij Daharki, in Pakistan. Ze was omgebracht door haar familie tijdens de geboorte van haar tweede kind. Eerst waren haar neus, oren en lippen afgesneden, daarna was ze doodgeslagen met een bijl. Haar eerste kindje lag ook dood in de greppel, haar pasgeborene zat voor de helft in haar baarmoeder. Alleen zijn hoofd was nog maar naar buiten gekomen. Haar lichaam was al in ontbinding, toen de politie werd opgedragen haar te begraven. Vrouwen droegen de lichamen naar een graf, maar een islamitische geestelijke weigerde zijn gebeden op te zeggen. Hij vond dat ‘ongodsdienstig’, omdat het ging om een ‘vervloekte vrouw en haar onwettige kinderen’.
Land voor land
Het gaat hier om zulke gruwelijkheden, en om zoveel vrouwen, dat de verhalen banaal dreigen te worden. Om te voorkomen dat deze daden, en de namen van de slachtoffers (voor zover we die konden opsporen), worden vergeten, laten we hieronder de lijdensweg zien van een handjevol vrouwen, willekeurig, land voor land, misdaad na misdaad.
In maart van dit jaar schiet Munawar Gul uit de Pakistaanse North-West Frontier Province zijn 20-jarige zus Saanga dood. Ook Aslam Khan, de man met wie ze een ‘onwettige verhouding’ zou hebben gehad, krijgt de kogel.
In Baluchistan worden in de zomer van 2008 vijf vrouwen levend begraven door gewapende stamleden. Ze zouden ‘eermisdaden’ hebben gepleegd. Drie van hen – Hameeda, Raheema, en Fauzia – zijn tieners. Nadat ze zijn geslagen en beschoten worden ze levend in een greppel gegooid en bedolven onder stenen en aarde. Als de twee oudere vrouwen (38 en 45) hiertegen protesteren, ondergaan ze hetzelfde lot. De drie meisjes hadden geprobeerd zelf hun echtgenoot te kiezen. In het Pakistaanse parlement noemt de politicus Israrullah Zehri de moorden onderdeel van een ‘eeuwenlange traditie’ die hij zal ‘blijven verdedigen’.
In december 2003 wordt de 23-jarige Afsheen uit Multan vermoord door haar vader. Na een ongelukkig huwelijk is ze er vandoor gegaan met Hassan, lid van een rivaliserende stam. Haar familie is ontwikkeld, ze bestaat uit ambtenaren, ingenieurs en advocaten. ‘Ik deed slaappillen in haar thee en wurgde haar daarna met haar dapatta [een lange, traditionele halsdoek]’, zegt haar vader. ‘Zijn eer is het enige wat een man heeft. Ik hoor haar nog steeds schreeuwen, ze was mijn favoriete dochter. Ik wil mijn handen vernietigen en een eind maken aan mijn leven.’ De familie had Afsheen en Hassan gevonden in Rawalpindi, en beloofde dat hen niks zou overkomen als ze mee naar huis gingen. Dat was een leugen.
BeantwoordenVerwijderenVergiffenis
Zakir Hussein Shah snijdt in juni 2002 de keel van zijn 18-jarige dochter Sabiha door, omdat ze de familie heeft ‘onteerd’. Volgens Pakistans beruchte qisas-wet hebben nabestaanden het recht om een moordenaar vergiffenis te schenken. In dit geval wordt de vader ‘vergeven’ door Sabiha’s moeder en broer. Hij komt vrij.
Als een man in hetzelfde jaar in Mardan zijn vier zusters vermoordt omdat ze een deel van zijn erfenis willen, krijgt hij met behulp van dezelfde wet vergiffenis van zijn moeder. In Sarghoda opent in dezelfde periode een man het vuur op enkele vrouwelijke familieleden en doodt twee van zijn dochters. Ook hij krijgt vergiffenis van zijn vrouw en enkele dochters die de schietpartij overleefden; ze zijn zijn erfgenamen.
