Too good to be forgotten (12) – Talvin Singh – Ok (1998)

[Waarin aandacht voor platen die ten onrechte buiten de lijstjes van de 100 beste vallen]

Hoewel er het afgelopen decennium veel prima nieuwe muziek is voortgebracht, is het duidelijk dat de jaren 90 van de vorige eeuw qua werkelijke vernieuwing op popgebied – in de ruimste zin des woords - een flinke streep voor hadden op de ontwikkelingen tot zover in de 21ste eeuw. Veel van die vernieuwing kwam uit de hoek van de zogenaamde 'dance' – een verzamelterm waaronder een enorm scala aan nieuwe muziekstromingen werd gerangschikt die vaak niet al teveel met elkaar te maken hadden behalve dat ze allemaal op de een of andere manier waren voortgekomen uit de geboorte van de housemuziek in de late jaren 80. De 'progressive house' van Leftfield, Underworld of the Chemical Brothers, de 'triphop' van Portishead, Tricky en Massive Attack, de klanktapijten van DJ Shadow en de enorme stroom aan door DJs bijelkaar gemixte albums met al of niet commerciële 'club' danwel 'acid' of 'trance', het werd allemaal aangeduid als 'dance'.

Portishead, Massive Attack, DJ Shadow en Underworld komen we – geheel terecht – nog wel eens
tegen in de lijstjes van '100 beste albums ooit', maar veel albums die destijds lovende kritieken kregen zijn een beetje in de vergetelheid geraakt en in sommige gevallen is dat erg jammer en onterecht.

Talvin Singh, een in Londen geboren tabla-speler en producer met Indiase achtergrond, combineerde vanaf zijn debuut Ok uit 1998 de zogenaamde 'Indian Underground' met 'Jungle' (ook wel bekend als 'Drum and Bass'): twee stromingen binnen de 'dance' die in de tweede helft van de jaren 90 bij liefhebbers van het genre op een korte maar hevige belangstelling konden rekenen, maar inmiddels hoor je er nooit meer iemand over. Het zijn twee stromingen die op zich niet al teveel met elkaar te maken hadden, maar Singh maakte op zijn debuut een prachtige synthese die ook na dertien jaar nog altijd overtuigend en ongedateerd klinkt.

Ok werd destijds lovend ontvangen door de critici en de cd won in de UK zelfs de prestigieuze Mercury Music Prize 1999. Opvolger Ha uit 2002 kon op heel wat minder enthousiasme rekenen. Een beetje onterecht want Ha mag dan minder zijn dan Singh's debuut, het is vooral een 'Ok volume 2' en de cd bevat veel mooie nummers. Na Ha bleef Singh cd's maken maar het werd in de media steeds stiller rond hem en deze dagen lijkt hij een beetje vergeten.

Ik herontdek Ok eigenlijk ieder jaar wel weer een keer en dan blijft de cd enkele dagen lang onafgebroken in mijn cd-speler. Er zijn weinig cd's die me zo goed in staat stellen me af te sluiten voor de buitenwereld om me over te geven aan het nirwana van Talvin Singh's muzikale wereld.

Talvin Singh – Butterly
Talvin Singh – Light
Too good to be forgotten 11 – Nico: Desertshore (1970)
Too good to be forgotten 10 – Gribouille: Mathias (1965 – 1997)
Too good to be forgotten 9 – David Bowie: Young Americans (1975)
Too good to be forgotten 8 – Magazine: Secondhand Daylight (1979)">
Too good to be forgotten 7 – Screaming Trees: Dust (1996)