Schandelijk genoeg is ook verkrachting een straf voor ‘eermisdaden’. In Meerwala, een dorpje in de Punjab, stelt een tribale ‘jury’ dat de 11-jarige Abdul Shakoor van de Gujar-stam zonder chaperonne een wandeling heeft gemaakt met een 30-jarige vrouw van de Mastoi-stam. Dit schaadt de eer van de Mastoi. De stamoudsten beslissen vervolgens dat de eer moet worden hersteld, en wel door een groepsverkrachting van de 18-jarige zus van de jongen, Mukhtaran Bibi. Haar vader levert zijn dochter af bij de ‘jury’, omdat hem te verstaan is gegeven dat bij weigering álle vrouwen in zijn familie zullen worden verkracht. Vier mannen, onder wie een jurylid, sleuren het meisje onmiddellijk een hut in en verkrachten haar. Buiten staan zeker honderd mannen te lachen en te joelen. Daarna moet ze naakt terug naar huis lopen. Pas een week later wordt de misdaad geregistreerd door de politie – als een ‘klacht’.
Zuur
Aanvallen met een bijtend zuur zijn ook onderdeel van eerwraak. In 2001 bericht The Independent uitgebreid over Bilal Khar, een man uit Karachi die het gezicht van zijn vrouw Fakhra heeft overgoten met zuur. Ze had hem namelijk verlaten en was weer bij haar moeder gaan wonen. Het zuur vernietigt haar lippen, verbrandt haar haar en doet haar borsten en een oor smelten. Haar gezicht lijkt nog het meest op ‘gesmolten rubber’.
In datzelfde jaar schiet Asadullah twee kogels in het lichaam van zijn zus Hafiza. Hij doet dat op de trappen van het gerechtsgebouw in Quetta, onder de ogen van tientallen agenten. De reden: Hafiza weigert om, zoals de traditie het wil, te trouwen met de broer van haar overleden man. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand anders, Fayyaz Moon. Ze wordt echter opgepakt door de politie en teruggebracht naar haar familie zodat het paar zogenaamd formeel in het huwelijk kan treden. Vervolgens wordt ze gedwongen te verklaren dat Fayyaz haar ontvoerd en verkracht heeft. Ze wordt uiteindelijk neergeschoten door haar broer als ze op weg is naar de rechtbank om te melden dat haar verklaring niet vrijwillig is afgelegd. Asadullah geeft na de moord zijn pistool aan een toekijkende agent.
In december 2003 wordt de 23-jarige Afsheen uit Multan vermoord door haar vader. Na een ongelukkig huwelijk is ze er vandoor gegaan met Hassan, lid van een rivaliserende stam. Haar familie is ontwikkeld, ze bestaat uit ambtenaren, ingenieurs en advocaten. ‘Ik deed slaappillen in haar thee en wurgde haar daarna met haar dapatta [een lange, traditionele halsdoek]’, zegt haar vader. ‘Zijn eer is het enige wat een man heeft. Ik hoor haar nog steeds schreeuwen, ze was mijn favoriete dochter. Ik wil mijn handen vernietigen en een eind maken aan mijn leven.’ De familie had Afsheen en Hassan gevonden in Rawalpindi, en beloofde dat hen niks zou overkomen als ze mee naar huis gingen. Dat was een leugen.
BeantwoordenVerwijderenVergiffenis
Zakir Hussein Shah snijdt in juni 2002 de keel van zijn 18-jarige dochter Sabiha door, omdat ze de familie heeft ‘onteerd’. Volgens Pakistans beruchte qisas-wet hebben nabestaanden het recht om een moordenaar vergiffenis te schenken. In dit geval wordt de vader ‘vergeven’ door Sabiha’s moeder en broer. Hij komt vrij.
Als een man in hetzelfde jaar in Mardan zijn vier zusters vermoordt omdat ze een deel van zijn erfenis willen, krijgt hij met behulp van dezelfde wet vergiffenis van zijn moeder. In Sarghoda opent in dezelfde periode een man het vuur op enkele vrouwelijke familieleden en doodt twee van zijn dochters. Ook hij krijgt vergiffenis van zijn vrouw en enkele dochters die de schietpartij overleefden; ze zijn zijn erfgenamen.
Schandelijk genoeg is ook verkrachting een straf voor ‘eermisdaden’. In Meerwala, een dorpje in de Punjab, stelt een tribale ‘jury’ dat de 11-jarige Abdul Shakoor van de Gujar-stam zonder chaperonne een wandeling heeft gemaakt met een 30-jarige vrouw van de Mastoi-stam. Dit schaadt de eer van de Mastoi. De stamoudsten beslissen vervolgens dat de eer moet worden hersteld, en wel door een groepsverkrachting van de 18-jarige zus van de jongen, Mukhtaran Bibi. Haar vader levert zijn dochter af bij de ‘jury’, omdat hem te verstaan is gegeven dat bij weigering álle vrouwen in zijn familie zullen worden verkracht. Vier mannen, onder wie een jurylid, sleuren het meisje onmiddellijk een hut in en verkrachten haar. Buiten staan zeker honderd mannen te lachen en te joelen. Daarna moet ze naakt terug naar huis lopen. Pas een week later wordt de misdaad geregistreerd door de politie – als een ‘klacht’.
Zuur
Aanvallen met een bijtend zuur zijn ook onderdeel van eerwraak. In 2001 bericht The Independent uitgebreid over Bilal Khar, een man uit Karachi die het gezicht van zijn vrouw Fakhra heeft overgoten met zuur. Ze had hem namelijk verlaten en was weer bij haar moeder gaan wonen. Het zuur vernietigt haar lippen, verbrandt haar haar en doet haar borsten en een oor smelten. Haar gezicht lijkt nog het meest op ‘gesmolten rubber’.
In datzelfde jaar schiet Asadullah twee kogels in het lichaam van zijn zus Hafiza. Hij doet dat op de trappen van het gerechtsgebouw in Quetta, onder de ogen van tientallen agenten. De reden: Hafiza weigert om, zoals de traditie het wil, te trouwen met de broer van haar overleden man. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand anders, Fayyaz Moon. Ze wordt echter opgepakt door de politie en teruggebracht naar haar familie zodat het paar zogenaamd formeel in het huwelijk kan treden. Vervolgens wordt ze gedwongen te verklaren dat Fayyaz haar ontvoerd en verkracht heeft. Ze wordt uiteindelijk neergeschoten door haar broer als ze op weg is naar de rechtbank om te melden dat haar verklaring niet vrijwillig is afgelegd. Asadullah geeft na de moord zijn pistool aan een toekijkende agent.
In december 2003 wordt de 23-jarige Afsheen uit Multan vermoord door haar vader. Na een ongelukkig huwelijk is ze er vandoor gegaan met Hassan, lid van een rivaliserende stam. Haar familie is ontwikkeld, ze bestaat uit ambtenaren, ingenieurs en advocaten. ‘Ik deed slaappillen in haar thee en wurgde haar daarna met haar dapatta [een lange, traditionele halsdoek]’, zegt haar vader. ‘Zijn eer is het enige wat een man heeft. Ik hoor haar nog steeds schreeuwen, ze was mijn favoriete dochter. Ik wil mijn handen vernietigen en een eind maken aan mijn leven.’ De familie had Afsheen en Hassan gevonden in Rawalpindi, en beloofde dat hen niks zou overkomen als ze mee naar huis gingen. Dat was een leugen.
BeantwoordenVerwijderenVergiffenis
Zakir Hussein Shah snijdt in juni 2002 de keel van zijn 18-jarige dochter Sabiha door, omdat ze de familie heeft ‘onteerd’. Volgens Pakistans beruchte qisas-wet hebben nabestaanden het recht om een moordenaar vergiffenis te schenken. In dit geval wordt de vader ‘vergeven’ door Sabiha’s moeder en broer. Hij komt vrij.
Als een man in hetzelfde jaar in Mardan zijn vier zusters vermoordt omdat ze een deel van zijn erfenis willen, krijgt hij met behulp van dezelfde wet vergiffenis van zijn moeder. In Sarghoda opent in dezelfde periode een man het vuur op enkele vrouwelijke familieleden en doodt twee van zijn dochters. Ook hij krijgt vergiffenis van zijn vrouw en enkele dochters die de schietpartij overleefden; ze zijn zijn erfgenamen.
Schandelijk genoeg is ook verkrachting een straf voor ‘eermisdaden’. In Meerwala, een dorpje in de Punjab, stelt een tribale ‘jury’ dat de 11-jarige Abdul Shakoor van de Gujar-stam zonder chaperonne een wandeling heeft gemaakt met een 30-jarige vrouw van de Mastoi-stam. Dit schaadt de eer van de Mastoi. De stamoudsten beslissen vervolgens dat de eer moet worden hersteld, en wel door een groepsverkrachting van de 18-jarige zus van de jongen, Mukhtaran Bibi. Haar vader levert zijn dochter af bij de ‘jury’, omdat hem te verstaan is gegeven dat bij weigering álle vrouwen in zijn familie zullen worden verkracht. Vier mannen, onder wie een jurylid, sleuren het meisje onmiddellijk een hut in en verkrachten haar. Buiten staan zeker honderd mannen te lachen en te joelen. Daarna moet ze naakt terug naar huis lopen. Pas een week later wordt de misdaad geregistreerd door de politie – als een ‘klacht’.
Zuur
Aanvallen met een bijtend zuur zijn ook onderdeel van eerwraak. In 2001 bericht The Independent uitgebreid over Bilal Khar, een man uit Karachi die het gezicht van zijn vrouw Fakhra heeft overgoten met zuur. Ze had hem namelijk verlaten en was weer bij haar moeder gaan wonen. Het zuur vernietigt haar lippen, verbrandt haar haar en doet haar borsten en een oor smelten. Haar gezicht lijkt nog het meest op ‘gesmolten rubber’.
In datzelfde jaar schiet Asadullah twee kogels in het lichaam van zijn zus Hafiza. Hij doet dat op de trappen van het gerechtsgebouw in Quetta, onder de ogen van tientallen agenten. De reden: Hafiza weigert om, zoals de traditie het wil, te trouwen met de broer van haar overleden man. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand anders, Fayyaz Moon. Ze wordt echter opgepakt door de politie en teruggebracht naar haar familie zodat het paar zogenaamd formeel in het huwelijk kan treden. Vervolgens wordt ze gedwongen te verklaren dat Fayyaz haar ontvoerd en verkracht heeft. Ze wordt uiteindelijk neergeschoten door haar broer als ze op weg is naar de rechtbank om te melden dat haar verklaring niet vrijwillig is afgelegd. Asadullah geeft na de moord zijn pistool aan een toekijkende agent.
Een van de gruwelijkste moorden van 1999 is die op de 16-jarige Jamilla Mandokhel, een verstandelijk gehandicapt meisje. Ze wordt verkracht door een ambtenaar van de stad Parachinar. Haar oom dient een klacht in bij de politie, maar levert Lal af bij haar stamoudsten. Die bepalen dat ze moet sterven om de eer van de stam te redden. Ze wordt ter plekke doodgeschoten. In het district Jacobabad wordt Arbab Khatoon verkracht door drie mannen. Ze meldt dit bij de politie.
BeantwoordenVerwijderenZeven uur later wordt ze vermoord door familieleden die zich onteerd voelen.
Tien jaar geleden registreerde de Pakistaanse mensenrechtencommissie duizend eerwraakmoorden per jaar. Daarmee voert Pakistan de lijst aan, al moet worden gezegd dat veel landen liegen dat het bij hen niet voorkomt. Turkije is een goede tweede. Volgens de politie zijn tussen 2000 en 2006 480 vrouwen omgekomen door eerwraak. Twintig procent van hen was tussen 19 en 25 jaar oud.
Andere Turkse statistieken, de afgelopen vijf jaar opgesteld door vrouwengroepen, tonen dat elk jaar zeker 200 meisjes en vrouwen om de ‘eer’ worden vermoord. Deze cijfers worden nu beschouwd als een grove onderschatting. Veel moorden worden gepleegd in Koerdische delen van het land. Volgens een opiniepeiling vindt 37 procent van de burgers van Diyarbakir dat een vrouw gedood mag worden voor een buitenechtelijke verhouding. Medine Mehmi, het meisje dat levend werd begraven onder de kippenren, woonde in de Koerdische stad Kahta.
In 2006 melden autoriteiten in het Koerdische deel van Zuid-Anatolië dat er om de paar weken een vrouw door haar familie wordt gedwongen zelfmoord te plegen. Anderen worden gestenigd, doodgeschoten, levend begraven of gewurgd. De 17-jarige Derya, die verliefd is geworden op een schoolvriend, krijgt een sms van haar oom: ‘Je hebt onze naam bezoedeld. Dood jezelf en neem onze schaamte weg. Zo niet, dan vermoorden wij je.’ Een tante van Derya is eerder al om dezelfde reden gedood door haar grootvader. Derya probeert te doen wat haar familie wil. Ze springt in de Tigris, probeert zich te verhangen, snijdt haar polsen door – allemaal tevergeefs. Uiteindelijk vlucht ze naar een opvang voor vrouwen.
Keel doorsnijden
BeantwoordenVerwijderenHet kost Murat Kara (40) dertien jaar om toe te geven dat hij zeven kogels in zijn jongste zus heeft gejaagd. Dat was hem opgedragen door zijn moeder en ooms, nadat zijn zusje ervandoor was gegaan met haar vriend. Voordat hij het meisje vermoordt in de Koerdische stad Diyarbakir, weigeren de buren met hem te praten en krijgt hij van de imam te horen dat hij God ongehoorzaamt als hij zijn zus laat leven. Dus wordt hij een moordenaar. Eer hersteld.
In zijn boek In de greep van tribale tradities schrijft de Turkse journalist Mehmet Farac over vijf moorden op meisjes in de provincie Sanliurfa. Het is eind jaren negentig. Bij twee van hen, de jongste is pas twaalf, wordt op een plein de keel doorgesneden. Twee anderen worden overreden door een tractor, de laatste wordt doodgeschoten door haar jongere broer. Een van de vrouwen bij wie de keel wordt doorgesneden heet Sevda Gok. Haar broers houden haar armen vast terwijl haar minderjarige neefje het mes hanteert.
Dit soort eerwraak is niet exclusief Koerdisch, ook al gebeurt het op het Turkse platteland. In 2001 steekt Sait Kina zijn 13-jarige dochter dood omdat ze op straat met jongens heeft gepraat. Hij valt haar in de badkamer aan met een bijl en een keukenmes. Als de politie het lichaam vindt, is het zo verminkt dat de familie het bij elkaar gebonden heeft met een doek. ‘Ik heb mijn plicht gedaan’, zegt Sait Kina tegen de politie.
In hetzelfde jaar verlaagt een rechtbank in Istanboel de levenslange straf van drie broers naar vier tot twaalf jaar. Ze hebben hun zus van een brug gegooid omdat ze vinden dat ze een hoer is. Het hof concludeert dat ze de moord had ‘uitgelokt’ door haar gedrag. Al eeuwenlang wordt een maagdelijkheidstest voor het huwelijk gezien als een normaal onderdeel van de rurale traditie. In 1998 proberen vijf jonge vrouwen zelfmoord te plegen na het ondergaan van zo’n test. De Turkse minister van Gezinszaken verdedigt het verplichte medische onderzoek voor meisjes in tehuizen.
De actievoerder Aso Kamal, van het Doaa Netwerk Tegen Geweld, denkt dat er tussen 1991 en 2007 in het Koerdische deel van Irak zo’n 12.500 vrouwen zijn vermoord vanwege de ‘eer’. Ruim 350 van hen lieten het leven in de eerste zeven maanden van 2007, hetgeen resulteerde in precies vijf veroordelingen. Veel vrouwen moeten van hun familie zelfmoord plegen door zichzelf te overgieten met kokende olie. In het ziekenhuis van Sulimaniya behandelen artsen zoveel vrouwen met levensbedreigende brandwonden dat het nooit allemaal om ‘keukenongelukjes’ kan gaan, zoals de slachtoffers claimen. Een van de patiënten, Sirwa Hassan, sterft doordat 86 procent van haar lichaam is verbrand. Ze is een Koerdische moeder van drie kinderen uit een dorpje nabij de Iraanse grens.
In 2008 zegt een arts in Sulimaniya tegen het persbureau AFP dat er alleen al in de maand mei in tien dagen tijd veertien meisjes zijn vermoord. In 2000 verkondigen de Koerdische autoriteiten in Sulimaniya dat ‘het wegnemen van de schande als reden voor het doden of mishandelen van vrouwen niet geldt als een verzachtende omstandigheid’. De rechters mogen niet meer teruggrijpen op een wet uit 1969 om de straf van de dader te verlagen. De nieuwe wet maakt, natuurlijk, geen enkel verschil.
In de cel
BeantwoordenVerwijderenMaar ook in Irak zijn het niet alleen de Koerden die geloven in eerwraak. In Tikrit schrijft een jonge vrouwelijke gevangene aan haar broer dat ze is verkracht door een bewaarder, en nu zwanger is. De broer brengt haar daarna een bezoek, loopt de cel van zijn duidelijk zwangere zuster en schiet haar dood om hun familie de schande te besparen. In het lijkenhuis van Bagdad blijkt na DNA-onderzoek dat de vrouw is verkracht door een luitenant-kolonel van de politie. Het is niet duidelijk waarom de vrouw gevangen zat. Volgens een onderzoek heeft de familie van de kolonel de nabestaanden van de vrouw afgekocht om vervolging te voorkomen.
De politie van Basra meldt in 2008 dat er elke maand vijftien vrouwen worden vermoord voor het overtreden van ‘islamitische kledingvoorschriften’. Een meisje van zeventien, Rand Abdel-Qader, wordt twee jaar eerder doodgeslagen door haar vader, omdat ze verliefd is geworden op een Britse soldaat. Een ander meisje, Rauf (19), wordt door haar familie meegenomen op een picknick in Dokan en vervolgens met zeven schoten om het leven gebracht. Ze hadden een onbekend nummer in haar mobiele telefoon gevonden.
Du’a Khalil Aswad uit Nineveh is zeventien jaar oud als ze door een menigte van tweeduizend mannen wordt gestenigd. Ze was verliefd geworden op een man van een andere stam.
Jordaanse vrouwenorganisaties zeggen dat onder de christelijke minderheid in het land relatief veel meer eerwraak voorkomt dan onder moslims. Vaak gebeurt dat wanneer een christelijke vrouw wil trouwen met een moslim. De christelijke gemeenschap zwijgt hierover echter in alle talen. De meerderheid van de bekende gevallen komt voor rekening van de moslims.
De verhalen komen ons inmiddels akelig bekend voor. Zo schept Sirhan op over de efficiënte manier waarop hij in 1999 zijn jongere zusje Suzanne (16) heeft vermoord. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd. ‘Ze heeft een fout gemaakt, ook al kon ze er zelf niks aan doen. Het is sowieso beter dat er één persoon sterft, dan dat de hele familie in schande moet leven.’ Sindsdien heeft de Jordaanse bevolking een hele reeks eerwraakmoorden voorbij zien komen. Deze worden veroordeeld door de koninklijke familie en steeds harder aangepakt door politie en justitie.
Toch vinden we in 2001 een 22-jarige man die zijn getrouwde zusje (17) vermoordt, omdat ze een verhouding zou hebben. Het is dan de twaalfde moord in zeven maanden tijd. In 2002 wurgt Souad Mahmoud zijn zus om dezelfde reden. Ze was al gedwongen om haar geliefde te trouwen, maar toen de familie er achter kwam dat ze zwanger was vóór de bruiloft, besloten ze haar te executeren.
In 2005 steken drie Jordaniërs hun 22-jarige getrouwde zus dood, omdat ze een minnaar heeft. Als ze zien dat de man haar huis binnengaat, stormen ze achter hem aan en doden haar. Haar minnaar wordt met geen vinger aangeraakt.
De Jordaanse rechters zijn in 2008 nog steeds erg lief als het gaat om eerwraak. In maart van dat jaar veroordeelt het Strafhof twee mannen die ‘in een vlaag van woede’ vrouwelijke familieleden hebben vermoord tot zes en drie maanden gevangenisstraf. In het eerste geval gaat het om een echtgenoot die een vreemde man in zijn huis aantreft en er onmiddellijk van uitgaat dat er ontrouw in het spel is. Het tweede geval betreft een man die zijn getrouwde zuster doodschiet, omdat ze zonder toestemming van haar man het huis heeft verlaten en ‘met andere mannen telefoneert’. In 2009 bekent een Jordaanse man dat hij zijn zwangere zus heeft doodgestoken, omdat ze was teruggegaan naar haar familie na een ruzie met haar man. Hij dacht dat ze ‘andere mannen’ zag.
Hamas
BeantwoordenVerwijderenIn Palestina beschuldigt Human Rights Watch de Palestijnse politie en justitie er al tijden van dat ze er totaal niet in slagen vrouwen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever te beschermen tegen eerwraak. Zo is er het geval van het 17-jarige meisje dat wordt gewurgd door haar oudere broer omdat ze zwanger is – van haar eigen vader. Die is persoonlijk aanwezig bij de moord. Het meisje was eerder al naar de politie gegaan, maar die deed niks. In hetzelfde jaar schieten gemaskerde Hamas-leden de 20-jarige Yusra Azzami dood vanwege ‘immoreel gedrag’. Ze is een dagje uit zonder haar verloofde. Azzami blijkt echter ook lid van Hamas. De organisatie probeert zich te verontschuldigen en noemt de dode vrouw een ‘martelaar’, tot grote woede van haar familie.
Pas vorig jaar, lang nadat Hamas de Palestijnse verkiezingen won en de Gazastrook overnam, wordt er een man opgepakt die zijn dochter doodgeslagen heeft met een ijzeren ketting. Hij had ontdekt dat ze een mobieltje had waarmee ze misschien wel eens mannen van buiten de familie kon bellen. Hij is later vrijgelaten.
In Iran en Afghanistan komt eerwraak vaak voort uit stammenvetes. In Iran bijvoorbeeld meldt een hoge ambtenaar van de etnisch-Arabische provincie Khuzestan in 2003 dat er 45 jonge vrouwen zijn vermoord. In twee maanden tijd. En zonder enige veroordeling. Het betreft allemaal meisjes die weigeren te trouwen met een man die is uitgezocht door de familie, de islamitische kledingcode hebben overtreden of ervan worden verdacht contact te hebben met mannen buiten de familie.
Door de donkere sluier van het Afghaanse dorpsrecht zien we af en toe een glimp van de terreur van tienerexecuties. Als Siddiqa (19) en haar verloofde Khayyam (25) deze maand in de provincie Kunduz voor een religieuze rechtbank verschijnen, zijn hun laatste woorden: ‘Wij houden van elkaar, wat er ook gebeurt.’ In de bazaar van Mulla Quli worden ze één voor één gestenigd door een menigte, met daarin ook hun familieleden.
Een week eerder krijgt de zwangere weduwe Bibi Sanubar honderd zweepslagen en wordt vervolgens door het hoofd geschoten door een talibancommandant. In april 2009 executeert een vuurpeloton van de taliban een jongen en een meisje, omdat ze er samen vandoor zijn gegaan, terwijl het meisje verloofd is met iemand anders. Het zal altijd onduidelijk blijven hoeveel honderden vrouwen – en mannen – hetzelfde lot hebben ondergaan.
Virus
BeantwoordenVerwijderenDit eerwraakvirus heeft zich inmiddels verspreid over de hele wereld. Zo worden in Bangladesh vrouwen met zuur overgoten, omdat ze weigeren te trouwen. Een van de gruwelijkste moorden in India van dit jaar betreft een verloofd stel, Yogesh Kumar en Asha Saini. Ze worden vastgebonden en geëlektrocuteerd door een familielid van de vrouw, omdat de man uit een lagere kaste komt.
In Tsjetsjenië heeft president Ramzan Kadyrov meerdere malen verklaard dat hij eerwraak toejuicht. Als er in Grozny zeven vermoorde vrouwen worden gevonden, met schotwonden in hoofd en borst, zegt Kadyrov dat ze zijn gedood wegens een ‘immorele levensstijl’. Hij heeft hiervoor geen enkel bewijs. En als de president hoort van een misbruikt meisje dat aangifte heeft gedaan tegen haar vader, zegt hij dat de man in staat moet worden gesteld zijn dochter te vermoorden. ‘Als hij dat niet doet, wat voor man is hij dan? Hij roept schande af over zichzelf.’
Sommige immigrantenfamilies hebben de wrede tradities van hun geboortedorpen meegenomen naar het Westen. In St. Petersburg wordt een man beschuldigd van het inhuren van mensen om zijn dochter te vermoorden. Ze droeg wel eens een minirok. Bij de Belgische stad Charleroi wordt Sadia Sheikh doodgeschoten door haar broer Mustafa, omdat ze weigert te trouwen met een Pakistaanse man die door haar familie is uitgekozen.
In een voorstad van Toronto snijdt Kamikar Kaur Dhillon de keel van zijn schoondochter Amandeep door, omdat ze uit haar gearrangeerde huwelijk wil stappen. Tegen de Canadese politie zegt hij dat een scheiding schande over de familie zou brengen.
Dit zijn slechts een paar moorden, een paar namen, een kleine selectie van horrorverhalen uit de hele wereld. Het gaat hier om een infectie die zich langzaam verspreid, een massale misdaad, een gruwelijke familietraditie waarop noch genade, noch de wet noch berouw vat kan krijgen. Eerwraak vindt veel plaats in de Koerdische delen van Turkije en Irak, maar is niet exclusief Koerdisch. Drie dagen nadat het meisje had verklaard dat ze was verkracht, schiet Sirhan haar vier keer in het hoofd.
Phyllis Chesler:
BeantwoordenVerwijderenMuslims Attack Hindus in India
De islam heeft er ook iets mee te maken, want de ondergeschikte positie van de vrouw wordt door de islam bevestigd. Godsdienst en cultuur zijn ondersteunende elementen van elkaar, godsdienst is een product van de cultuur en vice versa. Godsdienst kan een basisrechtvaardiging geven en de cultuur doet de rest. Wat men wel mist is het feit dat er vanuit de islam geen enkele tegenkracht komt tegen dit soort gebruiken. Wel kan men allerlei andere verboden opleggen, maar een actieve geestelijkheid die dit soort dingen bekritiseert heb je niet in de islam. Dat is toch veelzeggend.
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.depers.nl/buitenland/508809/Afgeslacht-in-naam-van-de-eer.html
Sharia in the US: vrouwen worden uit het centrale deel van de moskee verwijderd door de politie na klacht van imam. Het geinstitutionaliseerd seksisme binnen de Islam, in strijd is met de Amerikaanse grondwet, wordt aldus beschermd en in stand gehouden met dank aan westerse autoriteiten. Zo verandert er 'van binnenuit' natuurlijk nooit iets. Onvoorstelbaar dat de politie bij de eerste de beste vingerknip van meneer de imam dit soort vreedzame acties, cruciaal voor emancipatie, fnuikt. Dit is dus precies waar Zand Ervi het over heeft.
BeantwoordenVerwijderenCitaat:
There are precious little differences between the sit-in cases of the 1960s and the Muslim sit-in cases. We knew, in the 1960s, that the Equal Protection Clause forbids discrimination based on color. We know now that the Equal Protection Clause forbids discrimination based on gender. We know that the lunch counters were open to anyone who wanted to eat, except blacks, or blacks had to sit at a special section. We know that the mosque is open to anyone who wants to worship God, except that women must sit at special places — sort of like “back of the bus.”
**And we know that the discrimination based on race or sex could not exist without the help of the local police.** The question is why the D.C. police — who have real crime to worry about – are spending their time and taxpayer dollars to enforce sharia law.
http://pajamasmedia.com/blog/what-are-d-c-police-doing-enforcing-sharia-law/?singlepage=true
Praktisch het voltallig commentariaat viel over de professor rechtsgeleerdheid, die bovenstaand stukje bij Pajamamedia publiceerde, heen. Helaas weet ik zelf te weinig over het Amerikaans recht om de argumenten voor en tegen goed af te wegen. Als iemand er hier meer over weet, hoor ik het graag. De typische tegenwerping luidde aldus:
BeantwoordenVerwijderenThis op-ed makes no sense from a property rights perspective or a religious freedom perspective. DC police are simply applying the regular law, not Sharia.
First, any property owner can ask the police to take a trespasser off their property. I can’t stage a sit-in at your house because I disagree with you, nor are you violating any law by allowing only one ethnic group or gender into your house. The difference with a segregated soda fountain or hotel is that you aren’t a place of public accommodation. Houses of worship aren’t either, nor should they be.
Second, it is a strange idea of religious freedom to argue that a house of worship cannot exclude people from its property who disagree with its beliefs. Gay rights activists don’t get to interrupt Mass, and pro-Palestinian militants don’t get to disrupt Yom Kippur services.
The right to exclude is fundamental to both property rights and religious freedom. This op-ed takes aim at Muslims but if it were actually carried out the main victims would be whomever government officials don’t like, including many PJM readers.
Zie ook Amanda Kluveld:
BeantwoordenVerwijderen72dpikluv_50
‘Onderzoek mij maar, ik ben tegen die moskee’